قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به پیمان مودت و همکاری در جنوب شرقی آسیا
ماده واحده ـ به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می‌شود به پیمان مودت و همکاری در جنوب شرقی آسیا مورخ ۱۹۷۶/۲/۲۴ (۱۳۵۴/۱۲/۵) به گونه اصلاح شده توسط تشریفات (پروتکل‌های) مورخ ۱۹۸۸/۱۲/۱۵ (۱۳۶۶/۹/۲۴)، ۱۹۸۸/۷/۲۵ (۱۳۷۷/۵/۳) و ۲۰۱۰/۷/۲۳ (۱۳۸۹/۵/۱) به شرح پیوست مشتمل بر بیست ماده ملحق شود و اسناد الحاق را نزد امین اسناد پیمان تودیع نماید.
تبصره۱ـ در اجرای این پیمان رعایت اصول هفتاد و هفتم (۷۷) و یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران الزامی است.
تبصره۲ـ در اجرای این پیمان دولت جمهوری اسلامی ایران موظف به رعایت موازین شرع و مصالح مسلمانان از جمله در نظر گرفتن شرایط فرهنگی، اجتماعی و نحوه رفتار کشورهای متعاهد با مسلمانان است.
باسمه‌تعالی
پیمان مودت و همکاری در جنوب شرقی آسیا مورخ ۱۹۷۶/۲/۲۴ (۱۳۵۴/۱۲/۵) به گونه اصلاح شده توسط تشریفات (پروتکل‌های) ۱۹۸۷/۱۲/۱۵ (۱۳۶۶/۹/۲۴)، ۱۹۹۸/۷/۲۵ (۱۳۷۷/۵/۳) ۲۰۱۰/۷/۲۳ (۱۳۸۹/۵/۱)
طرفهای عالی متعاهد:
با آگاهی از ارتباطات موجود تاریخی، جغرافیایی و فرهنگی که ملتهای آنها را به هم پیوند داده است؛
با علاقه به ترغیب صلح و ثبات منطقه‌ای از طریق احترام به عدالت و قاعده یا قانون و ارتقای انعطاف پذیری منطقه‌ای در روابط خود،
با تمایل به ارتقای صلح، دوستی و همکاری متقابل در موضوعاتی که جنوب شرقی آسیا را تحت تأثیر قرار می‌دهند مطابق روح و اصول منشور ملل متحد، اصول ده گانه مصوب کنفرانس آسیایی ـ آفریقایی در باندونگ مورخ ۲۵ آوریل ۱۹۵۵ (۱۳۳۴/۲/۴)، اعلامیه اتحادیه ملل جنوب شرقی آسیا امضاءشده در بانکوک مورخ ۸ اوت ۱۹۶۷ (۱۳۴۶/۵/۱۷) و اعلامیه امضاءشده در کوالالامپور مورخ ۲۷ نوامبر ۱۹۷۱ (۱۳۵۰/۹/۶)؛
با اعتقاد به این که حل و فصل اختلافات یا مناقشات بین کشورهای آنها باید از طریق تشریفات منطقی، مؤثر و به اندازه کافی منعطف و چشم پوشی از نقطه‌نظرهای منفی که ممکن است همکاری‌ها را به مخاطره بیاندازد یا مانع آن شود؛
با اعتقاد به نیاز به همکاری تمامی ملل دوستدار صلح هم در خارج و هم داخل جنوب شرقی آسیا در پیشبرد صلح، ثبات و هماهنگی جهانی؛
با انعقاد پیمان مودت و همکاری به شرح زیر موافقت می‌کنند:
فصل۱ـ هدف و اصول
ماده۱ـ هدف این پیمان، ترغیب صلح جاودان، مودت همیشگی و همکاری بین ملت‌ها جهت کمک به قدرت، همبستگی و روابط نزدیک‌تر آنها می‌باشد.
ماده۲ـ طرفهای عالی متعاهد، روابط خود با یکدیگر را طبق اصول بنیادین زیر تنظیم خواهند نمود:
الف ـ احترام متقابل به استقلال، حاکمیت، برابری، همگرایی سرزمینی و هویت ملی تمامی ملل؛
ب ـ حق هر کشور برای مدیریت امور خود رها از زورگویی، براندازی یا مداخله خارجی؛
پ ـ عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر؛
ت ـ حل و فصل اختلافات یا مناقشات از راههای صلح‌آمیز؛
ث ـ دوری جستن از تهدید یا استفاده از زور؛
ج ـ همکاری مؤثر بین خود.
فصل۲ـ مودت
ماده۳ـ در راستای هدف این پیمان، طرفهای عالی متعاهد تلاش خواهند کرد روابط دوستانه سنتی، فرهنگی و تاریخی، حسن همجواری و همکاری را که پیونددهنده آنها به همدیگر است توسعه دهند و تقویت نمایند و با حسن نیت تعهدات خود به موجب این پیمان را انجام دهند. طرفهای عالی متعاهد برای ترغیب درک صمیمانه‌تر بین خود، ارتباط و تعامل بین مردم خویش را تسهیل و تشویق خواهند نمود.
فصل۳ـ همکاری
ماده۴ـ طرفهای عالی متعاهد همکاری فعال را در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، فنی، علمی و اداری و نیز در موضوع‌های مربوط به آرزوها و آرمانهای مشترک صلح و ثبات بین‌المللی در منطقه و تمامی موضوع‌های دیگر مورد علاقه مشترک ترغیب خواهندکرد.
ماده۵ ـ طرفهای عالی متعاهد به موجب ماده (۴)، نهایت تلاش خود را در سطح چندجانبه و نیز دوجانبه براساس اصل برابری، عدم تبعیض و منافع متقابل به عمل خواهند آورد.
ماده۶ ـ طرفهای عالی متعاهد برای تسریع در رشد اقتصادی در منطقه به منظور تقویت بنیادی برای جامعه ملتهای موفق و صلح‌جو در جنوب شرقی آسیا همکاری خواهندکرد. بدین منظور آنها استفاده بیشتر از کشاورزی و صنعت خود، افزایش تجارت و توسعه زیرساخت‌های اقتصادی خویش برای منافع متقابل مردم خویش را ترغیب خواهند کرد. در این رابطه آنها به جستجوی تمامی راهها برای همکاری نزدیک و مفید با سایر کشورها و نیز سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی خارج از منطقه ادامه خواهند داد.
ماده۷ـ طرف های عالی متعاهد برای نیل به عدالت اجتماعی و بهبود استانداردهای زندگی مردم منطقه همکاری اقتصادی را تشدید خواهند نمود. بدین منظور آنها راهبردهای منطقه‌ای مقتضی را جهت توسعه اقتصادی و کمک متقابل تصویب خواهند نمود.
ماده۸ ـ طرفهای عالی متعاهد نهایت تلاش خود را برای نیل به نزدیک‌ترین همکاری در گسترده‌ترین مقیاس به عمل خواهند آورند و همدیگر را در قالب تسهیلات آموزشی و تحقیقاتی در زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی، فنی، علمی و اداری یاری خواهند نمود.
ماده۹ـ طرفهای عالی متعاهد تلاش خواهند کرد همکاری جهت ارتقای عوامل صلح، هماهنگی و ثبات در منطقه را تحکیم بخشند. بدین منظور طرفهای عالی متعاهد تماس‌ها و مشورت‌های منظم را با یکدیگر از نظر هماهنگی دیدگاهها، اقدامات و سیاست‌های خود درخصوص موضوعات منطقه‌ای و بین‌المللی حفظ خواهند کرد.
ماده۱۰ـ هر طرف عالی متعاهد به هیچ وجه یا شکلی در هر اقدامی شرکت نخواهد کرد که موجد تهدید ثبات سیاسی و اقتصادی، حاکمیت یا یکپارچگی سرزمینی طرف عالی متعاهد دیگر گردد.
ماده۱۱ـ طرفهای عالی متعاهد تلاش خواهند کرد انعطاف‌پذیری ملی مربوط خود در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی ـ اجتماعی و نیز امینتی در راستای آرزوها و آرمانهای مربوط خود را فارغ از مداخله خارجی و نیز اقدامات برهم‌زننده داخلی به منظور حفظ هویت ملی مربوط خود، تحکیم بخشند.
ماده۱۲ـ طرفهای عالی متعاهد در تلاشهای خود جهت نیل به امنیت و رفاه منطقه‌ای تلاش خواهند نمود در همه زمینه‌ها برای ترغیب انعطاف‌پذیری منطقه‌ای بر پایه اصول اعتماد به نفس، خوداتکایی، احترام متقابل، همکاری و همبستگی که بنیان جامعه ملتهای قوی و کارآمد در جنوب شرقی آسیا را تشکیل می‌دهد، همکاری نمایند.
فصل ۴ـ حل و فصل اختلافات حوزه اقیانوس آرام
ماده۱۳ـ طرفهای عالی متعاهد عزم و حسن نیت دارند تا از بروز اختلافها جلوگیری نمایند. چنانچه اختلافاتی در مورد موضوعاتی بروز نماید که به طور مستقیم بر آنها تأثیر می‌گذارد، به ویژه اختلاف‌هایی که ممکن است مخل صلح و هماهنگی منطقه‌ای باشد، طرفها از تهدید یا استفاده از زور اجتناب خواهند نمود و همیشه اختلاف‌های مزبور را میان خود از طریق مذاکرات دوستانه حل و فصل خواهند نمود.
ماده۱۴ـ طرفهای عالی متعاهد جهت حل و فصل اختلافها از طریق فرآیندهای منطقه‌ای «شورای عالی» متشکل از نماینده هر طرف عالی متعاهد در سطح وزیر را به‌عنوان رکن دائمی جهت شناسایی اختلافها یا موقعیت‌هایی که ممکن است مخل صلح و هماهنگی منطقه‌ای شود، تشکیل خواهند داد.
با این حال این ماده در مورد هر طرف عالی متعاهد خارج از جنوب شرقی آسیا تنها در صورتی اعمال خواهد شد که آن طرف عالی متعاهد به طور مستقیم در اختلافاتی که قرار است از طرق فرآیند منطقه‌ای حل و فصل شود، درگیر باشد.
ماده۱۵ـ در مواردی که راه‌حلی از طریق مذاکرات مستقیم میسر نگردد، شورای عالی، وجود اختلاف یا موقعیت را شناسایی و به طرفهای اختلاف ابزارهای مناسب حل و فصل مانند مساعی جمیله، میانجی‌گری، تحقیق یا مصالحه را توصیه خواهد نمود. در هر حال شورای عالی می‌تواند مساعی جمیله خود را عرضه نماید یا با توافق طرفهای اختلاف، کارگروه میانجی‌گری، تحقیق یا مصالحه را تشکیل دهد. شورای عالی در صورت لزوم اقدامات مقتضی را جهت ممانعت از بدتر شدن اختلاف با موقعیت توصیه خواهد نمود.
ماده۱۶ـ مفاد پیشین این فصل، جز در صورتی که تمامی طرفهای اختلاف با اعمال آن در مورد اختلاف مزبور موافقت ننمایند، اعمال نخواهد شد. با این حال این موضوع مانع از آن نخواهد شد که طرفهای عالی متعاهد دیگری که طرف اختلاف نیستند، تمامی راه‌حل‌های احتمالی را برای حل و فصل اختلاف مزبور، پیشنهاد ننمایند. طرفهای اختلاف باید نسبت به پیشنهادهای کمک مزبور علاقه نشان دهند.
ماده۱۷ـ هیچ چیز در این پیمان مانع توسل به روشهای حل و فصل اختلاف صلح‌آمیز مندرج در بند (۱) ماده (۳۳) منشور ملل متحد نخواهد شد. طرفهای عالی متعاهد که طرف اختلاف هستند باید قبل از توسل به سایر تشریفات پیش‌بینی شده در منشور ملل متحد تشویق شوند که ابتکاراتی را برای حل و فصل آن از طریق مذاکرات دوستانه به کار گیرند.
فصل۵ ـ مقررات کلی
ماده۱۸ـ این پیمان توسط جمهوری اندونزی، مالزی، جمهوری فیلیپین، جمهوری سنگاپور و پادشاهی تایلند امضاء و طبق تشریفات قانون اساسی هر کشور امضاءکننده تصویب خواهد شد.
این پیمان برای الحاق سایر کشورها در جنوب شرقی آسیا باز خواهد بود.
این پیمان برای الحاق کشورهای خارج از جنوب شرقی آسیا و سازمان‌های منطقه‌ای که اعضای آنها صرفاً کشورهای حاکم هستند منوط به رضایت تمامی کشورها در جنوب شرقی آسیا یعنی برونئی دارالسلام، پادشاهی کامبوج، جمهوری اندونزی، جمهوری دموکراتیک خلق لائو، مالزی، اتحادیه میانمار، جمهوری فیلیپین، جمهوری سنگاپور، پادشاهی تایلند و جمهوری سوسیالیستی ویتنام باز خواهد بود.
ماده۱۹ـ این پیمان در تاریخ تودیع پنجمین سند تصویب دولتهای امضاءکننده که امین اسناد این پیمان و سندهای تنفیذ یا الحاق را تعیین کرده‌اند، لازم‌الاجراء خواهد شد.
ماده۲۰ـ این پیمان به زبانهای رسمی طرفهای عالی متعاهد تنظیم شده است که همه آنها از اعتبار یکسان برخوردار می‌باشند. ترجمه مشترک مورد توافق متون، به زبان انگلیسی تنظیم خواهد شد. هرگونه اختلاف در تفسیر متن مشترک از طریق مذاکره حل و فصل خواهد شد.
در تأیید مراتب فوق، طرفهای عالی متعاهد این پیمان را امضاء و آن را ممهور کرده‌اند.
این پیمان در دنپاسار بالی در بیست و چهارم فوریه یک هزار و نهصد و هفتاد و شش (۱۳۵۴/۱۲/۵) تنظیم گردید.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و دو تبصره منضم به متن پیمان مودت و همکاری شامل مقدمه و بیست ماده در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ بیست و دوم خرداد ماه یکهزار و سیصد و نود و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۹۷/۴/۱۶ از سوی مجمع تشخیص مصلحت نظام موافق با مصلحت نظام تشخیص داده شد.
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی
