قانون هواپیمایی کشوری
مصوب 1328
قانون هواپیمایی کشوری
مصوب ۱۳۲۸,۰۴,۲۸با اصلاحات و الحاقات بعدی
فایل پی دی اف قانون را از اینجا دانلود کنید
ماده ۱- منظور از هواپیما که در این قانون ذکر میشود وسیله نقلیه ایست که بتواند در نتیجه عکس العمل هوا خود را در فضا نگاهدارد.
ماده ۲- این قانون مربوط بهواپیماهای کشوری است و شامل هواپیماهای نظامی نمیباشد.
ماده ۳- دولت حق حاکمیت مطلق و انحصاری در فضاء بالای خاک کشور و بالای آبهای ساحلی آنرا دارا میباشد.
ماده ۴- برای ایجاد و توسعه هواپیمایی کشوری دولت مکلف است:
الف– مؤسسات هواپیمایی کشوری را بمنظور تأمین نیازمندیهای حمل و نقل داخلی و خارجی مسافر و بار و محمولات پستی تشویق نموده توسعه دهد.
ب– خطوط هوائی داخلی را بنحویکه نقاط مختلفه کشور بتواند از فوائد آن بهره مند گردد تنظیم و فرودگاههای لازم را تأسیس و وسائل مربوط بتأمین بی خطری پرواز هواپیماها را فراهم سازد.
ج– بمؤسسات هواپیمایی ایرانی مساعدت نماید تا سرویس های هوائی مورد نیاز کشور را بطریق غیرانحصاری تأسیس و دائر کنند.
د– بمنظور بسط و تقویت روابط اجتماعی و اقتصادی ایران با سایر کشورهای جهان ارتباط هوائی را بر اساس معامله متقابله برقرار نموده و توسعه دهد.
ماده ۵- برای اجرای این قانون سازمان مستقلی بنام سازمان هواپیمایی کشوری وابسته به وزارت راه و شهرسازی تأسیس میشود. سازمان دارای رئیسی است که در عین حال معاون وزیر راه و شهرسازی نیز میباشد و به پیشنهاد وزیر راه و شهرسازی و تصویب هیأت دولت برای مدت حداکثر ۳ سال به این سمت منصوب میشود، انتصاب مجدد وی به این سمت به روال فوق بلامانع میباشد. سازمان مزبور در انجام وظایف خود از نظر مالی و استخدامی و دارای، طبق مقررات مربوطه تحت نظر وزیر راه مستقلا اقدام می نماید و سازمان آن به موجب تصویبنامه هیأت وزیران تعیین میشود. سازمان میتواند از محل درآمدهای قانونی خود در قالب بودجه های مصوب و در صورت وجود کسری از محل درآمدهای عمومی کشور طبق مقررات استفاده نماید. وظایف عمده سازمان مزبور به قرار زیر میباشد:
الف– ایجاد، توسعه، بهره برداری و نگهداری فرودگاهها و دستگاههای ناوبری و مخابراتی، رادیوئی و تلگرافی و تلفنی که مخصوص تنظیم رفت و آمد هواپیماها و تأمین بی خطری پرواز آنها میباشد و بطور کلی هر نوع نظارت و مساعدتی که به منظور پیشرفت هواپیمایی کشوری و تأمین بی خطری پرواز لازم باشد.
ب– نظارت در فعالیت هواپیمایی کشوری طبق مقررات مربوط به منظور جلوگیری از وقوع مخاطرات و رقابتهای مضره بین متصدیان حمل و نقل هوائی و حفظ مصالح عمومی.
ج– تربیت متخصصین فنی هواپیمایی کشوری با هماهنگی دستگاههای ذیربط.
د– اهتمام در پیشرفت و توسعه هواپیمایی کشوری و تشویق صنایع مربوطه.
هـ– مطالعات در تحقیقات علمی و فنی در مسائل مربوط به هواپیمایی کشوری و ایجاد تسهیلات و تشویق افراد و مؤسسات صلاحیتدار به انجام این امور و تهیه موجبات آن.
و– تهیه طرح موافقتنامه و قراردادهای هواپیمایی با دول خارجی که طبق مقررات بوسیله دولت تقدیم مجلس شورای اسلامی میشود.
تبصره ۱– سازمان هواپیمایی کشوری مجاز است در زمینه های ایجاد و نگهداری و اداره فرودگاهها راساً و یا با مشارکت بخشهای دولتی، تعاونی و خصوصی با رعایت اصل ۴۴ قانون اساسی مبادرت به تأسیس شرکت بنماید.
تبصره ۲– اساسنامه ها و آئیننامه های اجرائی این ماده حداکثر ظرف مدت شش ماه توسط سازمان هواپیمایی کشوری تهیه و از طریق وزارت راه و شهرسازی جهت تصویب به هیأت وزیران تسلیم خواهد شد.
ماده ۶ (اصلاحی ۲۱ˏ۰۱ˏ۱۳۴۷)- در وزارت راه شورائی بنام شورایعالی هواپیمایی کشوری مرکب از هفت نفر عضو که
بترتیب زیر برای مدت سه سال انتخاب‌میشوند تشکیل میگردد:
دو نفر کارمند عالی رتبه هواپیمایی کشوری
بانتخاب وزیر راه– یکنفر از قضات عالیرتبه به انتخاب وزیر دادگستری– یک نفر افسر ارشد نیروئی‌هوائی شاهنشاهی به انتخاب وزیر جنک[جنگ]– یکنفر کارمند عالی رتبه وزارت بازرگانی و پیشه و هنر به انتخاب وزیر بازرگانی و پیشه و هنر– یکنفر‌کارمند عالیرتبه وزارت کشور بانتخاب وزیر کشور– یکنفر نماینده اتاق بازرگانی بانتخاب اطاق وزیر بازرگانی وظائف شورای عالی هواپیمایی کشوری بقرار زیر است:
تبصره ۱ (الحاقی ۲۱ˏ۰۱ˏ۱۳۴۷)– وظائف شورایعالی هواپیمایی کشوری بقرار زیر است:
الف– مطالعه و اظهارنظر در مسائل مربوط به هواپیمایی کشوری که از طرف نخست وزیر بشورا ارجاع و یا یکی از اعضای شورا پیشنهاد نماید.
ب– اظهارنظر راجع بصدور پروانه بهره برداری هوائی یا الغاء یا توقیف موقت یا محدود ساختن اختیارات مندرج در پروانه که طبق مقررات قانونی بشورا ارجاع می شود.
ج– تعیین و تصویب نرخ حمل و نقل هوائی مسافر و بار.
د– اظهارنظر راجع بلوایح قانونی مربوط به هواپیمایی کشوری و طرح موافقتنامه ها و قراردادهای بین المللی با دول خارجه که بوسیله دولت تقدیم مجلسین می شود.
ه– تعیین خط مشی کلی هواپیمایی کشوری.
تبصره ۲ (الحاقی ۲۱ˏ۰۱ˏ۱۳۴۷)– در مواردیکه وزارتخانه ها و ادارات دولتی و سازمانها و شرکت های وابسته بدولت مقرراتی تهیه و تنظیم مینمایند که ممکن است بنحوی از انحاء با مسائل مربوط به هواپیمایی کشوری ارتباط پیدا کند موظفند قبلاً نظر شورایعالی هواپیمایی کشوری را جلب کنند.
تبصره ۳ (الحاقی ۲۱ˏ۰۱ˏ۱۳۴۷)– عضویت شورایعالی هواپیمایی کشوری افتخاری است و از لحاظ انجام این وظیفه حقی باعضاء پرداخت نمیشود.
