قانون استفاده از بیسیمهای اختصاصی و غیرحرفه‌ای (آماتوری)
مصوب ۱۳۴۵/۱۱/۲۵
ماده ۱- برای دایر کردن هر ایستگاه ارتباط رادیویی اختصاصی و یا غیر حرفه‌ای باید قبلاً از وزارت پست و تلگراف و تلفن پروانه دریافت شود.
تبصره – ایستگاه ارتباط رادیویی عبارت است از یک یا چند فرستنده و گیرنده و ادوات مربوطه که برای ارتباط رادیویی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ماده ۲ – کسانی می‌توانند به عملیات رادیویی غیر حرفه‌ای اشتغال ورزند که از وزارت پست و تلگراف و تلفن گواهی‌نامه مخصوص اخذ نمایند.
تبصره – ارتباط رادیویی غیر حرفه‌ای نوعی ارتباط رادیویی است که به منظور خودآموزی علمی و عملی و بررسیهای فنی بین افراد مجاز برقرار‌می‌گردد. استفاده‌کننده از ارتباط رادیویی غیر حرفه‌ای کسی است که به خاطر علاقه و ذوق شخصی به منظورهای فوق بدون هیچ گونه نظر انتفاعی و یا‌سیاسی به برقراری این نوع ارتباط مبادرت می‌نماید.
ماده ۳- از دارندگان پروانه که بهره برداری می نمایند ماهانه مبلغی به عنوان حق استفاده دریافت می شود که میزان آن به پیشنهاد وزارت پست و تلگراف و تلفن به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید. سازمانهای دولتی و استفاده کنندگان از بیسیمهای اختصاصی و غیرحرفه‌ای (آماتوری) مشمول مقررات این ماده هستند و موارد معافیت از پرداخت حق استفاده مذکور موکول به تصویب هیأت وزیران خواهد بود.
تبصره ۱- نماینده انحصاری کارخانه‌های خارجی سازنده دستگاههای فرستنده بی‌سیم و یا سازندگان داخلی می‌توانند برای نمایش دادن طرز کار‌دستگاهها به شرط رعایت مقررات منظور در آیین‌نامه با هر نوع دستگاه یک ارتباط آزمایشی که جنبه بهره‌برداری نداشته باشد برقرار و از پرداخت ماهانه‌مقرر در این ماده معاف باشند.
تبصره ۲- مقاطعه‌کاران و مؤسساتی که طرف قرارداد با سازمانهای دولتی باشند باید پروانه تحصیل کنند و مانند سایر دارندگان پروانه حق استفاده‌مقرر را پرداخت نمایند.
تبصره ۳- تاریخ شروع بهره‌برداری از ایستگاه پانزده روز پس از صدور اجازه ترخیص از گمرک و یا تحویل از کارخانه سازنده به خریدار (با اجازه‌وزارت پست و تلگراف و تلفن) محسوب خواهد شد به استثناء مواردی که دارندگان پروانه تاریخ دیگری را قبلاً به وزارت پست و تلگراف و تلفن‌اطلاع داده باشند.
ماده ۴- در مورد ضروری وزارت پست و تلگراف و تلفن مجاز است با تصویب هیأت دولت تمام یا قسمتی از مزایای گواهی‌نامه و یا پروانه‌ایستگاه را در تمام کشور و یا بعضی مناطق برای مدت معینی لغو نماید و در این مورد مراتب از طریق اعلان عمومی به اطلاع دارندگان گواهی‌نامه و یا‌پروانه ایستگاه رسانده خواهد شد.
ماده ۵- در صورت تخلف از مقررات و قوانین مربوط و یا از مشخصات و شرایط و خصوصیات مندرج در پروانه به تشخیص کمیسیون فنی سه‌نفری که در آیین‌نامه پیش‌بینی خواهد شد وزارت پست و تلگراف و تلفن می‌تواند بر حسب مورد از کار ایستگاه جلوگیری و پروانه مربوط را لغو کند و‌یا استفاده از گواهی‌نامه را موقوف سازد.
ماده ۶- وارد کردن دستگاههای فرستنده بی‌سیم به کشور و خارج کردن آنها از کشور و همچنین ساختن یا واگذاری و هر نوع انتقال مالکیت دستگاه‌فرستنده بی‌سیم موکول به اجازه وزارت پست و تلگراف و تلفن خواهد بود.
ماده ۷- وزارت پست و تلگراف و تلفن کلیه دستگاههای فرستنده بی‌سیم را که فاقد پروانه استفاده هستند و همچنین دستگاههایی را که مدت‌اعتبار پروانه آنها منقضی و یا پروانه آنها به طور موقت لغو شده است برای جلوگیری از کار آنها تا صدور یا تجدید پروانه ممهور به سرب خواهد نمود.
ماده ۸- در مواردی که مصالح امنیتی کشور ایجاب نماید وزارت پست و تلگراف و تلفن می‌تواند با تصویب‌نامه هیأت دولت دستور توقف کار هر‌ایستگاه فرستنده بی‌سیم را صادر نماید.
ماده ۹- به منظور مراقبت در حسن اجرای مقررات این قانون و آیین‌نامه آن مأموریت مجاز وزارت پست و تلگراف و تلفن با اجازه دادستان‌می‌توانند هر موقع دستگاهها را در محل کار و یا هر محل دیگری با رعایت مقررات مربوط مورد بازرسی قرار دهند.
ماده ۱۰- اشخاص زیر به حبس تأدیبی از یک تا شش ماه یا به پرداخت غرامت از پنج هزار ریال تا بیست هزار ریال محکوم می‌شوند.
جزای نقدی مندرج در این ماده به موجب مصوبه مورخ ۱۳۹۹/۱۲/۲۵ هیات وزیران به پانزده (۱۵.۰۰۰.۰۰۰) تا شصت (۶۰.۰۰۰.۰۰۰) میلیون ریال تعدیل شد.
۱- هر کس بدون پروانه ایستگاه رادیویی تأسیس نماید.
۲- هر کس بدون اجازه وزارت پست و تلگراف و تلفن دستگاه فرستنده وارد کشور یا از آن خارج نماید یا آن را در داخل کشور بسازد یا دستگاه‌فرستنده را مورد خرید و فروش قرار دهد.
۳- هر کس یا ایستگاه غیر مجاز عالماً عامداً ارتباط رادیویی برقرار نماید.
۴- هر کس پس از لغو پروانه و گواهی‌نامه و اخطار رسمی وزارت پست و تلگراف و تلفن به عملیات خود ادامه دهد.
۵- هر کس از دستور صادر وزارت پست و تلگراف و تلفن موضوع ماده ۸ این قانون تخلف نماید.
تبصره – در موارد مندرج در این ماده در صورت تکرار جرم دستگاه فرستنده نیز به نفع دولت ضبط خواهد شد.
ماده ۱۱- اشخاص زیر به پرداخت غرامت از دو هزار ریال تا بیست هزار ریال محکوم می‌شوند:
جزای نقدی مندرج در این ماده به موجب مصوبه مورخ ۱۳۹۹/۱۲/۲۵ هیات وزیران به پنج (۵.۰۰۰.۰۰۰) تا پنجاه (۵۰.۰۰۰.۰۰۰) میلیون ریال تعدیل شد.
۱ – هر کس ایستگاه دیگری را بدون موافقت وزارت پست و تلگراف و تلفن مورد استفاده قرار دهد.
۲ – هر کس در ایستگاه بدون پروانه عالماً و عامداً مخابره رادیویی انجام دهد.
۳ – هر کس از طول موجهای غیر مجاز یا ثبت نشده در دفاتر وزارت پست و تلگراف و تلفن استفاده نماید.
۴ – هر کس بدون گواهی‌نامه به عملیات رادیویی غیر حرفه‌ای اشتغال ورزد یا با علم و اطلاع با افراد بدون گواهی‌نامه ارتباط رادیویی بگیرد و یا به‌اشخاص بدون گواهی‌نامه اجازه کار در ایستگاه بدهد.
۵ – هر کس از مقررات و قوانین رادیویی و یا مشخصات و شرایط و خصوصیات مندرج در پروانه ایستگاه تخلف کند.
۶ – هر کس عمداً دفتر گزارش کار ایستگاه را بر خلاف ترتیب مقرر وزارت پست و تلگراف و تلفن تنظیم کند و یا تمام یا قسمتی از عملیات خود را‌در دفتر ثبت ننماید.
۷ – هر کس پیام رادیویی مربوط به اشخاص دیگر را دریافت نموده آن را مورد استفاده قرار دهد.
۸ – هر کس با علامت شناسایی مربوط به دیگران خود و یا با ایستگاه خود را معرفی نماید.
۹ – هر کس پس از انقضاء مدت اعتبار پروانه یا گواهی‌نامه بدون کسب اجازه مجدد به کار خود ادامه دهد.
ماده ۱۲- در صورتی که اعمال مذکور در این قانون مشمول مجازاتهای شدیدتری در سایر قوانین باشد مجازات شدیدتر اجراء خواهد شد.
ماده ۱۳- آیین‌نامه اجرایی مواد این قانون از طرف وزارت پست و تلگراف و تلفن تنظیم و پس از تصویب هیأت وزیران قابل اجرا است.
ماده ۱۴- دولت مأمور اجرای این قانون است.
قانون بالا مشتمل بر چهارده ماده و شش تبصره پس از تصویب مجلس سنا در تاریخ روز چهارشنبه پنجم بهمن ماه ۱۳۴۵ در جلسه روز سه‌شنبه بیست‌و پنجم بهمن ماه یک هزار و سیصد و چهل و پنج شمسی مورد تصویب مجلس شورای ملی قرار گرفت.
رییس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی
