آیین نامه استخدامی سازمان تأمین اجتماعی
تصویبنامه مورخ ۱۳۸۶/۱۲/۲۸ سازمان مدیریت و برنامه ریزى کشور
آیین نامه استخدامی سازمان تأمین اجتماعی
فصل اول- تعاریف و کلیات
ماده ۱- سازمان تأمین اجتماعى: در اجراى قانون فهرست نهادها و موسسات عمومى غیردولتى مصوب سال ۱۳۷۳ در عداد موسسات و نهادهاى عمومى غیردولتى است در این آیین‌نامه به اختصار «سازمان» و شورای عالى تأمین اجتماعى «شورای عالى» نامیده مى‌شود.
ماده ۲- استخدام: پذیرفتن شخص حقیقى جهت خدمت در سازمان طبق ضوابط و مقررات این آیین‌نامه که شامل دو حالت زیر مى‌باشد:
الف) استخدام ثابت: پذیرفتن شخص حقیقى جهت انجام خدمت مستمر، تمام وقت که به موجب حکم رسمى در یکى از پست هاى سازمانى منصوب مى‌گردد.
ب) استخدام موقت: پذیرفتن شخص حقیقى جهت انجام خدمت غیرمستمر، تمام وقت براى مدت معین که به موجب حکم قراردادى در یکى از پست هاى سازمانى منصوب مى‌گردد.
تبصره- کارکنان موقت به جز محدودیت مدت استخدام، از هر لحاظ مشمول مقررات این آیین‌نامه مى‌باشند. مفاد و مدت قرارداد، تمدید یا فسخ آن در مورد کارکنان مزبور طبق ضوابطى است که به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید.
ماده ۳- حکم: دستور کتبى مقامات صلاحیت دار سازمان است که با رعایت مفاد این آیین‌نامه و سایر مقررات مربوط صادر شده باشد که مشتمل بر دو حالت رسمى و قراردادى مى‌باشد.
ماده ۴- خدمت: اشتغال به کارى است که کارکنان به موجب حکم رسمى یا قرارداد مکلف به انجام آن مى‌باشند.
ماده ۵- ساختار سازمانى: بیانگر روابط متقابل که شامل تعیین نقش ها، روابط بین افراد، فعالیت ها، سلسله مراتب، اهداف و سایر ویژگی هاى سازمان در قالب تشکیلات و نمودار تشکیلاتى مى‌باشد:
الف) تشکیلات: نمایانگر مجموعه سیستم ها و روش ها، رویه‌هاى انجام کار، تعیین حدود وظایف، شرح وظایف در قالب پست هاى سازمانى با رعایت ضوابط سازماندهى مى‌باشد که به تایید هیأت مدیره خواهد رسید.
ب) نمودار سازمانى: بیانگر ترکیب رسمى سازمان مبتنى بر تشکیلات سازمان که متضمن روابط، حدود اختیارات، سلسله مراتب و سطوح فرماندهى و تقسیم و توزیع وظایف میان واحدها جهت انجام امور سازمان مى‌باشد.
تبصره- ضوابط کلى ساختار و نمودار کلان سازمان به پیشنهاد هیأت مدیره و تصویب شورای عالى و تشکیلات تفضیلى و شرح وظایف به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید.
ماده ۶- پست سازمانى: جایگاهى در تشکیلات تفصیلى براى تصدى کارکنان جهت انجام وظایف و مسئولیت هاى مشخص مى‌باشد.
ماده ۷- شغل: مجموعه‌اى از وظایف و مسئولیت هاى مرتبط و مشخص است که به عنوان کار واحد شناخته شده باشد.
ماده ۸- ارتقاء: ارجاع پست سازمانى یا سطح شغلى بالاتر به کارکنان براساس ضوابط طرح طبقه‌بندى و ارزشیابى مشاغل.
ماده ۹- انتصاب: گماردن کارکنان در پست سازمانى طبق ضوابط مصوب هیات مدیره.
ماده ۱۰- تنزل: ارجاع پست سازمانى یا سطح شغلى پایین‌تر به کارکنان براساس ضوابط طرح طبقه‌بندى و ارزشیابى مشاغل.
ماده ۱۱- انتقال: جابجایى محل خدمت کارکنان با صدور حکم رسمى به شرح ذیل در صورت تایید شوراى موضوع ماده ۱۳ مجاز است:
انتقال داخل سازمان: جابجایى محل خدمت کارکنان با صدور حکم رسمى در واحدهاى سازمانى.
انتقال به خارج از سازمان و بالعکس: جابجایى محل خدمت کارکنان تا سطح کارشناسى همراه با قطع دائم رابطه ادارى استخدامى با سازمان به منظور اشتغال در سایر موسسات، دستگاه هاى دولتى یا نهادهاى عمومى غیردولتى و بالعکس با رعایت مقررات موضوعه.
ماده ۱۲- ماموریت: عبارت است از محول شدن وظیفه‌اى موقت یا اعزام براى مدت مشخص به خارج از محل خدمت اصلى جهت انجام وظیفه با رعایت مقررات مربوطه یا اعزام به وزارتخانه‌ها، موسسات و شرکت هاى دولتى، نهادهاى انقلاب اسلامى و موسسات و نهادهاى عمومى غیردولتى و بالعکس یا براى طى دوره‌هاى آموزشى مقرر در این آیین‌نامه.
تبصره ۱- با کارکنانى که به سازمان مأمور شده یا مى‌شوند در مدت ماموریت طبق مقررات این آیین نامه رفتار خواهد شد. لکن چنانچه به موجب احکام کارگزینى، حقوق و فوق‌العاده‌هاى آنان در دستگاه متبوع کمتر از حقوق و فوق‌العاده‌هاى تعیین شده در سازمان باشد، مابه‌التفاوت مربوط به آن پرداخت خواهد شد.
تبصره ۲- سازمان مى تواند کارکنان خود را به موسسات و شرکت هاى تابعه مامور نماید. مدت مأموریت اینگونه کارکنان جزء سوابق خدمت آنان در سازمان محسوب مى‌گردد.
ماده ۱۳- هیأت مدیره مى تواند به منظور نظارت بر حسن اجراى مقررات این آیین‌نامه و پیشنهادات اصلاحى و تهیه و تدوین آیین‌نامه و دستورالعملهاى مورد نیاز شورایى تحت عنوان «شوراى برنامهریزى ادارى و استخدامى» متشکل از افراد ذیل تشکیل دهند:
– معاونت ادارى و مالى عضو و رییس شورا
– مدیر کل بودجه و تشکیلات عضو شورا
– مدیر کل امور ادارى عضو شورا
– ۲ نفر کارشناس متخصص از حوزه مربوطه به انتخاب رییس شورا
دبیر شورا توسط رییس شورا تعیین مى‌گردد. پیشنهادات شورا پس از تایید و تصویب هیأت مدیره عملیاتى خواهد شد.
فصل دوم- شرایط ورود به خدمت و انتصابات
ماده ۱۴- ورود به خدمت افراد در سازمان از طریق آزمون کتبى و مصاحبه، گزینش و براساس اصل شایستگى صورت مى‌گیرد. ضوابط برگزارى آزمون و گزینش به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید.