تبصره ۴ (الحاقی ۲۱ˏ۰۱ˏ۱۳۴۷)– آئین نامه شورایعالی هواپیمایی کشوری شامل طرز تشکیل جلسات و طریقه ارجاع امور بشورا و رسیدگی و اتخاذ تصمیم و سایر مسائل مربوط بطرز عمل شورا بوسیله شورا تنظیم و پس از تصویب هیئت وزیران بموقع اجرا گذاشته خواهد شد.
الف) مطالعه و اظهارنظر در مسائل مربوط بهواپیمایی کشوری که از طرف وزیر راه یا یکی از اعضاء شورا بآن ارجاع میگردد.
ب) اظهارنظر راجع بصدور پروانه های بهره برداری هوائی یا الغاء یا توقیف موقت یا محدود ساختن اختیارات مندرجه در آنها که طبق مواد ۱۷و ۱۸ این قانون بشورا ارجاع میشود.
ج) تصویب نرخ حمل و نقل هوائی مسافر و بار که باید بمیزان عادله تعیین گردد.
تبصره) آئین نامه شورایعالی هواپیمایی کشوری شامل طرز تشکیل جلسات و طریقه ارجاع امور بشورا و رسیدگی و صدور رای و سایر مسائل مربوط بطرز عمل شورا بوسیله شورا تنظیم و پس از تصویب هیئت وزیران بموقع اجرا گذاشته خواهد شد.
ماده ۷- هواپیمای ایرانی با رعایت قوانین و مقررات کشور در پرواز بر فراز ایران آزاد میباشد.
ماده ۸- هواپیمای خارجی میتواند با رعایت قوانین و مقررات کشور بر فراز ایران پرواز نماید یا در ایران فرود آید و مسافر و بار محمولات پستی یا یکی از آنها را پیاده و یا قبول نماید مشروط بر اینکه قبلا اجازه دولت ایران تحصیل شده باشد یا بموجب قراردادی این اجازه داده شده باشد و دولت متبوع آن هواپیما همین حقوق را برای هواپیمای ایرانی شناخته باشد.
ماده ۹- حمل و نقل بازرگانی مسافر و بار و محمولات پستی یا یکی از آنها از یک نقطه کشور بیک نقطه دیگر آن منحصر بهواپیماهای ایرانی میباشد.
ماده ۱۰- اداره کل هواپیمایی کشوری میتواند در مواردیکه امنیت عمومی یا علل نظامی ایجاب مینماید با تصویب هیئت وزیران پرواز هواپیمای ایرانی یا خارجی را بر فراز قسمتی از خاک کشور ممنوع یا محدود یا مقید بشرایط خاصی بنماید.
ماده ۱۱- برای اینکه هواپیمایی بتابعیت ایرانی شناخته شود باید در دفتر ثبت هواپیماها که در اداره کل هواپیمایی کشوری نگاهداری میشود به ثبت برسد.
شرائط ثبت هواپیما بقرار زیر است:
الف– هواپیما در کشور دیگری بثبت نرسیده باشد و در صورتیکه قبلا در ثبت کشور دیگر بوده از ثبت آن کشور خارج شده باشد
ب) هواپیما باتباع ایران اعم از شخص یا شرکت متعلق باشد.
ج (اصلاحی ۲۴ˏ۰۱ˏ۱۳۳۸)– اگر هواپیما تعلق بشرکتی داشته باشد اکثریت سهام آن باید متعلق به اتباع ایران و اقامتگاه قانونی آن شرکت در ایران باشد و در شرکتهائی که سرمایه آن ها بصورت سهام یا قطعات متساوی القیمت درآمده سهام شرکت با اسم باشد پس از ثبت هواپیما گواهی نامه ثبت و تابعیت ایرانی صادر و علائم ثبت و تابعیت تعیین می شود.
ماده ۱۲- هواپیماییکه بتابعیت ایرانی شناخته شده در صورتیکه در کشور دیگری بثبت برسد و یا مالک آن تغییر یا فوت کند یا تغییر تابعیت دهد و همچنین در صورتیکه یکی از شرایط ثبت مندرج در ماده ۱۱ را فاقد شود ثبت هواپیما و همچنین گواهینامه ثبت و تابعیت آن از تاریخ وقوع یکی از علل فوق باطل میشود.
ماده ۱۳- هواپیماییکه در دفتر ثبت هواپیماها بثبت رسیده باشد در صورتی میتواند پرواز کند که گواهینامه قابلیت پروازی که مدت اعتبار آن منقضی نشده دارا باشد.
ماده ۱۴- هیچکس نمیتواند هواپیمایی را براند یا بسمت عضو هیئت رانندگی در هواپیما بهر نوع عمل مربوط براندن هواپیما اقدام یا کمک نماید یا تعلیم خلبانی دهد مگر اینکه گواهینامه فنی که مدت اعتبار آن منقضی نشده دارا باشد
ماده ۱۵- مرجع صدور هرگونه اجازه نامه مربوط بامور هواتیمائی [هواپیمایی] کشوری و گواهینامه مربوط بمتخصصین فنی هواپیمایی کشوری و پروانه مربوط ببهره برداری هوائی اداره کل هواپیمایی کشوری میباشد
ماده ۱۶- اداره کل هواپیمایی کشوری میتواند در موارد تخلف از مقررات این قانون و آئین نامه های اجرائی آن صرفنظر از تعقیبات جزائی هرگونه اجازه نامه یا گواهینامه متخلف را لغو یا موقه توقیف نموده یا اختیارات مندرجه در آنرا محدود سازد و همچنین پرواز هواپیمای متخلف را در صورتیکه محتمل خطر برای سرنشینان هواپیما یا اشخاص یا حیوانات روی زمین یا حدوت [حدوث] خسارتی برای اموال اعم از منقول یا غیرمنقول باشد ممنوع سازد
ماده ۱۷- برای اینکه شخص طبیعی یا حقوقی بتواند در ایران بتصدی حمل و نقل بازرگانی هوائی اشخاص یا اشیاء مبادرت نماید باید تبعۀ ایران بوده و قبلا پروانه بهره برداری هوائی از اداره کل هواپیمایی کشوری تحصیل کرده باشد این پروانه در صورتی داده میشود که شورای عالی هواپیمایی کشوری بهره برداری هوائی تقاضا شده را منطبق با مصالح کشور و احتیاجات جامعه تشخیص دهد و اطمینان حاصل نماید که تقاضاکننده قادر بانجام نوع بهره برداری هوائی مورد تقاضای خود بطرز اطمینان بخش میباشد.
در مورد شرکتهای هواپیمایی برای صدور پروانه بهره برداری هوائی علاوه بر وجود شرایط فوق دارا بودن شرایط ثبت هواپیما مندرجه در ماده ۱۱ الزامی است.
برای هر نوع پرواز بازرگانی دیگر و همچنین تأسیس و دایر نمودن آموزشگاه بمنظور تعلیم و تربیت متخصصین فنی هواپیمایی شرائط مندرجه در اینماده ضروری است ولی بجای پروانه بهره برداری هوائی اجازه نامه اداره کل هواپیمایی کشوری باید قبلا تحصیل شده باشد.
ماده ۱۸- در صورتیکه دارنده پروانه بهره برداری هوائی یا سایر پروانه های مربوط بامور هواپیمایی کشوری شرائطی را که برای تحصیل پروانه لازم بوده فاقد شود یا از انجام تعهداتیکه بموجب مندرجات پروانه بعهده گرفته تخلف نماید اداره کل هواپیمایی کشوری میتواند طبق نظر شورایعالی هواپیمایی کشوری برحسب درجه اهمیت تخلف و تکرار آن پروانه او را لغو یا موقه توقیف نموده یا اختیارات مندرجه در آنرا محدود سازد.
ماده ۱۹- هر وقت اداره کل هواپیمایی کشوری برای ایجاد فرودگاهها یا تأسیسات مربوط بهواپیمایی کشوری احتیاج بخریداری زمین یا ساختمان متعلق بدیگری پیدا کند میتواند طبق قانون راجع باحداث و توسعه معابر و خیابانها مصوب ۲۳ آبانماه ۱۳۱۲ شمسی اقدام نماید.
ماده ۲۰- اداره کل هواپیمایی کشوری میتواند از املاک عمومی یا خصوصی اعم از اراضی و ساختمانها برای برقرار کردن وسائل مربوط بتأمین بیخطری پرواز هواپیماها مجانا استفاده کند و حق عبور از آن املاکرا برای بکار انداختن و نگاهداری وسائل مزبور خواهند داشت مشروط بر اینکه مانع استفاده عادی از ان [آن] املاک نشود.
چنانچه در نتیجه برقرار [قرار] کردن یا بکار انداختن یا نگاهداری وسائل مذکور خساراتی وارد شود باید از طرف اداره کل هواپیمایی کشوری جبران گردد.
ماده ۲۱- دولت میتواند بپیشنهاد اداره کل هواپیمایی کشوری با صدور تصویبنامه ایجاد هرگونه ساختمان یا مانع دیگریرا در فاصله معینی از حدود یک فرودگاه یا تأسیسات مربوط بتامین بیخطری پرواز هواپیماها ممنوع یا محدود سازد مگر در صورتیکه ساختمان یا مانع مزبور موجد خطری بپرواز هواپیماها نگردیده و مورد موافقت اداره کل هواپیمایی کشوری قرار گرفته باشد چنانچه خسارتی مستقیماً و منحصراً در نتیجه این ممنوعیت یا محدودیت بکسی وارد گردد باید از طرف اداره کل هواپیمایی کشوری جبران شود.
در صورتیکه ساختمان یا مانع دیگری که مطابق اینماده ممنوع یا محدود شده باشد در اطراف یک فرودگاه کشوری یا تأسیسات مربوط بتأمین بیخطری پرواز هواپیماها قبل از اجرای این قانون موجود بوده دولت میتواند مطابق ماده ۱۹ برای برداشتن یا محدود ساختن آن اقدام نماید.
ماده ۲۲- آئین نامه های اجرائی این قانون شامل مقررات مربوط بپرواز هواپیماهای کشوری ایرانی و خارجی تأمین بیخطری پرواز هواپیماها - فرودگاهها– ثبت و تابعیت هواپیماها– قابلیت پرواز هواپیما– گواهینامه های متخصصین فنی هواپیمایی مؤسسات مربوط بتعلیم و تربیت متخصصین فنی هواپیمایی– کارخانه ها و تعمیرگاههای مربوط به هواپیمایی– حمل و نقل هوایی سوانح هواپیمایی مخابرات هواپیمایی و موارد توقیف موقت یا لغو هرگونه اجازه نامه یا گواهینامه یا پروانه صادره یا توقیف هواپیمای متخلف بوسیله اداره کل هواپیمایی کشوری تنظیم و پس از تصویب هیئت وزیران بموقع اجرا گذاشته خواهد شد.
ماده ۲۳- هر کس بقصد ایجاد خطر برای هواپیما یا سرنشینان آن علامت هواپیمایی تقلبی بکار برد بنحویکه بتوان آنرا علامت حقیقی مخصوص هواپیمایی تلقی نمود یا علامت هواپیمایی موجود را غیرقابل استفاده سازد یا مانعی در مقابل هواپیما ایجاد یا اطلاع غلط دهد یا هرگونه عملی بمنظور ایجاد خطر برای هواپیما یا سرنشینان آن انجام بدهد بحبس تأدیبی از ششماه تا سه سال محکوم خواهد شد و در صورتیکه از عمل او قتل یا جرح واقع شود مرتکب بمجازاتیکه بنفس جرم مزبور مقرر است نیز محکوم خواهد گردید و مجازات اشد قابل اجرا است.
