مقررات استخدامی شرکتهای دولتی موضوع بند (پ) ماده ۲ قانون استخدام کشوری
مصوب ۱۳۵۲/۰۳/۰۵
فصل اول – کلیات
ماده ۱ – امور استخدامی کلیه شرکتهای موضوع بند (پ) ماده ۲ قانون استخدام کشوری که تا این تاریخ ایجاد شده یا بعداً ایجاد شوند مشمول این مقررات خواهند بود مگر در موارد زیر:
الف – سازمان مرکزی تعاون روستائی ایران.
مقررات استخدامی سازمان مذکور با رعایت تبصره ماده ۱۱۲ قانون استخدام کشوری به تصویب مراجع مقرر در اساسنامه مربوط خواهد رسید.
ب – شرکتهای وابسته به وزارت جنگ.
وضع استخدامی کارمندان غیر نظامی شرکتهای مذکور بنا بتشخیص وزارت جنگ حسب مورد تابع این مقررات یا مقررات آئین نامه استخدام کارمندان‌غیر نظامی در ارتش شاهنشاهی خواهد بود.
ج – بانکهای دولتی که دارای مقررات استخدامی خاص هستند. بانکهای مذکور حداکثر ظرف ششماه از تاریخ تصویب این مقررات مکلفند مقررات استخدامی خاص خود را به تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور و شورای حقوق و دستمزد برسانند و در غیر اینصورت سازمان امور اداری و استخدامی کشور رأساً مقررات استخدامی آنها را تهیه میکند و مقررات مذکور قابل اجرا خواهد بود.
تبصره – شرکتهائی که از طریق سرمایه‌گذاری مشترک شرکتها و مؤسسات دولتی با شرکتها و مؤسسات خصوصی یا خارجی اکثریت سهام آنها متعلق بدولت شده یا بشود به پیشنهاد مجامع عمومی مربوط و تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور و تصویب هیأت وزیران مشمول این مقررات خواهند شد.
ماده ۲ – مستخدمینی که برای تصدی یکی از مشاغل مستمر شرکت و مدت نامحدود استخدام شده یا میشوند مشمول این مقررات خواهند بود.
مستخدمینی که برای تصدی مشاغل موقت و مدت معین به خدمت شرکت درآیند بموجب قراردادهائی استخدام خواهند شد که نمونه آن بتصویب مراجع صلاحیتدار مذکور در اساسنامه شرکت برسد.
تبصره – مدیر عامل یا رئیس کل و اعضای هیئت‌های مدیره یا شوراهای قانونی و بازرسان قانونی شرکت و یا افرادی که با عناوین دیگری وظایف مربوط به آنان را انجام میدهند و بطور موظف و تمام وقت در شرکت انجام وظیفه مینمایند در هر مورد که قانونی برای تعیین تکلیف آنان وجود نداشته باشد در دوره تصدی این مشاغل مشمول این مقررات خواهند بود.
ماده ۳ – افرادی که برای مشاغل کارگری استخدام شده یا بشوند تابع مقررات قانون کار خواهند بود. تعیین مشاغل کارگری بعهده شرکت و تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور میباشد.
تبصره – مستخدمینی که بصورت کارگر استخدام و در مشاغل مستمر موضوع ماده دو اشتغال دارند مشمول حکم این ماده نخواهند بود.
ماده ۴ – تشکیلات و مشاغل مستمر شرکت و هر نوع تغییرات بعدی در تشکیلات و حذف یا ایجاد مشاغل مستمر حسب مورد به تصویب مجمع‌عمومی یا شورا میرسد مگر آنکه در اساسنامه مربوط مرجع دیگری تعیین شده باشد.
ماده ۵ – استخدام اتباع بیگانه و شرایط آن با رعایت قوانین مربوط خواهد بود.
فصل دوم – ورود بخدمت و آموزش و انتصابات
ماده ۶ – داوطلبان استخدام برای تصدی مشاغل شرکت باید دارای شرایط زیر باشند:
الف – داشتن حداقل ۱۸ سال تمام سن.
ب – تابعیت ایران.
ج – انجام خدمت زیر پرچم یا معافیت قانونی در صورت مشمول بودن.
د – نداشتن سابقه محکومیت جزائی مؤثر.
هـ- عدم محکومیت بفساد عقیده و عدم معروفیت به فساد اخلاق و تجاهر بفسق و معتاد نبودن به استعمال مواد مخدر و مبتلا نبودن به امراض مسریه.
و – حداقل داشتن گواهینامه پایان تحصیلات ابتدائی.
ز – داشتن صحت مزاج و توانائی انجام کار.
ماده ۷ – استخدام برای تصدی مشاغل مستمر از طریق امتحان یا مسابقه بعمل میآید.
ماده ۸ – داوطلبانی که در مسابقه یا امتحان قبول شده‌اند یک دوره آزمایشی را طی خواهند کرد که حداقل آن سه ماه و حداکثر از یک سال تجاوز‌نخواهد کرد. حکم استخدام قطعی افرادی که در دوره آزمایشی لیاقت و کاردانی و علاقه بکار از خودشان بدهند در پایان دوره آزمایشی با پیشنهاد رئیس واحد مربوط صادر خواهد شد و در این صورت دوره آزمایشی جزو دوران خدمت آنان محسوب میشود و افرادی که ضمن دوره آزمایشی صالح برای ابقاء در‌خدمت مورد نظر تشخیص داده نشوند به خدمت آزمایشی آنان خاتمه داده خواهد شد.
تبصره – بافرادی که بخدمت آزمایشی آنان خاتمه داده میشود حقوق و مزایای مرخصی استحقاقی استفاده نشده پرداخت خواهد شد.
ماده ۹ – شرکت با توجه باحتیاجات خود و طبق خط مشی مصوب مجمع عمومی یا شورا برنامه‌های آموزشی و یا کارآموزی لازم را تنظیم و بمورد اجرا خواهد گذاشت.
ماده ۱۰ – شرکت موظف است در فواصل معین شایستگی و استعداد مستخدمین خود را مورد بررسی قرار داده و نتیجه را در پرونده استخدامی مستخدم منعکس سازد.
این سنجش بنحوی صورت خواهد گرفت که موجب ارشاد و معرف استحقاق مستخدم برای ارتقاء گروه یا تغییر شغل و یا لزوم گذرانیدن دوره کارآموزی جدید باشد
فصل سوم – حقوق و مزایا
ماده ۱۱ – شرکت مکلف است بر اساس اهمیت وظایف و مسئولیتها و شرایط احراز کلیه مشاغل مستمر خود را طبقه‌بندی و ارزیابی کند و به گروههای مربوط تخصیص دهد.
تبصره ۱ – طرح طبقه‌بندی مشاغل که شامل دستورالعمل ارزیابی مشاغل و همچنین دستورالعمل اجرائی طرح و شرح وظایف و شرایط احراز‌طبقات مشاغل و فهرست تخصیص طبقات مشاغل بگروهها میباشد پس از تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور قابل اجرا میباشد.
تبصره ۲ – در مواردی که ضرورت ایجاب کند که شرح وظایف و شرایط احراز طبقات مشاغل اصلاح شود، مشاغل تغییر یافته و همچنین مشاغل مستمر جدید بترتیب مندرج در تبصره (۱) این ماده ارزیابی و به گروههای مربوط تخصیص می‌یابد.
