ماده ۱ حذف شده است.
ماده ۲ – موعد تجدید ثبت پروانه در آبان ماه هرسال می‌باشد.
ماده ۳ – کسانی که به ممنوعیت موقت محکوم می‌گردند درصورتی‌که مدت ممنوعیت آن‌ها یک سال یا کمتر باشد باید تمام حق عضویت سالانه را بپردازند و درصورتی‌که مدت ممنوعیت زائد بر یک سال باشد علاوه بر حق عضویت سالی که به وکالت خواهند پرداخت یک ثلث حق عضویت مدت ممنوعیت را نیز در موقع تجدید ثبت پروانه باید پرداخت نمایند.
تبصره – وکلای معلق ازنظر تأدیه حق عضویت در حکم وکلای ممنوع می‌باشند.
ماده ۴ – نام وکلایی که در موعد مقرر در ماده دو اقدام به تأدیه حق عضویت و تمدید مدت اعتبار پروانه خود ننمایند از فهرست وکلا مجاز حذف می‌گردد و درصورتی‌که بعداً مراجعه نمایند و قانوناً مانعی برای ثبت پروانه آن‌ها نباشد باید حق عضویت معوقه را به‌اضافه حق عضویت سالی که برای آن سال پروانه تجدید می‌شود بپردازند.
ماده ۵ – اشخاص زیر از تأدیه حق عضویت مقرر در ماده یک معاف هستند.
۱ – کارآموزانی که سن آن‌ها در تاریخ تقاضای پروانه کارآموزی کمتر از بیست‌وهشت سال تمام باشد تا اولین دعوت برای اختبار مشروط بر اینکه مدت معافیت زائد بر دو سال نگردد.
۲ – وکلا و کارگشایانی که به علت کبر سن و یا ابتلا به امراض و یا حوادث قهری دیگر درآمد کافی نداشته باشند.
ماده ۶ – تشخیص معافیت با هیئت‌مدیره کانون وکلا دادگستری مربوطه و قطعی است.
ماده ۷ – کسانی که خود را مشمول ماده ۵ می‌دانند می‌توانند تقاضای مستدل خود را تسلیم دفتر کانون مربوطه نمایند.
ماده ۸ – قبول معافیت برای یک سال معتبر است.
ماده ۹ (اصلاحی ۱۳۸۱)- هیئت‌مدیره کانون وکلای مرکز می‌تواند هر سه (۳) سال یک‌بار با تصویب رئیس قوه قضائیه در میزان حق عضویت مقرر در ماده ۱ تجدیدنظر نماید؛ و بنا بر همان پیشنهاد با افزایش حق عضویت فعلی به مبلغ هفت‌صد و پنجاه‌هزار ریال موافقت دارد.
ماده ۱۰ – این آئین‌نامه که مشتمل بر ده ماده و یک تبصره می‌باشد و بر طبق ماده هفت قانون تشکیل صندوق تعاون وکلا و تأمین هزینه‌های کانون وکلا از طرف هیئت‌مدیره کانون وکلا دادگستری مرکز پیشنهاد گردیده به تصویب می‌رسد.