ماده ۲۴- هر کس عالماً هواپیمایی را که دارای علائم ثبت و تابعیت مجعول باشد براند و همچنین هر کس عالماً هواپیمایی را که بدون حق علامت تابعیت ایران بان نصب شده در خارج از ایران براند بحبس تأدیبی از ۶ ماه تا ۳ سال محکوم خواهد شد.
ماده ۲۵- هر کس عالماً هواپیمایی را که فاقد علائم ثبت و تابعیت بوده براند به حبس تأدیبی از ۳ ماه تا یکسال محکوم خواهد شد.
ماده ۲۶- در مواردی که پرواز هواپیما بر فراز ایران مشروط بتحصیل اجازه قبلی از دولت است هر کس عمداً بدون داشتن اجازه هواپیمایی را بر فراز ایران براند و همچنین در مواردیکه مطابق مقررات این قانون پرواز هواپیما بر فراز قسمتی از خاک کشور ممنوع یا محدود یا مقید بشرایط خاصی باشد عمداً هواپیما را بر فراز مناطق ممنوعه براند یا بدون رعایت محدودیت ها یا شرایط مقرره پرواز کند بجزای نقدی از چهارده میلیون ریال (۱۴.۰۰۰.۰۰۰) تا هفتاد میلیون ریال (۷۰.۰۰۰.۰۰۰) یا بحبس تأدیبی از دو ماه تا یکسال یا بهر دو مجازات محکوم خواهد شد و اگر بموجب قوانین دیگری مجازات شدیدتر برای این عمل مقرر‌شده باشد مجازات اشد قابل اجرا است.
ماده ۲۷- هر کس با هواپیمای خارجی به قصد حمل و نقل بازرگانی از یک نقطه کشور بیک نقطه دیگر آن مسافر و بار و محمولات پستی یا یکی از آنها را حمل کند بجزای نقدی ازچهارده میلیون ریال (۱۴.۰۰۰.۰۰۰) تا هفتاد میلیون ریال (۷۰.۰۰۰.۰۰۰) یا بحبس تأدیبی از دو ماه تا یکسال یا بهر دو مجازات محکوم خواهد شد.
ماده ۲۸- اشخاص زیر بجزای نقدی از هفت میلیون ریال(۷.۰۰۰.۰۰۰) تا شصت میلیون ریال (۶۰.۰۰۰.۰۰۰) یا بحبس تأدیبی از دو ماه تا ششماه یا بهر دو مجازات محکوم خواهند شد:
الف– هر کس بدون داشتن پروانه بهره برداری هوائی بتصدی حمل و نقل بازرگانی هوائی اشخاص یا اشیاء مبادرت ورزد.
ب– هر کس بدون داشتن اجازه نامه از اداره کل هواپیمایی کشوری بهر نوع پرواز بازرگانی دیگر یا تأسیس و دائر نمودن آموزشگاه بمنظور تعلیم و تربیت متخصصین فنی هواپیمایی عمل نماید.
ج– هر کس بدون داشتن گواهینامه فنی هواپیمایی را براند یا بسمت عضو هیئت رانندگی در هواپیما بهر نوع عمل مربوط براندن هواپیما اقدام یا کمک نماید یا تعلیم خلبانی دهد.
د– هر کس هواپیمایی را براند که فاقد گواهی نامه قابلیت پرواز بوده یا مدت اعتبار گواهینامه مزبور منقضی شده باشد.
ماده ۲۹- روابط حقوقی بین اشخاصیکه در داخل یک هواپیماییکه بر فراز ایران پرواز می نماید قرار دارند در مواردیکه از لحاظ حق حاکمیت ارضی اصولا مشمول قوانین محلی است تابع قانون کشور متبوع آن هواپیما میباشد.
ماده ۳۰- مقررات جزائی ایران نسبت بجرائمی که داخل یک هواپیمای ایرانی در خارج از ایران ارتکاب شود وقتی اجرا میشود که متهم در ایران دستگیر شده باشد و متهم تبعه خارجی برای تعقیب بکشور خارجی رد نشده یا در موردیکه متهم بعلت ارتکاب آن جرم بایران مسترد شده باشد.
ماده ۳۱- بجنحه و جنایاتیکه در داخل هواپیمای خارجی حین پرواز ارتکاب شود در صورت وجود یکی از شرایط ذیل محاکم ایران رسیدگی خواهند کرد.
الف– جرم مخل انتظامات یا امنیت عمومی ایران باشد.
ب– متهم یا مجنی علیه تبعه ایران باشد
ج– هواپیما بعد از وقوع جرم در ایران فرود آید.
در هر یک از موارد بالا رسیدگی در دادگاه محلی که هواپیما فرود آمده یا دادگاه محلی که متهم در آن دستگیر شود بعمل خواهد آمد.
ماده ۳۲- در موردیکه جنحه یا جنایتی داخل یک هواپیما که بر فراز ایران پرواز میکند یا داخل یک هواپیمای ایرانی در خارج از ایران ارتکاب شود فرمانده هواپیما مکلف است تا زمانیکه مداخله مامورین صلاحیتدار میسر باشد طبق مقررات قانون اصول محاکمات جزائی تفتیشات و تحقیقات مقدماتی را بعمل آورده دلائل و مدارک جرم را جمع آوری و تأمین نماید و در صورت لزوم میتواند موقتاً مظنونین بارتکاب جرم را توقیف کند مسافرین و اعضای هیئت رانندگی را تفتیش و اشیائی را که ممکنست دلیل جرم باشد توقیف نماید.
در مورد این ماده فرمانده هواپیما برای تفتیش جرم و تحقیقات مقدماتی از ضابطین دادگستری محسوب میشود و کلیه وظایفی را که بموجب فصل دوم قانون اصول محاکمات جزائی برای کمیسرهای شهربانی مقرر است عهده دار میباشد.
ماده ۳۳- در مورد ماده ۳۲ پس از فرود آمدن هواپیما فرمانده هواپیما باید گزارش کتبی راجع بموضوع جرم و اقدامات مقدماتی که بعمل آورده است تنظیم و باداره کل هواپیمایی کشوری ارسال دارد.
بعلاوه در صورتیکه هواپیما در ایران فرود آید فرمانده هواپیما مکلف است فوراً وقوع جرم و نتیجه تفتیشات و تحقیقات و اقداماتی را که بعمل آورده بدادستان محل فرود آمدن هواپیما یا قائم مقام او اطلاع داده متهم یا مظنون را با دلایل و مدارک جرم بدادستان یا بازپرس تسلیم و از مداخله خودداری کند و در موردیکه هواپیمای ایرانی بعد از وقوع جرم در خارج از ایران فرود آید فرمانده هواپیما باید مراتب را باطلاع کنسول ایران که در حوزه او هواپیما فرود آمده رسانیده و از او کسب تکلیف کند.
ماده ۳۴- تخلف از مقررات آئین نامه های اجراء احکام این قانون موجب کیفرهائی است که حداکثر آن نباید از ده هزار ریال جزای نقدی و دو ماه حبس تأدیبی تجاوز نماید. میزان مجازات هر یک از انواع تخلفات در آئین نامه ایکه بپیشنهاد وزارتین دادگستری و راه بتصویب هیئت وزیران رسیده باشد تعیین خواهد شد.
ماده ۳۵- رسیدگی بجرائم مذکور در این قانون در مراحل کیفری و دادگاههای صلاحیتدار فوراً و خارج از نوبت بعمل خواهد آمد.
چون بموجب قانون مصوب ۲۸ میرماه [تیرماه] ۲۸ اجازه اجرای لایحه هواپیمایی کشوری پس از تصویب کمیسیونهای راه و دادگستری مجلس داده شده است بنابراین قانون مزبور که مشتمل بر ۳۵ ماده و بتصویب کمیسیونهای نامبرده رسیده قابل اجرا است.
رئیس مجلس شورای ملی– رضا حکمت