ماده ۱۲ – بمنظور ایجاد هماهنگی در سطح پرداختی‌ها به مستخدمین شرکتهای دولتی سازمان امور اداری و استخدامی کشور با همکاری نماینده مجمع عمومی شرکت مطالعات لازم را انجام داده و پیشنهادهای خود را در مورد میزان حقوق و مزایای متصدیان مشاغل مذکور در تبصره ماده ۲ و‌همچنین حداقل و حداکثر مبلغ قابل پرداخت به متصدیان رشته‌های مشاغل به شورای حقوق و دستمزد موضوع تبصره ماده ۳۳ قانون استخدام کشوری تسیم [تسلیم] میکند. تصمیمات شورای حقوق و دستمزد برای شرکت لازم‌الاجرا است.
ماده ۱۳ – جدول حقوق ماهانه مستخدمین شرکت همان جدول حقوق موضوع ماده ۳۲ قانون استخدام کشوری و ضریب ریالی مربوط و تغییرات و اصلاحات بعدی آن خواهد بود.
تبصره – حقوق ماهانه متصدیان مشاغل مذکور در تبصره ماده ۲ که بطور موظف و تمام وقت در شرکت انجام وظیفه میکنند بر اساس جدول حقوق موضوع این ماده توسط شورای حقوق و دستمزد تعیین میشود.
ماده ۱۴ – در صورتی که نوع کار و وظایف و مسئولیتهای مشاغل شرکت و همچنین شرایط بازار کار اقتضا کند که مبلغی علاوه بر حقوق بشاغلین‌آن مشاغل پرداخت شود این مبلغ بعنوان مزایای شغل پرداخت خواهد شد.
برقراری مزایای شغل به مستخدمین شاغل شرکت با در نظر گرفتن سطح حقوق و مزایا در مشاغل مشابه فعالیتهای بازرگانی یا کشاورزی یا صنعتی در‌بخش عمومی و خصوصی و با توجه به موضوع و نحوه فعالیت شرکت بموجب طرح یا جدولی خواهد بود که از طرف شرکت پیشنهاد و حسب مورد بتصویب مجمع عمومی یا شورای خواهد رسید.
تبصره – مجموع حقوق و مزایای شغل از میزان حداکثر تعیین شده برای مشاغل همان رشته توسط شورای حقوق و دستمزد تجاوز نمیکند. تعیین مزایای شغل بیشتر برای برخی از مشاغل با تصویب شورای حقوق و دستمزد خواهد بود.
ماده ۱۵ – کسانیکه به استخدام شرکت درمیآیند باستناد شغلی که برای آن استخدام میشوند در پایه یک گروه مربوط وارد خدمت میگردند و در صورتی که این قبیل مستخدمین دارای سابقه خدمت دو لتی باشند بازاء هر دو سال سابقه خدمت دولتی آنان یک پایه در گروه شغل مورد تصدی به آنان اعطاء میشود، مدت خدمت زیر پرچم و خدمات اجتماعی زنان جزو سابقه خدمت دولتی محسوب میشود.حکم این ماده شامل کلیه مستخدمینی که طبق این مقررات به استخدام شرکت درآمده اند نیز میباشد.
تبصره ـ مدت خدمت مستخدمین شرکت در مدارس غیردولتی مشمول فرمان آموزش رایگان با رعایت ضوابطی که در آئین نامه اجرائی قانون تعیین تکلیف وضع استخدامی کارکنان مدارس مذکور مصوب ۱۹ مردادماه ۱۳۵۶پیش بینی شده است از لحاظ پایه و بازنشستگی جزو سابقه خدمت آنان محسوب میشود.
ماده ۱۶ – در صورت رضایت‌بخش بودن خدمات هر یک از مستخدمین، شرکت میتواند در ازاء هر دو سال خدمت یک پایه ترفیع بآنان اعطاء کند.
تبصره – اعطای دو پایه بجای یک پایه بمستخدم در قبال خدمات برجسته و همچنین اشتغال در نقاطی که مستلزم اعطای پایه بمدتی کمتر از‌دو سال است تابع ضوابط مقرر در مورد مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری خواهد بود.
ماده ۱۷ – ارتقاء مستخدم از یک گروه بگروه بالاتر با رعایت شرایط زیر خواهد بود:
الف – در گروه جدید شغل بدون متصدی وجود داشته باشد.
ب – شرایط احراز شغل گروه جدید را دارا باشد.
تبصره – مستخدمینی که ارتقاء گروه یافته یا می یابند در پایه ای از گروه جدید قرار خواهند گرفت که در گروه قبلی دارا بوده اند در مواردیکه پایه قبلی مستخدم در گروه جدید و جود نداشته باشد آخرین پایه گروه جدید به آنان اعطاء میشود.
ماده ۱۸ – در صورت ضرورت و با رضایت مستخدم میتوان شغلی در گروه پائین‌تر به او ارجاع کرد، در اینصورت مستخدم در پایه‌ای از گروه جدید قرار میگیرد که در گروه قبلی داشته است ولی تفاوت حقوق پایه گروه قبلی را باضافه ترفیعات گروه جدید بشرط آنکه مجموع آن از آخرین‌پایه بالاترین گروهی که داشته است تجاوز نکند دریافت خواهد کرد، و در تعیین حقوق آمادگی بخدمت و حقوق بازنشستگی و وظیفه او مبنای محاسبه قرار میگیرد و در صورت عدم قبول چنین شغلی مستخدم آماده بخدمت خواهد شد.
ارتقاء گروه مجدد مستخدمی که بترتیب فوق در گروه پائین‌تر منصوب میشود تا بالاترین گروهی که قبلا دارا بوده است مجاز میباشد و در این صورت در پایه‌ای از گروه بالاتر قرار میگیرد که در گروه پائین‌تر داشته است و تفاوت حاصل از ارتقاء گروه او بابت تفاوت حقوق مذکور در فوق‌محسوب خواهد شد.
ماده ۱۹ – در صورتیکه مستخدم شرکت علاوه بر ساعات اداری انجام وظیفه کند فوق‌العاده اضافه کار که میزان آن معادل حقوق و‌مزایای شغل ماهانه ضربدر ساعات کار اضافی است به او پرداخت میشود. انجام اضافه کار بایستی با اجازه قبلی مقامات مجاز شرکت باشد و به یکنفر در یکماه بیش از شصت ساعت فوق‌العاده اضافه کار پرداخت نخواهد شد.
تبصره – هر گاه در شروط خاص و برای مدت محدود مستخدم علاوه بر میزان مقرر در این ماده اضافه کار نماید با تصویب هیأت مدیره شرکت میتوان حداکثر تا چهار ساعت در روز فوق‌العاده اضافه کار به او پرداخت نمود.
ماده ۲۰ – برقراری فوق‌العاده روزانه، بدی آب و هوا، محرومیت از تسهیلات زندگی، محل خدمت، خارج از کشور، کسر صندوق و تضمین‌همچنین پرداخت هزینه‌های رفت و برگشت، سفر و نقل مکان ،سختی شرایط محیط کار و نوبتکاری به مستخدمین شرکت بر اساس مقررات مورد عمل مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری خواهد بود.
ماده ۲۱ – شرکت میتواند در صورت وجود اعتبار بهر یک از مستخدمین شاغل شرکت حداکثر معادل یکماه حقوق و مزایای شغل در پایان هر سال بعنوان عیدی بتناسب مدتی که در آن سال خدمت کرده‌اند پرداخت کند.
ماده ۲۲ – هر گاه مستخدمی خدمت برجسته انجام دهد و یا لیاقت فوق‌العاده‌ای ابراز نماید که منجر بصرفه‌جویی و یا جلوگیری از ضرر و یا باعث‌پیشرفت سریع کار و یا افزایش تولید و یا افزایش درآمد شرکت شود. شرکت میتواند در هر سال حداکثر معادل یکماه حقوق و مزایای شغل بعنوان‌پاداش باو پرداخت کند ولی با تصویب مجمع عمومی یا شورا تا دو برابر مجموع حقوق و مزایای شغل یکماه به چنین مستخدمی قابل پرداخت‌خواهد بود.
ماده ۲۳ – مستخدمین رسمی موضوع مواد ۱۴۳ و ۱۴۴ قانون استخدام کشوری بر اساس مواد مذکور در این ماده و تبصره‌های آن حقوق و مزایای خود را طبق این مقررات منحصراً از بودجه شرکت دریافت خواهند کرد.
فصل چهارم – رفاه مستخدمین
ماده ۲۴ – مستخدمین شرکت سالی یکماه بتناسب مدت خدمت حق مرخصی با استفاده از حقوق و مزایای شغل و فوق‌العاده‌های بدی آب و‌هوا محرومیت از تسهیلات زندگی، محل خدمت، خارج از کشور و تضمین را خواهند داشت.
ماده ۲۵ – مستخدمین شرکت در صورت ابتلاء ببیماریهایکه مانع از انجام خدمت باشد از مرخصی استعلاجی استفاده خواهند کرد.
تبصره – جز در موارد بیماریهای صعب‌العلاج حداکثر مدت استفاده از مرخصی استعلاجی چهار ماه در سال خواهد بود.
ماده ۲۶ – مستخدم میتواند با موافقت شرکت از مرخصی بدون حقوق استفاده کند.
تبصره ۱ – حداکثر مدتیکه مستخدم شرکت در طول خدمت خود میتواند از مرخصی بدون حقوق استفاده کند سه سال خواهد بود.
ولی برای ادامه تحصیلات عالی تخصصی در رشته مربوط به شغل مستخدم حداکثر این مرخصی با تصویب مجمع عمومی یا شورا تا دو سال دیگر قابل تمدید خواهد بود.
تبصره ۲ – مدت مرخصی بدون حقوق جزو سابقه خدمت مستخدم محسوب نمیشود. حفظ شغل مستخدمیکه از مرخصی بدون حقوق استفاده میکند الزامی نیست و در صورتیکه پس از پایان مرخصی شغلی برای ارجاع بمستخدم مذکور موجود نباشد شرکت میتواند او را آماده بخدمت کند.
تبصره ۳ ـ مدت مرخصی بدون حقوق مستخدم برای ادامه تحصیلات عالی و تخصصی در رشته های مورد نیاز شرکت مربوط، مشرو ط به اینکه منجر باخذ مدرک تحصیلی شود از لحاظ بازنشستگی و وظیفه با پرداخت کسور مربوط جزو سابقه خدمت مستخدم محسوب میشود.
ماده ۲۷ – استفاده از مرخصیهای موضوع مواد ۲۴ و ۲۵ و ۲۶ این مقررات بر اساس آئین نامه مورد عمل درباره مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری خواهد بود.
ماده ۲۸ – در صورتیکه مستخدم فوت شود و استحقاق مرخصی داشته باشد حداکثر چهار ماه حقوق و مزایای شغل او بابت مرخصی استحقاقی بوراث قانونی وی پرداخت میشود.
ماده ۲۹ – شرکت بطرق مقتضی در تأمین شروط بهداشتی و ایمنی و ایجاد محیط مناسب کار و همچنین کمک بامور تعاونی و رفاه مستخدمین‌خود اقدامات لازم را بعمل خواهد آورد.
نحوه اجرای مفاد این ماده بموجب طرحی خواهد بود که با توجه بمقررات مربوط بتصویب مجمع عمومی یا شورای شرکت میرسد.
فصل پنجم – بازنشستگی و وظیفه
ماده ۳۰ – مستخدمین فعلی شرکت که طبق مقررات استخدامی قبلی مشمول مقررات بازنشستگی و وظیفه خاص میباشند مشمول مقررات بازنشستگی و وظیفه این فصل نخواهند بود.
شرکتهای مربوط مکلفند ظرف یکسال از تاریخ تصویب این مقررات بمنظور متعادل ساختن میزان کسور یا تعهدات ناشی از مقررات بازنشستگی و‌وظیفه شرکت طرح لازم را در مورد بازنشستگی و وظیفه مستخدمین خود که در تاریخ تصویب این مقررات در خدمت دارند تهیه و با رعایت تبصره ماده ۱۱۲ قانون استخدام کشوری از طریق سازمان امور اداری و استخدامی کشور برای تصویب هیأت وزیران پیشنهاد کنند و تا زمانی که طرح مذکور بتصویب نرسیده است حقوق بازنشستگی و وظیفه مستخدمین موضوع این ماده بر اساس مقررات استخدامی سابق محاسبه و برقرار میگردد.
ماده ۳۱ – مستخدمین مشمول قانون بیمه‌های اجتماعی از شمول مقررات این فصل خارج هستند.
اینگونه مستخدمین در صورت تغییر وضع استخدامی نیز کماکان تابع مقررات قانون مذکور خواهند بود.
ماده ۳۲ – مستخدمین فعلی شرکتهائی که بموجب قرارداد خاص بین شرکت و سازمان بیمه‌های اجتماعی از لحاظ بازنشستگی و از کار افتادگی و فوت از مقررات قانون بیمه‌های اجتماعی استفاده مینمایند مشمول مقررات این فصل نیستند و تا زمانی که قرارداد مزبور لغو نشده است تابع مقررات قرارداد مذکور خواهند بود.
شرکتهایی که چنین قراردادهائی با سازمان بیمه‌های اجتماعی دارند ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این مقررات با تصویب شورایعالی تأمین اجتماعی بمنظور انطباق با ضوابط قانون حمایت کارمندان در برابر اثرات ناشی از پیری و از کار افتادگی و فوت در قرارداد مذکور تجدید نظر خواهند کرد.
ماده ۳۳ – مستخدمین فعلی شرکتهائی که قبل از تاریخ ۱۳۴۵/۳/۳۱ در استخدام شرکت بوده‌اند و در تاریخ تصویب این مقررات فاقد مقررات بازنشستگی و وظیفه میباشند از شمول مقررات بازنشستگی و وظیفه این فصل خارج هستند. مستخدمین موضوع این ماده از لحاظ بازنشستگی و وظیفه با رعایت مفاد قسمتهای زیر تابع مقررات قانون استخدام کشوری و تغییرات و اصلاحات بعدی آن خواهند بود:
۱ – از تاریخ تصویب این مقررات حساب خاصی در صندوق بازنشستگی کشوری ایجاد میشود و شرکت مکلف است کسور مربوط بسهم مستخدم را بموجب مقررات بازنشستگی قانون استخدام کشوری از حقوق و مزایای مستخدم برداشت نموده و پس از اضافه کردن کسور مربوط به سهم شرکت باین حساب واریز کند.
وجوهی که از این حساب قابل برداشت خواهد بود منحصراً عبارت از حقوق بازنشستگی و وظیفه مستخدمین موضوع این ماده و استرداد کسور بازنشستگی سهم مستخدم در موارد معافیت از خدمت طبق تبصره‌های ۲ و ۳ ماده ۶۳ و قبول استعفای چنین مستخدمی بموجب ماده ۶۵ این مقررات میباشد.
بند ۲ – مستخدمین غیررسمی که در تاریخ ۱۳۴۵/۳/۳۱ «تاریخ تصویب قانون استخدام کشوری» در مؤسسات مشمول قانون استخدام کشوری خدمت میکرده و قبل از تبدیل وضع به رسمی مؤسسه متبوع آنان از شمول قانون مذکور خارج و بصورت شرکت دولتی درآمده اند از تاریخ ۱۳۴۷/۱/۱ براساس قانون مذکور و اصلاحات بعدی آن تبدیل و ضع یافته و کسور بازنشستگی سهم آنان که به صندوق تأمین اجتماعی پرداخت شده است محاسبه و بطور یکجا توسط صندوق تأمین اجتماعی یا صندوقهای مربوط بحساب صندوق بازنشستگی کشوری واریز و مابه التفاو ت کسور سهم مستخدم طبق مقررات مربوط در مدت مزبور محاسبه و به اقساط مساوی حداکثر در شصت قسط از مستخدم کسر و بحساب مربوط پرداخت میگردد.
۳ – در صورت عدم کفایت وجوه حساب مذکور در این ماده دولت مکلف است کمبود آن را در بودجه کل کشور تأمین و پرداخت کند.
۴ – تا زمانی که وضع مستخدمین موضوع این ماده با این مقررات تطبیق نیافته است حقوق بازنشستگی و وظیفه آنان بر مبنای آخرین حقوق دریافتی قبل از تاریخ تصویب این مقررات که در هر حال از میزان حقوق بازنشستگی و وظیفه موضوع این فصل تجاوز نخواهد کرد احتساب میشود و‌پس از تطبیق، حقوق گروه مربوط ملاک محاسبه خواهد بود.
سازمان امور اداری و استخدامی کشور عهده‌دار وظائف مربوط به بازنشستگی و وظیفه مستخدمین موضوع این ماده است.
تبصره ـ مستخدمین فعلی شرکتهای دولتی که مشمول مقررات قانون تأمین اجتماعی هستند و در تاریخ ۱۳۴۵/۳/۳۱ در خدمت شرکت بوده و خدمت آنها تا تاریخ ۱۳۵۲/۳/۵ و یا بعد از آن ادامه داشته است میتوانند ظرف ششماه از تاریخ تصویب این اصلاحیه تقاضا نمایند از لحاظ بازنشستگی و وظیفه مشمول حکم این ماده قرار گیرند که در اینصورت حق بیمه سهم آنان که بصندوق تأمین اجتماعی پرداخت شده است بصندوق بازنشستگی کشوری منتقل میشود در صورتیکه ظرف مدت مذکور چنین تقاضائی نکنند همچنان مشمول قانون تأمین اجتماعی خواهند بود.
ماده ۳۴ – مستخدمین مشمول مقررات این فصل عبارتند از: الف – مستخدمین شرکت که در تاریخ تصویب این مقررات مشمول مقررات بازنشستگی و وظیفه خاصی نبوده و پس از تاریخ ۱۳۴۵/۳/۳۱ تا‌زمان تصویب این مقررات باستخدام شرکت پذیرفته شده‌اند.
ب – مستخدمینی که از تاریخ تصویب این مقررات باستخدام شرکت در میآیند اعم از اینکه شرکت متبوع آنها مقررات خاص بازنشستگی داشته یا نداشته باشد.
ماده ۳۵ – صندوق بازنشستگی و وظیفه مستخدمین شرکتهای دولتی که در این مقررات صندوق بازنشستگی نامیده میشود بر اساس قانون‌حمایت کارمندان در برابر اثرات ناشی از پیری و از کار افتادگی و فوت مصوب اسفند ۱۳۴۹ و مقررات این فصل وابسته بسازمان امور اداری و‌استخدامی کشور زیر نظر شورای صندوق مرکب از وزیر دارائی – وزیر کار و امور اجتماعی و دبیر کل سازمان امور اداری و استخدامی کشور یا معاونان آنها ایجاد میشود.
اساسنامه صندوق بازنشستگی بوسیله سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و بتصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
ماده ۳۶ – شرکت موظف است هر ماه هفت درصد از حقوق هر یک از مستخدمین خود را که مشمول مقررات این فصل هستند بابت کسور‌بازنشستگی سهم مستخدم کسر کرده و پس از افزودن چهارده درصد حقوق آنان بابت سهم شرکت مجموع آن را بصندوق بازنشستگی پرداخت کند.
نحوه بهره‌برداری و استفاده از وجوه کسور بازنشستگی بموجب آئین نامه‌ای است که بتصویب کمیسیونهای مربوط مجلسین خواهد رسید.
تبصره – منظور از حقوق از لحاظ اجرای مقررات این فصل جمع مبلغی است که طبق این مقررات تحت عنوان حقوق و مزایای شغل و مزایای موقت شغل یا تفاوت تطبیق مزایا به مستخدم پرداخت میشود و تا زمانیکه وضع استخدامی مستخدمین شرکت بر اساس این مقررات تطبیق نیافته‌است مجموع حقوق و مزایائیکه مستخدمین بموجب مقررات استخدامی سابق بطور مستمر باعتبار شغل محوله دریافت میدارند مأخذ‌احتساب کسور بازنشستگی و حقوق بازنشستگی و وظیفه موضوع این مقررات خواهد بود و در هر حال نسبت بمبلغ زائد بر چهل هزار ریال در ماه‌کسوری پرداخت نمیشود.
ماده ۳۷ – حقوق بازنشستگی با تحقق یافتن شروط زیر برقرار میشود:
الف – مستخدم لااقل ده سال تمام کسور بازنشستگی مقرر را پرداخت کرده باشد و یا پرداخت آن را طبق این مقررات تعهد کرده باشد.
ب – سن مستخدم مرد به شصت سال تمام و سن مستخدم زن به پنجاه و پنج سال تمام رسیده باشد.
ماده ۳۸ – ملاک تشخیص سن مستخدمینی که در تاریخ تصویب این مقررات در خدمت شرکت هستند شناسنامه‌ایست که در تاریخ مذکور در‌دست دارند و در مورد مستخدمینی که بعد از تصویب این مقررات باستخدام شرکت پذیرفته میشوند شناسنامه‌ایست که در بدو استخدام ارائه‌خواهند داد در صورتیکه ماه تولد در شناسنامه قید نشده باشد اول مهر ماه سال تولد ملاک محاسبه خواهد بود.
ماده ۳۹ – حقوق بازنشستگی عبارت از متوسط حقوق ضرب در سنوات پرداخت کسور بازنشستگی است که در هر حال از متوسط حقوق تجاوز نخواهد کرد.
تبصره – متوسط حقوق عبارت از معدل حقوق آخرین سه سالی است که بر مبنای آن کسور بازنشستگی پرداخت شده باشد.
ماده ۴۰ – در صورتیکه مستخدم شرکت با داشتن شروط زیر:
الف – مستخدم زن با بیست و پنج سال سابقه خدمت و حداقل پنجاه سال تمام سن.
ب – مستخدم مرد با سی سال سابقه خدمت و حداقل پنجاه و پنجسال تمام سن.
تقاضای بازنشستگی کند شرکت مکلف بقبول آن است ولی برقراری حقوق بازنشستگی و پرداخت آن از تاریخی خواهد بود که مستخدم شروط مذکور در ماده ۳۷ را داشته باشد.
تبصره – مستخدمین موضوع این ماده در صورتیکه واجد شرط بند الف ماده ۳۷ باشند و قبل از رسیدن به سن مقرر در بند (ب) ماده مذکور از کارافتاده شوند بلافاصله از حقوق وظیفه از کارافتادگی استفاده خواهند کرد.
ماده ۴۱ – شرکت میتواند آن عده از مستخدمین خود را که واجد شروط مذکور در ماده ۳۷ این مقررات باشند بازنشسته کند.
ماده ۴۲ – شرکت مکلف است مستخدمینی را که شصت و پنجسال تمام سن دارند بازنشسته کند.
تبصره – در صورتیکه برقراری و پرداخت حقوق بازنشستگی به مستخدمی که طبق این ماده بازنشسته میشود بعلت عدم تحقق شروط مذکور‌در بند الف ماده ۳۷ میسر نباشد، شرکت با او طبق ماده ۶۴ این مقررات رفتار خواهد کرد و صندوق بازنشستگی نیز مکلف است وجوه بازنشستگی‌مربوط به او را اعم از سهم شرکت و سهم مستخدم باضافه ۶% بهره مرکب سالانه بطور یکجا بوی پرداخت کند.
ماده ۴۳ – بمنظور احتساب سابقه خدمت مستخدمین موضوع بند الف ماده ۳۴ که مایل باشند خدمات گذشته آنان از تاریخ ۳۱/۳/۴۵ تا تاریخ‌تصویب این مقررات از لحاظ بازنشستگی و وظیفه محسوب شود و از مزایای مقررات این فصل استفاده کنند کسور بازنشستگی اعم از سهم مستخدم و‌سهم شرکت بترتیب مقرر در مادۀ ۳۶ بر اساس آخرین حقوق دریافتی مستخدم پرداخت خواهد شد.
تبصره ۱ – شرکت و مستخدم میتوانند کسور بازنشستگی سهم خود را حداکثر در ۶۰ ماه متوالی از تاریخی که صندوق بازنشستگی اعلام میکند باقساط پرداخت کنند.
هر گاه مستخدمی که از بابت پرداخت کسور بازنشستگی سنوات خدمت احتساب شده قبلی یا خدمت وظیفه عمومی بدهکار است فوت شود، شرکت‌و بازماندگان او از پرداخت بقیه اقساط مربوط معاف خواهند بود.
تبصره ۲ – سابقه خدمت قابل احتساب موضوع این ماده خدمتی است که مستخدم در شرکت یا وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی بموجب احکام صادره قبلی انجام داده باشد. همچنین مدت خدمت زیر پرچم جزو سابقه خدمت قابل احتساب خواهد بود.
ماده ۴۴ – حقوق ماه اول مستخدمینی که دوره آزمایشی را طی کرده و باستخدام قطعی شرکت پذیرفته شوند و همچنین هر نوع اضافه حقوق ماه اول اینگونه مستخدمین بصندوق بازنشستگی پرداخت میشود.
ماده ۴۵ – در صورتیکه مستخدم بعلل غیر ناشی از کار، از کار افتاده شناخته شود ماهانه متوسط حقوق ضرب در سنوات پرداخت کسور مزبور را بعنوان حقوق وظیفه از کارافتادگی دریافت خواهد داشت و این حقوق از حداکثر حقوق بازنشستگی مقرر در ماده ۳۹ تجاوز نخواهد کرد و در صورتیکه سنوات پرداخت کسور بازنشستگی مستخدم کمتر از پانزده سال باشد پانزده سال تمام محسوب خواهد شد.
ماده ۴۶ – در صورتیکه مستخدم بعلت حادثه ناشی از کار یا بسبب انجام وظیفه از کارافتاده شناخته شود بدون رعایت سنوات پرداخت کسور‌بازنشستگی حداکثر حقوق بازنشستگی مقرر در ماده ۳۹ بعنوان حقوق وظیفه از کارافتادگی درباره وی برقرار میگردد.
ماده ۴۷ – در صورتیکه مستخدم بازنشسته یا از کارافتاده فوت شود حقوق وظیفه بازماندگان او بر طبق شروط زیر برقرار میشود:
الف – عیال دائمی متوفی تا زمانیکه شوهر اختیار نکرده است.
ب – شوهر در صورتیکه علیل و از کارافتاده و تحت کفالت عیال متوفای خود بوده باشد.
ج – فرزندان متوفی تا پایان بیست سالگی و در صورت ادامه تحصیل در موسسات رسمی عالی علمی تا پایان بیست و پنج سالگی (در مورد دختران مشروط بر اینکه شوهر هم نداشته باشند).
د – فرزندان علیل یا ناقص‌العضو مستخدم متوفی که ازکارافتاده باشند مادام‌العمر.
هـ- والدین مستخدم متوفی مشروط بر اینکه تحت تکفل متوفی بوده و سن پدر ۶۰ سال تمام و سن مادر ۵۵ سال تمام یا بیشتر باشد و یا از کارافتاده باشند.
تبصره – مجموع حقوق وظیفه بازماندگان معادل حقوق بازنشستگی یا حقوق وظیفه از کارافتادگی مستخدم متوفی است که به تساوی بین بازماندگان واجد شروط تقسیم میشود و در صورت قطع سهم هر یک از بازماندگان سهم قطع شده بتساوی به سهم سایر بازماندگان افزوده خواهد شد ولی هر گاه بازمانده واجد شرط مستخدم متوفی منحصر به فرد باشد سهم او معادل نصف میزان مقرر در این تبصره خواهد بود.
ماده ۴۸ – چنانچه مستخدم قبل از برقراری حقوق بازنشستگی یا حقوق وظیفه از کارافتادگی فوت شود حقوق وظیفه بازماندگان وی بر مبنای حقوق بازنشستگی استحقاقی مستخدم متوفی بترتیب مقرر در ماده ۴۷ برقرار میشود در این مورد سنوات پرداخت کسور بازنشستگی مستخدم در صورتیکه از ۱۵ سال کمتر باشد ۱۵ سال تمام منظور خواهد شد.
ماده ۴۹ – هر گاه مستخدم بعلت حادثه ناشی از کار یا بسبب انجام وظیفه فوت شود حقوق وظیفه بازماندگان او بر مبنای حقوق‌وظیفه‌ای که طبق ماده ۴۶ به مستخدم متوفی تعلق می‌گرفته است بترتیب مقرر در ماده ۴۷ برقرار میشود.
ماده ۵۰ – در مورد از کارافتادگی و فوت هر گاه سنوات پرداخت کسور بازنشستگی مستخدم کمتر از سه سال باشد متوسط حقوق مدتی که مستخدم کسور بازنشستگی را پرداخت کرده است ملاک محاسبه قرار خواهد گرفت.
ماده ۵۱ – از کارافتادگی موضوع مقررات این فصل عبارت از عدم توانائی کامل و دائمی شخص بانجام دادن اموریکه متعارفا بآن اشتغال داشته است میباشد. تشخیص ازکارافتادگی و سبب آن و همچنین تشخیص اینکه فوت مستخدم بعلت حادثه ناشی از کار یا بسبب انجام وظیفه بوده است با شرکت مربوط و تأیید صندوق بازنشستگی خواهد بود. در صورت بروز اختلاف بین شرکت و صندوق بازنشستگی موضوع در شورای سازمان امور اداری و استخدامی کشور مطرح خواهد شد. و رای شورای مذکور قاطع است.
ماده ۵۲ – در صورت دریافت هر گونه وجهی از وجوه عمومی کشور در قبال خدمت مستمر، اخذ حقوق وظیفه ممنوع است.
ماده ۵۳ – دریافت بیش از یک حقوق بازنشستگی برای ایام واحد خدمت دولتی و همچنین دریافت بیش از یک حقوق وظیفه یا یک حقوق وظیفه‌و حقوق بازنشستگی توأماً از صندوق بازنشستگی وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی و شهرداریها و موسسات تابعه و وابسته بآنها و انجمنهای بهداری و سازمانهائییکه جنبه محلی داشته و هزینه‌های آنها از درآمدهای خاص محلی تأمین میشود ممنوع است. مستخدمی که مستحق دریافت بیش از یک‌حقوق وظیفه و یا یک حقوق وظیفه و حقوق بازنشستگی باشد در استفاده از هر یک از آنها مخیر است.
ماده ۵۴ – اشتغال موقت بازنشستگان در شرکتهای مشمول این مقررات موجب قطع حقوق بازنشستگی آنان در مدت اشتغال خواهد شد ولی در هر‌حال اشتغال کسانیکه بیش از ۶۵ سال تمام دارند ممنوع است.
ماده ۵۵ – هر گاه مستخدمی که طبق این مقررات از حقوق بازنشستگی یا حقوق وظیفه از کارافتادگی استفاده میکند در مدت یکسال حقوق بازنشستگی یا وظیفه خود را مطالبه نکند عائله او در صورتیکه طبق شرایط ماده ۴۷ مشمول دریافت حقوق وظیفه باشند حق دارند موقتاً حقوق‌وظیفه مقرر خود را تقاضا و دریافت کنند اگر بعداً معلوم شود مستخدم مذکور فوت شده حقوق وظیفه موقت از تاریخ فوت بطور دائم برقرار میشود و در صورتیکه معلوم گردد در حال حیات است وضع حقوقی او بحالت اول اعاده میگردد.
تبصره – منظور از عائله مذکور در این مقررات افرادی است که طبق ماده ۴۷ و با رعایت شروط مقرر در آن از حقوق وظیفه استفاده خواهند کرد.
ماده ۵۶ – توقیف حقوق بازنشستگی یا وظیفه در قبال مطالبات دولت یا محکومیت حقوقی یا عناوین دیگر از این قبیل فقط تا میزان یکچهارم‌حقوق بازنشستگی یا وظیفه مجاز است.
ماده ۵۷ – ترک تابعیت موجب قطع حقوق بازنشستگی و حقوق وظیفه خواهد بود و در مورد مستخدم بازنشسته یا از کارافتاده‌ای که ترک تابعیت کند با عائله او طبق ماده ۵۵ رفتار میشود.
ماده ۵۸ – در صورتیکه خدمت مستخدم در شرکت قطع شود و مقررات موسسه جدید محل خدمت او اجازه دهد بنا بدرخواست مستخدم صندوق بازنشستگی مکلف است کسور بازنشستگی مربوط باو را اعم از سهم شرکت و سهم مستخدم با احتساب ۶% بهره مرکب سالانه بصندوق مربوط بمؤسسه جدید انتقال دهد.
ماده ۵۹ – هر گاه خدمت مستخدم در شرکت قطع شود و از شمول این مقررات خارج گردد اگر سابقه پرداخت کسور بازنشستگی او پنجسال یا کمتر باشد کسور بازنشستگی پرداختی سهم او به اضافه ۶% بهره مرکب سالانه و اگر بیش از پنجسال و کمتر از ده سال تمام سابقه پرداخت کسور بازنشستگی داشته باشد کسور بازنشستگی پرداختی سهم او و نصف کسور بازنشستگی پرداختی سهم شرکت باضافه ۶% بهره مرکب سالانه پس از رسیدن بسن۶۰ سالگی در مورد مرد و ۵۵ سالگی در مورد زن پرداخت میشود و در صورتی که قبل از رسیدن به سنین مذکور از کارافتاده یا فوت شود وجوه مزبور بلافاصله باو یا بازماندگان او بر حسب مورد پرداخت خواهد شد.
ماده ۶۰ – صندوق بازنشستگی موظف است لااقل هر سه سال یکبار وضع مالی صندوق را از نظر تطبیق کسور بازنشستگی دریافتی با تعهدات صندوق در مورد حقوق بازنشستگی و وظیفه بر اساس محاسبات فنی مورد بررسی قرار دهد و نتیجه را بشورای صندوق گزارش کند.
ماده ۶۱ – میزان حقوق بازنشستگی و وظیفه موضوع این مقررات هر سه سال یکبار با توجه به تغییرات شاخص هزینه زندگی از طرف شورای صندوق مورد بررسی قرار خواهد گرفت در صورتیکه شاخص هزینه زندگی طی مدت مزبور پنج درصد یا بیشتر افزایش یافته باشد شورای صندوق بمنظور افزایش میزان حقوق بازنشستگی و وظیفه به تناسب این افزایش بر طبق مقررات مربوط اقدام لازم بعمل خواهد آورد.
فصل ششم – پایان خدمت
ماده ۶۲ – در صورتیکه به تشخیص مجمع عمومی تقلیل فعالیت شرکت یا استفاده از روشهای فنی و اداری جدید ایجاب کند که مشاغل مستمر‌شرکت محدود شود و این محدودیت منجر به حذف مشاغل مستمر در شرکت شود و شغلی برای ارجاع به متصدیان این قبیل مشاغل موجود نباشد مستخدمین مشاغل مذکور بحال آماده بخدمت در میآیند.
تبصره – شرکت مکلف است فهرست مستخدمین آماده بخدمت خود را با ذکر مشخصات آنان از طریق سازمان امور اداری و استخدامی کشور بکلیه شرکتهای دولتی مشمول این مقررات اعلام دارد و تا زمانی که مستخدم آماده بخدمت در اختیار دارد برای تصدی مشاغلی که جدیدا ایجاد میشود و یا بدون متصدی است از مستخدمین مزبور استفاده نماید و در صورتی مجاز به استخدام جدید است که یا مستخدم آماده بخدمت واجد شروط نداشته باشد یا نتواند از مستخدمین آماده بخدمت واجد شروط در سایر شرکتهای دولتی استفاده کند.
ماده ۶۳ – بمستخدمین شرکت که بحال آماده بخدمت در میآیند تا مدت ششماه تمام حقوق گروه و پایه مربوط و بمدت ششماه دیگر‌نصف مبلغ مزبور پرداخت خواهد شد.
تبصره ۱ – در مورد مستخدمینی که قبل از تطبیق وضع استخدامی آنان با این مقررات آماده بخدمت شوند آخرین حقوق که طبق مقررات‌استخدامی سابق دریافت میکرده‌اند ملاک تعیین حقوق آمادگی بخدمت خواهد بود.
تبصره ۲ – شرکت مکلف است در صورتیکه نتواند در مدت یکسال دوران آمادگی بخدمت شغلی بمستخدمین آماده بخدمت ارجاع کند یا‌امکان انتقال آنان بسایر شرکتهای دولتی فراهم نشود، اگر شروط بازنشسته شدن با دریافت حقوق بازنشستگی را طبق مقررات مربوط دارا باشند آنانرا‌بازنشسته کند و در غیر اینصورت از خدمت معاف نماید.
تبصره ۳ – هر گاه شرکت منحل شود و امکان انتقال مستخدمین آن بسایر شرکتهای دولتی یا بازنشسته نمودن آنها با پرداخت حقوق بازنشستگی طبق مقررات مربوط میسر نباشد مستخدمین مذکور از خدمت معاف و حقوق دوران آمادگی بخدمت موضوع این ماده بطور یکجا بآنان پرداخت‌خواهد شد.
ماده ۶۴ – بمستخدمی که طبق تبصره‌های ۲ و ۳ ماده ۶۳ از خدمت شرکت معاف میشود مبلغی معادل یکماه آخرین حقوق ماهانه در ازاء هر یکسال خدمت در شرکت بعنوان فوق‌العاده پایان خدمت بعلاوه حقوق و مزایای شغل مرخصی استحقاقی استفاده نشده بر مبنای دریافتی قبل از‌آمادگی به خدمت پرداخت خواهد شد.
در احتساب سالهای خدمت موضوع این ماده کسر دوازده ماه خدمت یکسال تمام محاسبه خواهد شد.
تبصره ۱ – در صورتیکه سابقه خدمت مستخدم موضوع این ماده در شرکت کمتر از سه سال باشد سه سال تمام محسوب میشود.
تبصره ۲ – مستخدمی که بعلل غیر ناشی از کار از کارافتاده شناخته شده یا فوت شود، در صورتیکه شخصا یا بازماندگان او طبق مقررات بازنشستگی مربوط استحقاق دریافت مستمری یا حقوق بازنشستگی و وظیفه را نداشته باشند مشمول مفاد این ماده و تبصره ۱ آن خواهند بود.
ماده ۶۵ – مستخدم شرکت میتواند با اعلام قبلی از خدمت شرکت استعفا کند مدت اعلام قبلی برای قبول استعفای مستخدم با توجه بشغلی که باو ارجاع شده است توسط شرکت تعیین میشود که در هر حال از سه ماه بیشتر نخواهد بود مگر در مورد متصدیان برخی از مشاغل تخصصی و‌مسئولان واحدهای شرکت که ممکن است با تصویب هیئت مدیره مدت اعلام قبلی قبول استعفا حداکثر تا ششماه تعیین شود.
در هیچ مورد استعفای مستخدم رافع تعهدات او در برابر شرکت نخواهد بود.
استعفا از تاریخی تحقق می‌یابد که شرکت کتباً با آن موافقت کند.
مستخدمیکه استعفا داده است موظف است در مدت مقرر اعلام قبلی در محل خدمت خود حاضر شود و در پایان این مدت استعفای او قبول شده تلقی میگردد.
به مستخدمی که طبق مقررات فوق مستعفی شناخته شود حقوق و مزایای شغل مرخصی استحقاقی استفاده نشده حداکثر بمدت چهار ماه پرداخت میشود و استخدام مجدد او در صورت احتیاج در شرکتهای دولتی بلامانع خواهد بود و هر گاه مستخدمیکه استعفا داده است در مدت مقرر اعلام قبلی در محل خدمت خود حاضر نشود ترک خدمت محسوب و با او طبق ماده ۶۶ این مقررات رفتار میشود.
ماده ۶۶ – در صورتیکه مستخدم شرکت مدت ۱۵ روز بدون اطلاع و عذر موجه در محل خدمت خود حاضر نشود از تاریخ ترک خدمت از خدمت شرکت اخراج میشود و استخدام مجدد او بهر عنوان در شرکت ممنوع است.
تبصره ۱ – هر گاه چنین مستخدمی شروط بازنشسته شدن را طبق مقررات مربوط دارا باشد در آن صورت بازنشسته خواهد شد.
تبصره ۲ – هر گاه مستخدم مذکور در این ماده مدعی شود بعللی که خارج از حدود قدرت و اختیار او بوده نتوانسته است در محل خدمت حاضر شود و یا عدم حضور خود را اطلاع دهد و ادعای او مورد قبول شرکت قرار نگیرد میتواند شکایت خود را بضمیمه مدارک مورد استناد بدادگاه اداری شرکت تسلیم کند. دادگاه اداری مکلف است در اسرع وقت بشکایت مزبور رسیدگی و حکم مقتضی صادر کند و در صورتیکه حکم دادگاه اداری حاکی از موجه بودن عذر مشارالیه باشد بخدمت مراجعت و حقوق غیبت به او پرداخت خواهد شد و اگر شغل او بدیگری داده شده باشد حکم مزبور لغو میشود و مستخدم بر حسب مورد از تاریخی که اخراج یا بازنشسته شده آماده بخدمت محسوب و مانند مستخدم آماده بخدمت با او رفتار میشود.
حکم دادگاه بدوی در این مورد اگر بر رد شکایت صادر شده باشد ظرف یکماه از تاریخ ابلاغ قابل رسیدگی پژوهشی در دادگاه تجدید نظر اداری خواهد بود و حکم دادگاه تجدید نظر اداری در این مورد قطعی است.
فصل هفتم – مقررات مختلف
ماده ۶۷ – مستخدمین مشمول این مقررات میتوانند در مورد تضییع حقوق استخدامی خود بشورای سازمان امور اداری و استخدامی کشور‌شکایت کنند.
تبصره – هر گاه رأی به نفع مستخدم شاکی صادر شود در مورد شرکت مربوط قطعی و لازم‌الاجرا است و هر گاه شاکی برأی صادر معترض باشد میتواند ظرف ده روز از تاریخ ابلاغ رأی بشورای دولتی و در غیاب شورای دولتی بدیوان عالی کشور شکایت کند.
ماده ۶۸ – مستخدمین شرکت مکلفند در ساعات کار تعیین شده از طرف شرکت در محل خدمت خود حضور یافته و وظایف محوله را انجام دهند. مقررات مربوط بحضور و غیاب مستخدمین شرکت توسط شرکت تعیین خواهد شد.
ماده ۶۹ – پرداخت حقوق و فوق‌العاده‌ها و هزینه‌های مذکور در این مقررات در مقابل انجام کار است.
ماده ۷۰ – مستخدم شرکت از هر نوع عملی که موجب ایجاد وقفه در انجام وظایف و تعهدات شرکت شود ممنوع است.
ماده ۷۱ – انواع مجازاتهای اداری و ترتیب اجرای آن در مورد مستخدمین خاطی شرکت بموجب آئین نامه‌ای خواهد بود که بوسیله سازمان امور‌اداری و استخدامی کشور تهیه و بتصویب هیأت وزیران میرسد.
ماده ۷۲ – مستخدمین شرکت نمیتوانند در غیر ساعات اداری هیچگونه شغلی در مؤسسات دیگر داشته باشند مگر اینکه قبلا موافقت بالاترین مقام اجرائی شرکت را تحصیل نموده باشند.
در صورت تخلف بخدمت مستخدم متخلف خاتمه داده خواهد شد.
ماده ۷۳ – مستخدمینی که بخدمت زیر پرچم احضار میشوند هر گاه ظرف دو ماه پس از پایان خدمت زیر پرچم خود را برای خدمت در شرکت معرفی نمایند شرکت مکلف است مستخدمین مذکور را بکار بگمارد ولی در صورتیکه شغلی برای آنها موجود نباشد آماده بخدمت خواهند شد.
مدت خدمت زیر پرچم این قبیل مستخدمین بشرطی که حق بیمه یا کسور بازنشستگی سهم خود را حداکثر در ۶۰ قسط ماهانه بر مبنای آخرین حقوق‌دریافتی قبل از خدمت زیر پرچم پرداخت کنند جزو سنوات خدمت آنان محسوب میشود که در اینصورت شرکت نیز مکلف است حق بیمه یا کسور‌بازنشستگی سهم خود را پرداخت کند.
ماده ۷۴ – تعیین میزان و نحوه اخذ تضمین مستخدمینی که بصاحب جمعی نقدی و یا جنسی شرکت منصوب میشوند با شرکت خواهد بود.
ماده ۷۵ – انتقال مستخدمین هر شرکت بشرکتهای دولتی دیگر با رعایت مقررات مربوط و رضایت مستخدم مجاز است. سوابق خدمت اینگونه مستخدمین در حکم خدمت در مؤسسه محل خدمت جدید محسوب میشود.
ماده ۷۶ – مستخدمین شرکت که بنمایندگی مجلسین انتخاب و یا منصوب یا بسمت شهردار انتخاب شوند خدمت آنان در دوران نمایندگی یا‌تصدی سمت شهردار با پرداخت کسور بازنشستگی یا حق بیمه مقرر سهم خود بر مبنای آخرین حقوق دریافتی از شرکت از لحاظ بازنشستگی منظور و‌محسوب خواهد شد.
تبصره ۱ – در تعیین حقوق بازنشستگی مستخدمین موضوع مواد ۳۰ و ۳۳ این مقررات که در دوران خدمت به نمایندگی یکی از مجلسین انتخاب یا منصوب شده و بشوند بازاء هر دوره نمایندگی حقوق یک گروه بالاتر از حقوق پایه گروه مربوط به بالاترین شغلی که قبل از نمایندگی تصدی آن را‌در شرکت داشته‌اند مبنای محاسبه قرار میگیرد و مبنای مزبور بجای متوسط حقوق محسوب میشود.
تبصره ۲ – مستخدمین شرکت که بنمایندگی مجلسین انتخاب و یا منصوب شوند در صورتیکه پس از پایان نمایندگی متصدی شغلی نشوند‌آماده بخدمت محسوب شده و در دوران آمادگی بخدمت از تمام حقوق گروه و پایه مربوط استفاده خواهند نمود.
در مورد مستخدمین مشمول این مقررات که موضوع این تبصره قرار میگیرند ابتدا گروه بالاترین شغل قبل از نمایندگی آنان تعیین سپس بازاء هر دوره نمایندگی یک گروه ارتقاء می‌یابند و حقوق گروه و پایه مربوط ملاک محاسبه حقوق آمادگی بخدمت آنان قرار میگیرد و در دوران آمادگی بخدمت از‌تمام آن استفاده خواهند کرد و در هیچ مورد حقوق آمادگی بخدمت آنان از حقوق مذکور در این تبصره کمتر نخواهد بود.
حقوق گروه و پایه‌ایکه بترتیب فوق در مورد مستخدمین مذکور در قسمت آخر این تبصره تعیین میشود در صورت اشتغال نیز ملاک محاسبه قرار‌می‌گیرد.
فصل هشتم – تطبیق وضع مستخدمین شرکت با این مقررات
ماده ۷۷ – شرکت مکلف است گروه و پایه مستخدمین خود را که در تاریخ تصویب مقررات استخدامی شرکتهای دولتی در خدمت داشته است پس از اجرای ماده ۱۱ این مقررات باستناد شغل مورد تصدی با احتساب کلیه سنوات خدمت دولتی آنان بازاء هر دو سال یک پایه تعیین کند
تبصره ۱ ـ در صورتیکه جمع دریافتی ماهانه مستخدم شرکت بابت حقوق و تأهل و مدد معاش اولاد و مزایای مستمر بیش از حقوق گروه و پایه موضوع این ماده باشد مابه التفاو ت بعنوان مزایای موقت شغل باو پرداخت میشود و پس از تعیین مزایای شغل موضوع ماده ۱۴ در صورتیکه مزایای موقت شغل مستخدم از مبلغ مزایای شغل که باو تعلق میگیرد بیشتر باشد مابه التفاوت بعنوان تفاوت تطبیق مزایا پرداخت خواهد شد.
تبصره ۲ – در صورت افزایش حقوق مستخدم بهمان میزان از مزایای موقت شغل یا تفاوت تطبیق مزایای او کسر میشود.
تبصره ۳ – تشخیص مزایای مستمر که باقتضای شغل مورد تصدی در زمان تصویب این مقررات در شرکت مورد عمل است و به مستخدم‌پرداخت میشود با مجمع عمومی یا شورای شرکت خواهد بود و تا زمانیکه وضع مستخدمین شرکت با این مقررات تطبیق نیافته است مزایای مستمر‌جایگزین مزایای شغل محسوب میشود.
تبصره ۴ – مستخدمینی که هنگام اجرای مقررات این فصل عهده‌دار شغلی نباشند بر اساس ماده ۶۲ این مقررات آماده بخدمت میشوند.
تبصره ۵ – شرکتهائی که طبق مقررات استخدامی سابق جدول حقوق آنان با توجه بعوامل بدی آب و هوا و دوری از مرکز بطور واحد تعیین شده است، با تصویب مجمع عمومی یا شورای مربوط بصورت دو جدول یکی جدول حقوق طبق ماده ۱۳ این مقررات و دیگری جدول فوق‌العاده اشتغال خارج از مرکز و بدی آب و هوا تجزیه میشود و جدول حقوق اخیر مبنای تطبیق وضع مستخدمین شرکت با این مقررات خواهد بود.
تا زمانیکه فوق‌العاده‌های بدی آب و هوا، محرومیت از تسهیلات زندگی و محل خدمت موضوع ماده ۲۰ این مقررات در شرکت بمرحله اجرا گذارده نشده است فوق‌العاده اشتغال خارج از مرکز و بدی آب و هوای موضوع این تبصره قابل پرداخت خواهد بود.
تبصره ۶ ـ سوابق خدمت مستخدمین شرکتها و مؤسسات خصوصی که با اجازه قانون بشرکت دولتی تبدیل شده یا میشوند در اجرای این ماده و سایر مواد این مقررات قابل احتساب میباشد.
ماده ۷۸ – شرکت مکلف است حداکثر ظرف یکسال از تاریخ تصویب این مقررات طرحها و آئین نامه‌های اجرائی مربوط را تهیه و تسلیم مقامات تصویب‌کننده نماید. در این مدت و تا زمانیکه هر یک از طرحها و آئین نامه‌های اجرائی مذکور در این مقررات بتصویب مقامات مذکور در این مقررات نرسیده است مقررات استخدامی سابق شرکت در آن مورد کماکان معتبر و قابل اجرا خواهد بود.
دستورالعملهای اجرائی که در حدود این مقررات تهیه میشود پس از تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور و تصویب مجمع عمومی یا شورای شرکت قابل اجرا است و شرکت مکلف است مصوبات مجمع عمومی یا شورا را در امور استخدامی بلافاصله بسازمان امور اداری و استخدامی کشور ارسال دارد.
ماده ۷۹ الحاقی ـ شرکتهای دولتی مشمول این مقررات مکلفند براساس مشاغل مستمر مصوب خود مستخدمین قراردادی و همچنین کارکنانی را که برای انجام خدمت تمام وقت در مقابل دریافت دستمزد بکار گمارده اند و در تاریخ تصویب این اصلاحیه در خدمت دارند بنا بدرخواست آنان با حفظ سابقه خدمت دولتی به استخدام ثابت درآورند.
گروه شغلی آنان براساس طرح طبقه بندی مشاغل و پایه آنان بازاء هر دو سال سابقه خدمت دولتی یک پایه تعیین خواهد شد.
مقررات استخدامی شرکتهای دولتی مشتمل بر هفتاد و هشت ماده و سی و هشت تبصره باستناد بند پ ماده ۲ اصلاحی قانون استخدام کشوری پس‌از تصویب کمیسیون استخدام مجلس سنا در تاریخ روز سه‌شنبه ۱۳۵۲/۲/۲۵ در جلسه روز شنبه پنجم خرداد ماه یکهزار و سیصد و پنجاه و دو بتصویب کمیسیون امور استخدام و سازمانهای اداری مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی
