پایگاه خبری اختبار- دادگاهی در هلند رای داده است که پنج ایرانی که در دهه ۱۹۸۰ قربانی حملات با گاز سمی عراق شدند، حق دریافت غرامت از شرکت هلندی فورافینا را دارند.
دادگاهی در هلند روز چهارشنبه ۲۴ آبان بر اساس حکمی یک شرکت هلندی با نام “فورافینا بلگینگن” را به پرداخت غرامت به ۵ قربانی شیمیایی جنگ ایران و عراق محکوم کرد، میزان این غرامت هنوز مشخص نشده است.
این حکم در حالی صادر شد که مالکان شرکت مذکور از حضور در دادگاه برای دفاع از خود امتناع کردند.
تیرماه سال جاری پنج قربانی ایرانی حملات شیمیایی، شکایتی را در دادگاهی در لاهه هلند علیه دو شرکت هلندی تولیدکننده سلاحهای شیمیایی، به دلیل فروش این تسلیحات به دولت صدام حسین، رئیس جمهور وقت عراق مطرح کردند.
در این جلسه، قربانیان سلاحهای شیمیایی درد و رنجهای ناشی از بیماریهای مزمن خود را به دلیل استنشاق گاز خردل تشریح کردند.
دادگاه در بیانیه ای اعلام کرد که این پنج ایرانی پس از سه حمله گاز خردل عراق در سال های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶ در جریان جنگ ایران و عراق دچار مجروحیت دائمی شدند.
وکلای این پنج ایرانی گفتهاند دو شرکت یاد شده یا از این موضوع آگاه بودند یا اینکه اصولا بایستی متوجه میبودند که تیونیل کلرید فروخته شده به عراق برای تولید گاز خردل استفاده می شود و رژیم صدام حسین علیه ایران حملات شیمیایی انجام میدهد.
دادگاه هلند شرکت «فورافینا بلگینگن» که پیشتر «کابیاس هلند» نام داشت را بعد از عدم حضور نماینده شرکت در دادگاه برای دفاع از خود به پرداخت غرامت محکوم کرد.
اما وکلای شرکت «اوتجیاها بی.وی» که پیشتر «ملچِمی» نامیده میشد با حضور در دادگاه گفتهاند که این شرکت هیچ اطلاعی درباره استفاده از «تیونیل کلرید» صادراتی به عراق در ساخت تسلیحات شیمیایی نداشته است.
دادگاه هلند با استدلال وکلای این شرکت مجاب شده است.
دادگاه هلند میگوید ماده «تیونیل کلرید» به غیر از تولید گاز خردل، در ساخت آفتکش و مواد پلاستیکی نیز کاربرد دارد و دولت هلند در زمان جنگ ایران و عراق، مشوق افزایش تجارت بازرگانی با عراق بوده و بر صادرات این ماده محدودیتهایی وضع نکرده بود.
سیوشش سال از حمله شیمیایی ارتش عراق به شهر سردشت در آذربایجان غربی ایران میگذرد، اما تعداد قربانیان دقیق این بمباران مشخص نیست.
حدود هفت ماه بعد از حمله شیمیایی به سردشت، شهر حلبچه در عراق به شکل وسیعتری بمباران شیمیایی شد. بعد از گذشت ۳۶ سال هنوز مصدومان این بمباران شیمیایی زندگی عادی ندارند و تحت نظر پزشکان هستند.