تبصره- ورود به خدمت افراد در مشاغل یا مناطق خاص با تصویب هیأت مدیره از طریق مصاحبه و گزینش صورت خواهد پذیرفت.
ماده ۱۵- شرایط ورود به خدمت براى افراد در سازمان به شرح زیر است:
الف) تابعیت جمهورى اسلامى ایران.
ب) اعتقاد به نظام جمهورى اسلامى ایران و دین مبین اسلام یا یکى از ادیان مصرح در قانون اساسى.
پ) دارا بودن حداقل ۲۰ و حداکثر ۳۵ سال تمام. در مورد مشاغل یا مناطق خاص با تصویب هیأت مدیره حداکثر سن ۴۰ سال مى‌باشد.
ت) دارا بودن تحصیلات و دانش تخصصى و توانایى‌هاى لازم براى انجام وظایف و مسئولیت هاى شغل مورد نظر.
ث) دارا بودن برگ پایان خدمت زیر پرچم (دوره ضرورت) یا معافیت دائم براى مردان.
ج) داشتن سلامت جسمى و روانى و عدم اعتیاد به مواد مخدر.
چ) نداشتن سابقه محکومیت جزایى موثر.
ماده ۱۶- استخدام افرادى که در اجراى قانون رسیدگى به تخلفات ادارى یا آراء قانون مراجع ذیصلاح به مجازات هاى اخراج، بازنشستگى، بازخرید خدمت و انفصال دائم از خدمات دولتى محکوم شده‌اند ممنوع است.
ماده ۱۷- فردى که به استخدام دائم پذیرفته مى‌شود حداقل ۶ ماه و حداکثر ۲ سال به طور آزمایشى خدمت خواهد نمود و در صورتى که نحوه کار و رفتار وى رضایت بخش باشد حکم استخدام قطعى وى صادر خواهد شد.
ماده ۱۸- مستخدم در مدت خدمت آزمایشى مشمول کلیه مقررات مربوط به کارکنان ثابت به استثناى موارد زیر مى‌باشد:
الف) انتقال و ماموریت به وزارتخانه‌ها، موسسات و شرکت هاى دولتى، نهادهاى انقلاب اسلامى و موسسات و نهادهاى عمومى غیردولتى.
ب) استفاده از مرخصى بدون حقوق و خدمت نیمه وقت بانوان.
پ) تغییر شغل.
ث) اعزام به ماموریت هاى آموزشى بلند مدت که منجر به اخذ مدرک تحصیلى گردد.
تبصره- کارکنان آزمایشى موظفند دوره‌هاى آموزشى بدو خدمت که در نظام آموزشى سازمان پیش بینى شده است را حداکثر تا پایان دوره آزمایشى با موفقیت طى نمایند در غیر اینصورت از خدمت برکنار خواهند شد، چنانچه امکان برگزارى دوره آموزشى بنا به دلایلى میسر نگردد سازمان موظف است دوره آموزشى مربوطه را تا قبل از ارتقاء بعدى کارکنان موصوف برگزار نماید.
ماده ۱۹- فردى که در دوره خدمت آزمایشى براى استخدام ثابت مناسب تشخیص داده نشود بدون هیچگونه تعهد و قید و شرط از خدمت سازمان برکنار خواهد شد. در این حالت حقوق و فوق‌العاده‌هاى مرخصى استحقاقى استفاده نشده به وى پرداخت خواهد شد.
ماده ۲۰- سازمان مى تواند انجام بخشى از خدمات مورد نیاز خود را به صورت خرید خدمت به اشخاص حقیقى یا حقوقى (در چارچوب اساسنامه و آیین‌نامه معاملاتى سازمان) واگذار نماید و با انعقاد قرارداد حق‌العمل کارى، مقاطعه کارى، کارشناسى مشاوره‌اى و ساعتى از خدمات افراد متخصص یا موسسات و شرکت هاى تخصصى استفاده نماید. این نوع خدمت مشمول ضوابط این آیین‌نامه نبوده و سازمان هیچگونه تعهد و رابطه استخدامى با این افراد نخواهد داشت و به جز بهاى خدمات آنان در چارچوب قرارداد منعقده مزایاى دیگرى تعلق نمى‌گیرد. دستورالعمل و میزان پرداخت به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید.
تبصره- وظایف خدمات پشتیبانى با تصویب هیأت مدیره از طریق عقد قرارداد مشخص با یکى از موسسات یا شرکت هاى رسمى و معتبر انجام مى‌گیرد.
فصل سوم- وضع استخدامی کارکنان
ماده ۲۱- کارکنان سازمان از لحاظ وضع استخدامى در یکى از حالات زیر قرار مى‌گیرند:
الف) اشتغال: وضع کارکنانى است که مشغول انجام وظایف مربوط به پست سازمانى مورد تصدى مى‌باشند.
ب) آزمایشى: وضع کارکنانى است که آزمون یا مصاحبه سازمان را با موفقیت طى نموده است و قبل از صدور حکم قطعى، در حال گذراندن دوره آزمایشى مى‌باشند.
پ) کارآموزى یا آموزش: وضع کارکنانى است که براى مدت معینى مشغول طى دوره کارآموزى یا آموزشى براى احراز آمادگى جهت انجام خدمت باشند.
ت) ماموریت: وضع کارکنانى است که به طور موقت از طرف سازمان جهت کارآموزى یا خدمت به واحد یا سایر موسسات اعزام شده باشند.
ث) ماموریت آموزشى: وضع کارکنانى است که جهت آموزش به یکى از مراکز آموزشى داخل یا خارج از کشور اعزام شده باشند.
ج) مرخصى: وضع کارکنانى است که از مرخصى استحقاقى یا بدون حقوق و سایر مواردى که در این آیین‌نامه قید شده است، استفاده نمایند.
چ) معذوریت: وضع کارکنانى است که در صورت بیمارى یا زایمان از مرخصى استعلاجى حسب مورد استفاده نمایند.
ح) بازنشستگى: وضع کارکنانى است که طبق ضوابط و مقررات قانونى و به موجب حکم رسمى بازنشسته گردیده و از مستمرى بازنشستگى استفاده مى‌نمایند.
خ) ازکارافتادگى: وضع کارکنانى است که بنا به تشخیص پزشک معالج و تایید کمیسیون پزشکى مربوط توانایى کارکردن را از دست داده و طبق مقررات ازکارافتاده گردیده‌اند و از مستمرى ازکارافتادگى استفاده مى‌نمایند.
د) انفصال دائم: وضع کارکنانى است که به موجب احکام دادگاه و آراء قانونى مراجع ذیصلاح اصالتاً و تبعاً از خدمت سازمان محروم مى‌گردند.
ذ) انفصال موقت: وضع کارکنانى است که به موجب احکام دادگاه یا آراء قانونى مراجع ذیصلاح اصالتاً و تبعاً براى مدت معین از اشتغال در سازمان محروم مى‌گردند.
ر) تعلیق: وضع کارکنانى است که طبق حکم مقامات صلاحیتدار تا تعیین تکلیف وى به موجب احکام دادگاه و آراء مراجع قانونى ذیصلاح به طور موقت از ادامه خدمت در سازمان و موسسات تابعه محروم شده باشند.
ز) بازخریدى: وضع کارکنانى است که طبق مقررات این آیین‌نامه رابطه خدمتشان با سازمان قطع و سوابق خدمت آنان بازخرید مى‌گردد.
ژ) استعفاء: وضع کارکنانى است که به درخواست خود از ادامه خدمت در سازمان معاف مى‌گردند.
س) اخراج: وضع کارکنانى است که در اجراى احکام هیاتهاى رسیدگى به تخلفات ادارى یا آراء قانونى مراجع ذیصلاح به خدمت آنان در سازمان به طور دائم خاتمه داده شود.
ش) غیبت موجه: وضع کارکنانى است که به عللى خارج از حدود قدرت و اختیار خود نتوانند در محل خدمت حاضر شوند و موجه بودن عذر آنان براى سازمان محرز گردد.
ص) غیبت غیرموجه: وضع کارکنانى است که بدون مجوز یا ارائه عذر موجبه درمحل خدمت خود حاضر نگردند.
ض) قطع موقت خدمت: وضع کارکنانى است که به موجب مفاد این آیین‌نامه در یکى از حالات زیر براى مدتى مشخص در سازمان به کار اشتغال نداشته باشند:
۱- انتخاب به نمایندگى مجلس شوراى اسلامى، انتصاب به مقامات براساس مقررات موضوعه.
۲- پس از اخذ مدرک تحصیلى بالاتر از بدو استخدام مشمول خدمات قانونى پزشکان و پیراپزشکان باشد.
ط) آمادگى به خدمت: وضع کارکنانى است که طبق مفاد ین آیین‌نامه به شرح زیر در انتظار تعیین تکلیف و ارجاع وظیفه مى‌باشند:
۱- حذف پست سازمانى.
۲- فقدان پست سازمانى با شرایط مستخدم.
۳- عدم رضایت مستخدم به هنگام ارجاع شغلى در سطح پایین‌تر.
۴- مواردى که هر یک از کارکنان به هر دلیل در خدمت سازمان نبوده و پس از مراجعت، پست بلاتصدى مناسبى براى ارجاع به آنان وجود نداشته باشد.
ماده ۲۲- کارکنان ثابتى که در حالت قطع موقت خدمت به سر مى‌برند، پس از اتمام دوران قطع خدمت و اعلام آمادگى جهت ادامه خدمت در سازمان به یکى از پست هاى سازمانى که واجد شرایط باشد منصوب مى‌گردند و هرگاه پست سازمانى بلاتصدى مناسب موجود نباشد، آماده به خدمت خواهند شد.
ماده ۲۳- استفاده از کارکنان آماده به خدمت در پستهایى که ایجاد مى‌شود یا بدون متصدى است مشروط به آن است که پست هاى مزبور از لحاظ رسته، سطح شغلى و شرایط احراز یا سایر عوامل موثر در انتصاب متناسب با شرایط هر یک از کارکنان و از نظر سلسله مراتب ادارى حداقل همتراز آخرین پست مورد تصدى کارکنان مزبور باشد مجاز است.
ماده ۲۴- در صورتى که پس سازمانى بلاتصدى براساس شرایط ماده (۲۳) براى ارجاع به کارکنان آماده به خدمت موجود نباشد، ارجاع پست در سطح پایین‌تر موکول به رضایت کارکنان ذیربط خواهد بود، در غیر این صورت برابر ماده (۲۶) این آیین‌نامه با آنان رفتار خواهد شد.
ماده ۲۵- حقوق کارکنان آماده به خدمت بدون فوق‌العاده پرداخت خواهد شد لکن در هر مورد کمتر از میزان حداقل حقوق تعیین شده در مورد کارکنان شاغل نخواهد‌بود.
ماده ۲۶- حداکثر مدت آمادگى به خدمت یک سال است و در صورتى که کارکنان تا پایان مهلت مذکور اشتغال مجدد نیابند در صورت داشتن شرایط بازنشستگى، بازنشسته و در غیر اینصورت سوابق خدمتى آنان براساس ضوابط این آیین‌نامه بازخرید مى‌گردد.
تبصره- سازمان مى تواند در طول دوران آمادگى به خدمت بنا به تقاضاى کارکنان در صورتى که شرایط بازنشستگى را داشته باشند، بازنشسته و در غیر این صورت بازخرید نماید.
ماده ۲۷- سازمان نمى تواند به جز حکم مراجع ذیصلاح کارکنان ثابت را از پست سازمانى آنان برکنار کند مگر آنکه بلافاصله به پست سازمانى دیگرى منصوب نماید.
فصل چهارم- ارزشیابی و بهسازی نیروی انسانی
ماده ۲۸- سازمان مکلف است حداقل یکبار در سال عملکرد و استعداد کارکنان را از نظر بازدهى، لیاقت و شایستگى براساس عملکرد، تلاش و رفتار (شغلى – اخلاقى)، تعهد و احساس مسئولیت و کاردانى در جهت افزایش کارایى و توسعه دانش از طریق به کارگیرى معیارهاى مرتبط با شغل، عینى، قابل سنجش با استفاده از منابع ارزشیابى متعدد از طریق ایجاد ارتباط بین نظام ارزشیابى در زمینه‌هاى آموزشى، بهسازى و تشویق و تعیین مسیر شغلى کارکنان (انتصاب، ارتقاء، تغییر شغل و ادامه خدمت در پست هاى مدیریت) با توجه به ضوابط و سازوکارهایى که به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید، ارزیابى نماید.
ماده ۲۹- سازمان مى تواند جهت بالا بردن سطح تخصص و مهارت هاى فنى، حرفه‌اى، مدیریتى، معلومات عمومى کارکنان و افزایش کارآیى آنان برنامه‌هاى آموزشى و کارآموزى تنظیم و رأساً و یا از طریق موسسات و مراکز آموزشى ذیصلاح به مورد اجرا گذارد:
الف) آموزش پودمانى
ب) آموزشهاى عمومى
ج) آموزشهاى بهبود مدیریت
تبصره ۱- آموزش یا کارآموزى موضوع این ماده مأموریت آموزشى تلقى مى‌گردد.
تبصره ۲- اعزام کارکنان موقت جهت طى دوره‌هاى آموزشى در خارج از کشور ممنوع است.
ماده ۳۰- اعطاى مأموریت آموزشى کوتاه مدت در داخل و خارج از کشور با رعایت شرایط زیر امکان پذیر است:
الف) مرتبط بودن دوره آموزشى با وضعیت شغلى حسب نیاز سازمان.
ب) اخذ تعهد خدمت و تضمین لازم از کارکنان.
تبصره ۱- اعطاى ماموریت آموزشى خارج از کشور موکول به آن است که انجام دوره آموزشى در داخل کشور امکان پذیر نباشد.
تبصره ۲- ضوابط پرداخت ماموریت آموزشى داخل و خارج از کشور توسط شورا (موضوع ماده ۱۳) تعیین خواهد شد.
ماده ۳۱- نظامنامه آموزشى سازمان: شامل دستورالعملهاى مربوط به اهداف، نیازهاى آموزشى کارکنان، کمیت و کیفیت آموزش از باب اجرایى و محتوایى در داخل و خارج از کشور، چگونگى اعطاى تسهیلات آموزشى با عنایت به آموزشهاى مورد نیاز مشاغل سازمان، نحوه اجراى برنامه‌هاى آموزشى و کارآموزى و سایر موارد مربوطه حسب ضوابطى است که به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید، مى‌باشد.
فصل پنجم- طبقه‌بندی و ارزشیابى مشاغل و نظام پرداخت
ماده ۳۲- طرح طبقه‌بندی مشاغل شامل رسته‌ها، رشته‌های شغلى، سطوح و مراتب مختلف شغلى مى‌باشد.
تبصره ۱- رسته شامل مجموعه رشته‌های شغلى است که از لحاظ وظایف و مسئولیت‌ها، وابستگى و تجانس مشابهت‌های نزدیک داشته و حرفه‌اى خاص را تشکیل می‌دهد.
تبصره ۲- رشته شغلى شرح کلى از وظایف و مسئولیت‌ها و خصوصیات کلى پستهایى است که در آن تخصیص مى‌یابد. هر رشته شغلى حاوى عنوان، شماره، تاریخ تصویب، امتیاز شغل، نمونه وظایف و مسئولیت‌ها، عوامل اثرگذار، شرایط احراز و پست‌های قابل تخصیص در آن مى‌باشد.
تبصره ۳- رتبه شغلى براساس گسترش افقى وظایف و مسئولیت‌های مشاغل و سنوات خدمت کارکنان تعیین مى‌گردد.
تبصره ۴- شرایط احراز مهارت‌ها و تحصیلات لازم براى انجام وظایف و مسئولیت‌های مرتبط با رشته شغلى مى‌باشد.
تبصره ۵- عوامل اصلى ارزشیابى مشاغل سازمان عبارتست از مجموع «عوامل فردى» و «عوامل شغلى» برابر طرح طبقه‌بندی و ارزشیابى مشاغل سازمان.
تبصره ۶- کارکنان سازمان در طول خدمت و در صورت رضایتبخش بودن خدمات آنان و ارزشیابى عملکرد در صورت واجد شرایط بودن مى‌توانند به رتبه‌های شغلى بالاتر ارتقاء یابند.
تبصره ۷- در صورت تغییر شغل هر یک از کارکنان طبق ضوابط مربوط امتیاز شغل جدید تخصیص داده مى‌شود لکن رتبه کارکنان مزبور تغییر نخواهد یافت.
تبصره ۸- دستورالعمل اجرایى طرح طبقه‌بندی مشاغل کارکنان به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید.
ماده ۳۳- مبناى پرداخت حقوق و مزایای کارکنان عبارتست از حاصل ضرب مجموع امتیازات حاصل از عوامل ارزشیابى شغل و شاغل، رتبه و سایر ویژگى‌هاى مذکور در مواد آتى در ضریب ریالى در چارچوب ضوابط و مقررات مربوط به ارزشیابى مشاغل که به صورت ماهیانه قابل پرداخت است،خواهد بود.
تبصره ۱- ضریب ریالى حقوق کارکنان مطابق سیاست‌های سازمان هر سال متناسب با افزایش هزینه زندگى و ضریب حقوق کارکنان دولت، توسط شورا تعیین مى‌گردد. در سال اول اجراى این آیین‌نامه ضریب مزبور (۵۰۰) مى‌باشد.
تبصره ۲- عوامل اصلى خصوصیات شغلى نظیر اهمیت و پیچیدگى وظایف و مسئولیت‌ها، ویژگى‌هاى شغلى، خطرات ناشى از شغل که مجموعا ۵۷درصد از امتیاز کل عوامل ارزشیابى شغل و شاغل معادل حداکثر ۹۰۰۰ امتیاز به آن اختصاص یافته است، که حداقل امتیاز مکتسبه از عوامل مزبور ۲۰۰۰ مى‌باشد.
تبصره ۳- کلیه شاغلین براساس عواملى نظیر تحصیلات، دوره‌های آموزشى، سنوات خدمت ارزشیابى مى‌شوند که مجموعآ ۴۳درصد امتیاز کل عوامل ارزشیابى شغل و شاغل معادل حداکثر ۶۷۵۰ ۶۷۰ / قانون تأمین اجتماعی و قوانین و مقررات مرتبط امتیاز به آن اختصاص یافته است، که حداقل امتیاز مکتسبه از عوامل مزبور ۱۵۰۰ مى‌باشد.
تبصره ۴- مبالغ پرداختى ناشى از امتیازات متعلقه حسب تبصره ۲ و تبصره ۳ ماده ۳۳، ماده ۳۴، و تبصره ۱- و ۲ ماده ۳۴ ،ماده ۳۸ ،ماده ۴۱ ،ماده ۴۲ حقوق و مزایاى مستمر (حقوق ثابت) تلقى مى‌گردند.
تبصره ۵- حداکثر سقف حقوق و مزایاى مستمر نباید از ۷ برابر حداقل حقوق و مزایاى مستمر تجاوز کند.
ماده ۳۴- عوامل اثرگذار نظیر تلاش و ایثار در حفظ کیان نظام جمهورى اسلامى (ایثارگرى و حضور در مناطق جنگى به هنگام خدمت در سازمان در زمان جنگ)، دریافت نشان لیاقت، احراز مقام نمونه و دریافت احکام تقدیر، خالقیت و ابتکار در بهبود شرایط و وضعیت سازمان و کشور، حق منزلت شغلى و اندیشمندى براى شاغل که صرفا در صورت دارا بودن شاغل از عوامل مزبور امتیاز مربوطه، مشابه بخش عمومى در حقوق وى لحاظ مى‌گردد.
تبصره ۱- معادل ریالى کلیه امتیازات اعطا شده به ایثارگران سازمان مشابه با کارکنان ایثارگر در بخش عمومى براساس مقررات و آیین‌نامه‌اى که به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید به صورت فوق‌العاده پرداخت خواهد شد مشروط بر این که براساس مقررات این آیین‌نامه امتیازى مشابه اعطا نشده باشد.
تبصره ۲- به کارکنان و بازنشستگانى که در زمان جنگ در مناطق جنگ زده مشغول خدمت ادارى بوده‌اند مطابق بخش عمومى امتیاز مربوطه لحاظ و معادل ریالى منظور خواهد شد.
ماده ۳۵- معرفى و تعریف کلى عوامل ارزشیابى، تعیین نسبت ارزشى اجزاء کلیه عوامل نسبت به عوامل اصلى فردى و شغلى، تعیین و تخصیص امتیاز به عوامل اصلى و فرعى و تعیین درجات و تخصیص امتیاز به آنها و سایر عوامل اصلى در طرح طبقه‌بندی و ارزشیابى مشاغل که به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید، لحاظ مى‌گردد.
ماده ۳۶- رتبه بندى مشاغل سازمان در ۵ دسته پایه، مقدماتى، ارشد، خبره و عالى طبقه‌بندی مى‌گردد. ارتقاى رتبه براساس ارزشیابى کمى و کیفى عملکرد شاغل در شغل مورد تصدى مى‌باشد.
ماده ۳۷- به کارکنانى که در شرایط غیرمتعارف محیط کار انجام وظیفه مى‌نمایند فوق‌العاده سختى شرایط محیط کار قابل پرداخت مى‌باشد، حداکثر میزان فوق‌العاده مذکور از پنجاه درصد امتیاز عوامل شغل در ضریب ریالى مربوط تجاوز نخواهد کرد.
ماده ۳۸- فوق‌العاده ویژه با توجه به عواملى از قبیل ریسک‌پذیرى و تأثیر فعالیت در افزایش منابع درآمدى سازمان و کاهش مصارف به میزان حداکثر ۵۰درصد مجموع امتیازات عوامل حقوق ثابت و فوق‌العاده‌هاى مستمر قابل پرداخت است.
ماده ۳۹- سازمان مى‌تواند به منظور جذب و نگهدارى نیروهاى متخصص براى مشاغل و یا مناطق خاص فوق‌العاده انگیزش خدمت تا ۱۰۵۰ امتیاز تا سطح کاردانى، تا ۲۲۵۰ امتیاز تا سطح کارشناسى و بالاتر تا ۳۰۰۰ امتیاز پرداخت نماید.
ماده ۴۰- سازمان مى‌تواند به منظور جبران خدمت متصدیان مشاغل مدیریت و سرپرستى در ارتباط با وظایف و مسئولیت مدیران و سرپرستان که شامل برنامهریزى، سازماندهى، کنترل و نظارت، هدایت، آموزش و جلب مشارکت کارکنان و نیز ارزشیابى عملکرد افراد تحت سرپرستى «فوق‌العاده جذب مدیریت» پرداخت نماید، حداقل فوق‌العاده مذکور۷۵۰ امتیاز و حداکثر آن ۷۵۰۰ امتیاز مى‌باشد.
ماده ۴۱- کارکنانى که حقوق آنان با این آیین‌نامه تطبیق داده مى‌شود هر سال سابقه خدمت آنان جزء سنوات قابل قبول منظور شده و از امتیاز مربوطه برخوردار خواهند گردید، خدمت کمتر از یک سال به تناسب ماه‌های کارکرد مالک محاسبه خواهد بود.
ماده ۴۲- در صورتى که کارکنان در ساعات غیرادارى و براى انجام وظایف محوله حسب دستور مقام مافوق انجام وظیفه نمایند فوق‌العاده اضافه کارى براساس سازوکار پیشبینى شده براى کارکنان دولت در ازاى هر ساعت کار اضافى دریافت خواهند نمود.
تبصره- دستورالعمل پرداخت اضافه کارى به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید.
ماده ۴۳- سازمان مى‌تواند فوق‌العاده‌ها و کمک هزینه‌هایى مشابه با بخش عمومى براساس ضوابط و دستورالعملهایى که به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید پرداخت نماید:
الف) فوق‌العاده محل خدمت: به کارکنانى که محل جغرافیایى خدمت آنان از شهرستان محل استخدام به شهرستان دیگر تغییر مى‌یابد.
ب) فوق‌العاده بدى آب و هوا و مناطق توسعه نیافته: به کارکنانى که در نقاط بد آب و هوا و توسعه نیافته یا کمتر توسعه یافته خدمت مى‌نمایند.
پ) فوق‌العاده خارج از کشور: به کارکنانى که به خارج از کشور به صورت مأمور سازمانى اعزام مى‌گردند.
ت) فوق‌العاده نوبت کارى، شیفت و کشیک: به کارکنانى که به صورت نوبتى و یا شیفتى و یا کشیک اشتغال دارند.
ث) فوق‌العاده روزانه: به کارکنانى که به خارج از محل خدمت به طور موقت اعزام مى‌شوند.
ج) هزینه سفر و نقل و مکان: به کارکنانى که بنا به انتقال محل جغرافیایى آنان از شهرستانى به شهرستان دیگر تغییر مى‌یابد.
چ) فوق‌العاده بهره‌ورى: سازمان مى‌تواند حداکثر تا ۲۵درصد از محل صرفه جویى بودجه سالانه خود به برخى از کارکنان خود براساس ضوابط مصوب هیأت مدیره فوق‌العاده بهره‌ورى پرداخت نماید.
ح) فوق‌العاده کارایى: سازمان مى‌تواند حداکثر، ۲۵درصد از حقوق ثابت را به ۷۰ درصد از کارکنان براساس عواملى نظیر رضایت ارباب رجوع، رشد و ارتقاى اثر بخشى و سرعت در انجام کار و ارزشیابى عملکرد به عنوان فوق‌العاده کارایى که ضوابط آن توسط هیأت مدیره تعیین مى‌شود، پرداخت نماید.
خ) هزینه ایاب و ذهاب: به کارکنانى که در داخل محدوده شهرى بدون استفاده از وسیله نقلیه سازمان به مأموریت اعزام مى‌گردند.
د) کمک هزینه عائله‌مندى و اولاد: کارکنان مشمول فوق‌العاده عائله‌مندى و اوالد، مشابه با بخش عمومى پرداخت مى‌گردد.
ذ) سازمان مى‌تواند به منظور ایجاد انگیزه و افزایش کارایى و بهرهمندى از فکر و اندیشه و خالقیت کارکنان ذیربط سازوکار مناسب براى جلب مشارکت کارکنان و اثرگذارى آنان در نظام تصمیم‌گیرى حسب ضوابطى که به تصویب هیأت مدیره می‌رسد پاداش پیشبینى و پرداخت نماید.
ماده ۴۴- سازمان مى‌تواند کارکنانى را که خدمات برجسته انجام دهند و یا لیاقت و شایستگى قابل توجهى در فعالیت‌های خود ابراز نمایند. معادل یک تا حداکثر دو ماه حقوق فوق‌العاده‌هاى مستمر در طول سال به عنوان پاداش پرداخت نماید.
تبصره- ضوابط اجرایى این ماده به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید.
ماده ۴۵- سازمان مکلف است با رعایت ضوابط قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰/۱/۱۳۶۸ مجلس شوراى اسلامی و اصلاحات بعدى در رابطه با کارکنان ذیربط اقدام نماید.
ماده ۴۶- میزان عیدى پایان سال معادل بخش عمومى خواهد بود.
فصل ششم- تکالیف عمومى کارکنان
ماده ۴۷- کارکنان موظف به اجراى وظایف و تکالیف محوله به نحو احسن در ساعات مقرر ادارى و در محل خدمت تعیین شده از سوى سازمان بوده و مکلفند در حفظ اسناد و مدارک ادارى و امور محرمانه و اسرار سازمان کوشا باشند.
تبصره ۱- ساعات کار کارکنان ۴۴ ساعت در هفته مى‌باشد. ترتیب و تنظیم ساعت کار در طول هفته و نحوه حضور و غیاب کارکنان براساس دستورالعملى است که به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید.
تبصره ۲- کارکنان موظفند در صورت نیاز سازمان در خارج از ساعات کار ادارى در محل خدمت حضور یافته و انجام وظیفه نمایند.
ماده ۴۸- کارکنان سازمان مکلف هستند در چارچوب قوانین، مقررات و دستورالعملهای صادره دستورات مقام مافوق را در امور مربوط به وظایف محوله اطاعت و اجرا نمایند. در صورتى که هر یک از کارکنان دستورات صادره را خلاف قوانین و مقررات یا موازین حرفه‌اى یا مصالح سازمان تشخیص دهند موظفند مراتب را کتبا با ذکر دلیل به مقام صادر کننده دستور گزارش نمایند، هرگاه مقام مافوق اجراى دستور را مجددا و به صورت کتبى خواستار شد، کارکنان مکلف به انجام دستور مى‌باشند و مسئولیت ناشى از اجراى امر متوجه مقام دستور دهنده خواهد بود.
ماده ۴۹- اشتغال کارکنان سازمان در دستگاههای دولتى، مؤسسات و نهادهاى عمومى غیردولتى ممنوع است.
تبصره- اشتغال تمام‌وقت و پاره‌وقت کارکنان دستگاههای مندرج در این ماده در سازمان مجاز است.
ماده ۵۰- هر یک از کارکنان سازمان می‌توانند کتبا با دو ماه اعلام قبلى از خدمت استعفاء نمایند لکن تقاضاى استعفاى آنان در هیچ مورد رافع تعهدات آنان در قبال مسئولیت‌های محوله نخواهد بود. استعفاء از تاریخى تحقق مى‌یابد که سازمان به موجب حکم رسمى با آن موافقت کند. کارکنانى که تقاضاى استعفاء ارائه نموده‌اند موظفند در مدت مقرر در این ماده در محل خدمت حاضر شوند و در پایان این مدت استعفاى آنان قبول شده تلقى مى‌گردد.
تبصره ۱- در مواردى که استعفاى هر یک از کارکنان موجب وقفه در انجام وظایف مربوط به شغل مورد تصدى مى‌شود، زمان موافقت با استعفاء مى‌تواند حداکثر شش ماه پس از تقاضاى کارکنان باشد که در این صورت باید در فاصله دو ماه موضوع این ماده کتبا به کارکنان ابلاغ گردد.
تبصره ۲- استعفاى کارکنان در هیچ موردى رافع تعهدات آنان در قبال مسئولیت‌های زمان اشتغال نخواهد بود.
تبصره ۳- کارکنانى که تعهد خدمت به سازمان دارند قبل از پایان دوره تعهد نمى‌توانند استعفاء دهند مگر آن که هزینه تعهدات مربوط را به سازمان پرداخت نموده و تسویه حساب نمایند.
ماده ۵۱- رسیدگى به تخلفات کارکنان سازمان طبق قانون رسیدگى به تخلفات ادارى مصوب سال ۱۳۷۲ مجلس شوراى اسلامی و اصلاحات و الحاقات بعدى آن خواهد بود.
ماده ۵۲- به کارکنان مستعفى به ازاء هر سال خدمت قابل قبول از لحاظ این آیین‌نامه معادل یک ماه آخرین حقوق و فوق‌العاده‌هاى مستمر و همچنین حقوق و فوق‌العاده‌هاى ایام مرخصى‌هاى استحقاقى استفاده نشده پرداخت خواهد شد.
ماده ۵۳- سازمان مى‌تواند نسبت به بکارگیرى بازنشستگان متخصص با مدرک تحصیلى کارشناسى و بالاتر در موارد خدمات مشاوره‌اى غیرمستمر، تدریس و مشاوره‌هاى حقوقى با مجموع ساعات اشتغال حداکثر تا یک سوم ساعت ادارى کارکنان موظف اقدام نماید.
فصل هفتم- حقوق استخدامى کارکنان
ماده ۵۴- کارکنان سازمان در هر سال حق استفاده از سى روز مرخصى استحقاقى به نسبت مدت خدمت را بدون احتساب ایام تعطیل با دریافت حقوق و فوق‌العاده‌هاى مربوط خواهند داشت. نحوه استفاده یا ذخیره آن تابع مقررات این فصل مى‌باشد.
تبصره ۱- استفاده از مرخصى استحقاقى به صورت روزانه یا ساعتى با تقاضاى کتبى هر یک از کارکنان و موافقت مدیر یا سرپرست بلافصل قبل از شروع مرخصى امکانپذیر است. در هر حال استفاده از مرخصى موکول به دارا بودن مرخصى استحقاقى ذخیره شده مى‌باشد. ۱ (از مرخصى استحقاقى خود را در همان سال استفاده نمایند / ۲ تبصره ۲- کارکنان موظفند حداقل ) ۱ (از آن را براى سال‌های آینده ذخیره نمایند. / ۲ و چنانچه بخواهند مى‌توانند)
تبصره ۳- سازمان مى‌تواند براساس تقاضاى هر یک از کارکنان هر پنج سال یک بار مرخصى ذخیره شده آنان را براساس آخرین حقوق و فوق‌العاده‌هاى دریافتى مستمر مندرج در حکم کارگزینى پرداخت نماید.
ماده ۵۵- حداکثر مدتى که کارکنان در یک سال تقویمى مى‌توانند از مرخصى همان سال و مرخصى ذخیره شده سال‌های قبل استفاده نمایند جمعا از سه ماه تجاوز نخواهد کرد.
ماده ۵۶- وجوه مرخصى‌هاى ذخیره شده کارکنانى که بازنشسته، از کارافتاده کلى یا فوت مى‌شوند یا رابطه استخدامى آنان به هر دلیل با سازمان قطع مى‌گردد بر مبناى آخرین حقوق و فوق‌العاده‌هاى مستمر مندرج در حکم کارگزینى پرداخت خواهد شد.
ماده ۵۷- کارکنان سازمان در صورت ابتلاء به بیمارى‌هایى که مانع از انجام خدمت آنان باشد به گواهى پزشک معالج و تأیید پزشک معتمد سازمان مى‌توانند از مرخصى استعالجى استفاده نمایند. در مورد مرخصی‌های بیش از ۵ روز، تأیید گواهى‌هاى مزبور توسط کمیسیون پزشکى الزامى است.
تبصره ۱- در صورتى که کارکنان در حال استفاده از مرخصى استحقاقى، بیمار شوند طبق مقررات ناظر بر مرخصى استعالجى با آنان رفتار خواهد شد و در این صورت مرخصى استحقاقى استفاده نشده وى لغو مى‌گردد.
تبصره ۲- حداکثر مدت استفاده از مرخصى استعالجى ۴ ماه در هر سال خدمتى خواهد بود که در این مدت تمام حقوق و فوق‌العاده‌هاى مستمر مندرج در آخرین حکم کارگزینى به کارکنان مزبور پرداخت مى‌شود. تبصره ۳- در صورت ابتلاء کارکنان به بیمارى صعبالعلاج، بیمارى به سبب انجام وظیفه یا حادثه ناشى از کار که به مرخصى استعالجى بیش از حد مقرر در تبصره (۲) این ماده نیاز باشد برابر دستورالعملى که به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید، با وى رفتار خواهد شد.
ماده ۵۸- قانون ترویج تغذیه با شیرمادر و حمایت از مادران در دوران شیردهى مصوب ۲۲/۶/۱۳۷۴ و اصلاحات بعدى آن و مقررات مربوط به معذوریت زایمان مستخدمین رسمى دولت در مورد مشمولین این آیین‌نامه لازم الاجرا مى‌باشد.
ماده ۵۹- به ایام مرخصى استعلاجى و معذوریت زایمان مرخصى استحقاقى تعلق مى‌گیرد.
ماده ۶۰- کارکنان مى‌توانند با موافقت سازمان حداکثر از (۳) سال از مرخصى بدون حقوق در طول خدمت، به شرط نداشتن مرخصى استحقاقى ذخیره شده استفاده نمایند. براى انجام تحصیلات عالى در رشته مورد نیاز سازمان علاوه بر آن تا (۲) سال دیگر قابل اعطاء است.
تبصره- اعطاى مرخصى بدون حقوق به کارکنان ثابت زن که همسر آنان به مأموریت خارج از کشور اعزام مى‌شود براساس مقررات عمومى دولت و موافقت سازمان بلامانع مى‌باشد.
ماده ۶۱- حفظ پست سازمانى کارکنان در ایام مرخصى بدون حقوق الزامى نیست و در صورتى که پس از پایان دوره مرخصى بدون حقوق پست سازمانى مناسب جهت ارجاع به کارکنان مزبور موجود نباشد، آماده به خدمت خواهند گردید.
ماده ۶۲- خدمت نیمه‌وقت بانوان برابر مقررات عمومى دولت و با موافقت سازمان بلامانع مى‌باشد.
ماده ۶۳- کارکنان سازمان در انجام وظایف و مسئولیت‌های محوله در برابر شاکى یا شاکیان مورد حمایت قضایى مى‌باشند و سازمان مکلف است به تقاضاى این قبیل کارکنان، براى دفاع از آنان با استفاده از کارشناسان حقوقى خود یا وکالى دادگسترى حمایت قضایى به عمل آورد.
فصل هشتم- بازنشستگى
ماده ۶۴- با کارکنان سازمان تأمین اجتماعی از لحاظ ازکارافتادگی و فوت طبق مقررات تأمین اجتماعی و از لحاظ بازنشستگی مطابق این آیین‌نامه به شرح زیر رفتار خواهد شد.
الف) سازمان می‌تواند کارکنان خود را با شرایط زیر بازنشسته نماید:
۱- داشتن حداقل ۳۰ سال سابقه خدمت با ۵۰ سال سن.
۲- داشتن حداقل ۲۰ سال سابقه خدمت و ۶۰ سال سن برای مردان و ۵۵ سال سن برای زنان با بیست روز حقوق و درخواست کارمند.
۳- داشتن حداقل ۲۵ سال سابقه خدمت برای زنان کارمند بدون شرط سنی با بیست و پنج روز حقوق با درخواست کارمند.
ب) سازمان مکلف است کارکنان واجد شرایط زیر را رأسا بازنشسته نماید:
۱- داشتن حداقل ۶۰ سال سن و ۳۰ سال سابقه خدمت.
۲- داشتن حداقل ۶۵ سال سن و ۲۵ سال سابقه خدمت با بیست و پنج روز حقوق.
تبصره ۱- بازنشستگی کارکنان جانباز، آزاده، معلولان عادی ناشی از کار و شاغلین در مشاغل سخت و زیانآور تابع مقررات بخش عمومی و دولتی می‌باشد.
تبصره ۲- بازنشستگی مشمولین قانون حفاظت در برابر اشعه با لحاظ سنوات ارفاقی تابع بند‌های (الف) و (ب) این ماده می‌باشد.
تبصره ۳- در مواردی که به لحاظ تجربه، تخصص و مهارت نیاز به تداوم خدمت کارکنان (به صورت موردی) وجود داشته باشد با پیشنهاد مدیرعامل و تصویب هیأت مدیره، اشتغال این افراد تا ۵ سال پس از رسیدن به شرایط مقرر در بند (ب) این ماده امکان پذیر است.
تبصره ۴- نحوه محاسبه مستمری بازنشستگی تابع شرایط مندرج درماده ۷۷ قانون تأمین اجتماعی و اصلاحات بعدی آن و درخصوص مشمولین تبصره یک بند (ب) مطابق قوانین و مقررات مربوط خواهد بود.
تبصره ۵- مصوبه بند ۹ شصتمین جلسه هیأت امنای سازمان تأمین اجتماعی و صندوق‌های تابعه درخصوص اصلاح ماده ۶۴ از فصل هشتم آیین‌نامه استخدامی سازمان تأمین اجتماعی از تاریخ تصویب این مصوبه لغو می‌گردد. (اصلاحی به موجب مصوبه شماره ۱۶۴۱/۹۴/ه.. الف مورخ ۱۲/۸/۱۳۹۴ هیأت امنای سازمان تأمین اجتماعی)
ماده ۶۵- کلیه حقوق و فوق‌العاده‌هاى کارکنان سازمان مشمول کسر حقبیمه طبق درصدهاى مقرر در قانون تأمین اجتماعی مى‌باشد.
ماده ۶۶- به کارکنانى که به سبب انجام وظیفه یا ناشى از کار، فوت یا ازکارافتاده کلى مى‌شوند حسب ضوابطى که به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید مستمرى پرداخت مى‌گردد.
ماده ۶۷- به مستخدمینى که بازنشسته، ازکارافتاده کلى یا فوت مى‌شوند علاوه بر وجوه مرخصیهاى استحقاقى استفاده نشده، به ازاء هر سال سابقه خدمت آنان معادل یک ماه آخرین حقوق و فوق‌العاده‌هاى مشمول کسر حقبیمه به عنوان پاداش پایان خدمت پرداخت خواهد شد.
ماده ۶۸- کارکنان شهید، جانباز ازکارافتاده کلى، آزاده جانباز ازکارافتاده کلى و مفقودالاثر و خانواده آنان تابع مقررات مربوط به مستخدمین ایثارگر دولت مى‌باشند.
ماده ۶۹- به منظور رعایت عدالت استخدامى و حفظ تناسب حقوق کارکنان شاغل و بازنشسته، هر نوع افزایش حقوق و فوق‌العاده‌هاى مستمر کارکنان شاغل، به کارکنان بازنشسته، ازکارافتاده کلى و بازماندگان کارکنان متوفى با لحاظ افزایش سالانه مستمری‌ها طبق ضوابطى که به تصویب هیأت مدیره می‌رسد، پرداخت مى‌گردد. حکم این ماده درباره کارکنانى که قبل از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این آیین‌نامه بازنشسته، ازکارافتاده کلى یا فوت شده‌اند ضمن تطبیق وضعیت آنان با این آیین‌نامه نیز لازم‌الاجرا مى‌باشد.
ماده ۷۰- سنوات خدمت کارکنان ثابت مشروط به این که به شرایط عمومى بازنشستگى نرسیده باشند، به شرح زیر قابل خرید است:
الف) به کارکنانى که تقاضاى بازخرید سوابق خدمت خود را داشته باشند براساس مقررات عمومى ناظر بر کارکنان دولت وجوه بازخریدى پرداخت خواهد شد.
ب) سازمان مى‌تواند کارکنانى را که به دلیل حذف واحد و پست‌ها در چارچوب اصلاح تشکیلات مصوب و عدم وجود پست بلاتصدی آماده به خدمت شده‌اند، بازخرید نماید و به ازاى هر سال خدمت قابل قبول حداقل معادل یک ماه آخرین حقوق و مزایاى مندرج در آخرین حکم کارگزینى به اضافه حقوق و مزایاى مرخصى استحقاقى استفاده نشده و سهم پس انداز آنان در صندوق پس انداز به استثناى کسور حقبیمه را پرداخت نماید.
ماده ۷۱- آن دسته از کارکنانى که در اجراى آراى هیأت‌های رسیدگى به تخلفات ادارى و مراجع قانونى ذیصلاح محکوم به بازخریدى مى‌شوند، تابع ضوابط خاص خود مى‌باشد.
فصل نهم- تسهیلات رفاهى
ماده ۷۲- به منظور تشویق کارکنان به پس انداز و تأمین رفاه و رفع نیاز و مشکلات آنان در موارد اضطرارى، صندوقى به نام «صندوق پس انداز و رفاه کارکنان سازمان« که به اختصار صندوق نامیده مى‌شود، تشکیل مى‌گردد.
ماده ۷۳- سازمان مکلف است (۴) درصد از مجموع حقوق و فوق‌العاده‌هاى مندرج در حکم کارگزینى یا حکم قراردادى ماهانه کارکنان ثابت و موقت را به عنوان پسانداز سهم مستخدم کسر و تا دو برابر آن را به عنوان سهم سازمان ماهانه به طور یکجا به حساب صندوق واریز نماید.
تبصره ۱- آیین‌نامه نحوه اداره امور صندوق و تغییرات سهم مستخدم و سایر موارد به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید.
تبصره ۲- پس از تشکیل صندوق کلیه امکانات و دارایى صندوق پس انداز و کارگشایى با لحاظ حق‌السهم اعضاء به این صندوق منتقل خواهد شد.
ماده ۷۴- سازمان مى‌تواند نسبت به انعقاد قرارداد با یکى از شرکت‌‌های بیمه داخلى جهت استفاده کارکنان شاغل و بازنشسته و خانواده آنان از مزایاى بیمه‌‌های تکمیلى درمان اقدام نماید.
ماده ۷۵- سازمان موظف است کارکنان شاغل خود را در برابر ضایعات جسمى ناشى از بلایا، حوادث و فوت، نزد یکى از شرکت‌‌های داخلى بیمه عمر و حوادث، بیمه نماید.
تبصره- حق‌بیمه‌‌های موضوع مواد فوق براساس ضوابطى که به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید توسط سازمان و کارکنان تأمین مى‌گردد.
ماده ۷۶- سازمان مى‌تواند در حدود اعتبارات مصوب خود و در چارچوب شرایط عمومى ناظر بر کارکنان دولت نسبت به ارائه تسهیلات رفاهى و اعطاى وام خرید یا ساخت مسکن با سود مناسب و سایر تسهیلات و امکانات و خدمات رفاهى را براساس ضوابطى که به تصویب هیأت مدیره می‌رسد به کارکنان خود اعم از شاغل، بازنشسته، ازکارافتاده کلى و بازماندگان کارکنان متوفى اعطاء نماید.
تبصره- تسهیلات موضوع ماده فوق به هر یک از کارکنان زوج شاغل در سازمان اعطاء مى‌گردد.
ماده ۷۷- سازمان مکلف است نسبت به تأمین شرایط بهداشتى، ایمنى، ایجاد محیط مناسب کار و تقویت بنیه جسمى و روحى کارکنان اقدام و تشکیل شرکت‌‌های تعاونى کارکنان از جمله تعاونی‌‌های مسکن و مصرف را مورد حمایت قرار داده و تسهیلات لازم را به آنها اعطاء نماید.
فصل دهم- تطبیق وضع کارکنان
ماده ۷۸- کلیه کارکنانى که در تاریخ تصویب این آیین‌نامه به طور تمام وقت و به صورت ثابت یا موقت به خدمت اشتغال دارند با حفظ نوع استخدام با این مقررات تطبیق وضع مى‌یابند.
ماده ۷۹- در صورتى که مجموع حقوق و فوق‌العاده‌هاى مندرج در حکم کارگزینى کارکنان پس از تطبیق، از مجموع حقوق و فوق‌العاده‌هاى وى کمتر شود مابه التفاوت تحت عنوان تفاوت تطبیق پرداخت مى‌گردد. هرگونه افزایش بعدى حقوق و فوق‌العاده‌هاى کارکنان مزبور تا استهالک کامل از تفاوت تطبیق مزبور کسر خواهد شد.
ماده ۸۰- عدم حضور کارکنان در تاریخ لازم‌الاجرا شدن این آیین‌نامه در موارد مرخصى استحقاقى، استعالجى و بدون حقوق، آمادگى به خدمت، غیبت موجه یا مأموریت مانع از تطبیق وضع آنان با مقررات این آیین‌نامه نخواهد بود. در اینگونه موارد آخرین پست مورد تصدى مستخدم در سازمان مالک تطبیق وضع خواهد بود. تبصره- در موارد آمادگى به خدمت و سایر موارد مشابه آخرین پست کارکنان مالک تطبیق وضع خواهد بود.
فصل یازدهم- سایر مقررات
ماده۸۱- سازمان مکلف است حداکثر ظرف مدت چهارماه از تاریخ تصویب این آیین‌نامه، مقررات اجرایى مربوط را تهیه و جهت تصویب تسلیم مراجع ذی صالح نماید. مادامى که مقررات مذکور تصویب نشده است ضوابط و دستورالعملهای مورد عمل حسب مورد کماکان معتبر و قابل اجراء مى‌باشد.
ماده ۸۲- در صورتى که با تصویب قوانین و مقررات عنوان سازمان تأمین اجتماعی یا ارکان تشکیلاتى آن که در این آیین‌نامه ذکر شده است، تغییر یابد عناوین متناظر حسب مورد جایگزین خواهد شد.
ماده ۸۳- مواردی که در این آیین‌نامه پیش بینی نشده است، بنا به پیشنهاد هیأت مدیره سازمان، با تصویب شورای عالی تأمین اجتماعی، پس از تأیید معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیسجمهور قابل اعمال می‌باشد.
(هیأت امنا)
(معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیسجمهور).
