پایگاه خبری اختبار- سیمین ربیعی رتبه ۲۲ کنکور کارشناسی ۱۳۹۸ و فارغ‌التحصیل کارشناسی حقوق دانشگاه تهران است که در آزمون کارشناسی ارشد سال ۱۴۰۲ موفق به کسب رتبه ۲ حقوق جزا و جرم شناسی شده است.
گفت‌وگوی اختبار با این رتبه برتر آزمون کارشناسی ارشد ۱۴۰۲ را در ادامه می‌خوانید.
از کی مطالعه برای آزمون ارشد را شروع کردید و شیوه مطالعه شما به چه ترتیبی بود؟ فرصت مطالعه تمام‌وقت را داشتید یا احیاناً شاغل بودید؟
از نیمه مرداد ۱۴۰۱ با دروس متون فقه، متون حقوقی و جزای اختصاصی شروع کردم؛ آن زمان در بخشی از دانشکده، کار دانشجویی می‌کردم و در حدود ۲ الی ۴ ساعت در روز مطالعه می‌کردم؛ ابتدا کمی از این مسئله مضطرب و ناراضی بودم اما رفته‌رفته با پیشروی بیشتر و شنیدن توصیه‌های برخی مشاورین، دریافتم که برای موفقیت در کنکور ارشد، اساسا مطالعه بیش از ۴ ساعت در روز ضرورتی ندارد و ۴ ساعت برای پوشش دادن تمامی مطالب کفایت می‌کند. البته مشروط به اینکه از زمان آغاز مطالعه تا کنکور چهار الی شش ماه فرصت باشد.
منابع مطالعاتی‌تان چه بود و چطور این منابع را انتخاب کردید؟
جزای عمومی: شرح آزمونی قانون مجازات اسلامی احمد غفوری
جزای اختصاصی: کتاب‌های دکتر میرمحمدصادقی و شرح آزمونی قانون مجازات اسلامی احمد غفوری
آیین دادرسی کیفری: شرح آزمونی قانون آیین دادرسی کیفری احمد غفوری
متون حقوقی: کتاب متون حقوقی مدرسان شریف
تهیه منابع آزمون کارشناسی ارشد حقوق اینجا کلیک کنید
با مشورت دانشجویانی که سال گذشته در کنکور ارشد شرکت کرده و رتبه خوبی کسب کرده بودند این منابع را انتخاب کردم. هم‌چنین از مصاحبه‌های رتبه‌های برتر در سایت اختبار و سایر سایت‌های مشابه در این زمینه کمک گرفتم.
لازم می‌دانم این نکته را متذکر شوم که انتخاب منابع مناسب، سهم بسیار شایانی در پیشرفت مطالعات، استفاده بهینه از زمان و آماده شدن برای پاسخ به سوالات کنکور دارد. بسیاری از منابع علمی و دانشگاهی که گنجینه‌های علمی باارزش و گرانقدری هستند، اصلا برای کنکور منابع مناسبی نیستند و زمان زیادی را از داوطلب می‌گیرند و حجم بسیار زیادی از اطلاعاتی را به داوطلب می‌دهند که در کنکور کاربردی ندارد و از سوی دیگر، داوطلب را برای مواجهه با سوالاتی که تا حد زیادی ماده‌محور هستند، آماده نمی‌کنند.
منابعی که نام بردم، تا حد زیادی مطابق استاندارد کنکور طراحی شده‌اند و یا با مدل سوالات کنکور مطابقت دارند.
درباره برنامه مطالعاتی‌تان کمی توضیح بدهید.
همان‌طور که عرض کردم در ابتدا با سه درس جزای اختصاصی، متون فقه و متون حقوقی آغاز کردم؛ یک ماه آخر تابستان، جزای عمومی را به برنامه افزودم و از اوایل مهر آیین دادرسی کیفری را هم افزودم و در بهینه‌ترین حالت، هر روز سعی می‌کردم برای هر پنج ماده درسی زمانی اختصاص دهم؛ البته در طول ترم هفت و با وجود ۲۰ واحد درس تخصصی، هر روز این امکان فراهم نمی‌شد و از مهر تا بهمن صرفا در روزهای تعطیل می‌توانستم پنج درس را مطالعه کنم؛ در سایر روزها معمولا دو یا سه درس را می‌خواندم.
پرسش های آزمون چقدر با انتظار شما مطابقت داشت؟ نکته ای در شیوه طراحی پرسش ها یا منابع مورد استناد بود که شما را غافلگیر کرده باشد؟
سوالات تقریبا مطابق انتظار بود؛ البته سطح کلی آزمون ما (به‌جز درس متون فقه) به‌نسبت ساده بود و این مساله پس از کنکور موجب نگرانی‌ام بود؛ چرا که در آزمون‌های ساده ممکن است نتایج دور از انتظار و ناعادلانه شوند؛ در حالی که در آزمون‌هایی که سطح دشواری‌شان بالاتر است، قاعدتا نتایج عادلانه‌تر است و هر کس مطابق سطح واقعی‌اش نتیجه می‌گیرد.
درباره غافلگیری، پیش از آزمون تلاش کردم به غافلگیری‌های احتمالی فکر کنم و خودم را برای آنها آماده کنم؛ با این وجود سه مساله در جلسه کنکور برایم غافلگیرکننده بود؛ اول اینکه سوالات زبان انگلیسی از ۳۰ تا به ۲۵ تا کاهش یافته بود و با توجه به اینکه اولین درس دفترچه است، همه دروس بعدی، ۵ سوال جابجا شده بود؛ دوم دشواری سوالات متون فقه و اختلاف سطح شدید با سوالات فقه سال‌های گذشته بود؛ پیش از آزمون، سوالات آزمون‌های ارشد، دکتری و قضاوت چند سال گذشته را حل کرده بودم؛ سطح سوالات متون فقه آزمون خودمان را مشابه سوالات فقه دکتری ارزیابی می‌کنم؛ سومین نکته سادگی بیش‌ازحد سوالات جزای عمومی بود که یکی دو بار موجب شد تردید کنم که شاید سوالات آن‌قدر دشوارند که من متوجه دشواری‌شان نمی‌شوم! معمولا در سوالات جزای عمومی چند سال خیلی دشوار وجود دارد و من برای دیدن چنین سوالاتی آماده بودم؛ ولی در آزمون ما از مباحث دشواری نظیر تعدد و تکرار، مجازات‌های اطفال و نوجوانان، جایگزین‌های حبس و قوانین خاص سوالی طرح نشده بود؛ گویی طراح سوال نیت کرده بود آسان‌ترین سوالاتی را که ممکن است از کل مباحث جزای عمومی طراحی کرد، در این آزمون طرح کند؛ حتی یک سوال تکراری بود و در آزمون‌های سال‌های گذشته آن را دیده بودم!
برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد انتخاب شما کدام دانشگاه بود؟ چرا؟
دانشگاه تهران؛ در یکی دو سال آخر تحصیلم در مقطع کارشناسی، شدیدا رویای ادامه‌تحصیل در دانشگاه خودم، در گرایش جزا و جرم‌شناسی را در سر می‌پروراندم؛ بیش از همه به دلیل اساتید خبره و گرانقدر گروه جزای دانشگاه تهران که در طول چهار سال کارشناسی بذر علاقه به جزا و جرم‌شناسی را در وجود ما کاشتند و پروردند و تداوم شاگردی‌شان اکنون مایه فخر و مباهاتم است.
بر خودم لازم می‌دانم با ذکر نام از اساتیدی که بیشترین نقش را در شکل‌گیری علاقه‌ام به جزا داشتند، قدردانی کنم: دکتر یکرنگی، دکتر برهانی (که جایشان عمیقا و حقیقتا در دانشکده حقوق خالی‌ست)، دکتر بهره‌مند و خانم دکتر ابوذری.
چه توصیه ای برای داوطلبان این آزمون دارید؟
ابتدا توصیه می‌کنم خوب درباره رشته و گرایش کارشناسی ارشد تحقیق و تامل کنید؛ هم به علاقه‌تان نگاه کنید هم به جایگاه رشته و گرایش در فضای دانشگاهی و تاثیر آن بر اشتغال شما در آینده؛ پس از انتخاب، منابع مناسب تهیه کنید و برای این کار از تجربه کسانی استفاده کنید که این مسیر را با موفقیت پشت‌سر گذاشته‌اند. نکته دیگر اینکه تحت تاثیر بزرگنمایی بعضی از داوطلبان یا حتی رتبه‌های برتر درباره میزان مطالعه‌شان قرار نگیرید؛ ممکن است افرادی در اطراف شما ازقام نجومی مانند ۱۰ ساعت مطالعه یا حتی بیشتر را ذکر کنند؛ در حالی که این میزان مطالعه، صرف‌نظر از ممکن بودن یا نبودنش، اصلا در کنکور ارشد لازم نیست. یادم هست یک مشاور کنکور در لایوی که برای داوطلبان کنکور ارشد برگزار می‌شد، گفت شما در هر رشته و گرایشی، هر دانشگاهی که بخواهید قبول شوید، با ۴ ساعت مطالعه در روز می‌توانید قبول شوید.
آن زمان به این سخن اطمینان نداشتم ولی اکنون تصدیق می‌کنم که دست‌کم در رشته خودم این ادعا صدق می‌کند؛ به شرط آن‌که مطالعات شما مداومت داشته باشد و وقفه‌ای در آن نیفتد؛ توجه داشته باشید که طبیعتا در شش ماه مطالعه ممکن است میسر نباشد که تمام روزها ۴ ساعت مطالعه داشته باشید؛ برای هر داوطلبی ممکن است مشکلاتی نظیر بیماری، خستگی ذهنی، مسائل خانوادگی، کلاس‌های دانشگاه و… پیش بیاید و همه اینها می‌تواند ساعت مطالعه را کاهش دهد؛ اما مهم این است که شما یک مراقبه چندماهه برای درس خواندن داشته باشید و در طول این چند ماه خودتان را متعهد بدانید هر چه‌قدر برایتان میسر شد درس بخوانید.
نکته دیگر اینکه هدفگذاری روی یک رتبه خاص (مثلا رتبه ۱، یا رتبه زیر ۱۰) اگرچه ظاهرا می‌تواند انگیزه‌بخش باشد ولی در درازمدت اضطراب و فرسایش زیادی در شما ایجاد می‌کند؛ تلاش کنید به‌جای تمرکز روی رتبه یا قبولی در دانشگاهی خاص، حداکثر توان خود را روی آموختن بگذارید و از یاد گرفتن هرچه بیشتر لذت ببرید؛ نتیجه را به خدا واگذار کنید.
و توصیه آخر اینکه با هدف رتبه برتر شدن سر جلسه آزمون نروید؛ این رویکرد، اولا استرس زیادی در شما ایجاد می‌کند، ثانیا در شما حرص و ولع پاسخ دادن به تمام سوالات را بر می‌انگیزد و موجب تصمیم‌گیری غیرمنطقی در پاسخ دادن به برخی سوالات دشوار یا احیانا مشکل‌دار می‌شود.
استاد بزرگوارم دکتر یکرنگی به من توصیه کردند با این هدف سر جلسه بروم که در هیچ دانشگاهی قبول نشوم! به این توصیه عمل کردم و الحمد لله توانستم عملکردی خوب و منطقی و با حداقل استرس در آزمون داشته باشم.
