قانون اصلاحات پیوست معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) و آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری (آی.اس.پی.اس)
قانون اصلاحات پیوست معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) و آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری (آی.اس.پی.اس)
مصوب ۱۳۹۶/۲/۴
برای مطالعه قانون تصویب اصلاحات مقررات بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا اینجا کلیک کنید
ماده‌واحده ـ اصلاحات مقررات بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا (موضوع پیوست قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به مقررات یادشده مصوب ۲۷/۲/۱۳۷۳) موضوع قطعنامه شماره (۱) فراهمایی (کنفرانس) دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا مصوب ۱۲ دسامبر ۲۰۰۲ (برابر با ۲۱ آذر ۱۳۸۱) و آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری (آی.اس.پی.اس) موضوع قطعنامه شماره (۲) فراهمایی (کنفرانس) یادشده به‌شرح پیوست تصویب می‌شود.
تبصره ـ در اجرای این معاهده (کنوانسیون) و اصلاحات بعدی آن رعایت اصول هفتاد و هفتم (۷۷) و یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران الزامی است.
بسم الله الرحمن الرحیم
قطعنامه‌های فراهمایی (کنفرانس) دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) مصوب دسامبر ۲۰۰۲ (آذر ۱۳۸۱)
قطعنامه شماره ۱ فراهمایی (کنفرانس) (مصوب ۱۲ دسامبر ۲۰۰۲ برابر با ۲۱/۹/۱۳۸۱)
تصویب اصلاحات پیوست معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴(۱۳۵۳)
فراهمایی (کنفرانس)،
با در نظر داشتن اهداف و اصول منشور سازمان ملل متحد در ارتباط با حفظ صلح و امنیت بینالمللی و بسط روابط دوستانه و همکاری میان کشورها،
با ابراز نگرانی عمیق نسبت به افزایش اقدامات تروریستی در سطح جهان در تمامی اشکال آن که موجب به خطر افتادن یا از بین رفتن جان افراد بی‌گناه، تهدید آزادی‌های اساسی، و خدشه‌دار شدن جدی حیثیت انسانی می‌گردد،
با آگاهی از مفهوم و اهمیت کشتیرانی در تجارت جهانی و اقتصاد، درنتیجه، با قصد حفاظت از زنجیره عرضه در سرتاسر جهان در برابر هرگونه نقض ناشی از حملات تروریستی علیه کشتی‌ها، بنادر، پایانه‌های فراساحلی یا دیگر تسهیلات،
با عنایت به این که اعمال غیرقانونی علیه دریانوردی، ایمنی و امنیت جان اشخاص و اموال را به خطر می‌اندازد، به‌طور جدی بر عملیات خدمات دریایی تأثیر می‌گذارد و موجبات سلب اطمینان مردم جهان را نسبت به ایمنی دریانوردی فراهم می‌نماید،
با عنایت به این که وقوع چنین اعمالی موجب نگرانی شدید کل جامعه بینالمللی می‌شود همچنین با علم به اهمیت فعالیت اقتصادی و کارآمد در تجارت جهانی،
با اعتقاد به نیاز عاجل به توسعه همکاری‌های بینالمللی میان کشورها جهت تدوین و اتخاذ تدابیر عملی و مؤثر، علاوه بر آنهایی که توسط سازمان بینالمللی دریانوردی (که از این پس «سازمان» نامیده می‌شود) تصویب شده، جهت پیشگیری و مقابله با اعمال غیرقانونی علیه کشتیرانی به مفهوم جامع آن،
با یادآوری قطعنامه شماره (۲۰۰۱) ۱۳۷۳ شورای امنیت سازمان ملل متحد، مصوب ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۱، (۶/۷/۱۳۸۰) مبنی بر درخواست از کشورها جهت انجام اقداماتی به‌منظور جلوگیری و مقابله با اعمال تروریستی، شامل درخواست از کشورها در اجرای کامل معاهده‌های (کنوانسیون‌های) ضدتروریستی،
با توجه به اقدام مشترک گروه هشت در زمینه امنیت حمل و نقل (به‌ویژه، در بخش امنیت دریانوردی مربوط به آن) که توسط رهبران گروه هشت در خلال نشست سران در کاناناسکیس، آلبرتا (کانادا) در ژوئن ۲۰۰۲ (خرداد ۱۳۸۱) مورد تأیید واقع شد،
با یادآوری بند (پ) ماده (۸) معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) آن‌طور که اصلاح شده، (که از این پس «معاهده (کنوانسیون)» نامیده می‌شود) در ارتباط با رویه اصلاح معاهده (کنوانسیون) توسط فراهمایی دولت‌های متعاهد،
با توجه به قطعنامه (۲۲)۹۲۴.الف با عنوان «بازنگری اقدامات و روش‌های جلوگیری از اعمال تروریستی که امنیت مسافرین و خدمه و ایمنی کشتی را به مخاطره می‌اندازد»، مصوب مجمع سازمان در تاریخ ۲۰ نوامبر ۲۰۰۱ (۲۹/۸/۱۳۸۰)، که در میان سایر امور:
(الف) نیاز به بازنگری آن توسط سازمان، با هدف بازنگری اقدامات بینالمللی فنی و حقوقی موجود و در نظر گرفتن اقدامات جدید مناسب، جهت جلوگیری و مقابله با تروریسم علیه کشتی‌ها و ارتقای امنیت روی خشکی و روی کشتی جهت کاهش خطر برای مسافرین، خدمه و کارکنان بندری روی کشتی‌ها و در مناطق بندری، و کشتی‌ها و بار آنها را تصدیق می‌نماید؛ و
(ب) از کارگروه ایمنی دریانوردی سازمان، کارگروه حقوقی، کارگروه تسهیل درخواست می‌کند که تحت رهبری شورا، و با اولویت تام، بازنگری آن را برعهده بگیرند تا معلوم شود که آیا نیازی به روزآمدسازی اسناد موضوع بندهای آغازین قطعنامه فوق‌الذکر و دیگر اسناد سازمان که در حیطه آنها می‌باشد وجود دارد یا ندارد و یا دیگر اقدامات امنیتی را تصویب نمایند و با توجه به چنین بازنگری، اقدام لازم را معمول دارند؛
با مشخص کردن این که قطعنامه (۱۴) ۵۸۴. الف با عنوان اقدامات مربوط به جلوگیری از اعمال غیرقانونی که ایمنی کشتی‌ها و امنیت مسافرین و خدمه آنها را به مخاطره می‌اندازد، بخشنامه ام‌اس‌سی.۴۴۳ درخصوص اقدامات جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه مسافرین و خدمه روی کشتی‌ها و بخشنامه ام‌اس سی.۷۵۴ درخصوص امنیت کشتی‌‌های مسافری تفریحی از میان اسناد سازمان با مفاد قطعنامه (۲۲) ۹۲۴. الف مرتبط می‌باشند،
با یادآوری قطعنامه (۵) با عنوان «اصلاحیه‌های آتی فصل (۱۱) معاهده (کنوانسیون) سولاس ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)، در زمینه اقدامات ویژه جهت افزایش ایمنی دریانوردی» که توسط فراهمایی (کنفرانس) دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)، در سال ۱۹۹۴ (۱۳۷۳) تصویب شد.
با در نظر داشتن این که اصلاحیه‌های پیوست معاهده (کنوانسیون) پیشنهاد و به کلیه اعضای سازمان و کلیه دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) ابلاغ شد،
۱ـ طبق جزء (۲) بند (پ) ماده (۸) معاهده (کنوانسیون)، اصلاحیه‌های پیوست معاهده (کنوانسیون)، که متن آن به پیوست این قطعنامه می‌باشد، را تصویب می‌نماید؛
۲ـ طبق قسمت (ب ب) ردیف (۲) جزء (۶) بند (ب) ماده (۸) معاهده (کنوانسیون) تصمیم می‌گیرد که اصلاحیه‌های فوق‌الذکر باید در تاریخ اول ژانویه ۲۰۰۴ (۱۱/۱۰/۱۳۸۲) پذیرفته شده تلقی شوند، مگراین که، پیش از آن تاریخ، بیش از یک سوم دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) یا دولت‌های متعاهد که مجموع ناوگان تجاری آنها از پنجاه درصد (۵۰%) ظرفیت ناخالص کشتیرانی تجاری جهانی کمتر نباشد، اعتراض خود را به آن اصلاحیه‌ها ابراز نموده باشند؛
۳ـ از دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) درخواست می‌نمایند، طبق ردیف (۲) جزء (۷) بند (ب) ماده (۸) معاهده (کنوانسیون)، اصلاحیه‌های مذکور در تاریخ اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳) به محض پذیرش طبق بند (۲) فوق، لازم‌الاجراء خواهد شد؛
۴ـ از دبیرکل سازمان درخواست می‌نماید که در طبق جزء (۵) بند (ب) ماده (۸) معاهده (کنوانسیون)، نسخ موثق این قطعنامه و متن اصلاحیه‌های مندرج در پیوست را برای تمام دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) ارسال دارد؛
۵ ـ به علاوه از دبیرکل درخواست می‌نماید که نسخ این قطعنامه و ضمائم آن را به تمام اعضای سازمان که جزء دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) نیستند، ارسال نماید.
پیوست
اصلاحیه‌های پیوست معاهده (کنوانسیون) بینالمللی
ایمنی جان اشخاص در دریا مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)، آن‌طور که اصلاح شده
فصل ۵ـ ایمنی ناوبری
مقرره ۱۹ـ الزامات حمل سامانه‌ها و تجهیزات ناوبری روی کشتی
۱ـ بند زیر جایگزین جزءهای موجود (۴) و (۵) و (۶) بند (۲. ۴. ۲) می‌شود:
«۴. در مورد کشتی‌ها، به غیر از کشتی‌‌های مسافری و نفتکشها (تانکرها)، با ظرفیت ناخالص ۳۰۰ تن و بیشتر اما با ظرفیت ناخالص کمتر از ۵۰.۰۰۰ تن، پیش از اولین بازرسی تجهیزات ایمنی ۱ » پس از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳) یا تا ۳۱ دسامبر ۲۰۰۴ (۱۰/۱۰/۱۳۸۳)، هر کدام زودتر باشد؛ و»
۲ـ جمله جدید زیر به انتهای جزء (۷) موجود بند (۴. ۲) اضافه می‌شود:
«کشتی‌‌های مجهز به (اِی آی اِس) (سامانه شناسایی خودکار) باید سامانه (سیستم) (اِی‌آی‌اِس) را در همه اوقات به حالت فعال (روشن) نگه دارند مگر زمانی که موافقت‌نامه‌ها، قواعد یا استانداردهای بینالمللی به‌جهت حفاظت از اطلاعات ناوبری، آن را پیش‌بینی کند.»
فصل ۱۱ـ اقدامات ویژه جهت افزایش ایمنی دریانوردی
۳ـ فصل (۱۱) موجود مجدداً شماره‌گذاری شده و به فصل (۱ـ۱۱) تغییر می‌یابد.
مقرره ۳ـ شماره شناسایی کشتی
۴ـ متن زیر پس از عنوان مقرره اضافه می‌شود:
«بندهای (۴) و (۵) در مورد تمامی کشتی‌‌هایی که این مقرره در مورد آنها اعمال می‌شود اعمال می‌گردد. کشتی‌‌های ساخته شده پیش از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ اولین بازرسی تجهیزات ایمنی یعنی اولین بازرسی سالیانه، اولین بازرسی ادواری یا اولین بازرسی مجدد تجهیزات ایمنی، هر کدام که پس از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳) موعد آن باشد، و به علاوه در مورد کشتی‌‌های تحت ساخت، یعنی بازرسی اولیه
باید با الزامات بندهای (۴) و (۵) پیش از اولین حوضچه خشک برنامه‌ریزی شده کشتی پس از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳) مطابقت نمایند.»
۵ـ متن موجود بند (۴) حذف می‌شود و متن جدید زیر درج می‌گردد:
«۴. شماره شناسایی کشتی باید به‌صورت دائم علامت‌گذاری شود:
۱ـ در مکانی قابل دید در (عقب) پاشنه کشتی یا روی هر یک از دیواره‌های بدنه، سمت چپ و راست وسط کشتی، بالای عمیق‌ترین خط بار تعیین شده یا هر یک از طرفهای روسازه، سمت چپ و راست یا روبروی روسازه یا، در مورد کشتی‌‌های مسافری، روی یک سطح افقی قابل دید از راه هوا؛ و
۲ـ در یک مکان با قابلیت دسترسی آسان روی یکی از دیواره‌های عرضی انتهایی فضای موتورخانه، آن‌طور که در مقرره (۳۰. ۳) فصل (۲ـ۲) شرح داده شده، یا روی یکی از پوششهای درب انبارها، در مورد نفتکشها (تانکرها)، در تلمبه‌خانه یا، در مورد کشتی‌‌های دارای فضای رورو، آن‌طور که در مقرره (۴۱. ۳) فصل۲ـ۲ تعریف شده است روی یکی از دیواره‌های عرضی انتهایی فضاهای رورو
۱. ۵ علامت‌گذاری دائمی باید کاملاً قابل دید بوده، از دیگر علامت‌گذاری‌های روی بدنه مشخص‌تر بوده و باید با رنگی متفاوت رنگ‌آمیزی شود.
۲. ۵ علامت‌گذاری دائمی موضوع بند (۱. ۴) نباید کمتر از ۲۰۰ میلی متر ارتفاع داشته باشد. علامت‌گذاری دائمی موضوع بند (۲. ۴) نباید کمتر از ۱۰۰ میلی‌متر ارتفاع داشته باشد. عرض علامت‌گذاری‌ها باید با ارتفاع آن، متناسب باشد.
۳. ۵ علامت‌گذاری دائمی می‌تواند از طریق حروف برجسته یا حک کردن یا از طریق نقش انداختن یا سوراخ کردن روی فلز (پانچ کردن) یا هرگونه روش مشابه دیگر علامت‌گذاری شماره شناسایی کشتی ایجاد شود که اطمینان حاصل شود که علامت‌گذاری به راحتی قابل پاک‌کردن نمی‌باشد.
۴. ۵ در کشتی‌‌های ساخته شده از موادی به غیر از فولاد یا فلز، مرجع دریایی باید روش علامت‌گذاری شماره شناسایی کشتی را تأیید نماید.»
۶ ـ مقرره جدید (۵)، پس از مقرره (۴) موجود به شرح زیر اضافه می‌شود:
«مقرره ۵ ـ ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی
۱. برای هر کشتی که فصل (۱) در مورد آن اعمال می‌شود، باید یک ثبت مستمر تاریخچه کشتی صادر شود.
۱. ۲ هدف از ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی، تهیه یک تاریخچه ثبت شده روی کشتی در ارتباط با اطلاعات مندرج در آن می‌باشد.
۲. ۲ برای کشتی‌‌های ساخته شده پیش از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)، ثبت مستمر تاریخچه کشتی باید، حداقل، حاوی تاریخچه کشتی‌ها از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳) باشد.
۳. ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی باید توسط مرجع دریایی برای هر کشتی که محق به برافراشتن پرچم آن می‌باشد، صادر شود و باید حداقل شامل اطلاعات زیر باشد:
۱ـ نام کشوری که کشتی محق به برافراشتن پرچم آن می‌باشد؛
۲ـ تاریخی که در آن کشتی به نام آن کشور ثبت شده؛
۳ـ شماره شناسایی کشتی طبق مقرره (۳)؛
۴ـ نام کشتی؛
۵ ـ بندری که در آن کشتی ثبت می‌شود؛
۶ـ نام مالک (مالکین) ثبت شده و نشانی (نشانی‌های) ثبت شده آنان؛
۷ـ نام اجاره‌کننده (اجاره‌کنندگان) ثبت شده دربست کشتی و نشانی (نشانی‌های) ثبت شده آنها، چنانچه عملی باشد؛
۸ ـ نام شرکت کشتیرانی آن‌طور که در مقرره (۱) فصل (۹) تعریف شده، نشانی ثبت شده آن و نشانی (نشانی‌هایی) که از آنجا فعالیت‌های مدیریت ایمنی انجام می‌شود؛
۹ـ نام مؤسسه (مؤسسات) رده‌بندی که کشتی در آنجا رده‌بندی شده‌است؛
۱۰ـ نام مرجع دریایی یا دولت متعاهد یا سازمان شناخته شده‌ای که سند انطباق (یا سند انطباق موقت) را که در آیین‌نامه مدیریت ایمنی کشتی‌ها به نحو موصوف در مقرره (۱) فصل (۹) مشخص شده برای شرکتی که از کشتی بهره برداری می‌کند، صادر کرده است و نام گروهی که ممیزی را انجام داده‌اند که براساس آن این سند صادر شده، اگر آن گروه، گروهی غیر از گروه صادرکننده سند باشد.
۱۱ـ نام مرجع دریایی یا دولت متعاهد یا سازمان شناخته‌شده‌ای که گواهینامه مدیریت ایمنی (یا گواهینامه موقت مدیریت ایمنی) را که در آیین‌نامه مدیریت ایمنی کشتی‌ها به نحو موصوف در مقرره (۱) فصل (۹) مشخص شده، برای کشتی صادر کرده است و نام گروهی که ممیزی را انجام داده‌اند که بر آن اساس گواهینامه صادر شده است، اگر آن گروه، گروهی غیر از گروه صادرکننده گواهینامه باشد؛
۱۲ـ نام مرجع دریایی یا دولت متعاهد یا سازمان امنیتی شناخته‌شده‌ای که گواهینامه بینالمللی امنیت کشتی (یا گواهینامه موقت بینالمللی امنیت کشتی) که در بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس به نحو موصوف در مقرره (۱) فصل (۲ـ۱۱) مشخص شده، را برای کشتی صادر کرده است و نام گروهی که کار تأیید را انجام داده‌اند که بر آن اساس گواهینامه صادر شده، اگر آن گروه، گروهی غیر از گروه صادرکننده گواهینامه باشد؛ و
۱۳ـ تاریخی که در آن کشتی از ثبت آن کشور درمی‌آید.
۱. ۴ هرگونه تغییرات در رابطه با اطلاعات موضوع بندهای (۴. ۳) تا (۱۲. ۳) باید در ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی درج گردد به نحوی که اطلاعات روزآمد و موجود را همراه با تاریخچه تغییرات، دراختیار بگذارد.
۲. ۴ درصورت هرگونه تغییر در رابطه با اطلاعات موضوع بند (۱. ۴)، مرجع دریایی باید در اسرع وقت که عملاً ممکن است که نباید بیش از سه ماه از تاریخ تغییر مربوط باشد، برای کشتی‌‌هایی که حق برافراشتن پرچم آن را دارند، یک نسخه بازنگری و روزآمد شده ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی یا اصلاحات مربوط آن، را صادر کند.
۳. ۴ درصورت هرگونه تغییر در رابطه با اطلاعات موضوع بند (۱. ۴)، مرجع دریایی که قصد دارد یک نسخه بازنگری و روزآمد شده از خلاصه تاریخچه کشتی تهیه نماید، به شرکتی که در مقرره (۱) فصل (۹) تعریف شده یا فرمانده کشتی اختیار داده و ملزم خواهد نمود تا ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی را اصلاح نموده تا اینکه تغییرات مربوط را منعکس نماید. در چنین مواردی پس از این که ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی اصلاح شد، شرکت باید، بدون تأخیر، مرجع دریایی را نیز مطلع نماید.
۱. ۵ ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی باید به زبان انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیولی باشد. به علاوه ترجمه ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی به زبان رسمی یا زبانهای مرجع دریایی ممکن است تهیه شود.
۲. ۵ ثبت مستمر تاریخچه کشتی باید طبق نمونه تهیه شده توسط سازمان بوده و باید طبق راهکارهای تهیه شده توسط سازمان نگهداری شود. هرگونه اطلاعات قبلی موجود در ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی نباید تغییر داده شود، حذف یا به هر نحوی پاک یا مخدوش شود.
۶. هنگامی که یک کشتی به پرچم کشور دیگری انتقال می‌یابد یا کشتی به مالک دیگری فروخته می‌شود (و یا تصدی آن را اجاره‌کننده دربست دیگری برعهده می‌گیرد) یا شرکت کشتیرانی دیگری مسؤولیت بهره‌برداری کشتی موردنظر را برعهده می‌گیرد، ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی باید روی کشتی باقی بماند.
۷. هنگامی که قرار است یک کشتی به پرچم کشور دیگری انتقال یابد، شرکت باید به مرجع دریایی، نام کشوری که کشتی قرار است به پرچم آن کشور منتقل شود را اطلاع دهد تا مرجع دریایی بتواند برای آن کشور یک نسخه از ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی را در مدت زمانی که کشتی تحت صلاحیت قضائی آن بوده، ارسال نماید.
۸. هنگامی که کشتی به پرچم کشور دیگری انتقال می‌یابد که دولت آن جزء دولت‌های متعاهد می‌باشد، دولت متعاهد کشوری که کشتی حق برافراشتن پرچم آن را تا حال داشته، باید به مرجع دریایی پس از انتقال، هر چه سریعتر یک رونوشت از ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی در مدتی که تحت صلاحیت قضائی آن کشور بوده را همراه با هر ثبت مستمر خلاصه تاریخچه قبلی کشتی که برای آن کشتی توسط دولت‌های دیگر صادر شده، ارسال نماید.
۹. هنگامی که کشتی به پرچم کشور دیگری انتقال می‌یابد، مرجع دریایی باید ثبت مستمر خلاصه تاریخچه‌های قبلی کشتی را به ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی‌ای که مرجع دریایی برای کشتی صادر خواهد نمود پیوست نماید تا ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی که منظور نظر این مقرره است تأمین شود.
۱۰. ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی باید روی کشتی نگهداری شود و باید جهت بازرسی در کلیه اوقات در دسترس باشد.»
۷ـ متن جدید فصل (۲ـ۱۱) زیر، پس از فصل مجدد شماره‌گذاری شده (۱ـ۱۱) درج می‌گردد:
«فصل (۲ـ۱۱) اقدامات ویژه جهت افزایش امنیت دریانوردی
مقرره ۱ـ تعاریف
۱. از نظر این فصل، مگر صراحتاً طور دیگری پیش‌بینی شده باشد:
۱. فله‌بر یعنی یک فله‌بر آن‌طور که در مقرره (۶. ۱) فصل (۹) تعریف شده است.
۲. تانکر حمل مواد شیمیایی یعنی یک تانکر شیمیایی آن‌طور که در مقرره (۲. ۸) فصل (۷) تعریف شده است.
۳. حمل‌کننده گاز (گازبر) یعنی یک حمل‌کننده گاز آن‌طور که در مقرره (۲. ۱۱) فصل (۷) تعریف شده است.
۴. شناور تندرو یعنی شناوری که در مقرره (۲. ۱) فصل (۱۰) تعریف شده است.
۵. واحد حفاری متحرک فراساحلی یعنی یک واحد حفاری متحرک فراساحلی با نیروی رانش مکانیکی آن‌طور که در مقرره (۱) فصل (۹) تعریف شده است، که در محل مستقر نمی‌باشد.
۶. تانکر نفتی یعنی یک تانکر نفتی آن‌طور که در مقرره (۱۲. ۲) فصل (۱ـ۲) تعریف شده است.
۷. شرکت کشتیرانی یعنی یک شرکت، آن‌طور که در مقرره (۱) فصل (۹) تعریف شده است.
۸. فعل و انفعالات کشتی/ بندر یعنی کنش و واکنش‌هایی که اتفاق می‌افتد، هنگامی که کشتی مستقیماً و به فوریت از اقدامات مربوط به جایجایی افراد، کالاها یا تأمین خدمات بندری از کشتی یا به آن، متأثر می‌شود.
۹. تسهیلات بندری یعنی محلی که، توسط دولت متعاهد یا مقام منتخب تعیین می‌شود، و فعل و انفعال کشتی/ بندر در آن صورت می‌گیرد. این مکان مناطقی مانند لنگرگاهها، اسکله‌های توقف، آبراهه‌های (کانالهای) ورودی از سمت دریا را، در صورت لزوم، شامل می‌شود.
۱۰. فعالیت کشتی با کشتی یعنی هر فعالیتی که مربوط به یک تسهیلات بندری که با انتقال کالا و افراد از یک کشتی به کشتی دیگر سر و کار دارد، نباشد.
۱۱. مقام منتخب یعنی سازمان (سازمان‌ها) یا مرجع دریایی (مراجع دریایی) تعیین شده، درون دولت متعاهد، به عنوان مسؤول حصول اطمینان از اجرای مقررات این فصل در رابطه با امنیت تسهیلات بندری و فعل و انفعال کشتی/ بندر، از نقطه‌نظر تسهیلات بندری.
۱۲. آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی و تسهیلات بندری (آیین‌نامه آی‌اس پی‌اس) یعنی آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری شامل بخش (الف) (که مقررات آن باید الزامی تلقی شود) و بخش (ب) (که مقررات آن توصیه‌ای باید تلقی شود)، آن‌طور که در تاریخ ۱۲ دسامبر ۲۰۰۲ (۲۱/۹/۱۳۸۱) به‌موجب قطعنامه (۲) فراهمایی (کنفرانس) دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا، ۱۹۷۴(۱۳۵۳)، که ممکن است توسط سازمان اصلاح شود، تصویب شده است، با این شرط که:
۱ـ اصلاحات بخش (الف) آیین‌نامه که طبق ماده (۸) این معاهده (کنوانسیون) در ارتباط با روش‌های حاکم بر اصلاح پیوست به غیر از فصل (۱)، تصویب می‌شود، لازم‌الاجراء و نافذ می‌گردد؛ و
۲ـ اصلاحات بخش (ب) آیین‌نامه توسط کارگروه ایمنی دریانوردی طبق قواعد کار آن کارگروه، تصویب می‌شود.
۱۳. حادثه امنیتی یعنی هر عمل یا شرایط مشکوک که امنیت کشتی، شامل واحد حفاری متحرک فراساحلی و شناور تندرو، یا تسهیلات بندری یا هر فعل و انفعال کشتی/ بندر یا هرگونه فعالیت کشتی با کشتی را تهدید می‌کند.
۱۴. سطح امنیتی یعنی کیفیت میزان خطری که به انجام یک حادثه امنیتی اقدام خواهد شد یا یک حادثه امنیتی به وقوع خواهد پیوست.
۱۵. اعلامیه امنیتی یعنی توافق حاصل بین یک کشتی و یک تسهیلات بندری یا بین کشتی با کشتی دیگری که با آن فعل و انفعال انجام می‌دهد که نمایانگر اقدامات امنیتی است که هر کدام اجراء خواهند نمود.
۱۶. سازمان امنیتی شناخته شده یعنی سازمان دارای تخصص لازم در مسائل امنیتی و دانش لازم در ارتباط با کشتی و عملیات بندری، که اختیار می‌یابد فعالیت مربوط به ارزیابی یا تصدیق یا تأیید یا صدور گواهینامه مورد لزوم در این فصل یا بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس را انجام دهد.
۲. اصطلاح «کشتی»، هنگامی که در مقرره‌های (۳) تا (۱۳) استفاده می‌شود، شامل واحدهای حفاری متحرک فراساحلی و شناور تندرو خواهد بود.
۳. واژه «کلیه کشتی‌ها» هنگامی که در این فصل استفاده می‌شود، یعنی هر کشتی که این فصل در مورد آن اعمال می‌شود.
۴. اصطلاح «دولت متعاهد» هنگامی که در مقرره‌های (۳)، (۴)، (۷)، (۱۰)، (۱۱)، (۱۲) و (۱۳) استفاده می‌شود شامل ارجاع به «مقام منتخب» می‌شود.
مقرره ۲ـ کاربرد
۱. این فصل برای موارد زیر اعمال می‌شود :
۱. انواع کشتی‌‌های زیر که به سفرهای بینالمللی می‌پردازند:
۱. ۱ کشتی‌‌های مسافری، شامل شناورهای مسافری تندرو
۲. ۱ کشتی‌‌های باری، شامل شناورهای تندرو با ظرفیت ناخالص ۵۰۰ تن و بالاتر؛ و
۳. ۱ واحدهای حفاری متحرک فراساحلی؛ و
۲. تسهیلات بندری که به چنین کشتی‌‌هایی که به سفرهای بینالمللی مشغول هستند خدمات ارائه می‌کنند.
۲. صرف نظر از مقررات بند (۲. ۱)، دولت‌های متعاهد باید در مورد میزان کاربرد این فصل و قسمتهای مربوط بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس در ارتباط با تسهیلات بندری واقع در سرزمین خود که، اگر چه اساساً توسط کشتی‌‌هایی که به سفرهای بینالمللی نمی‌پردازند استفاده می‌شود، اما گاهی اوقات لازم می‌شود که به کشتی‌‌های ورودی یا خروجی که به سفرهای بینالمللی مشغول هستند خدمات ارائه کنند، تصمیم‌گیری نمایند.
۱. ۲ دولت‌های متعاهد، تصمیماتی را که به‌موجب بند (۲) می‌گیرند، باید براساس ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری باشد که طبق مقررات بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس انجام می‌شود.
۲. ۲ هرگونه تصمیمی که دولت متعاهد به‌موجب بند (۲) می‌گیرد، نباید سطح امنیتی را که منظور نظر این فصل یا بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس می‌باشد، به مخاطره اندازد.
۳. این فصل در مورد کشتی‌‌های جنگی، کشتی‌‌های تدارکاتی نظامی، یا دیگر کشتی‌‌های تحت بهره‌برداری یا با مالکیت دولت متعاهد که تنها جهت خدمات غیرتجاری دولتی استفاده می‌شوند، اعمال نمی‌شود.
۴. هیچ چیز در این فصل نباید به حقوق یا تعهدات کشورها به‌موجب حقوق بین‌الملل، لطمه‌ای وارد نماید.
مقرره ۳ـ تعهدات دولت‌های متعاهد در رابطه با امنیت
۱. مراجع دریایی باید سطوح امنیتی را ایجاد نمایند و از فراهم‌سازی اطلاعات مربوط به سطوح امنیتی برای کشتی‌‌هایی که محق به برافراشتن پرچم آنها می‌باشند اطمینان حاصل نمایند. هنگامی که تغییراتی در سطح امنیتی رخ می‌دهد، اطلاعات سطح امنیتی باید آن‌طور که شرایط ایجاب می‌کند، روزآمد شود.
۲. دولت‌های متعاهد باید سطوح امنیتی را ایجاد نمایند و از فراهم سازی اطلاعات سطوح امنیتی برای تسهیلات بندری واقع در قلمرو خود، و کشتی‌ها پیش از ورود به بندر یا هنگامی که کشتی در بندری که در قلمرو آنها واقع شده است قرار دارد، اطمینان حاصل نمایند. هنگامی که تغییراتی در سطح امنیتی رخ می‌دهد، اطلاعات سطح امنیتی باید آن‌طور که شرایط ایجاب می‌کند، روزآمد شود.
مقرره ۴ـ الزامات شرکت‌های کشتیرانی و کشتی‌ها
۱. شرکت‌های کشتیرانی باید با الزامات مربوط این فصل و بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس، با در نظر گرفتن راهکارهای مندرج در بخش (ب) آیین‌نامه آی اس پی اس، مطابقت داشته باشند.
۲. کشتی‌ها باید با الزامات مربوط این فصل و بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس، با در نظر گرفتن راهکارهای مندرج در بخش (ب) آیین‌نامه آی اس پی اس، مطابقت داشته باشند و چنین مطابقتی باید آن‌طور که در بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس قید شده، مورد تأیید قرار گیرد و گواهی شود.
۳. کشتی، پیش از ورود به بندر یک دولت متعاهد یا هنگامی که در بندر واقع در سرزمین یک دولت متعاهد قرار دارد، باید با الزامات سطح امنیتی ایجاد شده توسط دولت متعاهد، اگر چنین سطح امنیتی بالاتر از سطح امنیتی ایجاد شده توسط مرجع دریایی برای آن کشتی باشد، مطابقت داشته باشد.
۴. کشتی‌ها باید بدون هیچ تأخیر بی‌دلیلی نسبت به هرگونه تغییرات در ارتباط با سطح امنیتی بالاتر واکنش نشان دهند.
۵. هنگامی که یک کشتی با الزامات این فصل یا بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس مطابقت ندارد یا نمی‌تواند با الزامات سطح امنیتی ایجاد شده توسط مرجع دریایی یا توسط دولت متعاهد دیگر و قابل اعمال در مورد آن کشتی مطابقت نماید، باید پیش از انجام هرگونه فعل و انفعال کشتی/ بندر یا پیش از ورود به بندر، هر کدام زودتر اتفاق بیافتد، مقام صلاحیتدار را مطلع نماید.
مقرره ۵ ـ مسؤولیت ویژه شرکت‌های کشتیرانی
شرکت کشتیرانی باید اطمینان حاصل نماید که فرمانده در کشتی، در تمام اوقات، اطلاعاتی را در دسترس دارد که از طریق آن مأموران به طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد بتوانند ثابت کنند که:
۱. چه کسی مسؤول تعیین خدمه یا دیگر افراد به‌کار گرفته شده فعلی یا دست اندرکار در روی کشتی با هر توانایی در ارتباط با امور تجاری کشتی می‌باشد؛
۲. چه کسی مسؤول تصمیم‌گیری در ارتباط با نحوه به کارگیری آن کشتی می‌باشد؛ و
۳. در مواردی که کشتی تحت شرایط قرارداد (قراردادهای) اجاره به‌کار گرفته می‌شود، طرفهای این قرارداد (قراردادهای) اجاره، چه کسانی هستند.
مقرره ۶ـ سامانه (سیستم) زنگ امنیتی کشتی ۱
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ مراجعه شود به استانداردهای عملکرد سامانه (سیستم) زنگ امنیتی کشتی مصوب قطعنامه (۷۶)۱۳۶. ام‌اس‌سی
۱. کلیه کشتی‌ها باید به شرح زیر، به سامانه (سیستم) زنگ امنیتی کشتی مجهز شوند:
۱. کشتی‌‌های ساخته شده، در تاریخ اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳) یا پس از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)؛
۲. کشتی‌‌های مسافری، شامل شناورهای مسافری تندروی ساخته شده پیش از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)، پیش از اولین بازرسی تأسیسات رادیویی پس از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)؛
۳. تانکرهای نفتی، تانکرهای مواد شیمیایی، گازبرها، فله‌برها و شناورهای باری تندرو با ظرفیت ناخالص ۵۰۰ تن و بیشتر که پیش از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳) ساخته شدهاند، پیش از اولین بازرسی تأسیسات رادیویی پس از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)؛ و
۴. دیگر کشتی‌‌های باری با ظرفیت ناخالص ۵۰۰ تن و بیشتر و واحدهای حفاری متحرک فراساحلی که پیش از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳) ساخته شدهاند، پیش از اولین بازرسی تأسیسات رادیویی پس از اول جولای ۲۰۰۶ (۱۰/۴/۱۳۸۵)؛
۲. سامانه (سیستم) زنگ خطر امنیتی کشتی، هنگامی که فعال می‌شود، باید:
۱. راه‌اندازی شود و زنگ امنیتی «کشتی ـ به ـ ساحل» را برای مقام صلاحیتدار منتخب توسط مرجع دریایی که در این شرایط ممکن است شرکت کشتیرانی را هم شامل شود، ارسال نماید، به‌صورتی که کشتی و مکان آن را مشخص کند و نشان دهد که امنیت کشتی مورد نظر تحت خطر قرار دارد یا به خطر افتاده است؛
۲. زنگ امنیتی کشتی را برای دیگر کشتی‌ها ارسال نکند؛
۳. زنگ امنیتی را در روی کشتی به صدا در نیاورد؛ و
۴. ارسال زنگ امنیتی را تا زمانی که غیرفعال شود و یا دوباره تنظیم شود ادامه دهد.
۳. سامانه (سیستم) زنگ امنیتی کشتی باید:
۱. این قابلیت را داشته باشد که بتوان آن را از پل فرماندهی و حداقل یک مکان دیگر فعال نمود؛ و
۲. با استانداردهای عملکردی که از استانداردهایی که توسط سازمان تصویب شده کمتر نباشد، مطابقت داشته باشد.
۴. نقاط فعال سازی سامانه (سیستم) زنگ امنیتی کشتی باید به نحوی طراحی شود که از به‌راه‌اندازی غیرعمدی زنگ امنیتی کشتی ممانعت به‌عمل آورد.
۵. الزامات سامانه (سیستم) زنگ امنیتی کشتی را می‌توان با استفاده از تأسیسات رادیویی نصب شده جهت مطابقت با الزامات فصل (۴) رعایت نمود، به شرطی که با کلیه الزامات این مقرره مطابقت داشته باشد.
۶. هنگامی که یک مرجع دریایی گزارش یک زنگ امنیتی کشتی را دریافت می‌کند، آن مرجع دریایی باید فوری کشور (کشورهایی) که کشتی در مجاورت آنها در آن زمان فعالیت می‌کند را مطلع سازد.
۷. هنگامی که یک دولت متعاهد گزارش زنگ امنیتی کشتی را از کشتی‌ای دریافت می‌کند که محق به برافراشتن پرچم آن دولت نیست، آن دولت متعاهد باید فوری مرجع دریایی مربوط را مطلع سازد و در صورت لزوم، کشور (کشورهایی) را که کشتی در آن زمان در مجاورت آنها فعالیت می‌کند را مطلع سازد.
مقرره ۷ـ تهدیدات علیه کشتی‌ها
۱. دولت‌های متعاهد باید سطوح امنیتی را ایجاد نمایند و از فراهم سازی اطلاعات مربوط به سطوح امنیتی برای کشتی‌‌هایی که در آبهای سرزمینی آنها فعالیت می‌نمایند یا قصد خود را جهت ورود به آبهای سرزمینی آنها، اعلام نموده‌اند، اطمینان حاصل نمایند.
۲. دولت‌های متعاهد باید یک نقطه تماس ایجاد نمایند تا از طریق آن کشتی‌‌های مذکور بتوانند راهنمایی دریافت یا کمک درخواست کنند و چنین کشتی‌‌هایی بتوانند به آن، هر گونه نگرانی امنیتی را در مورد دیگر کشتی‌ها، فعالیت‌ها یا مکاتبات گزارش کنند.
۳. هنگامی که خطر حمله مشخص شده است، دولت متعاهد ذی‌ربط، باید کشتی‌‌های ذی‌ربط و مراجع دریایی آنها را از موارد زیر آگاه سازد:
۱. سطح امنیتی موجود؛
۲. هرگونه اقدامات امنیتی که باید توسط کشتی‌‌های ذی‌ربط جهت محافظت خود از حمله، طبق مقررات بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس انجام شود؛ و
۳. اقدامات امنیتی که کشور ساحلی تصمیم گرفته است، در صورت لزوم، انجام دهد.
مقرره ۸ ـ صلاحدید فرمانده در رابطه با ایمنی و امنیت کشتی
۱ـ فرمانده نباید توسط شرکت کشتیرانی، اجاره کننده کشتی یا هر فرد دیگری از تصمیم‌گیری یا انجام هرگونه تصمیمی که، بنا به قضاوت حرفه‌ای فرمانده جهت حفظ و نگهداری ایمنی و امنیت کشتی لازم است، محدود شود. این تصمیم شامل جلوگیری از دسترسی افراد (به غیر از آنهایی که به عنوان مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد تعیین شدهاند) یا اموال آنان و ممانعت از بارگیری کالا، شامل بارگنج(کانتینر)ها یا دیگر واحدهای حمل و نقل کالای محصور می‌باشد.
۲ـ اگر بنا بر قضاوت حرفه‌ای فرمانده، تضادی بین هرگونه الزامات امنیتی و ایمنی حاکم در کشتی به هنگام فعالیت آن کشتی پیش آید، فرمانده باید الزامات لازم جهت حفظ و نگهداری ایمنی کشتی را اجراء نماید. در چنین مواردی، فرمانده ممکن است اقدامات امنیتی موقتی را اجراء کند و باید فوری مرجع دریایی را در جریان بگذارد و، در صورت لزوم، دولت متعاهدی را که در بندر آن کشور، کشتی فعالیت دارد یا قصد ورود به آن را دارد، مطلع نماید. هرگونه اقدام امنیتی موقتی به‌موجب این مقرره باید، تا بیشترین حد ممکن، با سطح امنیتی غالب تناسب داشته باشد. هنگامی که چنین شرایطی شناسایی می‌شود، مرجع دریایی باید اطمینان حاصل کند که چنین تضادهایی رفع شدهاند و احتمال وقوع مجدد آن کاهش یافته است.
مقرره ۹ـ وارسی (کنترل) و اقدامات تطابقی
۱. وارسی (کنترل) کشتی‌ها در بندر
۱. ۱ از نظر این فصل، هر کشتی که این فصل در مورد آن اعمال می‌شود، هنگامی که در بندر دولت متعاهد دیگری قرار دارد، توسط مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده آن دولت که ممکن است همان‌هایی باشند که وظایفی را به‌موجب مقرره (۱۹) فصل (۱) انجام می‌دهند، تحت وارسی (کنترل) قرار می‌گیرد. چنین وارسی (کنترلی) باید تنها به تحقیق در مورد وجود یک گواهینامه معتبر بینالمللی امنیت کشتی یا یک گواهینامه معتبر بینالمللی موقت امنیت کشتی صادره به‌موجب مقرره بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس (گواهینامه) در کشتی محدود شود، که اگر معتبر بود باید پذیرفته شود، مگر این که دلایل مشخصی برای باور این وجود داشته باشد که کشتی با الزامات این فصل یا بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس مطابقت ندارد.
۲. ۱ هنگامی که چنین دلایل مشخصی وجود دارد، یا هنگامی که گواهینامه معتبر درخواست می‌شود چنین گواهینامه‌ای موجود نباشد، مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد باید یکی از اقدامات وارسی(کنترلی) یا اقدامات وارسی(کنترلی) بیشتری را طبق آنچه در بند (۳. ۱) ذکر شده، در رابطه با آن کشتی اعمال نمایند. چنین اقدامات اعمال شده باید متناسب بوده و با در نظر گرفتن راهکارهای مندرج در بخش (ب) آیین‌نامه آیاسپیاس باشد.
۳. ۱ چنین اقدامات وارسی(کنترلی) به شرح زیر می‌باشد: بازرسی‌کشتی، ایجاد تأخیر در حرکت کشتی، توقیف کشتی، محدود کردن عملیات کشتی شامل جابجائی آن در بندر، یا اخراج کشتی از بندر، چنین اقدامات وارسی(کنترلی) ممکن است بیشتر یا به جای آن شامل اقدامات اصلاحی یا اداری کمتر دیگر شود.
۲. کشتی‌‌هایی که قصد ورود به بندر دولت متعاهد دیگری را دارند.
۱. ۲ از نظر این فصل، یک دولت متعاهد می‌تواند کشتی‌‌هایی را که قصد ورود به بنادر آن را دارند ملزم نماید که با هدف اجتناب از نیاز به اعمال اقدامات یا مراحل وارسی (کنترلی)، اطلاعات زیر را در اختیار مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد قرار دهند تا اطمینان حاصل کنند که با این فصل، پیش از ورود به بندر مطابقت دارند:
۱. اینکه کشتی دارای یک گواهینامه معتبر می‌باشد و نام مقام صادرکننده آن؛
۲. سطح امنیتی که کشتی درحال حاضر در آن مشغول به فعالیت می‌باشد؛
۳. سطح امنیتی که کشتی در آن در هر یک از بنادر پیشین به هنگام فعل و انفعال کشتی/ بندر در محدوده زمانی مشخص شده در بند (۳. ۲) فعالیت داشته است؛
۴. هرگونه اقدامات امنیتی خاص یا اضافی که توسط کشتی در هر یک از بنادر پیشین که کشتی فعل و انفعال کشتی/ بندر را در محدوده‌های زمانی مشخص شده در بند (۳. ۲) انجام می‌داده، اتخاذ شده است؛
۵. اینکه روش‌های مناسب امنیت کشتی در طی فعالیت کشتی با کشتی در محدوده زمانی مشخص شده در بند (۳. ۲) حفظ شده است؛ یا
۶. دیگر اطلاعات امنیتی مربوط عملی (اما نه جزئیات طرح امنیتی)، با درنظر گرفتن راهکارهای مندرج در بخش (ب) آیین‌نامه آی اس پی اس.
چنانچه دولت متعاهد درخواست نماید، کشتی یا شرکت کشتیرانی باید تأییدیه اطلاعات درخواستی فوق را به‌نحوی که برای آن دولت متعاهد قابل قبول باشد، تهیه نماید.
۲. ۲ هر کشتی که این فصل در مورد آن اعمال می‌شود و قصد ورود به بندر دولت متعاهد دیگری را دارد باید اطلاعات مندرج در بندر (۱. ۲) را بنا به درخواست مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده آن دولت، در اختیار قرار دهد. فرمانده می‌تواند از در اختیار گذاشتن چنین اطلاعاتی امتناع نماید، با علم به این که تهیه نکردن چنین اطلاعاتی ممکن است منجر به عدم پذیرش کشتی جهت ورود به بندر شود.
۳. ۲ کشتی باید سوابق اطلاعات موضوع بند (۱. ۲) را در مورد ۱۰ تسهیلات بندری که اخیراً به آنها مراجعه کرده، نگهداری نماید.
۴ . ۲ اگر پس از دریافت اطلاعات مندرج در بند (۱. ۲)، مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد بندری که کشتی قصد ورود به آن را دارد، دلایل مشخصی برای باور این داشته باشند که کشتی با الزامات این فصل یا بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس مطابقت ندارد، چنین مأمورانی باید تلاش کنند که ارتباط بین کشتی و مرجع دریایی مربوط آن را جهت رفع عدم تطابق برقرار نمایند. اگر چنین ارتباطی منجر به رفع نواقص نشد، یا اگر این مأموران دلایل موجه دیگری برای باور این داشته باشند که کشتی با الزامات این فصل یا بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس تطابق ندارد، چنین مأمورانی می‌توانند مراحل مرتبط با کشتی که در بند (۵. ۲) قید شده را انجام دهند. هرگونه مراحل صورت پذیرفته باید متناسب بوده و با درنظر گرفتن راهکارهای مندرج در بخش (ب) آیین‌نامه آیاسپیاس باشد.
۵. ۲ مراحل یادشده به شرح زیر خواهد بود:
۱. درخواست رفع عدم تطابق؛
۲. الزام کشتی جهت رفتن به منطقه‌ای که در آبهای سرزمینی یا آبهای داخلی دولت متعاهد می‌باشد؛
۳. بازرسی کشتی، اگر کشتی در آبهای سرزمینی دولت متعاهدی باشد که کشتی قصد ورود به بندر آن را دارد؛
۴. ممانعت از ورود به بندر
پیش از شروع به اقدام چنین مراحلی، کشتی باید توسط دولت متعاهد از مقاصد وی مطلع شود. به محض باخبر شدن، فرمانده می تواند قصد خود را مبنی بر ورود به بندر بازپس بگیرد. در چنین مواردی، این مقرره اعمال نخواهد شد.
۳. مقررات اضافی
۱. ۳ در مواقعی که :
۱. اقدامات وارسی (کنترلی)، به غیر از اقدامات اصلاحی یا اداری کمتری که در بند (۳. ۱) به آن اشاره شده، اعمال می‌شود؛ یا
۲. هر یک از مراحل موضوع بند (۵. ۲) انجام می‌شود،
مأمور به‌طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد، باید بی‌درنگ به‌صورت مکتوب مرجع دریایی را از اقدامات وارسی(کنترلی) اعمال شده یا مراحل صورت گرفته و دلایل مربوط مطلع نماید. دولت متعاهدی که اقدامات وارسی(کنترلی) یا مراحلی وارسی(کنترلی) را اعمال می‌نماید، همچنین باید سازمان امنیتی شناخته‌شده‌ای را که گواهینامه مربوط را برای کشتی ذی‌ربط صادر نموده و نیز سازمان را هنگامی که چنین اقدامات وارسی(کنترلی) اعمال می‌شود یا چنین مراحلی صورت می‌پذیرد، مطلع نماید.
۲. ۳ هنگامی که به یک کشتی اجازه ورود به بندر داده نمی‌شود یا از بندر اخراج می‌شود، مقامهای کشور صاحب بندری باید حقایق مربوط را به مقامهای کشوری که کشتی در سفر بعدی به بنادر مربوط آن مراجعه خواهد نمود، چنانچه برای وی محرز باشد، و نیز کشورهای ساحلی مربوط دیگر با درنظر گرفتن راهکارهایی که توسط سازمان تهیه خواهد شد، اطلاع دهد. از محرمانه بودن و امنیت چنین گزارشی باید اطمینان حاصل شود.
۳. ۳ ممانعت از ورود به بندر بر اساس بندهای (۴. ۲) و (۵. ۲) یا اخراج از بندر، بر اساس بندهای (۱. ۱) تا (۳. ۱)، باید تنها درصورتی اعمال شود که مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد دلایل مشخصی برای این باور داشته باشند که کشتی تهدید فوری برای امنیت یا ایمنی افراد، کشتی‌ها یا دیگر اموال ایجاد می‌کند و هیچ روش مناسب دیگری برای از بین بردن آن تهدید وجود ندارد.
۴. ۳ اقدامات وارسی(کنترلی) موضوع بند (۳. ۱) و مراحل موضوع بند (۵. ۲) باید تنها زمانی بر اساس این مقرره اعمال شود که عدم تطابقی که موجب اعمال اقدامات یا مراحل وارسی(کنترلی) شده رفع شود به‌نحوی که به‌رضایت دولت متعاهد برسد، با درنظر گرفتن اقدامات پیشنهادی توسط کشتی یا مرجع دریایی، چنانچه وجود داشته باشد.
۵. ۳ به هنگام اعمال وارسی(کنترل) به‌موجب بند (۱)، یا انجام مراحل به‌موجب بند (۲) توسط دولت‌های متعاهد:
۱. کلیه تلاشهای ممکن باید انجام شود تا از توقیف بی‌جهت یا تأخیر بی‌دلیل کشتی جلوگیری شود. اگر یک کشتی بدین طریق، بی‌جهت توقیف شود یا تأخیر نماید، باید این حق را داشته باشد که غرامت هرگونه صدمه یا خسارت متحمل‌شده را جبران نماید.
۲. از دسترسی ضروری به کشتی در مواقع اضطراری یا به دلایل انسان دوستانه و جهت مقاصد امنیتی نباید ممانعت به‌عمل آید.
مقرره ۱۰ـ الزامات تسهیلات بندری
۱. تسهیلات بندری باید با الزامات مربوط این فصل و بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس با درنظر گرفتن راهکارهای مندرج در بخش (ب) آیین‌نامه آیاسپیاس مطابقت داشته باشد.
۲. دولت‌های متعاهد دارای تسهیل بندری یا تسهیلات بندری در قلمرو خود که این مقرره در مورد آنها قابل اعمال است باید اطمینان حاصل نمایند که :
۱. ارزیابی‌های امنیتی تسهیلات بندری طبق مقررات بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس انجام شده، بازنگری و تأیید شده است.
۲. طرحهای امنیتی تسهیلات بندری طبق مقررات بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس تهیه، بازنگری، تأیید و اجراء شدهاند.
۳. دولت‌های متعاهد باید کلیه اقدامات لازم را که باید در طرح امنیتی تسهیلات بندری برای سطوح مختلف امنیتی مورد توجه قرار گیرد، از جمله زمانی که ارائه اعلامیه امنیتی موردنیاز است را تعیین و اطلاع دهند.
مقرره ۱۱ـ موافقت‌نامه‌های امنیتی جایگزین
۱. دولت‌های متعاهد ممکن است، به هنگام اجرای این فصل و بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس، در مورد ترتیبات امنیتی جایگزین به‌صورت کتبی، موافقت‌نامه‌های دوجانبه یا چندجانبه با دولت‌های متعاهد دیگر منعقد نمایند که سفرهای بینالمللی کوتاه در مسیرهای ثابت بین تسهیلات بندری واقع در قلمرو آنها را تحت پوشش قرار دهد.
۲. چنین موافقت‌نامه‌ای نباید سطح امنیتی دیگر کشتی‌ها یا تسهیلات بندری که تحت پوشش آن موافقت‌نامه قرار ندارند را به مخاطره اندازد.
۳. هر کشتی که تحت پوشش چنین موافقت‌نامه‌ای می‌باشد نباید هیچ فعالیت کشتی ـ با ـ کشتی را با کشتی‌ای که تحت پوشش آن موافقت‌نامه قرار ندارد، انجام دهد.
۴. چنین موافقت‌نامه‌هایی باید به‌صورت ادواری با توجه به تجارت حاصل و نیز هرگونه تغییر در شرایط خاص، یا ارزیابی خطرات امنیتی کشتی‌ها، تسهیلات بندری یا مسیرهای تحت پوشش آن موافقت‌نامه، بازنگری شود.
مقرره ۱۲ـ ترتیبات امنیتی برابر
۱. هر مرجع دریایی ممکن است به یک کشتی خاص یا گروهی از کشتی‌‌هایی که محق به برافراشتن پرچم آن (دولت) هستند اجازه دهد اقدامات امنیتی دیگری که برابر با آنهایی است که در این فصل یا بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس قید شده را اجراء نمایند، به شرطی که چنین اقدامات امنیتی، حداقل از همان کارآیی و کارآمدی اقدامات مقرر در این فصل یا بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس برخوردار باشد. مرجع دریایی که چنین اقدامات امنیتی را مجاز می‌داند، باید جزئیات مربوط آن را به سازمان ارسال نماید.
۲ . به هنگام اجرای این فصل و بخش (الف)آیین‌نامه آیاسپیاس، یک دولت متعاهد ممکن است به یک تسهیلات بندری خاص یا گروهی از تسهیلات بندری واقع در قلمرو خود، به غیر از آنهایی که تحت پوشش موافقت‌نامه منعقده به‌موجب مقرره (۱۱) قرار دارند، اجازه دهد که اقدامات امنیتی‌ای که برابر با آنهایی است که در این فصل یا بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس قید شده، اجراء نمایند، به‌شرطی که چنین اقدامات امنیتی، حداقل از همان کارایی اقدامات مقرر در این فصل یا بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس برخوردار باشد. دولت متعاهدی که چنین اقدامات امنیتی را مجاز می‌داند، باید جزئیات مربوط را به سازمان ارسال نماید.
مقرره ۱۳ـ ارسال اطلاعات
۱. دولت‌های متعاهد باید، تا اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)، اطـلاعات زیر را به سازمان ارسال نمایند و این اطلاعات را جهت اطلاع در دسترس شرکت‌های کشتیرانی و کشتی‌ها قرار دهند:
۱. اسامی و جزئیات تماس مقام ملی خود یا مقامهای مسؤول امنیت کشتی و تسهیلات بندری؛
۲. مکانهایی در داخل قلمرو خود که تحت پوشش طرحهای امنیتی تأییدشده تسهیلات بندری قرار دارند؛
۳. اسامی و جزئیات تماس افرادی که تخصیص یافته‌اند که در کلیه اوقات در دسترس باشند و زنگهای امنیتی کشتی ـ به ساحل را، که در مقرره (۱. ۲. ۶) اشاره شده، دریافت و به محض وصول اقدام نمایند؛
۴. اسامی و جزئیات تماس افرادی که تخصیص یافته‌اند که در کلیه اوقات در دسترس باشند تا هرگونه مکاتبات را از دولت‌های متعاهدی که اقدامات وارسی(کنترلی) و تطابقی را که در مقرره (۱. ۳. ۹) به آن اشاره شده انجام می‌دهند، دریافت و به محض وصول اقدام نمایند؛
۵. اسامی و جزئیات تماس افرادی که تعیین شدهاند که در تمام اوقات در دسترس باشند تا به کشتی‌ها، راهنمایی یا کمک ارائه نمایند و افرادی که کشتی‌ها می‌توانند به آنها هرگونه نگرانی‌های امنیتی را که در مقرره (۲. ۷) به آن اشاره شده، گزارش نمایند.
و پس از آن هنگامی که تغییراتی در آن به وقوع می‌پیوندد این اطلاعات را به روز نماید. سازمان باید این جزییات را به دولت‌های متعاهد دیگر جهت اطلاع مأموران آنها ابلاغ نماید.
۲. دولت‌های متعاهد باید، تا اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)، اسامی و جزئیات تماس سازمان‌های امنیتی شناخته‌شده‌ای را که اختیار یافته‌اند به نیابت از آنها عمل کنند، همراه با جزئیات مسؤولیت‌های ویژه آنها و شرایط اختیار تفویض شده به چنین سازمان‌هایی را به سازمان ارسال نمایند. چنین اطلاعاتی باید روزآمد شود و پس از آن هر زمان که تغییراتی در آن به وقوع پیوست آن را به روز نمایند. سازمان باید این جزییات را به دولت‌های متعاهد دیگر جهت اطلاع مأموران آنها ابلاغ نماید.
۳. دولت‌های متعاهد باید، تا اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)، فهرستی که نشانگر طرحهای امنیتی تأییدشده تسهیلات بندری برای تسهیلات بندری واقع در قلمرو آنها می‌باشد را همراه با مکان یا مکانهای تحت پوشش هر طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری و تاریخ تأیید آن را به سازمان ارسال نمایند و پس از آن باید هنگامی که هر یک از تغییرات زیر به وقوع پیوست، آن را نیز ارسال نمایند:
۱. تغییراتی در مکان یا مکانهایی تحت پوشش طرح امنیتی تسهیلات بندری قرار است ایجاد شود یا ایجاد شده است. در چنین مواقعی، اطلاعاتی که ارسال می‌شوند باید نشانگر تغییراتی در مکان یا مکانهایی تحت پوشش طرح بوده و تاریخی را که چنین تغییراتی ایجاد خواهند شد یا اجراء شدهاند را نشان دهد.
۲. زمانی که یک طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری، که قبلاً در فهرست ارائه شده به سازمان درج شده است، قرار است باز پس گرفته شود یا بازپس گرفته شده است. در چنین مواقعی، اطلاعاتی که ارسال می‌شوند باید نشانگر تاریخی باشد که این بازپس گیری نافد خواهد شد یا اجراء شده است. در چنین مواردی، این ارسال به سازمان باید در اسرع وقت ممکن انجام شود؛ و
۳. مواردی به فهرست طرحهای امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری قرار است اضافه شود. در چنین مواردی، اطلاعاتی که قرار است ارسال شود باید نشانگر مکان یا مکانهای تحت پوشش این طرح و تاریخ تأیید آن باشد.
۴. دولت‌های متعاهد باید، در فواصل پنجساله پس از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)، فهرست بازنگری شده و روزآمد کلیه طرحهای امنیتی تأییدشده تسهیلات بندری برای تسهیلات بندری واقع در قلمرو خود همراه با مکان یا مکانهای تحت پوشش هر طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری و تاریخ مربوط تأیید آن (و تاریخ تأیید هر اصلاحیه به آن) در طی پنج‌سال پیشین که کلیه اطلاعات ارسال شده به سازمان بر اساس بند (۳) را از اعتبار ساقط نموده و جایگزین آنها می‌شود را به سازمان ارسال نمایند.
۵. دولت‌های متعاهد باید اطلاعات موافقت‌نامه‌ای که به‌موجب مقرره (۱۱) منعقد شده است را به سازمان ارسال نمایند. اطلاعات ارسالی باید شامل موارد زیر باشد:
۱. اسامی دولت‌های متعاهد که آن موافقت‌نامه را منعقد نموده‌اند؛
۲. تسهیلات بندری و مسیرهای ثابتی که تحت پوشش موافقت‌نامه قرار می‌گیرند؛
۳. تناوب بازنگری موافقت‌نامه؛
۴. تاریخ لازم‌الاجراء شدن موافقت‌نامه؛
۵. اطلاعات مربوط به انجام هرگونه رایزنی با دیگر دولت‌های متعاهد؛
و پس از آن، باید در اسرع وقت ممکن، اطلاعات مربوط به زمانی که موافقت‌نامه اصلاح شده است یا پایان یافته است را به سازمان اطلاع دهد.
۶. هر دولت متعاهدی که، به‌موجب مقررات مقرره (۱۲)، هرگونه ترتیبات امنیتی برابر را در رابطه با کشتی‌ای که محق به برافراشتن پرچم آن می‌باشد یا در رابطه با تسهیلات بندری واقع در قلمرو خود مجاز می‌داند، باید جزئیات مربوط را به سازمان ارسال نماید.
۷. سازمان باید اطلاعات ارسال شده به‌موجب بند (۳) را در صورت درخواست در دسترس دولت‌های متعاهد دیگر، قرار دهد.
قطعنامه ۲ فراهمایی (کنفرانس)
(مصوب ۱۲ دسامبر ۲۰۰۲ برابر با ۲۱ آذر ۱۳۸۱)
تصویب آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری (آیین‌نامه آی.اس.پی.اس)
فراهمایی (کنفرانس)،
با تصویب اصلاحات معاهده(کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)، آن‌طور که اصلاح شده (که از این پس«معاهده (کنوانسیون)» نامیده می‌شود)، در ارتباط با اقدامات ویژه جهت افزایش ایمنی و امنیت دریانوردی،
با در نظر گرفتن این که فصل جدید (۲ـ۱۱) معاهده(کنوانسیون)، به آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی و تسهیلات بندری (آیین‌نامه آی اس پی اس) اشاره می‌کند و لازم می‌داند که کشتی‌ها، شرکت‌های کشتیرانی و تسهیلات بندری با الزامات مربوط بخش (الف) آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی و تسهیلات بندری (آیین‌نامه آی اس پی اس) آن‌طور که در بخش (الف) آیین‌نامه مشخص شده است، مطابقت نمایند،
با عقیده بر این که اجرای فصل یاد شده توسط دولت‌های متعاهد، کمک بسیاری به ارتقای ایمنی و امنیت دریانوردی و حفظ این دو در روی کشتی و خشکی خواهد نمود،
با مدنظر قرار دادن پیش نویس آیین‌نامه امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری که توسط کارگروه ایمنی دریانوردی سازمان بینالمللی دریانوردی (که از این پس «سازمان» نامیده می‌شود) در اجلاس هفتاد و پنجم و هفتاد و ششم آن کارگروه به‌منظور بررسی و تصویب توسط فراهمایی (کنفرانس) تهیه شده است،
۱ـ آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری (که از این پس «آیین‌نامه» نامیده می‌شود) و متن آن به پیوست این قطعنامه می‌باشد را تصویب می‌نماید؛
۲ـ از دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) دعوت درخواست می‌کند که توجه نمایند که به محض لازم الاجراء شدن فصل جدید (۲ـ۱۱) معاهده (کنوانسیون)، آیین‌نامه در تاریخ اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳) نافذ خواهد شد؛
۳ـ ازکارگروه ایمنی دریانوردی درخواست می نماید که این آیین‌نامه را تحت بازنگری قرار داده و حسب مورد آن را اصلاح نماید؛
۴ـ از دبیرکل سازمان درخواست می‌نماید که نسخ مصدق این قطعنامه و متن آیین‌نامه را که در پیوست آمده برای کلیه دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) ارسال نماید؛
۵ ـ به علاوه از دبیرکل درخواست می‌نماید که نسخ این قطعنامه و پیوست آن را برای کلیه اعضای سازمان که عضو دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) نیستند، ارسال نماید.
پیوست
آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری
پیش گفتار
۱ـ فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک امنیت دریانوردی در لندن و در دسامبر ۲۰۰۲ (آذر ۱۳۸۱) برگزار و مقررات جدیدی را در مورد معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) و این آیین‌نامه ۱ به‌منظور ارتقاء امنیت دریانوردی تصویب نمود. این الزامات جدید، یک چهارچوب بینالمللی را تشکیل می‌دهد که از طریق آن کشتی‌ها و تسهیلات بندری می‌توانند با یکدیگر همکاری نموده تا اعمالی که امنیت را در بخش حمل و نقل دریایی تهدید می‌کنند، شناسایی و از وقوع آن جلوگیری نمایند.
۲ـ به دنبال حوادث ناگوار ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ (۲۰/۶/۱۳۸۰) اجلاس بیست و دوم مجمع سازمان بینالمللی دریانوردی (سازمان)، در نوامبر ۲۰۰۱ (آبان ۱۳۸۰) به اتفاق آراء با تدوین اقدامات جدیدی در رابطه با امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری جهت تصویب فراهمایی (کنفرانس) دولت‌های متعاهد معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) (که با عنوان «فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک امنیت دریانوردی» شناخته می‌شود) در دسامبر ۲۰۰۲ (آذر ۱۳۸۱) موافقت نمود. آمادگی جهت برگزاری فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک بر اساس پیشنهادهای دولت‌های عضو، سازمان‌های بین‌دولتی و سازمان‌های غیردولتی در مقام مشاورتی با سازمان، به کارگروه ایمنی دریانوردی سازمان محول شد.
۳ـ کارگروه ایمنی دریانوردی، در اولین اجلاس فوق العاده خود، که آن نیز در نوامبر ۲۰۰۱ (آبان ۱۳۸۰) برگزار شد، به‌منظور سرعت بخشیدن به تهیه و تصویب اقدامات امنیتی مناسب، یک گروه‌کاری بین‌اجلاسی در خصوص امنیت دریانوردی ایجاد نمود. اولین نشست گروه‌کاری بین‌اجلاسی کارگروه ایمنی دریانوردی در خصوص امنیت دریانوردی در فوریه ۲۰۰۲ (بهمن ۱۳۸۰) برگزار شد و نتایج مباحثات انجام شده به اجلاس هفتاد و پنجم کارگروه ایمنی دریانوردی که در ماه می ۲۰۰۲ (اردیبهشت ۱۳۸۱) برگزار شد، گزارش و توسط کارگروه مورد بررسی قرار گرفت، این در حالی بود که یک گروه‌کاری ویژه تشکیل شد تا دیگر پیشنهادهای انجام شده را گسترش دهد. اجلاس هفتاد و پنجم کارگروه ایمنی دریانوردی، گزارش گروه کاری را بررسی و توصیه نمود که کار باید از طریق گروه‌کاری بین‌اجلاسی که در ماه سپتامبر ۲۰۰۲ (شهریور ۱۳۸۱) برگزار می شد، پیش برده شود. اجلاس هفتاد و ششم کارگروه ایمنی دریانوردی نتایج اجلاس گروه‌کاری بین اجلاسی کارگروه ایمنی دریانوردی در سپتامبر ۲۰۰۲ (شهریور ۱۳۸۱) و همچنین اقدام به‌عمل آمده توسط گروه کاری کارگروه ایمنی دریانوردی که همزمان با اجلاس هفتاد و ششم کارگروه ایمنی در دسامبر ۲۰۰۲ (آذر ۱۳۸۱) و بلافاصله پیش از فراهمایـی (کنفرانس) دیپلماتیک برگزار شد، را مورد بررسی قرار داد و
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ رجوع شود به اقدام بیشتر توسط سازمان بینالمللی دریانوردی در رابطه با افزایش امنیت دریانوردی و ایجاد اقدامات مقتضی جهت افزایش امنیت کشتی‌ها، تسهیلات بندری واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل، و سکوهای ثابت و شناوری که تحت پوشش فصل (۲-۱۱) و معاهده (کنوانسیون) سولاس ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) قرار نمی‌گیرند، مصوب فراهمایی امنیت دریانوردی (به ترتیب طی قطعنامه (۳) و (۷))
موافقت نمود که فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک، نسخه نهایی متون پیشنهادی را مورد بررسی قرار دهد.
۴ـ فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک (۹ لغایت ۱۳ دسامبر ۲۰۰۲ برابر با ۱۸ لغایت ۲۲ آذر ۱۳۸۱) اصلاحات مربوط به مقررات حاضر در معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) (سولاس ۷۴) در مورد تسریع در اجرای الزامات نصب سامانه (سیستم)های شناسایی خودکار (اتوماتیک) کشتی‌ها را نیز تصویب نمود و مقررات جدیدی را در فصل(۱ـ۱۱) سولاس ۷۴ در رابطه با علامت‌گذاری شماره شناسایی کشتی و داشتن ثبت مستمر خلاصه تاریخچه کشتی تصویب کرد. فراهمایی (کنفرانس) دیپلماتیک همچنین تعدادی قطعنامه فراهمایی (کنفرانس) شامل آنهایی که اجراء و بازبینی این آیین‌نامه، همکاری‌های فنی و کار مشترک با سازمان بینالمللی کار و سازمان جهانی گمرک را تحت پوشش قرار می‌دهند، را تصویب نمود. مشخص گردید که بازنگری و اصلاح برخی از مقررات جدید در رابطه با امنیت دریانوردی ممکن است نیاز به تکمیل کار این دو سازمان داشته باشد.
۵ ـ مقررات فصل (۲ـ۱۱) سولاس ۷۴ و این آیین‌نامه در مورد کشتی‌ها و تسهیلات بندری اعمال می‌شود. الحاق به سولاس ۷۴ به‌منظور تحت پوشش قراردادن تسهیلات بندری مورد موافقت واقع شد، بر این اساس که سولاس ۷۴ سریعترین روش‌ها را برای حصول اطمینان از این که اقدامات امنیتی مورد لزوم، لازم الاجراء می‌شود و سریعاً نافذ می‌گردد را عرضه می‌نماید. با این همه، همچنین موافقت شد که مقررات مربوط به تسهیلات بندری منحصراً مربوط به فعل و انفعال کشتی/بندر باشد. موضوع گسترده‌تر امنیت در مناطق بندری، موضوع کار مشترک بعدی بین سازمان بینالمللی دریانوردی و سازمان بینالمللی کار خواهد بود. همچنین موافقت شد که این مقررات نباید به واکنش‌های حقیقی به حملات یا هر گونه فعالیت لازم جهت بر طرف کردن مشکل پس از چنین حملاتی، تعمیم داده شود.
۶ـ در تهیه پیش‌نویس مقررات دقت لازم انجام شده است تا از هماهنگ و سازگار بودن این مقررات با مقررات معاهده(کنوانسیون) بینالمللی استانداردهای آموزش، صدور گواهینامه‌ها، نگهبانی دریانوردان مصوب ۱۹۷۸ (۱۳۵۷)، آن‌طور که اصلاح شده، آیین‌نامه بینالمللی مدیریت ایمنی (آی اِس اِم) و سامانه(سیستم) هماهنگ بازرسی و صدور گواهینامه اطمینان حاصل گردد.
۷ـ این مقررات تغییر چشمگیری را در روش صنایع دریایی بینالمللی در ارتباط با مسأله امنیت در بخش حمل و نقل دریایی نشان می‌دهد. تصدیق می‌شود که این مقررات ممکن است هزینه‌های اضافی چشمگیری را برای دولت‌های متعاهد خاصی ایجاد نماید. اهمیت همکاری‌های فنی جهت کمک به دولت‌های متعاهد در اجرای مقررات کاملاً تأیید می‌گردد.
۸ ـ اجرای مقررات، نیاز به همکاری مؤثر و مستمر و تفاهم بین کلیه افراد دست اندرکار یا کسانی که از کشتی‌ها و تسهیلات بندری استفاده می‌کنند شامل کارکنان کشتی، کارکنان بندر، مسافرین، صاحبان کالا، مدیریت کشتی و بندر و افراد مسؤول در بخش امنیت در سطح ملی و داخلی دارد. فعالیت‌ها و روش‌های موجود چنانچه سطح امنیتی مناسبی را ایجاد نکند باید مورد بازنگری قرار گیرد و تغییر یابد. به‌منظور افزایش امنیت دریانوردی، وظایف بیشتری باید توسط صنایع بندری و کشتیرانی و مقامهای ملی و داخلی انجام گیرد.
۹ـ به هنگام اجرای مقررات امنیتی مندرج در فصل (۲ـ۱۱) سولاس ۷۴ و بخش (الف) این آیین‌نامه، راهکارهای مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه باید مدنظر قرار گیرد. اگرچه، تصدیق می‌شود که میزان اعمال این راهکارها، ممکن است بسته به ماهیت تسهیلات بندری و کشتی، تجارت و یا کالای آن متفاوت باشد.
۱۰ـ هیچ چیز در این آیین‌نامه نباید به گونه ای تفسیر یا اعمال شود که با احترام مقتضی به حقوق اساسی و آزادی‌های مندرج در اسناد بینالمللی، به‌ویژه آنهایی که مربوط به کارگران دریایی و مهاجرین می‌شود شامل بیانیه سازمان بینالمللی کار درمورد اصول و حقوق اولیه در کار و نیز استانداردهای بینالمللی در خصوص کارگران دریایی و بندری، مغایرت داشته باشد.
۱۱ـ با شناخت اینکه معاهده(کنوانسیون) تسهیل رفت و آمد (ترافیک) دریایی، مصوب ۱۹۶۵ (۱۳۴۴)، آن‌طور که اصلاح شده، مقرر می‌دارد که مقامهای دولتی باید به خدمه خارجی اجازه دهند هنگامی که کشتی‌ای که آنها با آن آمده‌اند در بندر می‌باشد، به خشکی بروند به شرطی که تشریفات و مراسم ورود آن کشتی انجام شده باشد و مقامهای دولتی دلیلی برای ممانعت از ورود آنها به روی خشکی به‌جهت بهداشت عمومی، ایمنی یا نظم عمومی ندارند، دولت‌های متعاهد به هنگام تأیید طرحهای امنیتی کشتی و تسهیلات بندری باید توجه لازم را به این حقیقت بنمایند که کارکنان کشتی، روی کشتی زندگی و کار می کنند و به مرخصی‌های روی خشکی و دسترسی به تسهیلات رفاهی روی خشکی مربوط به دریانوردان، از جمله مراقبت‌های پزشکی، نیاز دارند.
بخش (الف)
الزامات اجباری در رابطه با مقررات فصل (۲ـ۱۱) معاهده (کنوانسیون)
بینالمللی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)
آن‌طور که اصلاح شده
۱ـ کلیات
۱. ۱ـ مقدمه
این بخش از آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری، حاوی مقررات الزامی است که در فصل (۲ـ۱۱) معاهده(کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا، مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)، آن‌طور که اصلاح شده، به آن اشاره شده است.
۲. ۱ـ اهداف
اهداف این آیین‌نامه عبارتنداز:
۱. ایجاد یک چهارچوب بینالمللی شامل همکاری بین دولت‌های متعاهد، نهادهای دولتی، مراجع دریایی داخلی و صنایع کشتیرانی و بندری به‌منظور کشف تهدیدهای امنیتی و اتخاذ اقدامات پیشگیرانه در برابر حوادث امنیتی که کشتی‌ها یا تسهیلات بندری‌ای که در بخش تجارت بینالمللی مورد استفاده قرار می‌گیرند، را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛
۲. مقرر کردن نقش و مسؤولیت‌های مربوط دولت‌های متعاهد، نهادهای دولتی، مراجع دریایی داخلی و صنایع کشتیرانی و بندری در سطح ملی و بینالمللی به‌منظور حصول اطمینان از امنیت دریانوردی؛
۳. حصول اطمینان از جمع‌آوری و مبادله سریع و کارآمد اطلاعات مربوط به امنیت؛
۴. تهیه یک روش پژوهشی جهت ارزیابی‌های امنیتی به‌نحوی که طرحها و رویه‌های مناسب جهت واکنش در برابر تغییرات سطوح امنیتی موجود باشد؛ و
۵. حصول اطمینان از این که اقدامات مناسب و متناسب امنیتی دریایی موجود می‌باشد.
۳. ۱ـ الزامات عملی
به‌منظور نیل به اهداف آیین‌نامه، در این آیین‌نامه تعدادی الزامات عملی گنجانده شده است. این الزامات شامل موارد زیر است اما محدود به آن نمی‌شود:
۱. جمع‌آوری و ارزیابی اطلاعات مربوط به تهدیدات امنیتی و تبادل چنین اطلاعاتی با دولت‌های متعاهد ذی‌ربط؛
۲. لزوم حفظ و نگهداری تشریفات (پروتکل‌های) مربوط به ارتباطات جهت کشتی‌ها و تسهیلات بندری؛
۳. جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به کشتی‌ها، تسهیلات بندری و مناطق محدودیت‌دار آنها؛
۴. جلوگیری از آوردن سلاحهای غیرمجاز، وسایل آتش‌زا یا مواد منفجره به کشتی‌ها یا تسهیلات بندری؛
۵. تأمین وسایل به صدا درآوردن زنگ خطر در واکنش به تهدیدهای امنیتی یا حوادث امنیتی؛
۶. لزوم طرحهای امنیتی کشتی و تسهیلات بندری بر اساس ارزیابی‌های امنیتی؛ و
۷. لزوم آموزش، رزمایش (مانور) و تمرین به‌منظور حصول اطمینان از آشنایی با طرحهای امنیتی و رویه‌های آن.
۲ـ تعاریف
۱. ۲ـ از نظر این بخش، مگر صراحتاً طور دیگری قید شده باشد:
۱. معاهده(کنوانسیون) یعنی معاهده(کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) آن‌طور که اصلاح شده.
۲. مقرره یعنی مقرره معاهده(کنوانسیون).
۳. فصل یعنی فصل معاهده(کنوانسیون).
۴. طرح امنیتی کشتی یعنی طرحی که تهیه شده تا از کاربرد اقدامات طراحی شده روی کشتی، به‌منظور حفاظت افراد روی آن، کالا، واحدهای حمل کالا، انبارهای کشتی یا کشتی در برابر خطرات حادثه امنیتی، اطمینان حاصل شود.
۵. طرح امنیتی تسهیلات بندری یعنی طرحی که تهیه شده تا از کاربرد اقدامات طراحی شده به‌منظور حفاظت از تسهیلات بندری و کشتی‌ها، افراد، کالا، واحدهای حمل کالا و انبارهای کشتی واقع در تسهیلات بندری در برابر خطرات حادثه امنیتی، اطمینان حاصل شود.
۶. مأمور امنیتی کشتی یعنی فردی روی کشتی که در برابر فرمانده پاسخگو است، توسط شرکت کشتیرانی به عنوان مسؤول امنیت کشتی، شامل اجراء و حفظ و نگهداری طرح امنیتی کشتی و جهت ارتباط با مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی و مأموران امنیتی تسهیلات بندری تعیین شده است.
۷. مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی یعنی شخص تعیین شده توسط شرکت کشتیرانی جهت حصول اطمینان از انجام ارزیابی امنیتی کشتی، تهیه طرح امنیتی کشتی، ارسال آن جهت تأیید و پس از آن اجراء و نگهداری آن و شخص رابط بین مأموران امنیتی تسهیلات بندری و مأمور امنیتی کشتی.
۸. مأمور امنیتی تسهیلات بندری یعنی شخص منصوب به عنوان مسؤول تهیه، اجراء، بازبینی و حفظ و نگهداری طرح امنیتی تسهیلات بندری و مسؤول ارتباط با مأموران امنیتی کشتی و مأموران امنیتی شرکت کشتیرانی.
۹. سطح امنیتی ۱ یعنی سطحی که برای آن حداقل اقدامات حفاظتی امنیتی لازم باید در تمام اوقات حفظ و نگهداری شود.
۱۰. سطح امنیتی ۲ یعنی سطحی که برای آن اقدامات اضافی حفاظتی مناسب امنیتی باید برای دوره‌ای که خطر وقوع حادثه امنیتی بیشتر می‌شود، حفظ و نگهداری شود.
۱۱. سطح امنیتی ۳ یعنی سطحی که برای آن اقدامات امنیتی حفاظتی ویژه بیشتری باید برای دوره محدودی که وقوع حادثه امنیتی احتمال می‌رود یا قریب‌الوقوع است، حفظ و نگهداری شود، اگر چه ممکن است امکان تعیین هدف خاصی وجود نداشته باشد.
۲. ۲ـ «کشتی» هنگامی که در این آیین‌نامه استفاده می‌شود شامل واحدهای حفاری متحرک فراساحلی و شناورهای تندرو، آن‌طور که در مقرره (۱) فصل (۲ـ۱۱) تعریف شده، می‌باشد.
۳. ۲ـ «دولت متعاهد» در ارتباط با هر گونه ارجاعی به تسهیلات بندری، هنگامی که در بندهای (۱۴) الی (۱۸) استفاده می‌شود، شامل ارجاع به «مقام منتخب» خواهد بود.
۴. ۲ـ اصطلاحاتی که در این بخش طور دیگری تعریف نشده‌اند دارای همان معانی می‌باشند که در فصول (۱) و (۲ـ۱۱) به آنها نسبت داده شده است.
۳ ـ کاربرد
۱. ۳ـ این آیین‌نامه در رابطه با موارد زیر اعمال می‌شود:
۱. انواع کشتی‌‌های زیر که به سفرهای بینالمللی مبادرت می‌ورزند:
۱. کشتی‌‌های مسافری، شامل شناورهای تفریحی تندرو مسافری؛
۲. کشتی‌‌های باری، شامل شناورهای تندرو با ظرفیت ناخالص ۵۰۰ تن و بیشتر؛ و
۳. واحدهای حفاری متحرک فراساحلی؛ و
۲. تسهیلات بندری‌ای که به چنین کشتی‌‌هایی که به سفرهای بینالمللی می‌پردازند، خدمات ارائه می‌کنند.
۲. ۳ـ با وجود مقررات بند (۲. ۱. ۳)، دولت‌های متعاهد باید در مورد کاربرد این بخش از آیین‌نامه در ارتباط با تسهیلات بندری واقع در سرزمین خود که اساساً توسط کشتی‌‌هایی که به سفرهای بینالمللی نمی‌پردازند، مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما گاهی لازم می‌شود که به کشتی‌‌های ورودی یا خروجی که به سفرهای بینالمللی مشغول هستند خدمات ارائه نمایند، تصمیم‌گیری نمایند.
۱. ۲. ۳ـ دولت‌های متعاهد باید تصمیماتی را که تحت بند (۲. ۳) می گیرند بر اساس ارزیابی امنیتی به‌عمل آمده از تسهیلات بندری طبق این بخش از آیین‌نامه، اتخاذ نمایند.
۲. ۲. ۳ـ هر تصمیمی که دولت متعاهد به‌موجب بند (۲. ۳) اتخاذ می‌نماید، نباید سطح امنیتی را که منظور نظر فصل (۲ـ۱۱) یا این بخش از آیین‌نامه جهت دستیابی می‌باشد را به مخاطره اندازد.
۳. ۳ـ این آیین‌نامه در مورد کشتی‌‌های جنگی، کشتی‌‌های تدارکاتی نظامی، یا دیگر کشتی‌‌های تحت بهره‌برداری یا با مالکیت دولت متعاهد که تنها جهت خدمات غیرتجاری دولتی مورد استفاده قرار می‌گیرند اعمال نمی‌گردد.
۴. ۳ـ بندهای (۵) تا (۱۳) و (۱۹) این بخش در مورد شرکت‌های کشتیرانی و کشتی‌ها آن‌طور که در مقرره (۴) فصل (۲ـ۱۱) تعریف شده، اعمال می‌گردد.
۵. ۳ـ بندهای (۵) و (۱۴) تا (۱۸) این بخش در مورد تسهیلات بندری‌ای که در مقرره (۱۰) فصل (۲ـ۱۱) توصیف شده اعمال می‌گردد.
۶. ۳ـ هیچ چیز در این آیین‌نامه نباید به حقوق یا تعهدات کشورها به‌موجب حقوق بین‌الملل خللی وارد نماید.
۴ـ مسؤولیت‌های دولت‌های متعاهد
۱. ۴ـ با رعایت مفاد مقرره (۳) فصل (۲ـ۱۱) و مقرره (۷) فصل (۲ـ۱۱)، دولت‌های متعاهد باید سطوح امنیتی را ایجاد نموده و به‌منظور جلوگیری از حوادث امنیتی، راهکار تدارک ببینند. سطوح امنیتی بالاتر نشانگر احتمال بیشتر وقوع حوادث امنیتی می باشد. عواملی که باید در ایجاد سطح امنیتی مناسب مدنظر قرار گیرد شامل:
۱. میزان موثق بودن اطلاعات مربوط به خطر؛
۲. میزان تأیید اطلاعات مربوط به خطر؛
۳. میزان خاص بودن یا قریب‌الوقوع بودن اطلاعات خطر؛ و
۴. نتایج بالقوه وقوع چنین حادثه امنیتی.
۲. ۴ـ دولت‌های متعاهد، هنگامی که سطح امنیتی ۳ را تعیین می‌نمایند، در صورت لزوم، باید دستورهای مقتضی را صادر نمایند و اطلاعات مربوط به امنیت را در اختیار کشتی‌ها و تسهیلات بندری که ممکن است متاثر شوند، قرار دهند.
۳. ۴ـ دولت‌های متعاهد ممکن است برخی وظایف امنیتی خود به‌موجب فصل (۲ـ۱۱) و این بخش از آیین‌نامه را به غیراز موارد زیر، به یک سازمان امنیتی شناخته شده محول نمایند:
۱. ایجاد سطح امنیتی مربوط؛
۲. تأیید ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری و اصلاحیه‌های متعاقب ارزیابی تأیید شده؛
۳. تعیین تسهیلات بندری که نیاز است برای آنها یک مأمور امنیتی تسهیلات بندری تخصیص داده شود؛
۴. تأیید طرح امنیتی تسهیلات بندری و اصلاحیه‌های متعاقب طرح تأیید شده؛
۵. اعمال اقدامات وارسی(کنترلی) و تطابقی طبق مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱)؛ و
۶. ایجاد الزامات مربوط به اظهارنامه امنیتی.
۴. ۴ـ دولت‌های متعاهد باید، تا اندازه‌ای که به نظر آنها مناسب می‌رسد، کارآمدی طرحهای امنیتی کشتی و تسهیلات بندری یا اصلاحیه‌های چنین طرحهایی را که خود آنها تأیید کرده‌اند، یا در مورد کشتی‌ها، کارآمدی طرحهایی که به نیابت از آنها تأیید شده است را مورد آزمایش قرار دهند.
۵ـ اظهارنامه امنیتی
۱. ۵ـ دولت‌های متعاهد باید با ارزیابی میزان خطری که فعل و انفعال کشتی/ بندر یا فعالیت کشتی با کشتی برای مردم، اموال یا محیط زیست ایجاد می‌کند، تعیین نماید که چه هنگامی اظهارنامه امنیتی مورد نیاز می‌باشد.
۲. ۵ـ یک کشتی می‌تواند در موارد زیر تکمیل اظهارنامه امنیتی را درخواست نماید:
۱. هنگامی که کشتی نسبت به تسهیلات بندری یا نسبت به کشتی دیگری که با آن فعل و انفعال دارد، از سطح امنیتی بالاتری برخوردار است؛
۲. هنگامی که موافقت‌نامه‌ای درخصوص اظهارنامه امنیتی بین دولت‌های متعاهد درخصوص سفرهای بینالمللی خاص یا برخی کشتی‌‌هایی که به چنین سفرهایی مشغول هستند وجود داشته باشد؛
۳. هنگامی که یک خطر امنیتی یا یک حادثه امنیتی، کشتی یا تسهیلات بندری را در برگرفته باشد؛ چنانچه قابل اجراء باشد؛
۴. هنگامی که کشتی در بندری است که آن بندر ملزم نیست طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری داشته باشد و آن را اجراء نماید؛ یا
۵. کشتی فعالیت‌های «کشتی با کشتی» را با کشتی دیگری انجام می‌دهد که ملزم نیست که طرح امنیتی تأیید شده کشتی داشته باشد و آن را اجراء نماید.
۳. ۵ـ درخواست‌های تکمیل اظهارنامه امنیتی، به‌موجب این بخش، باید توسط تسهیلات بندری یا کشتی مربوط تصدیق شود.
۴. ۵ـ اظهارنامه امنیتی باید توسط افراد زیر تکمیل شود:
۱. فرمانده یا مأمور امنیتی کشتی به نیابت از کشتی(کشتی‌ها)؛ و، در صورت اقتضاء؛
۲. مأمور امنیتی تسهیلات بندری یا، اگر دولت متعاهد طور دیگری تصمیم‌گیری نماید، توسط هر فرد دیگری که مسؤول امنیت بخش ساحلی، به نیابت از تسهیلات بندری می‌باشد.
۵. ۵ـ اعلامیه امنیتی باید الزامات امنیتی را که می‌تواند بین یک تسهیلات بندری و یک کشتی(یا بین کشتی‌ها) مشترک باشد را مورد توجه قرار دهد و مسؤولیت هر یک از آنها را ذکر نماید.
۶. ۵ـ دولت‌های متعاهد باید، با در نظر گرفتن مفاد مقرره (۳. ۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱)، حداقل مدتی که اظهارنامه امنیتی باید توسط تسهیلات بندری واقع در قلمرو آنها نگهداری شود را مشخص نمایند.
۷. ۵ـ مراجع دریایی باید با در نظر گرفتن مفاد مقرره (۳. ۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱)، حداقل مدتی که اظهارنامه امنیتی باید توسط کشتی‌‌های تحت پرچم آنها نگهداری شود را مشخص نمایند.
۶ـ تعهدات شرکت کشتیرانی
۱. ۶ـ شرکت کشتیرانی باید اطمینان حاصل نماید که طرح امنیتی کشتی حاوی بیانات شفافی است که بر روی اختیارات فرمانده تاکید می‌نماید. شرکت کشتیرانی باید در طرح امنیت کشتی ذکر نماید که جهت تصمیم‌گیری در مورد ایمنی و امنیت کشتی و درخواست کمک از شرکت کشتیرانی یا هر دولت متعاهدی، چنانچه ضرورت ایجاب نماید، فرمانده اختیار و مسؤولیت فوق‌العاده را دارد.
۲. ۶ـ شرکت کشتیرانی باید اطمینان حاصل نماید که مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی، فرمانده و مأمور امنیتی کشتی از پشتیبانی لازم جهت انجام وظایف و مسؤولیت‌های خود طبق فصل (۲ـ۱۱) و این بخش از آیین‌نامه برخوردار می‌باشند.
۷ـ امنیت کشتی
۱. ۷ـ هر کشتی لازم است پیرو سطوح امنیتی وضع شده توسط دولت‌های متعاهد به شرح زیر اقدام نماید.
۲. ۷ـ در سطح امنیتی شماره ۱، باید فعالیت‌های زیر از طریق اقدامات مناسب، روی همه کشتی‌ها، با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه انجام شود تا بتوان اقدامات پیشگیرانه علیه حوادث امنیتی را تعیین و اتخاذ نمود:
۱. حصول اطمینان از اجرای وظایف امنیتی کلیه کشتی‌ها؛
۲. وارسی(کنترل) دسترسی به کشتی؛
۳. وارسی(کنترل) سوار شدن افراد به کشتی و وسایل شخصی آنها؛
۴. نظارت بر مناطق محدودیت‌دار به‌منظور حصول اطمینان از این که تنها افراد مجاز به آن دسترسی دارند؛
۵. نظارت بر محدوده‌های عرشه و نواحی احاطه کننده کشتی؛
۶. نظارت بر جابهجایی کالا و انبارهای کشتی؛ و
۷. حصول اطمینان از در دسترس بودن آسان ارتباطات امنیتی.
۳. ۷ـ در سطح امنیتی ۲، اقدامات حفاظتی اضافه‌تر مشخص شده در طرح امنیتی کشتی، باید برای هر فعالیت ذکر شده در بند (۲. ۷) با در نظر گرفتن راهکار ارائه شده در بخش (ب) این آیین‌نامه به مورد اجراء درآید.
۴. ۷ـ در سطح امنیتی ۳، اقدامات حفاظتی ویژه بیشتری که در طرح امنیتی کشتی ذکر شده، باید برای هر فعالیت ذکر شده در بند (۲. ۷)، با در نظر گرفتن راهکار ارائه شده در بخش (ب) این آیین‌نامه به مورد اجراء درآید.
۵. ۷ـ هنگامی که سطح امنیتی ۲ یا ۳ توسط مرجع دریایی تعیین می‌شود، کشتی باید دریافت دستورهای مربوط به تغییر سطح امنیتی را اعلام نماید.
۶. ۷ـ کشتی، پیش از ورود به بندر یا هنگامی که در بندر واقع در آبهای سرزمینی دولت متعاهدی قرار دارد که سطح امنیتی ۲ یا ۳ را تعیین نموده است، باید دریافت این دستور را اعلام نموده و به مأمور امنیتی تسهیلات بندری شروع اجرای اقدامات و رویه‌های مناسب را که در طرح امنیتی کشتی ذکر شده، و در مورد سطح امنیتی ۳، دستورهای صادرشده توسط دولت متعاهدی که سطح امنیتی را تعیین نموده است اطمینان دهد. کشتی باید هرگونه مشکلاتی را که در اجراء داشته است گزارش نماید. در چنین مواردی، باید مأمور امنیتی تسهیلات بندری و مأمور امنیتی کشتی درخصوص اقدامات مناسب با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و همکاری نمایند.
۷. ۷ـ اگر یک کشتی توسط مرجع دریایی ملزم شود که سطح امنیتی بالاتری را برقرار نماید یا زمانی که در سطح امنیتی بالاتری نسبت به بندری که قصد ورود به آن را دارد یا بندری که هم اکنون در آن واقع است باشد، آنگاه کشتی باید، بدون درنگ، وضعیت را به مقام صلاحیت دار دولت متعاهدی که تسهیلات بندری در قلمرو آن واقع شده و مأمور امنیتی تسهیلات بندری، اطلاع دهد.
۱. ۷. ۷ـ در چنین مواقعـی، مأمور امنیتـی کشتـی باید با مأمور امنیتـی تسهیلات بندری ارتباط برقرار نماید و در صورت لزوم در مورد اقدامات مناسب همکاری نماید.
۸. ۷ـ مرجع دریایی که کشتی‌‌های تحت پرچم خود را ملزم می‌نماید تا سطح امنیتی ۲ یا ۳ را در بندر دولت متعاهد دیگری برقرار نماید، باید بدون درنگ آن دولت متعاهد را مطلع نماید.
۹. ۷ـ هنگامی که دولت‌های متعاهد سطوح امنیتی را ایجاد می‌کنند و از در اختیار بودن اطلاعات سطح امنیتی برای کشتی‌‌هایی که در آبهای سرزمینی آنها فعالیت می‌کنند یا قصد ورود خود را به آبهای سرزمینی آنها اطلاع داده‌اند اطمینان حاصل می‌نمایند، به چنین کشتی‌‌هایی باید اطلاع داده شود که هوشیاری خود را حفظ کنند و بلافاصله به مرجع دریایی خود و کشورهای ساحلی مجاور هر گونه اطلاعاتی را که توجه آنها را جلب می‌کند و ممکن است بر روی امنیت دریایی منطقه تأثیر بگذارد، گزارش نمایند.
۱. ۹. ۷ـ هنگامی که به چنین کشتی‌‌هایی سطح امنیتی مربوط اطلاع داده شد، دولت متعاهد باید با در نظر گرفتن راهکار ارائه شده در بخش (ب) این آیین‌نامه، آن کشتی‌ها را از هرگونه اقدامات امنیتی که باید انجام دهند و چنانچه عملی باشد، اقداماتی که توسط دولت متعاهد جهت جلوگیری از خطر انجام گرفته است، مطلع نماید.
۸ ـ ارزیابی امنیتی کشتی
۱. ۸ ـ ارزیابی امنیتی کشتی بخش ضروری و لاینفک روند تهیه و روزآمد سازی طرح امنیتی کشتی می‌باشد.
۲. ۸ ـ مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی باید اطمینان حاصل نماید که ارزیابی امنیتی کشتی توسط افراد دارای مهارت‌های لازم برای ارزیابی امنیتی کشتی، طبق این بخش و با در نظر گرفتن راهکار ارائه شده در بخش (ب) این آیین‌نامه صورت می‌گیرد.
۳. ۸ ـ با رعایت مفاد بند (۱. ۲. ۹)، یک سازمان امنیتی شناخته شده ممکن است ارزیابی امنیتی یک کشتی خاص را انجام دهد.
۴. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید شامل بازرسی امنیتی در محل و حداقل، اصول زیر باشد:
۱. تعیین اقدامات، روش‌ها و فعالیت‌های موجود امنیتی؛
۲. تعیین و برآورد عملیات کلیدی روی کشتی که از جهت حفاظتی مهم می‌باشد؛
۳. شناسایی خطرات احتمالی نسبت به عملیات کلیدی روی کشتی و احتمال وقوع آنها، به‌منظور برقرار نمودن و اولویت بندی کردن اقدامات امنیتی؛ و
۴. تعیین نقاط ضعف، شامل عوامل انسانی موجود در زیرساختها، سیاستگذاریها و روش‌ها.
۵. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید توسط شرکت کشتیرانی، مستند، بازبینی، تأیید و نگهداری شود.
۹ـ طرح امنیتی کشتی
۱. ۹ـ هر کشتی باید یک طرح امنیتی کشتی که توسط مرجع دریایی تأیید شده است را روی کشتی داشته باشد. این طرح باید مقرراتی را برای سه سطح امنیتی آن‌طور که در این بخش از آیین‌نامه تعریف شده، وضع نماید.
۱. ۱. ۹ـ با رعایت مفاد بند (۱. ۲. ۹)، یک سازمان امنیتی شناخته شده ممکن است طرح امنیتی کشتی را برای یک کشتی خاص تهیه کند.
۲. ۹ـ مرجع دریایی ممکن است بازنگری و تأیید طرحهای امنیتی کشتی، یا اصلاحیه‌های طرح تأیید شده پیشین را به سازمان‌های امنیتی شناخته شده محول نماید.
۱. ۲. ۹ـ در چنین مواردی، سازمان امنیتی شناخته شده‌ای که بازبینی و تأیید طرح امنیتی کشتی یا اصلاحیه‌های آن را برای یک کشتی خاص بر عهده دارد، نباید در تدوین ارزیابی امنیتی یا طرح امنیتی کشتی یا اصلاحیه‌های تحت بازبینی، دست داشته باشد.
۳. ۹ـ ارائه طرح امنیتی کشتی یا اصلاحیه‌های طرح تأیید شده پیشین جهت تأیید، باید همراه با ارزیابی امنیتی‌ای که بر اساس آن طرح یا اصلاحیه‌ها تهیه شدهاند، همراه باشد.
۴. ۹ـ چنین طرحی باید با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه تهیه شود و باید به زبان یا زبانهای کاری کشتی نوشته شود. اگر زبان یا زبانهای استفاده شده انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیولی نباشد، ترجمه یکی از این زبانها باید پیوست گردد. طرح امنیتی کشتی باید، حداقل، به موارد زیر بپردازد:
۱. اقدامات طراحی شده جهت جلوگیری از آوردن سلاح، مواد خطرناک و وسایلی که به‌منظور استفاده علیه مردم، کشتی‌ها یا بنادر می‌باشد و حمل آنها با هر نیتی روی کشتی غیرمجاز است؛
۲. تعیین مناطق محدودیت‌دار و اقدامات جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به آنها؛
۳. اقدامات مربوط به جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به کشتی؛
۴. روش‌های واکنش به تهدیدات امنیتی یا نقض امنیت، شامل مقررات حفاظت از فعالیت‌های حیاتی کشتی یا فعل و انفعال کشتی/ بندر؛
۵. روش‌های واکنش در برابر دستورهای امنیتی که دولت‌های متعاهد ممکن است در سطح امنیتی ۳ اعلام نمایند؛
۶. روش‌های تخلیه از در صورت تهدیدات امنیتی یا نقض امنیت؛
۷. وظایف کارکنان روی کشتی که جهت مسؤولیت‌های امنیتی تخصیص یافته‌اند و دیگر کارکنان مسؤول روی کشتی در خصوص جوانب امنیتی؛
۸. روش‌های ممیزی فعالیت‌های امنیتی؛
۹. روش‌های آموزش، رزمایش‌ها (مانورها) و تمرینات مربوط به طرح امنیتی؛
۱۰. روش‌های مواجهه با فعالیت‌های امنیتی تسهیلات بندری؛
۱۱. روش‌های بازنگری ادواری طرح و روزآمدسازی آن؛
۱۲. روش‌های گزارش دهی حوادث امنیتی؛
۱۳.تعیین مأمور امنیتی کشتی؛
۱۴. تعیین مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی شامل اطلاعات تماس ۲۴ ساعته وی؛
۱۵. روش‌های حصول اطمینان از بازرسی، آزمایش، سنجش و نگهداری هر تجهیزات امنیتی تدارک دیده شده روی کشتی؛
۱۶. تناوب آزمایش یا سنجش هرتجهیزات امنیتی تدارک دیده شده روی کشتی؛
۱۷. تعیین مکانهایی که نقاط فعال سازی سامانه(سیستم) زنگ خطر امنیتی کشتی پیش بینی شده است؛ ۱ و
۱۸. روش‌ها، دستورالعمل‌ها و راهکار استفاده از سامانه زنگ خطر امنیتی کشتی، شامل آزمایش، فعالسازی، غیرفعالسازی و تنظیم مجدد و محدود کردن زنگ خطرهای غیرواقعی.
۱. ۴. ۹ـ کارکنانی که ممیزی‌های داخلی مربوط به فعالیت‌های امنیتی مندرج در طرح را انجام می‌دهند یا اجرای طرح را ارزشیابی می‌کنند، باید مستقل از فعالیت‌هایی باشند که مورد ممیزی قرار می‌گیرد، مگر این که این امر به دلیل اندازه و ماهیت شرکت کشتیرانی یا کشتی میسر نباشد.
۵. ۹ـ مرجع دریایی باید تعیین نماید که چه تغییراتی در طرح امنیتی تأیید شده کشتی یا تجهیزات امنیتی مندرج در طرح تأیید شده نباید اجراء شود تا زمانی که اصلاحیه‌های مربوط به طرح، توسط مرجع دریایی تأیید شود. چنین تغییراتی باید حداقل از همان کارایی اقدامات مندرج در فصل (۲ـ۱۱) و این بخش از آیین‌نامه برخوردار باشد.
۱. ۵. ۹ـ ماهیت تغییرات طرح امنیتی کشتی یا تجهیزات امنیتی که بالاخص توسط مرجع دریایی بر اساس بند (۵. ۹) تأیید شده است، باید به‌نحوی ثبت (مستند) شود که مشخصاً چنین تأییدی را نشان دهد. این تأییدیه باید روی کشتی در دسترس باشد و باید همراه گواهینامه بینالمللی امنیت کشتی (یا گواهینامه بینالمللی موقت امنیت کشتی) ارائه شود. اگر این تغییرات موقتی باشند، هنگامی که اقدامات یا تجهیزات تأیید شده اصلی به حالت اولیه بازگردانده می‌شوند، دیگر نیازی به نگهداری این مستندات روی کشتی نمی‌باشد.
۶. ۹ـ این طرح ممکن است به‌صورت الکترونیکی نیز نگهداری شود. در این صورت باید به‌طریقی از حذف، از بین بردن یا اصلاح غیرمجاز آن جلوگیری شود.
۷. ۹ـ این طرح باید از دسترسی غیرمجاز یا افشاء محافظت شود.
۸. ۹ـ طرحهای امنیتی کشتی، توسط مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد جهت انجام اقدامات وارسی(کنترلی) و تطابقی طبق مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱)، مورد بازرسی قرار نمی‌گیرند مگر به‌موجب شرایطی که در بند (۱. ۸. ۹) ذکر شده است.
۱. ۸. ۹ـ اگر مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد، دلایل مشخصی برای باور این که کشتی با الزامات فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین‌نامه مطابقت ندارد داشته باشند و تنها راه جهت تصدیق یا رفع عدم تطابق، بازنگری الزامات مربوط طرح امنیتی کشتی باشد، صرفاً دسترسی محدود به بندهای ویژه طرح که مربوط به عدم تطابق‌ها می‌باشد اجازه داده می‌شود، اما فقط با رضایت دولت‌متعاهد، یا فرمانده کشتی ذی‌ربط. با این وجود، مفاد جزءهای (۲. ۴. ۹)، (۴. ۴. ۹)، (۵. ۴. ۹)، (۷. ۴. ۹)، (۱۵. ۴. ۹)، (۱۷. ۴. ۹) و (۱۸. ۴. ۹) بند (۴. ۹) این بخش از آیین‌نامه به‌صورت اطلاعات محرمانه تلقی می‌شوند و نمی‌توانند مورد بازرسی قرار گیرند مگر این که به نحو دیگری توسط دولت‌های متعاهد ذی‌ربط توافق شده باشد.
۱۰ـ سوابق
۱. ۱۰ـ سوابق فعالیت‌های زیر که در طرح امنیتی کشتی به آن اشاره شده باید روی کشتی برای حداقل مدتی که توسط مرجع دریایی مشخص می‌شود، با در نظر گرفتن مفاد مقرره (۳. ۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱) نگهداری شود:
۱. آموزش، رزمایش‌ها(مانورها) و تمرینات؛
۲. تهدیدات امنیتی و حوادث امنیتی؛
۳. نقایص امنیت؛
۴. تغییر در سطح امنیتی؛
۵. ارتباطات مربوط به امنیت مستقیم کشتی مانند تهدیدهای ویژه نسبت به کشتی یا تسهیلات بندری‌ای که کشتی در آن قرار دارد، یا در آن بوده است؛
۶. ممیزی‌های داخلی و بازنگری فعالیت‌های امنیتی؛
۷. بازنگری ادواری ارزیابی امنیتی کشتی؛
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ رجوع شود به اقدام بیشتر توسط سازمان بینالمللی دریانوردی در رابطه با افزایش امنیت دریانوردی و ایجاد اقدامات مقتضی جهت افزایش امنیت کشتی‌ها، تسهیلات بندری واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل، و سکوهای ثابت و شناوری که تحت پوشش فصل (۲-۱۱) و معاهده (کنوانسیون) سولاس ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) قرار نمی‌گیرند، مصوب فراهمایی امنیت دریانوردی (به ترتیب طی قطعنامه ۳ و ۷)
۸. بازنگری ادواری طرح امنیتی کشتی؛
۹. اجرای هرگونه اصلاح این طرح؛ و
۱۰. حفظ و نگهداری، سنجش و آزمایش هر تجهیزات امنیتی تدارک دیده شده روی کشتی شامل آزمایش سامانه (سیستم) زنگ خطر امنیتی کشتی.
۲. ۱۰ـ سوابق مربوط باید به زبان یا زبانهای کاری کشتی نگهداری شود. اگر زبان یا زبانهای استفاده شده انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیولی نباشد، ترجمه یکی از این زبانها باید پیوست شود.
۳. ۱۰ـ سوابق ممکن است به‌صورت الکترونیکی نگهداری شود. در این صورت باید به‌طریقی از حذف، از بین بردن یا اصلاح غیرمجاز آن جلوگیری شود.
۴. ۱۰ـ سوابق باید از دسترسی غیرمجاز یا افشاء محافظت شود.
۱۱ـ مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی
۱. ۱۱ـ شرکت کشتیرانی باید یک مأمور امنیتی شرکت تعیین نماید. شخص تعیین شده به‌عنوان مأمور امنیتی شرکت ممکن است به عنوان مأمور امنیتی یک یا چند کشتی، بسته به تعداد یا نوع کشتی‌‌هایی شرکت از آنها بهره‌برداری می‌نماید، فعالیت کند، به شرطی که دقیقاً مشخص شود که این شخص مسؤول کدام کشتی‌ها می‌باشد. یک شرکت ممکن است بر اساس تعداد یا نوع کشتی‌‌هایی که اداره می‌کند، چندین نفر را به عنوان مأموران امنیتی شرکت تعیین نماید به شرطی که دقیقاً مشخص شود که هر شخص مسؤول کدام کشتی‌ها می‌باشد.
۲. ۱۱ـ علاوه بر وظایفی که جای دیگری در این بخش از آیین‌نامه ذکر شده، وظایف و مسؤولیت‌های مأمور امنیتی شرکت باید شامل موارد زیر اما محدود به آن نشود:
۱. اطلاع سطح تهدیدهایی که کشتی احتمالاً با آنها مواجه خواهد شد، با استفاده از ارزیابی‌های امنیتی مناسب و دیگر اطلاعات مربوط؛
۲. حصول اطمینان از انجام ارزیابی‌های امنیتی کشتی؛
۳. حصول اطمینان از تهیه طرح امنیتی کشتی، ارائه آن جهت تأیید و پس از آن اجراء و حفظ و نگهداری طرح؛
۴. حصول اطمینان از این که طرح امنیتی کشتی، در صورت لزوم، اصلاح می‌شود، تا نواقص رفع شده و الزامات امنیتی هر کشتی جداگانه برآورده شود؛
۵. ترتیب دادن ممیزهای داخلی و بازنگری فعالیت‌های امنیتی؛
۶. ترتیب دادن تصدیق‌های اولیه و بعدی کشتی توسط مرجع دریایی یا سازمان امنیتی شناخته شده؛
۷. حصول اطمینان از این که نقایص و عدم تطابق‌هایی که در طی ممیزی‌های داخلی، بازبینی‌های ادواری، بازرسی‌های امنیتی و تصدیق‌های تطبیق مشخص شده است، کاملاً مورد توجه قرار می‌گیرد و به آن پرداخته می‌شود؛
۸. ارتقاء هوشیاری و آگاهی امنیتی؛
۹. حصول اطمینان از آموزش مناسب کارکنان مسؤول امنیت کشتی؛
۱۰. حصول اطمینان از ارتباط و همکاری کارآمد بین مأمور امنیتی کشتی و مأموران ذی‌ربط امنیت تسهیلات بندری؛
۱۱. حصول اطمینان از ارتباط منطقی بین الزامات امنیتی و الزامات ایمنی؛
۱۲. حصول اطمینان از اینکه چنانچه از طرحهای امنیتی ناوگان یا کشتی هم‌خانواده استفاده می‌شود، طرح امنیتی هر کشتی کاملاً منعکس کننده اطلاعات ویژه کشتی مربوط باشد؛ و
۱۳. حصول اطمینان از این که ترتیبات جایگزین یا برابر تأیید شده برای یک کشتی خاص یا گروهی از کشتی‌ها اجراء و حفظ و نگهداری می‌شود.
۱۲ـ مأمور امنیتی کشتی
۱. ۱۲ـ یک مأمور امنیتی کشتی باید برای هر کشتی تعیین شود.
۲. ۱۲ـ علاوه بر وظایفی که جای دیگری در این بخش از آیین‌نامه ذکر شده است، وظایف و مسؤولیت‌های مأمور امنیتی کشتی باید شامل موارد زیر اما محدود به آن نشود:
۱. برعهده گرفتن بازرسی‌های منظم امنیتی از کشتی به‌منظور حصول اطمینان از این که اقدامات امنیتی مناسب تداوم دارند؛
۲. تداوم طرح امنیتی کشتی و نظارت بر اجرای آن، شامل هرگونه اصلاح طرح؛
۳. هماهنگی در جوانب امنیتی جابهجایی کالا و انبارهای کشتی با دیگرکارکنان روی کشتی و با مأموران امنیتی تسهیلات بندری مربوط؛
۴. پیشنهاد تغییرات در طرح امنیتی کشتی؛
۵. گزارش هرگونه نقص و عدم تطابق‌هایی که در طی ممیزی‌های داخلی، بازبینی‌های ادواری، بازرسی‌های امنیتی و تصدیق مطابقت مدارک مشخص می‌شود به مأمور امنیتی شرکت و اجرای هر گونه اقدامات اصلاحی؛
۶. ارتقاء هوشیاری و آگاهی امنیتی روی کشتی؛
۷. حصول اطمینان از این که آموزش‌های لازم جهت کارکنان روی کشتی، در صورت اقتضاء، تدارک دیده شده است؛
۸. گزارش کلیه حوادث امنیتی؛
۹. هماهنگی با مأمور امنیتی شرکت و مأمور امنیتی مربوط تسهیلات بندری، در اجرای طرح امنیتی کشتی؛ و
۱۰. حصول اطمینان از این که تجهیزات امنیتی، اگر موجود باشد، به‌طور دقیق کار می‌کند، آزمایش و تنظیم شده و حفظ و نگهداری می‌شود.
۱۳ـ آموزش، رزمایش‌ها (مانورها) و تمرینات در رابطه با امنیت کشتی
۱. ۱۳ـ مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی و کارکنان ذی‌ربط روی خشکی باید دانش لازم را داشته و با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش(ب) این آیین‌نامه آموزش ببینند.
۲. ۱۳ـ مأمور امنیتی کشتی باید دانش لازم را داشته و با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه آموزش ببیند.
۳. ۱۳ـ کارکنان روی کشتی که دارای وظایف و مسؤولیت‌های ویژه امنیتی هستند، باید وظایف خود در قبال امنیت کشتی که در طرح امنیتی کشتی ذکر شده را درک نموده و باید دارای دانش کافی بوده و توانایی انجام وظایف محوله را با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه داشته باشند.
۴. ۱۳ـ به‌منظور حصول اطمینان از اجرای کارآمد طرح امنیتی کشتی، رزمایش‌هایی(مانورهایی) باید در فواصل مناسب با توجه به نوع کشتی، تغییرات کارکنان کشتی و تسهیلات بندری که به آن مراجعه خواهد کرد و دیگر شرایط مربوط، با توجه به راهکار مندرج در بخش(ب) این آیین‌نامه انجام شود.
۵. ۱۳ـ مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی باید از هماهنگی و اجرای کارآمد طرحهای امنیتی کشتی از طریق شرکت در تمرینات با فواصل مناسب، با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه اطمینان حاصل کند.
۱۴ـ امنیت تسهیلات بندری
۱. ۱۴ـ هر تسهیلات بندری لازم است که طبق سطوح امنیتی تعیین شده توسط دولت متعاهدی که در قلمرو آن واقع شده است، اقدام نماید. اقدامات و رویه‌های امنیتی در مورد تسهیلات بندری باید به نحوی اعمال شود که کمترین مداخله یا تأخیر را برای مسافرین، کشتی، کارکنان کشتی، بازدید کنندگان، کالاها و خدمات به‌وجود آورد.
۲. ۱۴ـ در سطح امنیتی شماره ۱، فعالیت‌های زیر باید از طریق اقدامات مناسب در کلیه تسهیلات بندری و با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش(ب) این آیین‌نامه و به‌منظور تعیین وانجام اقدامات پیشگیرانه علیه حوادث امنیتی به مورد اجراء درآید:
۱. حصول اطمینان از انجام کلیه وظایف امنیتی تسهیلات بندری؛
۲. وارسی(کنترل) دسترسی به تسهیلات بندری؛
۳. نظارت بر تسهیلات بندری، شامل منطقه (مناطق) لنگرگاهی و اسکله‌ها؛
۴. نظارت بر مناطق محدودیت‌دار به‌منظور حصول اطمینان از این که تنها افراد مجاز به آن دسترسی دارند؛
۵. نظارت بر جابهجایی کالا؛
۶. نظارت بر اداره انبارهای کشتی؛ و
۷. حصول اطمینان از در دسترس بودن آسان ارتباطات امنیتی.
۳. ۱۴ـ در سطح امنیتی شماره ۲، اقدامات حفاظتی اضافی‌تر، مندرج در طرح امنیتی تسهیلات بندری، باید برای هر یک از فعالیت‌های مشروح در بند (۲. ۱۴) با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه به مورد اجراء در آید.
۴. ۱۴ـ در سطح امنیتی شماره ۳، اقدامات حفاظتی ویژه بیشتری که در طرح امنیتی تسهیلات بندری ذکر شده، باید برای هر یک از فعالیت‌های مشروح در بند (۲. ۱۴) با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه به مورد اجراء درآید.
۱. ۴. ۱۴ـ به علاوه، در سطح امنیتی ۳، لازم است تسهیلات بندری به دستورهای امنیتی که توسط دولت متعاهدی که تسهیلات بندری درقلمرو آن واقع شده صادر شده؛ واکنش نشان داده و آنها را اجراء نماید.
۵. ۱۴ـ هنگامی که به مأمور امنیتی تسهیلات بندری اطلاع داده می‌شود که یک کشتی در رابطه با مطابقت با الزامات فصل (۲ـ۱۱) یا این بخش یا در اجرای اقدامات و رویه‌های مناسب آن‌طور که در طرح امنیتی کشتی به تفصیل شرح داده شده و در سطح امنیتی ۳ پس از دریافت دستورهای امنیتی دولت متعاهدی که تسهیلات بندری در قلمرو آن واقع شده، با مشکل مواجه است، مأمور امنیتی تسهیلات بندری و مأمور امنیتی کشتی باید با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و اقدامات مقتضی را هماهنگ نمایند.
۶. ۱۴ـ هنگامی که به مأمور امنیتی تسهیلات بندری اطلاع داده می‌شود که کشتی در سطح امنیتی‌ای می‌باشد که بالاتر از سطح امنیتی تسهیلات بندری است، مأمور امنیتی تسهیلات بندری باید موضوع را به مقام صلاحیتدار گزارش نموده و باید با مأمور امنیتی کشتی ارتباط برقرار نموده و در صورت لزوم، در اجرای اقدامات مناسب همکاری نماید.
۱۵ـ ارزیابی امنیت تسهیلات بندری
۱. ۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری بخش ضروری و لاینفک روند تهیه و روزآمدسازی طرح امنیتی تسهیلات بندری می‌باشد.
۲. ۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری باید توسط دولت متعاهدی که تسهیلات بندری در قلمرو آن واقع شده انجام شود. دولت متعاهد ممکن است به یک سازمان امنیتی شناخته شده اختیار دهد تا ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری یک تسهیلات بندری خاص را که در قلمرو آن واقع شده، انجام دهد.
۱. ۲. ۱۵ـ هنگامی که ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری توسط سازمان امنیتی شناخته شده انجام شده است، ارزیابی امنیتی باید بازبینی شود و به‌منظور مطابقت با این بخش، توسط دولت متعاهدی که تسهیلات بندری در قلمرو آن واقع‌شده تأیید شود.
۳. ۱۵ـ افرادی که ارزیابی را انجام می‌دهند باید دارای مهارت‌های لازم جهت ارزیابی امنیت تسهیلات بندری، طبق این بخش، و با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه باشند.
۴. ۱۵ـ ارزیابی‌های امنیتی تسهیلات بندری باید به‌صورت ادواری بازبینی و روزآمد شود، با توجه به تغییر در تهدیدات و یا تغییرات جزئی در تسهیلات بندری و باید همیشه هنگامی که تغییرات عمده‌ای در تسهیلات بندری ایجاد می‌شود بازبینی شده و روزآمد شود.
۵. ۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری باید، حداقل، شامل اصول زیر باشد:
۱. تعیین و برآورد دارایی‌های مهم و زیرساخت‌هایی که از نظر حفاظتی مهم هستند؛
۲. تعیین تهدیدات احتمالی نسبت به دارایی‌ها و زیرساختها و احتمال وقوع آنها، به‌منظور برقراری و اولویت بندی کردن اقدامات امنیتی؛
۳. تعیین، انتخاب و اولویت بندی اقدامات دفاعی و تغییرات شکلی و میزان کارآمدی آنها در کاهش آسیب پذیری؛ و
۴. تعیین نقاط ضعف، شامل عوامل انسانی موجود در ساختمان‌های زیربنایی، سیاستگذاریها و روش‌ها.
۶. ۱۵ـ دولت متعاهد ممکن است مجاز بداند که ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری بیش از یک تسهیلات بندری را تحت پوشش قرار دهد مشروط بر این که متصدی، مکان، عملیات، تجهیزات و طراحی این تسهیلات بندری مشابه باشد. دولت متعاهدی که چنین ترتیبی را مجاز می‌داند باید جزئیات مربوط را به سازمان اطلاع دهد.
۷. ۱۵ـ به محض اتمام ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری، گزارشی باید تهیه شود که حاوی خلاصه‌ای از نحوه انجام ارزیابی، شرحی از هر آسیب پذیری یافت شده در طی ارزیابی و شرح اقدامات دفاعی که می‌تواند برای پرداختن به هر آسیب‌پذیری استفاده شود، باشد. این گزارش باید از دسترسی غیرمجاز یا افشاء محافظت شود.
۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری
۱. ۱۶ـ یک طرح امنیتی تسهیلات بندری، بر اساس ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری برای هر تسهیلات بندری، مناسب جهت فعل و انفعال کشتی/ بندر، باید تهیه و نگهداری شود. این طرح باید مقرراتی را برای سه سطح امنیتی، آن‌طور که در این بخش از آیین‌نامه تعریف شده، وضع نماید.
۱. ۱. ۱۶ـ با رعایت مفاد بند (۲. ۱۶)، یک سازمان امنیتی شناخته شده ممکن است طرح امنیتی تسهیلات بندری یک تسهیلات بندری خاص را تهیه نماید.
۲. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید توسط دولت متعاهدی که تسهیلات بندری در قلمرو آن واقع شده است، تأیید شود.
۳. ۱۶ـ چنین طرحی باید با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش(ب) این آیین‌نامه تهیه شود و باید به زبان کاری تسهیلات بندری باشد. این طرح باید حداقل موارد زیر را در برگیرد:
۱. اقدامات طراحی شده جهت جلوگیری از آوردن هر گونه سلاح یا دیگر وسایل و مواد خطرناک به تسهیلات بندری یا روی کشتی به قصد استفاده علیه مردم، کشتی‌ها یا بنادر که حمل آنها غیرمجاز می‌باشد؛
۲. اقدامات طراحی شده به‌منظور جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به تسهیلات بندری، به کشتی‌‌هایی که در تسهیلات بندری پهلو گرفته‌اند، و به مناطق محدودیت‌دار تسهیلات بندری؛
۳. روش‌های عکس‌العمل در برابر تهدیدات امنیتی یا نقض امنیت، شامل قوانین مقررات تسهیلات بندری یا فعل و انفعال کشتی/ بندر؛
۴. روش‌های واکنش به دستورهای امنیتی دولت متعاهدی که تسهیلات بندری در قلمرو آن واقع شده و در سطح امنیتی ۳ ممکن است صادر نماید،
۵. روش‌های تخلیه درصورت وجود تهدیدات امنیتی یا نقایض امنیتی؛
۶. وظایف کارکنان تسهیلات بندری که دارای مسؤولیت‌های امنیتی می‌باشند و دیگر کارکنان تسهیلات بندری در خصوص جوانب امنیتی؛
۷. روش‌های رویارویی با فعالیت‌های امنیتی کشتی؛
۸. روش‌های بازنگری ادواری طرح و روزآمدسازی؛
۹. روش‌های گزارش‌دهی حوادث امنیتی؛
۱۰. تعیین مأمور امنیتی تسهیلات بندری شامل مشخصات تماس ۲۴ ساعته وی؛
۱۱. روش‌های حصول اطمینان از امنیت اطلاعات موجود در طرح؛
۱۲. اقدامات طراحی شده جهت حصول اطمینان از امنیت کار آمد کالا و تجهیزات حمل کالا در تسهیلات بندری؛
۱۳. روش‌های ممیزی طرح امنیتی تسهیلات بندری؛
۱۴. روش‌های واکنش در مواقعی که سامانه (سیستم) زنگ خطر امنیتی کشتی در تسهیلات بندری فعال شده است؛ و
۱۵. روش‌های تسهیل نمودن مرخصی‌های روی خشکی کارکنان کشتی یا تغییر کارکنان، همچنین تسهیل دسترسی بازدیدکنندگان کشتی شامل نمایندگان سازمان‌های کار و امور رفاهی دریانوردان.
۴. ۱۶ـ افرادی که ممیزی‌های داخلی فعالیت‌های امنیتی مندرج در طرح را انجام می‌دهند یا اجرای طرح را ارزیابی می‌کنند، باید مستقل از فعالیت‌هایی که مورد ممیزی قرار می‌گیرند باشند، مگر این که این امر به خاطر اندازه و ماهیت تسهیلات بندری میسر نباشد.
۵. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری ممکن است با طرح امنیتی بندر یا هر گونه طرح یا طرحهای وضعیت اضطراری دیگر بندری ادغام یا بخشی از آن باشد.
۶. ۱۶ـ دولت متعاهدی که تسهیلات بندری در قلمرو آن واقع شده باید در مورد این که چه تغییراتی در طرح امنیتی تسهیلات بندری نباید اجراء شود تا زمانی که اصلاحیه‌های طرح مذکور توسط آن دولت تأیید شود، تصمیم‌گیری نماید.
۷. ۱۶ـ این طرح ممکن است به‌صورت الکترونیکی باشد. در چنین مواردی، باید به طریقی از حذف، از بین بردن یا اصلاح غیرمجاز آن جلوگیری به‌عمل آید.
۸. ۱۶ـ این طرح باید از دسترسی غیرمجاز یا افشاء محافظت شود.
۹. ۱۶ـ دولت متعاهد ممکن است مجاز بداند که طرح امنیتی تسهیلات بندری بیش از یک تسهیلات بندری را تحت پوشش قرار دهد، چنانچه بهره‌بردار، مکان، فعالیت، تجهیزات و طراحی این تسهیلات بندری مشابه باشند. هر دولت متعاهدی که چنین ترتیبات جایگزینی را مجاز می‌داند، باید جزئیات مربوط را به سازمان اعلام نماید.
۱۷ـ مأمور امنیتی تسهیلات بندری
۱. ۱۷ـ یک مأمور امنیتی تسهیلات بندری باید برای هر بندر تخصیص یابد. یک فرد می‌تواند به عنوان مأمور امنیتی یک یا چند تسهیلات بندری تعیین شود.
۲. ۱۷ـ علاوه بر مواردی که جای دیگری در این بخش از آیین‌نامه ذکر شده است، وظایف و مسؤولیت‌های مأمور امنیتی تسهیلات بندری باید شامل موارد زیر اما محدود به آن نشود:
۱. انجام بازرسی امنیتی جامع اولیه تسهیلات بندری با در نظر داشتن ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری مربوط؛
۲. حصول اطمینان از تهیه و حفظ و نگهداری طرح امنیتی تسهیلات بندری؛
۳. اجراء و تمرین طرح امنیتی تسهیلات بندری؛
۴. انجام بازرسی‌های منظم امنیتی از تسهیلات بندری به‌منظور حصول اطمینان از تدوام اقدامات امنیتی مناسب؛
۵. پیشنهاد و الحاق، حسب مورد، اصلاح طرح امنیتی تسهیلات بندری به‌منظور اصلاح نواقص و روزآمدسازی طرح با در نظر گرفتن تغییرات مربوط در تسهیلات بندری؛
۶. ارتقاء هوشیاری و آگاهی امنیتی کارکنان تسهیلات بندری؛
۷. حصول اطمینان از فراهم بودن آموزش‌های لازم جهت کارکنان مسؤول امنیت تسهیلات بندری؛
۸. گزارش به مقامهای ذی‌ربط و حفظ و نگهداری سوابق وقوع حوادثی که امنیت تسهیلات بندری را به مخاطره می‌اندازد؛
۹. هماهنگی با مأمور (مأموران) امنیتی کشتی و شرکت کشتیرانی مربوط در اجرای طرح امنیتی تسهیلات بندری؛
۱۰. هماهنگی در ارائه خدمات امنیتی، حسب مورد؛
۱۱. حصول اطمینان از برآورده شدن استانداردهای مربوط به کارکنان مسؤول امنیت تسهیلات بندری؛
۱۲. حصول اطمینان از این که تجهیزات امنیتی، چنانچه موجود باشد، دقیقاً کار می‌کند، آزمایش، سنجش و حفظ و نگهداری می‌شود؛ و
۱۳. کمک به مأموران امنیتی کشتی در تأیید هویت افرادی که قصد سوار شدن به کشتی را دارند، هنگامی که درخواست می‌شود.
۳. ۱۷ـ مأمور امنیتی تسهیلات بندری باید از حمایت لازم جهت اجرای وظایف و مسؤولیت‌هایی که به‌موجب فصل ۲ـ۱۱ و این بخش از آیین‌نامه به وی محول شده، برخوردار باشد.
۱۸ـ آموزش، رزمایش‌ها(مانورها) و تمرینات امنیتی مربوط به تسهیلات بندری
۱. ۱۸ـ مأمور امنیتی تسهیلات بندری و کارکنان ذی‌ربط امنیت تسهیلات بندری باید دارای دانش لازم بوده و با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه آموزش ببینند.
۲. ۱۸ـ کارکنان تسهیلات بندری که دارای وظایف امنیتی ویژه می‌باشند باید به وظایف و مسؤولیت خود جهت امنیت تسهیلات بندری آن‌طور که در طرح امنیتی تسهیلات بندری ذکر شده، آگاه بوده و باید با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه دارای دانش مکفی بوده و توانایی انجام وظایف محوله را داشته باشند.
۳. ۱۸ـ به‌منظور حصول اطمینان از اجرای کارآمد طرح امنیتی تسهیلات بندری، باید با توجه به انواع فعالیت‌های تسهیلات بندری، تغییرات کارکنانی تسهیلات بندری، نوع کشتی‌‌هایی که تسهیلات بندری مربوط به آنها سرویس ارائه می‌نماید و دیگر شرایط مرتبط، با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش (ب) این آیین‌نامه، رزمایش‌هایی (مانورهایی) در فواصل مناسب صورت گیرد.
۴. ۱۸ـ مأمور امنیتی تسهیلات بندری باید از هماهنگی و اجرای کارآمد طرح امنیتی تسهیلات بندری، از طریق شرکت در تمرینات در فواصل مناسب با در نظر گرفتن راهکار مندرج در بخش(ب) آیین‌نامه اطمینان حاصل نماید.
۱۹ـ تصدیق و صدور گواهینامه برای کشتی‌ها
۱. ۱۹ـ تصدیق‌ها
۱. ۱. ۱۹ـ هر کشتی که این بخش از آیین‌نامه در مورد آن اعمال می‌شود، مشمول تصدیق‌های تعیین شده زیر خواهد بود:
۱. یک تصدیق اولیه، پیش از این که کشتی به خدمت گرفته شود یا پیش از این که گواهینامه مورد نیاز به‌موجب بند (۲. ۱۹) برای بار اول صادر شود، که شامل تصدیق کامل سامانه(سیستم) امنیتی کشتی و هر تجهیزات امنیتی مربوط که تحت پوشش مقررات مربوط فصل (۲ـ۱۱)، این بخش از آیین‌نامه و طرح تأیید شده امنیتی کشتی قرار می‌گیرد، می‌باشد. این تصدیق باید اطمینان حاصل نماید که سامانه(سیستم) امنیتی کشتی و هر تجهیزات امنیتی مربوط به کشتی کاملاً با الزامات قابل اعمال فصل (۲ـ۱۱) و این بخش از آیین‌نامه مطابقت دارد، در شرایط رضایت‌بخشی است و جهت خدماتی که کشتی قصد انجام آن را دارد مناسب می‌باشد؛
۲. یک تصدیق مجدد، در فواصل مشخص شده توسط مرجع دریایی، که نباید از پنج سال تجاوز نماید، مگر هنگامی که بند (۳. ۱۹) قابل اعمال باشد. این تصدیق باید اطمینان حاصل نماید که سامانه(سیستم) امنیتی کشتی و هر تجهیزات امنیتی مربوط به کشتی کاملاً با الزامات قابل اعمال فصل (۲ـ۱۱)، این بخش از آیین‌نامه و طرح امنیتی تأیید شده کشتی مطابقت دارد، در شرایط رضایت‌بخشی است و جهت خدماتی که کشتی قصد انجام آن را دارد مناسب است؛
۳. حداقل یک تصدیق میانی. اگر تنها یک تصدیق میانی انجام می‌شود این تصدیق باید بین دومین و سومین تاریخ سالگرد گواهینامه آن‌طور که در مقرره (ژ) (۲) فصل (۱) توصیف شده، انجام شود. تصدیق میانی باید شامل بازرسی سامانه(سیستم) امنیتی و هر تجهیزات امنیتی مربوط به کشتی باشد تا اطمینان حاصل شود که جهت خدماتی که برای کشتی متصور است، رضایت‌بخش باقی می‌ماند. چنین تصدیق میانی باید روی گواهینامه پشت‌نویسی شود.
۴. هر گونه تصدیق اضافی دیگر آن‌طور که توسط مرجع دریایی تعیین می‌شود.
۲. ۱. ۱۹ـ تصدیق کشتی‌ها باید توسط مأموران مرجع دریایی انجام شود. اگرچه، ممکن است مرجع دریایی انجام تصدیق‌ها را به یک سازمان امنیتی شناخته شده موضوع مقرره (۱) فصل (۲ـ۱۱) محول نماید.
۳. ۱. ۱۹ـ در هر مورد، مرجع دریایی ذی‌ربط، باید اتمام و کارآیی تصدیق را تضمین نماید و باید متعهد شود که اطمینان حاصل نماید ترتیبات لازم جهت برآورده نمودن این وظیفه فراهم است.
۴. ۱. ۱۹ـ سامانه(سیستم) امنیتی کشتی و هر گونه تجهیزات امنیتی دیگر مربوط به کشتی، پس از تصدیق، باید طبق مفاد مقرره‌های (۲. ۴) و (۶) فصل (۲ـ۱۱)، این بخش از آیین‌نامه و طرح امنیتی تأیید شده کشتی، حفظ و نگهداری شود. پس از این که هر گونه تصدیق به‌موجب بند (۱. ۱. ۱۹) اتمام یافت، هیچ تغییری نباید در سامانه(سیستم) امنیتی کشتی، هر تجهیزات امنیتی مربوط یا طرح امنیتی تأیید شده کشتی بدون اجازه مرجع دریایی ایجاد شود.
۲. ۱۹ـ صدور یا پشت‌نویسی گواهینامه‌ها
۱. ۲. ۱۹ـ یک گواهینامه بینالمللی امنیت‌کشتی باید پس از تصدیق اولیه یا مجدد، طبق مقررات بند (۱. ۱۹) صادر شود.
۲. ۲. ۱۹ـ چنین گواهینامه‌ای باید توسط مرجع دریایی یا توسط سازمان امنیتی شناخته شده به نیابت از مرجع دریایی، صادر یا پشت‌نویسی شود.
۳. ۲. ۱۹ـ یک دولت متعاهد دیگر، ممکن است بنا به درخواست مرجع دریایی موجب بازرسی کشتی ای شود، و چنانچه مجاب شود که با مقررات بند (۱. ۱. ۱۹) مطابقت دارد، باید گواهینامه بین المللی امنیت کشتی را صادر یا اجازه صدور آن را برای کشتی بدهد، و به‌هنگام لزوم آن گواهینامه کشتی را طبق این آیین‌نامه پشت‌نویسی نماید یا دستور پشت نویسی آن را بدهد.
۱. ۳. ۲. ۱۹ـ یک رونوشت از گواهینامه و یک رونوشت از گزارش تصدیق باید در اسرع‌وقت ممکن برای مرجع دریایی درخواست‌کننده فرستاده شود.
۲. ۳. ۲. ۱۹ـ گواهینامه‌ای که به این ترتیب صادر می‌شود باید حاوی گزاره‌ای باشد مبنی بر این که این گواهینامه بنا به درخواست مرجع دریایی صادر شده است و باید از همان قدرت و همان رسمیت گواهینامه‌های صادره به‌موجب بند (۲. ۲. ۱۹) برخوردار باشد.
۴. ۲. ۱۹ـ گواهینامه بینالمللی امنیت کشتی باید به شکلی تهیه شود که با نمونه ارائه شده در پیوست این آیین‌نامه برابر باشد. اگر زبان مورد استفاده انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیایی نباشد، ترجمه یکی از این زبانها باید پیوست شود.
۳. ۱۹ـ مدت و اعتبار گواهینامه
۱. ۳. ۱۹ـ یک گواهینامه بینالمللی امنیت کشتی باید برای مدتی که توسط مرجع دریایی مشخص می‌شود و نباید از پنج‌سال تجاوز نماید صادر شود.
۲. ۳. ۱۹ـ هنگامی که تصدیق مجدد طی سه‌ماه پیش از تاریخ انقضاء گواهینامه موجود تکمیل شود، گواهینامه جدید باید از تاریخ تکمیل تصدیق مجدد تا تاریخی که از پنج‌سال پس از تاریخ انقضاء گواهینامه موجود تجاوز نخواهد کرد، معتبر باقی بماند.
۱. ۲. ۳. ۱۹ـ هنگامی که تصدیق مجدد پس از تاریخ انقضای گواهینامه موجود تکمیل شود، گواهینامه جدید باید از تاریخ تکمیل تصدیق مجدد تا تاریخی که از پنج سال پس از تاریخ انقضاء گواهینامه موجود تجاوز نخواهد کرد، معتبر باقی بماند.
۲. ۲. ۳. ۱۹ـ هنگامی که تصدیق مجدد بیش از سه‌ماه پیش از تاریخ انقضاء گواهینامه موجود تکمیل شود، گواهینامه جدید باید از تاریخ تکمیل تصدیق مجدد تا تاریخی که از پنج سال پس از تاریخ تکمیل تصدیق مجدد تجاوز نخواهد کرد، معتبر باقی بماند.
۳. ۳. ۱۹ـ اگر گواهینامه‌ای برای مدت کمتر از پنج سال صادر می‌شود، مرجع دریایی می‌تواند اعتبار گواهینامه را بیش از تاریخ انقضاء حداکثر زمان مشخص شده در بند (۱. ۳. ۱۹) افزایش دهد، مشروط بر اینکه هنگامی که گواهینامه‌ای برای مدت پنج سال صادر می‌شود، تصدیق‌های مندرج در بند (۱. ۱. ۱۹) حسب مورد انجام گرفته باشند.
۴. ۳. ۱۹ـ اگر تصدیق مجدد تکمیل شده باشد و گواهینامه جدید را نتوان پیش از تاریخ انقضای گواهینامه موجود صادر نمود یا در کشتی قرار داد، مرجع دریایی یا سازمان امنیتی شناخته شده به نیابت از مرجع دریایی می‌تواند گواهینامه موجود را پشت‌نویسی نماید و چنین گواهینامه‌ای باید به عنوان گواهینامه معتبر برای مدت بیشتری که نباید از پنج ماه از تاریخ انقضاء تجاوز نماید، پذیرفته شود.
۵. ۳. ۱۹ـ اگر کشتی در زمان انقضای گواهینامه در بندری نباشد که قرار است در آن تصدیق شود، مرجع دریایی می‌تواند مدت اعتبار گواهینامه را تمدید کند اما این تمدید فقط به جهت اجازه به کشتی برای اتمام سفر خود برای رسیدن به بندری است که در آن قرار است تصدیق شود بوده و فقط در مواردی که صحیح و منطقی به‌نظر رسد چنین کاری انجام می‌شود. هیچ گواهینامه‌ای نباید بیشتر از سه ماه تمدید شود و کشتی‌ای که برای آن تمدیدی اعطاء شده، نباید هنگام ورود به بندری که باید در آن تصدیق شود با استناد به چنین تمدیدی بدون داشتن گواهینامه جدید، محق به ترک بندر شود. هنگامی که تصدیق مجدد کامل می‌شود، گواهینامه جدید باید تا تاریخی که نباید پنج سال از تاریخ انقضاء گواهینامه موجود پیش از تمدید اعطاء شده تجاوز نماید، معتبر باقی بماند.
۶. ۳. ۱۹ـ گواهینامه صادره برای کشتی‌ای که به سفرهای کوتاه مشغول است و به‌موجب مقررات فوق‌الذکر در این بخش تمدید نشده است، می‌تواند توسط مرجع دریایی برای یک مهلت یک‌ماهه از تاریخ انقضاء مندرج در آن تمدید شود. هنگامی که تصدیق مجدد تکمیل شد، گواهینامه جدید باید تا تاریخی که نباید پنج سال از تاریخ انقضاء گواهینامه موجود پیش از تمدید اعطاء شده تجاوز نماید، معتبر باقی بماند.
۷. ۳. ۱۹ـ اگر تصدیق میانی پیش از مدت مشخص شده در بند (۱. ۱. ۱۹) تکمیل شود، آنگاه:
۱. تاریخ انقضاء مندرج در گواهینامه باید از طریق پشت‌نویسی به تاریخی که نباید بیش از سه ماه دیرتر از تاریخی باشد که تصدیق میانی اتمام یافته است، اصلاح شود؛
۲. تاریخ انقضاء می‌تواند بدون تغییر باقی بماند به شرط آنکه یک یا چند تصدیق اضافی به‌گونه‌ای انجام شوند که از حداکثر فواصل میان تصدیق‌هایی که در بند (۱. ۱. ۱۹) تجویز شده تجاوز ننماید.
۸. ۳. ۱۹ـ گواهینامه صادره به‌موجب بند (۲. ۱۹) در هر یک از موارد زیر از اعتبار ساقط می‌شود:
۱. اگر تصدیق‌های مربوط طی مدت مشخص شده در بند (۱. ۱. ۱۹) کامل نشود؛
۲. اگر گواهینامه طبق بند (۳. ۱. ۱. ۱۹) و (۱. ۷. ۳. ۱۹)، چنانچه عملی باشد، پشت‌نویسی نشده باشد؛
۳. هنگامی که شرکت کشتیرانی مسؤولیت اداره کشتی‌ای را بر عهده می‌گیرد که سابقاً توسط آن شرکت کشتیرانی اداره نمی‌شده است؛ و
۴. پس از انتقال کشتی به پرچم کشور دیگر .
۹. ۳. ۱۹ـ در صورت:
۱. انتقال کشتی به پرچم دولت متعاهد دیگر، دولت متعاهدی که کشتی سابقاً حق برافراشتن پرچم آن را داشته، باید هر چه سریعتر رونوشت یا، کلیه اطلاعات مربوط به گواهینامه بینالمللی امنیت کشتی را که کشتی پیش از انتقال داشته و رونوشت گزارش‌های موجود تصدیق را به مرجع دریایی تحویل گیرنده ارسال نماید، یا
۲. در صورت تقبل مسؤولیت اداره کشتی‌ای که شرکت کشتیرانی قبلاً آن را اداره نمی‌کرده، شرکت کشتیرانی قبلی باید هر چه سریعتر، رونوشت هرگونه اطلاعات مربوط به گواهینامه بینالمللی امنیت کشتی یا اطلاعات تسهیل در تصدیق، مندرج در بند (۲. ۴. ۱۹) را برای شرکت کشتیرانی تحویل گیرنده ارسال نماید.
۴. ۱۹ـ صدور گواهینامه موقت
۱. ۴. ۱۹ـ گواهینامه‌های مشخص‌شده در بند (۲. ۱۹) تنها زمانی باید صادر شود که مرجع دریایی صادرکننده گواهینامه کاملاً رضایت حاصل نماید که کشتی با الزامات بند (۱. ۱۹) مطابقت دارد. اگر چه پس از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)، به‌منظور اینکه:
۱. یک کشتی در زمان تحویل یا پیش از به‌کارگیری یا به‌کارگیری مجدد آن بدون گواهینامه نباشد؛
۲. انتقال یک کشتی از پرچم یک دولت متعاهد به پرچم دولت متعاهد دیگر؛
۳. انتقال کشتی از پرچم کشوری که عضو دولت متعاهد نمی‌باشد به پرچم یک دولت متعاهد؛ یا
۴. هنگامی که شرکت کشتیرانی مسؤولیت اداره کشتی‌ای را بر عهده می‌گیرد که سابقاً آن را اداره نمی‌کرده است؛
تا زمانی‌که گواهینامه موضوع بند (۲. ۱۹) صادر شود، مرجع دریایی می‌تواند یک گواهینامه موقت بینالمللی امنیت کشتی طبق نمونه ارائه شده در پیوست این بخش از آیین‌نامه صادر نماید.
۲. ۴. ۱۹ـ گواهینامه موقت بینالمللی امنیت کشتی تنها باید هنگامی صادر شود که مرجع دریایی یا سازمان امنیتی شناخته شده به نیابت از مرجع دریایی تصدیق نموده باشند که:
۱. ارزیابی امنیتی کشتی، مورد لزوم در این بخش از آیین‌نامه، تکمیل شده است؛
۲. یک رونوشت از طرح امنیتی کشتی که الزامات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه را برآورده می‌نماید و روی کشتی موجود می‌باشد، جهت بازبینی و تأیید ارائه شده است و روی کشتی اجراء می‌شود؛
۳. کشتی به سامانه (سیستم) زنگ خطر امنیتی الزامات مقرره (۶) فصل (۲ـ۱۱) را برآورده می‌نماید، چنانچه لازم باشد، مجهز شده است؛
۴. مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی:
۱. از موارد زیر اطمینان حاصل نموده است:
۱. بازنگری طرح امنیتی کشتی جهت مطابقت با این بخش از آیین‌نامه
۲. ارائه طرح امنیتی جهت تأیید، و
۳. اجرای طرح امنیتی روی کشتی، و
۲. مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی ترتیبات لازم را برقرار نموده است، شامل ترتیبات مربوط به رزمایش‌ها (مانورها)، تمرینها و ممیزی‌های داخلی، که از طریق آن مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی رضایت حاصل می‌کند که کشتی به‌طور موفقیت‌آمیزی تصدیق مورد لزوم طبق بند (۱. ۱. ۱. ۱۹)، را طی شش‌ماه به اتمام رسانده است؛
۵. ترتیبات جهت انجام تصدیق‌های مورد لزوم در بند (۱. ۱. ۱. ۱۹) ایجاد شده است؛
۶. فرمانده، مأمور امنیتی کشتی، و دیگر کارکنان کشتی که دارای وظایف امنیتی خاص هستند با وظایف و مسؤولیت‌های خود آن‌طور که در این بخش از آیین‌نامه ذکر شده و با مقررات مربوط طرح امنیتی کشتی که در کشتی موجود است آشنا هستند و چنین اطلاعاتی به زبان کاری کارکنان کشتی یا زبانهای قابل فهم آنان تهیه شده است؛ و
۷. مأمور امنیتی کشتی الزامات این بخش از آیین‌نامه را برآورده ساخته است.
۳. ۴. ۱۹ـ گواهینامه موقت بینالمللی امنیت کشتی ممکن است توسط مرجع دریایی یا سازمان امنیتی شناخته شده‌ای که اختیار یافته است به نیابت از وی عمل کند، صادر شود.
۴. ۴. ۱۹ـ گواهینامه موقت بینالمللی امنیت کشتی باید برای شش‌ماه معتبر باقی بماند، یا تا زمانی که گواهینامه مورد لزوم بند (۲. ۱۹) صادر شود، هر کدام زودتر باشد و ممکن است تمدید نشود.
۵. ۴. ۱۹ـ هیچ دولت متعاهدی نباید گواهینامه موقت بینالمللی امنیت کشتی متعاقب متوالی را برای یک کشتی صادر نماید، اگر بنابر قضاوت مرجع دریایی یا سازمان امنیتی شناخته شده، یکی از اهداف کشتی یا شرکت کشتیرانی از درخواست چنین گواهینامه‌ای برای مدتی افزون بر زمان گواهینامه موقت اولیه آن‌طور که در بند (۴. ۴. ۱۹) توصیف شده، اجتناب از تطابق کامل با فصل (۲ـ۱۱) یا این بخش از آیین‌نامه باشد.
۶. ۴. ۱۹ از نظر مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱)، دولت‌های متعاهد ممکن است، پیش از پذیرش گواهینامه موقت بینالمللی امنیت کشتی به عنوان گواهینامه معتبر، اطمینان حاصل نمایند که الزامات بندهای (۴. ۲. ۴. ۱۹) تا (۶. ۲. ۴. ۱۹) برآورده شده است.
پیوست بخش (الف)
پیوست ۱
فرم گواهینامه بینالمللی امنیت کشتی
گواهینامه بینالمللی امنیت کشتی
(مهر رسمی) (کشور)
شماره گواهینامه: ……….
صادره به‌موجب مقررات
آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری
(آیین‌نامه آی اس پی اس)
تحت مسؤولیت دولت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(نام کشور)
توسط ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(اشخاص یا سازمان مجاز)
نام کشتی: ………………………………………..
شماره یا حروف مشخصه: ………………………………………..
بندر ثبت: ………………………………………..
نوع کشتی: ………………………………………..
وزن ناخالص: ………………………………………..
شماره سازمان بینالمللی دریانوردی: ………………………………………..
نام و نشانی شرکت کشتیرانی: ………………………………………..
گواهی می‌شود:
۱. که سامانه (سیستم) امنیتی کشتی و دیگر تجهیزات امنیتی مربوط طبق بند (۱. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه «آی اس پی اس» تصدیق شده است؛
۲. که این تصدیق نشان داد که سامانه (سیستم) امنیتی کشتی و هر تجهیزات امنیتی مربوط از کلیه جوانب رضایت‌بخش بوده و کشتی با الزامات قابل اعمال فصل (۲ـ۱۱) معاهده (کنوانسیون) و بخش (الف) آیین‌نامه «آی اس پی اس» مطابقت دارد.
۳. که کشتی دارای طرح امنیتی تأیید شده کشتی می‌باشد.
تاریخ تصدیق اولیه/ مجدد که مبنای این گواهینامه می‌باشد: ……………………………………………..
این گواهینامه تا تاریخ …….. با رعایت تصدیق‌های مندرج بند (۱. ۱. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه «آی اس پی اس»، اعتبار دارد.
صادره در …………………………………………………………………………………………..
(محل صدور گواهینامه)
تاریخ صدور گواهینامه: ………………………………………………………..
(امضای مقام مسؤول مجاز صادرکننده گواهینامه)
(مهر یا امضای مقام صادرکننده، حسب مورد)
پشت‌نویسی جهت تصدیق میانی
گواهی می‌شود که با تصدیق میانی مورد لزوم در بند (۱. ۱. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس، تشخیص داده شد که کشتی با مقررات مربوط فصل ۲ـ۱۱ معاهده (کنوانسیون) و بخش (الف) آیین‌نامه «آی اس پی اس» مطابقت دارد.
تصدیق میانی امضاء: …………………………………
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………
تاریخ: …………………………………
(مهر یا امضای مقام مسؤول، در صورت اقتضاء)
پشت‌نویسی جهت تصدیق‌های اضافی۱
تصدیق اضافی امضاء: …………………………………
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………
تاریخ: …………………………………
(مهر یا امضای مقام مسؤول، در صورت اقتضاء)
تصدیق اضافی امضاء: …………………………………
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………
تاریخ: …………………………………
(مهر یا امضای مقام مسؤول، در صورت اقتضاء)
تصدیق اضافی امضاء: …………………………………
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………
تاریخ: …………………………………
(مهر یا امضای مقام مسؤول، در صورت اقتضاء)
تصدیق اضافی طبق بند (۲. ۷. ۳. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس
گواهی می‌شود که با تصدیق اضافی مورد لزوم در بند (۲. ۷. ۳. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس تشخیص داده شد که کشتی با مقررات مربوط فصل ۲ـ۱۱ معاهده (کنوانسیون) و بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس مطابقت دارد.
تصدیق اضافی امضاء: …………………………………
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………
تاریخ : …………………………………
(مهر یا امضای مقام مسؤول، در صورت اقتضاء)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ این قسمت از گواهینامه توسط مرجع دریایی برای مشخص کردن اینکه تصدیق اضافی را به‌گونه پیش‌بینی شده در بند (۱۹.۱.۱.۴) ایجاد کرده یا نکرده است، تعدیل خواهد شد.
پشت‌نویسی جهت تمدید گواهینامه‌ای که کمتر از پنج سال اعتبار دارد، هنگامی که بند (۳. ۳. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس اعمال می‌شود.
این کشتی با مقررات مربوط بخش(الف) آیین‌نامه «آیاسپیاس» مطابقت دارد و این گواهینامه باید طبق بند (۳. ۳. ۱۹) بخش(الف) آیین‌نامه آیاسپیاس تا تاریخ ……… معتبر پذیرفته شود.
امضاء : …………………………………
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………
تاریخ: …………………………………
(مهر یا امضای مقام مسؤول، در صورت اقتضاء)
پشت‌نویسی هنگامی که تصدیق مجدد تکمیل شده است و بند (۴. ۳. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس اعمال می‌شود.
این کشتی با مقررات مربوط بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس مطابقت دارد و این گواهینامه باید طبق بند (۴. ۳. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس تا تاریخ …….. معتبر پذیرفته شود.
امضاء : …………………………………
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………
تاریخ: …………………………………
(مهر یا امضای مقام مسؤول، در صورت اقتضاء)
پشت‌نویسی جهت تمدید اعتبار گواهینامه تا زمان رسیدن به بندر تصدیق هنگامی که بند (۵. ۳. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس اعمال می‌شود یا برای دادن مهلت هنگامی که بند (۶. ۳. ۱۹) بخش(الف) آیین‌نامه «آیاسپیاس» اعمال می‌شود.
این‌گواهینامه باید طبق بند (۵. ۳. ۱۹)/ (۶. ۳. ۱۹) ۱ بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس، تا تاریخ ….. معتبر پذیرفته شود.
امضاء: …………………………………
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………
تاریخ: …………………………………
(مهر یا امضای مقام مسؤول، در صورت اقتضاء)
پشت‌نویسی جهت جلو انداختن تاریخ انقضاء هنگامی که بند (۱. ۷. ۳. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه «آیاسپیاس» اعمال می‌شود.
طبق بند (۱. ۷. ۳. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه «آیاسپیاس»، تاریخ جدید انقضاء ۲ ………… می‌باشد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ در صورت اقتضاء حذف شود.
۲ـ در صورت تکمیل این بخش از گواهینامه، تاریخ انقضای مندرج در بالای گواهینامه نیز باید بر این اساس اصلاح شود.
امضاء: …………………………………
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………
تاریخ: …………………………………
(مهر یا امضای مقام مسؤول، در صورت اقتضاء)
پیوست ۲
فرم گواهینامه موقت بینالمللی امنیت کشتی
گواهینامه موقت بینالمللی امنیت کشتی
(مهر مقام مجاز) (کشور)
شماره گواهینامه: ……….
صادره به‌موجب مقررات
آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری
(آیین‌نامه آی اس پی اس)
تحت مسؤولیت دولت
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(نام کشور)
توسط ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(اشخاص یا سازمان مجاز)
نام کشتی: ………………………………………
شماره یا حروف مشخصه: ………………………………………
بندر ثبت: ………………………………………
نوع کشتی: ………………………………………
وزن ناخالص: ………………………………………
شماره سازمان بینالمللی دریانوردی: ………………………………………
نام و نشانی شرکت کشتیرانی: ………………………………………
آیا این گواهینامه، گواهینامه موقت متعاقب متوالی است؟ بله / خیر ۱
اگر جواب مثبت است، تاریخ صدور گواهینامه موقت اولیه: ……………..
گواهی می‌شود که با الزامات بند (۲. ۴. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس مطابقت شده است.
این گواهینامه متعاقب بند (۴. ۱۹) بخش (الف) آیین‌نامه آیاسپیاس صادر می‌شود.
این گواهینامه تا تاریخ ……………………….. معتبر می‌باشد.
صادره از …………………………………………………..
(محل صدور گواهینامه)
(تاریخ صدور) …………………………… ……………………………………….
(امضای مقام به‌طور مقتضی
مجاز شده صادرکننده گواهینامه)
(مهر یا امضای مقام صادرکننده، در صورت اقتضاء)
بخش (ب)
راهنمای مربوط به مقررات فصل ۲ـ۱۱ پیوست
معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)
آن‌طور که اصلاح شده و بخش(الف) این آیین‌نامه
۱ـ مقدمه
کلیات
۱. ۱ـ پیش گفتار این آیین‌نامه نشان می‌دهد که فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه، چهارچوب بینالمللی جدیدی را در ارتباط با اقدامات افزایش امنیت دریانوردی، وضع می‌نماید که از طریق آن کشتی و تسهیلات بندری می‌توانند با یکدیگر در شناسایی و جلوگیری از اعمالی که امنیت را در بخش حمل و نقل دریایی به مخاطره می‌اندازد همکاری نمایند.
۲. ۱ـ این مقدمه، به‌صورت خلاصه، روش‌های مورد نظر برای تعیین و اجرای اقدامات و ترتیبات لازم برای دستیابی و مطابقت با مقررات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه را بیان می‌کند و عوامل اصلی که این راهنما بر اساس آن پیشنهاد شده است را معرفی می‌نماید. این راهنما در بندهای (۲) تا (۱۹) پیش‌بینی شده است . این راهنما همچنین موضوعات اساسی که باید به هنگام اعمال این راهنما در مورد کشتی‌ها و تسهیلات بندری مدنظر قرار گیرد را تعیین می‌نماید.
۳. ۱ـ اگر علاقه خواننده تنها به کشتی‌ها مربوط می‌شود، قویاً توصیه می‌شود که این بخش از آیین‌نامه به طور کلی به ویژه بندهای مربوط به تسهیلات بندری مطالعه شود. به همین ترتیب در مورد افرادی که علاقمندی اصلی آنها تسهیلات بندری می‌باشد، باید بندهای مربوط به کشتی‌ها را نیز مطالعه نمایند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ در صورت اقتضاء حذف شود.
۴. ۱ـ راهکار ارائه شده در بندهای بعدی، عمدتاً مربوط است به حفاظت از کشتی هنگامی که در یک تسهیلات بندری قرار دارد. اگر چه ممکن است شرایطی وجود داشته باشد که یک کشتی برای تسهیلات بندری تهدیدی را ایجاد نماید، مثلاً هنگامی که کشتی در تسهیلات بندری قرار دارد، می‌تواند به‌عنوان پایگاه شروع یک حمله مورد استفاده قرار بگیرد. به‌هنگام بررسی اقدامات امنیتی لازم جهت واکنش به تهدیدات امنیتی ناشی از کشتی‌ها، افرادی که ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری را انجام می‌دهند یا طرح امنیتی تسهیلات بندری را تهیه می‌نمایند، باید تعدیل‌های مقتضی را برای راهکار ارائه شده در بندهای بعدی را مدنظر قرار دهند.
۵. ۱ـ خواننده راهنمایی می‌شود که هیچ چیز در این بخش از آیین‌نامه نباید در تضاد با هر یک از مقررات فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین‌نامه قرائت یا تفسیر شود و مقررات مذکور همیشه بر هر گونه تناقض ناخواسته که ممکن است سهواً در این بخش از آیین‌نامه بیان شده باشد، حاکم است. راهکار مندرج در این بخش از آیین‌نامه باید همیشه به‌صورتی قرائت، تفسیر و اعمال گردد که هماهنگ با اهداف، مقاصد و اصول مندرج در فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه باشد.
مسؤولیت‌های دولت‌های متعاهد
۶. ۱ـ دولت‌های متعاهد، به‌موجب مقررات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه دارای مسؤولیت‌های مختلفی می‌باشند که از جمله شامل موارد زیر می‌باشد:
ـ تعیین سطح امنیتی قابل اعمال؛
ـ تأیید طرح امنیتی کشتی و اصلاحیه‌های مربوط به طرح تأیید شده پیشین؛
ـ تصدیق مطابقت کشتی‌ها با مقررات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه و صدور گواهینامه بینالمللی امنیت کشتی برای آنها؛
ـ تعیین آن دسته از تسهیلات بندری واقع در قلمرو آنان که مستلزم تعیین مأمور امنیتی تسهیلات بندری می‌باشد، که آن شخص مسؤولیت تهیه طرح امنیتی تسهیلات بندری را بر عهده خواهد داشت.
ـ حصول اطمینان از تکمیل و تأیید ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری و اصلاحیه‌های بعدی ارزیابی تأیید شده پیشین؛
ـ تأیید طرح امنیتی تسهیلات بندری و اصلاحیه‌های بعدی طرح تأیید شده پیشین؛ و
ـ انجام اقدامات وارسی (کنترلی) و تطابقی؛
ـ سنجش طرحهای تأیید شده؛ و
ـ ارسال اطلاعات به سازمان بینالمللی دریانوردی و به صنایع بندری و کشتیرانی.
۷. ۱ـ دولت‌های متعاهد می‌توانند، مقام های منتخبی را از داخل دولت تعیین یا مشخص نمایند که وظایف امنیتی آنها را در ارتباط با تسهیلات بندری، طبق فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه بر عهده بگیرند و می‌توانند به سازمان‌های امنیتی شناخته شده اجازه دهند تا فعالیت خاصی را در رابطه با تسهیلات بندری انجام دهند، اما تصمیم نهایی درخصوص پذیرش و تأیید این فعالیت بر عهده دولت متعاهد یا مقام منتخب خواهد بود. مراجع دریایی نیز ممکن است برخی وظایف امنیتی در ارتباط با کشتی‌ها را، به سازمان‌های امنیتی شناخته شده محول نمایند. وظایف یا فعالیت‌های زیر نمی‌تواند به سازمان امنیتی شناخته شده محول شود:
ـ تعیین سطح امنیتی قابل اعمال؛
ـ تعیین آن دسته از تسهیلات بندری واقع در قلمرو دولت متعاهد که لازم است برای آن، یک مأمور امنیتی تسهیلات بندری تعیین شود تا طرح امنیتی تسهیلات بندری را تهیه نماید؛
ـ تأیید ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری یا اصلاحیه‌های بعدی ارزیابی تأیید شده پیشین؛
ـ تأیید طرح امنیتی تسهیلات بندری یا اصلاحیه‌های بعدی طرح تأیید شده پیشین؛
ـ انجام اقدامات وارسی (کنترلی) و تطابقی؛ و
ـ تعیین الزامات مربوط به اظهارنامه امنیتی
تعیین سطح امنیتی
۸. ۱ـ تعیین سطح امنیتی قابل اعمال در هر زمان خاص، جزء مسؤولیت دولت‌های متعاهد بوده و در مورد کشتی‌ها و تسهیلات بندری قابل اعمال است. بخش (الف) این آیین‌نامه سه سطح امنیتی را جهت استفاده بینالمللی تعریف می‌کند که عبارتند از:
ـ سطح امنیتی ۱، عادی؛ سطحی که در آن کشتی‌ها و تسهیلات بندری در حالت عادی فعالیت می‌نمایند؛
ـ سطح امنیتی ۲، فوق العاده؛ سطح قابل اعمال، مادامی که خطر وقوع یک حادثه امنیتی افزایش می‌یابد؛ و
ـ سطح امنیتی ۳، استثنایی؛ سطح قابل اعمال برای یک دوره زمانی، هنگامی که خطر وقوع حادثه امنیتی احتمال می‌رود یا قریب الوقوع است.
شرکت کشتیرانی و کشتی
۹. ۱ـ هر شرکت کشتیرانی که کشتی‌‌هایی را اداره می‌کند که فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه در مورد آنها قابل اعمال است، باید یک مأمور امنیتی شرکت برای شرکت کشتیرانی و یک مأمور امنیتی کشتی برای هر یک از کشتی‌‌های خود تعیین نماید. وظایف، مسؤولیت‌ها و نیازهای آموزشی این مأموران و الزامات مربوط به رزمایش‌ها(مانورها) و تمرینات در بخش (الف) این آیین‌نامه تعریف شده است.
۱۰. ۱ـ مسؤولیت‌های مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی، علاوه بر موارد دیگر، مختصراً شامل: حصول اطمینان از انجام دقیق ارزیابی امنیتی کشتی، تهیه طرح امنیتی کشتی و ارائه آن جهت تأیید به‌وسیله مرجع دریایی یا به نیابت از آن و سپس قراردادن طرح روی کشتی‌ای است که بخش (الف) این آیین‌نامه در مورد آن اعمال می‌شود و در رابطه با آن، شخص مذکور به عنوان مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی تعیین شده است.
۱۱. ۱ـ طرح امنیتی کشتی باید نشانگر تدابیر امنیتی فیزیکی و عملیاتی باشد که کشتی باید انجام دهد تا اطمینان حاصل کند که همیشه در سطح امنیتی ۱ فعالیت می‌نماید. همچنین طرح باید تدابیر امنیتی مضاعف یا شدیدتری را نشان دهد که خود کشتی می‌تواند انجام دهد تا به سطح امنیتی ۲ تغییر یابد یا در آن فعالیت کند، هنگامی که به آن چنین دستوری داده می‌شود. علاوه بر این، طرح باید اقدامات اولیه احتمالی را نشان دهد که کشتی برای واکنش به موقع به فرمان‌های صادره توسط افراد پاسخگو در سطح امنیتی ۳ در برابر یک حادثه امنیتی یا خطر مربوط به‌آن، می‌تواند انجام دهد.
۱۲. ۱ـ کشتی‌‌هایی که الزامات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه در مورد آنها اعمال می‌شود، لازم است که یک طرح امنیت کشتی که توسط مرجع دریایی یا به نیابت از آن تأیید شده را همراه داشته باشند و طبق آن فعالیت نمایند. مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی و مأمور امنیتی کشتی باید تداوم ارتباط و کارایی طرح را از طریق انجام ممیزی‌های داخلی وارسی (کنترل) کنند. اصلاحات هر یک از عناصر طرح تأیید شده که به تشخیص مرجع دریایی نیازمند تأییدیه می‌باشد، باید پیش از الحاق به طرح تأیید شده و اجرای آن توسط کشتی، برای بازبینی و تأیید ارائه شود.
۱۳. ۱ـ کشتی باید یک گواهینامه بینالمللی امنیت کشتی با خود داشته باشد که نشان دهد کشتی با الزامات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه مطابقت دارد. بخش (الف) این آیین‌نامه شامل مقررات مربوط به تصدیق و صدور گواهینامه مطابقت کشتی‌ها با الزامات مربوط، بر اساس تصدیق اولیه، مجدد و میان دوره‌ای می‌باشد.
۱۴. ۱ـ هنگامی که یک کشتی در بندر دولت متعاهدی قرار دارد یا به‌طرف بندر دولت متعاهدی حرکت می‌کند، دولت متعاهد به‌موجب مفاد مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱) این حق را دارد که اقدامات وارسی(کنترلی) و تطابقی مختلفی را در رابطه با آن کشتی اعمال نماید. کشتی مشمول بازرسی‌های وارسی(کنترلی) کشور صاحب بندر است اما این بازرسی‌ها معمولاً به خودی خود به بررسی طرح امنیتی کشتی، مگر در شرایط خاص، منجر نخواهد شد. اگر دولت متعاهدی که اقدامات وارسی(کنترلی) و تطابقی را انجام می‌دهد دلایلی برای باور این مطلب داشته باشدکه امنیت کشتی یا تسهیلات بندری که به آن سرویس دهی می‌نماید، به مخاطره افتاده است، کشتی ممکن است، مشمول اقدامات وارسی(کنترلی) اضافه‌تر نیز قرار بگیرد.
۱۵. ۱ـ همچنین لازم است کشتی اطلاعاتی را به همراه داشته باشد تا در صورت درخواست دولت‌های متعاهد در دسترس آنان قرار گیرد و این اطلاعات نشان دهد چه کسی مسؤول تصمیم‌گیری درخصوص به کارگیری کارکنان کشتی و اظهارنظر در مورد جوانب مختلف مربوط به کارگیری کشتی مزبور می‌باشد.
تسهیلات بندری
۱۶. ۱ـ هر دولت متعاهد، باید از تکمیل ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری برای هر یک از تسهیلات بندری واقع در قلمرو خود که به کشتی‌‌هایی که به سفرهای بینالمللی مشغول هستند خدمات‌دهی (سرویس‌دهی) می‌نمایند، اطمینان حاصل نماید. دولت متعاهد، مقام منتخب یا یک سازمان امنیتی شناخته شده ممکن است این ارزیابی را انجام دهند. ارزیابی امنیتی تکمیل شده تسهیلات بندری باید توسط دولت متعاهد یا مقام منتخب ذی‌ربط تأیید شود. این تأیید را نمی‌توان محول نمود. ارزیابی‌های امنیتی تسهیلات بندری باید به‌صورت ادواری بازبینی شود.
۱۷. ۱ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری اساساً یک تجزیه و تحلیل از خطرات مربوط به کلیه جوانب عملیاتی تسهیلات بندری می‌باشد، تا مشخص شود که کدام بخش (بخش‌ها) بیشتر آسیب‌پذیر هستند و یا احتمالاً بیشتر در معرض خطر قرار دارند. خطر امنیتی، یعنی خطر یک حمله به همراه میزان آسیب‌پذیری هدف و نتایج آن حمله.
ارزیابی باید شامل مؤلفه‌های زیر باشد:
ـ تعیین خطر مشاهده شده نسبت به تأسیسات و زیرساخت بندر؛
ـ تشخیص آسیب‌پذیری‌های احتمالی؛ و
ـ محاسبه پیامدهای حوادث برآورده شده.
در انجام این تجزیه و تحلیل، ممکن است ارزیابی همه جانبه‌ای از سطح خطر انجام شود. ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری در تعیین این که کدام تسهیلات بندری نیاز به تعیین مأمور امنیتی تسهیلات بندری و تهیه طرح امنیتی تسهیلات بندری دارد، کمک خواهد کرد.
۱۸. ۱ـ تسیهلات بندری‌ای که باید با الزامات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه مطابقت نماید، لازم است یک مأمور امنیتی تسیهلات بندری تعیین نماید. وظایف، مسؤولیت‌ها و نیازهای آموزشی این مأموران و الزامات مربوط به رزمایش‌ها (مانورها) و تمرینات در بخش (الف) این آیین‌نامه تعریف شده است.
۱۹. ۱ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید تدابیر امنیتی فیزیکی و عملیاتی را نشان دهد که تسهیلات بندری باید انجام دهد تا اطمینان حاصل کند که همیشه در سطح امنیتی ۱ فعالیت می‌کند. همچنین طرح باید نشانگر اقدامات امنیتی مضاعف یا شدیدتری باشد که تسهیلات بندری می‌تواند انجام دهد تا به سطح امنیتی ۲ تغییر یابد یا در آن فعالیت کند، هنگامی که به آن چنین دستوری داده می‌شود. علاوه بر این، طرح باید اقدامات اولیه احتمالی را نشان دهد که تسهیلات بندری برای واکنش به موقع به فرمان‌های صادره توسط افراد پاسخگو در سطح امنیتی ۳ در برابر یک حادثه امنیتی یا خطر مربوط به آن، می‌تواند انجام دهد.
۲۰. ۱ـ تسهیلات بندری ای که باید با الزامات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه مطابقت نماید، لازم است یک طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری که توسط دولت متعاهد یا مقام منتخب ذی‌ربط تأیید شده، داشته باشد و طبق آن فعالیت نماید. مأمور امنیتی تسهیلات بندری باید مقررات آن را اجراء نماید و تداوم کارایی و ارتباط طرح را از طریق انجام ممیزی‌های داخلی اجرای طرح وارسی(کنترل) نماید. اصلاحات هر یک از عناصر طرح تأیید شده که به تشخیص دولت متعاهد یا مقام منتخب نیازمند تأییدیه می‌باشد، باید پیش از الحاق به طرح تأیید شده و اجرای آن در تسهیلات بندری، برای بازبینی و تأیید ارائه شوند. دولت متعاهد یا مقام منتخب ذی‌ربط ممکن است کارآیی طرح را بسنجند. ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری متعلق به یک تسهیلات بندری یا ارزیابی ای که بر اساس آن، این طرح تهیه می‌شود باید به طور منظم بازبینی شود. کلیه این فعالیت‌ها ممکن است منجر به اصلاحاتی در طرح تأیید شده شود. هرگونه اصلاح عناصر خاص طرح تأیید شده باید جهت تأیید، به دولت متعاهد یا مقام منتخب ذی‌ربط ارائه شود.
۲۱. ۱ـ کشتی‌‌هایی که از تسهیلات بندری استفاده می‌کنند، ممکن است مشمول بازرسی‌های وارسی(کنترلی) کشور صاحب‌بندر و اقدامات وارسی(کنترلی) مضاعف مندرج در مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱) قرار بگیرند. مسؤولین مربوط ممکن است درخواست نمایند که اطلاعات مربوط به کشتی، بار آن، مسافرین و کارکنان کشتی، پیش از ورود کشتی به بندر در اختیار آنها قرار گیرد. ممکن است شرایطی وجود داشته باشد که در آن، از ورود به بندر ممانعت به‌عمل آید.
اطلاعات و مکاتبات
۲۲. ۱ـ فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه دولت‌های متعاهد را ملزم می‌نماید که اطلاعات معینی را برای سازمان بینالمللی دریانوردی تهیه نمایند تا با در دسترس قرار دادن اطلاعات، ارتباط مؤثر و کارآمد بین دولت‌های متعاهد و بین مأموران امنیتی شرکت کشتیرانی و کشتی و مأموران امنیتی تسهیلات بندری میسر شود.
۲ـ تعاریف
۱. ۲ـ هیچ راهکاری در رابطه با تعاریف مندرج در فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین‌نامه ارائه نشده است.
۲. ۲ـ از نظر این بخش از آیین‌نامه:
۱. «قسمت» یعنی قسمتی از بخش(الف) آیین‌نامه و به‌صورت [قسمت الف/ (شماره قسمت مربوط)] نشان داده می‌شود؛
۲. «بند» یعنی یک بند از این بخش از آیین‌نامه و به‌صورت [ بند/(شماره بند مربوط) ] نشان داده می‌شود؛ و
۳. «دولت متعاهد» هنگامی که در بندهای (۱۴) الی (۱۸) استفاده می‌شود، یعنی «دولت متعاهدی که تسهیلات بندری در قلمرو آن واقع شده» و شامل ارجاع به مقام منتخب می باشد.
۳ـ کاربرد
کلیات
۱. ۳ـ راهکار ارائه شده در این بخش از آیین‌نامه باید به هنگام اجرای الزامات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه مدنظر قرار گیرد.
۲. ۳ـ با این وجود، تصدیق می‌شود که میزان کاربرد این راهکار در مورد کشتی‌ها، به نوع کشتی، محموله و یا مسافرین آن و الگوی تجاری و ویژگیهای تسهیلات بندری‌ای که کشتی به آن مراجعه می‌نماید، بستگی دارد.
۳. ۳ـ همین‌طور، در مورد راهکار مربوط به تسهیلات بندری، میزان کاربرد این راهکار در مورد تسهیلات بندری، به خود تسهیلات بندری، نوع کشتی‌‌هایی که از آن تسهیلات بندری استفاده می‌کنند، نوع محموله و یا مسافرین آن و الگوهای تجاری کشتی‌‌های مراجعه کننده به آن بستگی دارد.
۴. ۳ـ مقررات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه در مورد تسهیلات بندری‌ای که اصولاً جهت مقاصد نظامی طراحی و مورد استفاده قرار می‌گیرند، اعمال نمی‌شود.
۴ـ مسؤولیت‌های دولت‌های متعاهد
امنیت ارزیابی‌ها و طرحها
۱. ۴ـ دولت‌های متعاهد باید اطمینان حاصل نمایند که اقدامات مقتضی جهت پیشگیری از افشای غیرمجاز، یا دسترسی به اطلاعات و اسناد حساس امنیتی مربوط به ارزیابی‌های امنیتی کشتی، طرحهای امنیتی کشتی، ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری و طرحهای امنیتی تسهیلات بندری و ارزیابی‌ها یا طرحهای منحصر به فرد، به‌عمل آمده است.
مقامهای منتخب
۲. ۴ـ دولت‌های متعاهد ممکن است در داخل دولت، مقام منتخبی را جهت بر عهده گرفتن وظایف امنیتی خود در ارتباط با تسهیلات بندری آن‌طور که در فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین‌نامه درج شده، تعیین نمایند.
سازمان‌های امنیتی شناخته شده
۳. ۴ـ دولت‌های متعاهد ممکن است به یک سازمان امنیتی شناخته شده (آر اس اُ) اختیار دهند تا برخی فعالیت‌های امنیتی، از جمله موارد زیر را برعهده بگیرد:
۱. تأیید طرحهای امنیتی کشتی، یا اصلاحیه‌های مربوط به آن، به نیابت از مرجع دریایی؛
۲. تصدیق و صدور گواهینامه مطابقت کشتی‌ها با الزامات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه به نیابت از مرجع دریایی؛ و
۳. انجام ارزیابی‌های امنیتی تسهیلات بندری مورد لزوم توسط دولت متعاهد.
۴. ۴ـ همچنین هر سازمان امنیتی شناخته شده ممکن است به شرکت‌های کشتیرانی یا تسهیلات بندری در خصوص مسائل امنیتی، شامل ارزیابی‌های امنیتی کشتی، طرحهای امنیتی کشتی، ارزیابی‌های امنیتی تسهیلات بندری و طرحهای امنیتی تسهیلات بندری راهنمایی یا کمک ارائه نماید. این موضوع می‌تواند شامل تکمیل ارزیابی امنیتی کشتی یا طرح امنیتی کشتی، یا تکمیل ارزیابی و طرح امنیتی تسهیلات بندری باشد. اگر یک سازمان امنیتی شناخته شده چنین کاری را در رابطه با ارزیابی امنیتی کشتی یا طرح امنیتی کشتی انجام داده باشد، دیگر مجاز به تأیید آن طرح امنیتی نمی‌باشد.
۵. ۴ـ هنگامی که به یک سازمان امنیتی شناخته شده اختیار داده می‌شود، دولت‌های متعاهد باید به کفایت و قابلیت چنین سازمانی توجه نمایند. یک سازمان امنیتی شناخته شده باید بتواند موارد زیر را اثبات کند:
۱. تخصص در جوانب مربوط به امنیت؛
۲. دانش لازم در رابطه با عملیات کشتی و بندر، ازجمله آگاهی از طراحی و ساخت کشتی اگر خدماتی را در رابطه با کشتی‌ها ارائه می‌دهد و آگاهی لازم از طراحی و ساخت بندر در مواقعی که خدماتی را به تسهیلات بندری ارائه می‌دهد؛
۳. توانمندی خود در ارزیابی خطرات امنیتی احتمالی که ممکن است در طی فعالیت‌های کشتی و تسهیلات بندری حادث شوند؛ شامل فعل و انفعال کشتی/ بندر و نیز نحوه کاستن میزان این خطرات؛
۴. توانایی خود در حفظ و ارتقای مهارت‌های کارکنان خود؛
۵. توانایی خود برای وارسی (کنترل) تداوم وفاداری کارکنان خود؛
۶. توانایی خود برای اجرای اقدامات مقتضی جهت جلوگیری از افشای غیرمجاز یا دسترسی به اطلاعات حساس امنیتی؛
۷. آگاهی خود از الزامات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه و قوانین ملی و بینالمللی مربوط و الزامات امنیتی؛
۸. آگاهی خود از تهدیدات و الگوهای امنیتی موجود؛
۹. آگاهی خود درخصوص شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرناک؛
۱۰. آگاهی خود در زمینه شناسایی ویژگیهای شخصیتی و الگوهای رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می‌اندازند، بدون هیچگونه تبعیض؛
۱۱. آگاهی خود از فنون مورد استفاده به‌منظور سرپیچی از اقدامات امنیتی؛
۱۲. آگاهی خود از تجهیزات و سامانه (سیستم)های امنیتی و مراقبتی و محدودیت‌های عملیاتی آنها.
هنگامی که وظایف خاصی به یک سازمان امنیتی شناخته شده محول می‌گردد، دولت‌های متعاهد، از جمله مراجع دریایی، باید اطمینان حاصل‌کنند که آن سازمان امنیتی شناخته شده صلاحیت‌های لازم جهت انجام آن وظایف را دارا می‌باشد.
۶. ۴ـ یک سازمان شناخته شده، آن‌طور که در مقرره (۶) فصل (۱) تعریف شده و الزامات مقرره (۱) فصل (۱ـ۱۱) را انجام می‌دهد، ممکن است به عنوان یک سازمان امنیتی شناخته شده تعیین گردد، به شرطی که مهارت لازم در رابطه با مسائل امنیتی مندرج در بند (۵. ۴) را داشته باشد.
۷. ۴ـ مسؤول بندر، یا لنگرگاه یا متصدی تسهیلات بندری ممکن است به عنوان سازمان امنیتی شناخته شده تعیین گردند، به شرطی که مهارت لازم در رابطه با مسائل امینتی مندرج در بند (۵. ۴) را داشته باشند.
تعیین سطح امنیتی
۸ .۴ـ دولت‌های متعاهد، در تعیین سطح امنیتی باید اطلاعات کلی و جزئی تهدید را مدنظر قرار دهند. دولت‌های متعاهد باید یکی از سه سطح امنیتی قابل اعمال در مورد کشتی‌ها و تسهیلات بندری را به شرح زیر تعیین نمایند:
ـ سطح امنیتی ۱، عادی؛ سطحی که در آن، کشتی یا تسهیلات بندری در حالت عادی فعالیت دارد؛
ـ سطح امنیتی ۲، فوق العاده؛ سطح امنیتی قابل اعمال، مادامی که خطر وقوع یک حادثه امنیتی افزایش می‌یابد؛ و
ـ سطح امنیتی ۳، استثنائی؛ سطح قابل اعمال برای یک دوره زمانی، هنگامی که خطر وقوع حادثه امنیتی احتمال می‌رود یا قریب الوقوع است.
۹. ۴ـ اعمال سطح امنیتی ۳ اقدامی استثنائی است که تنها زمانی اعمال می‌شود که اطلاعات موثقی موجود است که احتمال وقوع یک حادثه می‌رود یا قریب‌الوقوع است. سطح امنیتی ۳ باید تنها برای مدتی تعیین شود که تهدید امنیتی یا یک حادثه امنیتی حقیقی بروز می‌نماید. اگر چه سطوح امنیتی از سطح امنیتی ۱ به سطح امنیتی ۲ و از آن به سطح امنیتی۳ تغییر می‌یابد، این احتمال هم وجود دارد که سطح امنیتی مسقیماً ازسطح امنیتی ۱ به سطح امنیتی ۳ تغییر یابد.
۱۰. ۴ـ در کلیه اوقات، فرمانده کشتی مسؤولیت نهایی در قبال ایمنی و امنیت کشتی را بر عهده دارد. حتی در سطح امنیتی ۳، فرمانده ممکن است به دنبال تشریح یا اصلاح دستورهای صادر شده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطرات مربوط به آن باشد، اگر دلایلی مبنی بر این که هر گونه پیروی از دستورها ممکن است ایمنی آن کشتی را به مخاطره اندازد، وجود داشته باشد.
۱۱. ۴ـ مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی (سی اس اُ) یا مأمور امنیتی کشتی (اس اس اُ) باید در اولین فرصت با مأمور امنیتی تسهیلات بندری‌ای (پی اف اس اُ) که کشتی قصد ورود به آن را دارد، به‌منظور تعیین سطح امنیتی قابل اعمال برای آن کشتی در تسهیلات بندری مربوط، ارتباط برقرار نماید. پس از برقراری تماس با کشتی، مأمور امنیتی تسهیلات بندری باید به کشتی هر گونه تغییر آتی سطح امنیتی تسهیلات بندری را اطلاع دهد و هرگونه اطلاعات امنیتی مربوط را در اختیار کشتی قرار دهد.
۱۲. ۴ـ ممکن است شرایطی وجود داشته باشد که به‌موجب آن، یک کشتی خاص نسبت به تسهیلات بندری‌ای که به آن وارد شده، در سطح امنیتی بالاتری فعالیت نماید، اما تحت هیچ شرایطی کشتی نمی‌تواند در سطح امنیتی پایین تری از تسهیلات بندری مذکور فعالیت نماید. اگر یک کشتی دارای سطح امنیتی بالاتری نسبت به تسهیلات بندری‌ای باشد که قصد استفاده از آن را دارد، مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی یا مأمور امنیتی کشتی باید بدون معطلی مأمور امنیتی تسهیلات بندری را مطلع سازد. مأمور امنیتی تسهیلات بندری باید مسؤولیت ارزیابی شرایط خاص را با مشاوره با مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی یا مأمور امنیتی کشتی بر عهده بگیرد و در مورد اقدامات امنیتی مناسب در ارتباط با کشتی، که می‌تواند شامل تکمیل و امضای اظهارنامه امنیتی شود، توافق نماید.
۱۳. ۴ـ دولت‌های متعاهد باید نحوه اعلام سریع اطلاعات مربوط به تغییر سطوح امنیتی را مدنظر قرار دهند. مراجع دریایی ممکن است بخواهند از پیامهای «سامانه (سیستم) خدمات مخابراتی ایمنی کشتی‌ها (ناوتکس)» یا اعلامیه‌های دریانوردی به عنوان شیوه‌ای جهت اطلاع تغییرات سطوح امنیتی کشتی، مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی و مأمور امنیتی کشتی استفاده نمایند یا ممکن است بخواهند سایر شیوه‌های ارتباطی را در نظر بگیرند که سرعت و پوشش معادل یا بهتری را دارا هستند. دولت‌های متعاهد باید روش‌هایی جهت مطلع ساختن مأموران امنیتی تسهیلات بندری از تغییرات حاصل در سطوح امنیتی تعیین نمایند. دولت‌های متعاهد باید جزئیات تماس آن دسته از افرادی که لازم است از تغییرات سطوح امنیتی مطلع شوند را گردآوری و حفظ و نگهداری نمایند. در حالی که نیازی نیست سطح امنیتی به عنوان مسأله حساس و خاصی در نظر گرفته شود، اما اطلاعات واقعی و پنهانی خطر می‌توانند بسیار حساس باشند. دولت‌های متعاهد باید توجه خاصی به نوع و جزئیات اطلاعات ارسال شده و روشی داشته باشند که از طریق آن اطلاعات برای مأموران امنیتی کشتی، مأموران شرکت کشتیرانی و مأموران امنیتی تسهیلات بندری ارسال می‌شوند.
نقاط تماس و اطلاعات مربوط به طرحهای امنیتی تسهیلات بندری
۱۴. ۴ـ هنگامی که یک تسهیلات بندری، دارای طرح امنیتی تسهیلات بندری است، این موضوع باید به سازمان اطلاع داده شود و آن اطلاعات نیز باید در دسترس مأموران امنیتی کشتی و شرکت کشتیرانی قرار گیرد. به جز جزئیات مربوط به وجود چنین طرحی، سایر جزئیات مربوط به طرح امنیتی تسهیلات بندری نباید منتشر شود. دولت‌های متعاهد باید ایجاد مراکز تماس مرکزی یا منطقه ای، یا دیگر روش‌های تهیه اطلاعات روزآمد در خصوص مکانهایی که طرحهای امنیتی تسهیلات بندری برای آنها وجود دارد، همراه با جزئیات تماس مأمور امنیتی تسهیلات بندری ذی‌ربط را مدنظر قرار دهند. وجود چنین مراکز تماسی باید اطلاع داده شود. دولت‌های متعاهد همچنین می‌توانند اطلاعاتی را درخصوص سازمان‌های امنیتی شناخته شده که تعیین شدهاند تا به نیابت از دولت متعاهد عمل کنند، همراه با جزئیات مسؤولیت‌های ویژه و شرایط اختیار تفویض‌شده به چنین سازمان‌های امنیتی شناخته‌شده‌ای را نیز تهیه نمایند.
۱۵. ۴ـ چنانچه یک بندر دارای طرح امنیتی تسهیلات بندری نمی‌باشد (و بنابراین مأمور امنیتی تسهیلات بندری ندارد) مراکز تماس مرکزی یا منطقه‌ای باید قادر به تعیین یک فرد مناسب و صلاحیتدار در ساحل باشند که بتواند اقدامات امنیتی مناسبی را که باید در صورت لزوم برای مدت اقامت کشتی موجود باشد، انجام دهد.
۱۶. ۴ـ دولت‌های متعاهد باید جزئیات تماس مأموران دولتی که مأمور امنیتی کشتی، مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی و مأمور امنیتی تسهیلات بندری بتوانند مسائل امنیتی را به آنها گزارش کنند، تهیه نمایند. این مأموران دولتی باید پیش از انجام هرگونه اقدام لازم، چنین گزارش‌هایی را ارزیابی نمایند. این مسائل گزارش‌شده ممکن است دارای موضعی در ارتباط با اقدامات امنیتی باشد که تحت صلاحیت دولت متعاهد دیگری باشد. در این گونه موارد، دولت‌های متعاهد باید با همتای خود در دولت متعاهد دیگر جهت بحث و مذاکره درخصوص اینکه چه اقدامات اصلاحی و جبرانی مناسب است، ارتباط برقرار کند. به همین منظور، جزئیات تماس مأموران دولتی باید به اطلاع سازمان بینالمللی دریانوردی برسد.
۱۷. ۴ـ دولت‌های متعاهد همچنین باید اطلاعات مشخص شده در بندهای (۱۴. ۴) الی (۱۶. ۴) را بنا به درخواست دیگر، در اختیار دولت‌های متعاهد قرار دهند.
اوراق شناسایی
۱۸. ۴ـ دولت‌های متعاهد نسبت به صدور اوراق شناسایی مناسب جهت مأموران دولتی که حق رفتن روی کشتی‌ها یا ورود به تسهیلات بندری را در حین انجام وظایف رسمی خود دارند و تعیین روش‌هایی جهت تصدیق صحت و سقم چنین اوراقی ترغیب می‌گردند.
سکوهای ثابت و شناور و واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل
۱۹. ۴ـ دولت‌های متعاهد باید برقراری اقدامات امنیتی لازم جهت سکوهای ثابت و شناور و واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل را مدنظر قرار دهند، تا آنها بتوانند با کشتی‌‌هایی که ملزم به مطابقت با مفاد فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه هستند، فعل و انفعال انجام دهند. ۱
کشتی‌‌هایی که ملزم نیستند با بخش (الف) این آیین‌نامه مطابقت نمایند
۲۰. ۴ـ دولت‌های متعاهد باید برقراری اقدامات امنیتی مناسبی را جهت افزایش امنیت کشتی‌‌هایی که فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه در مورد آنها اعمال نمی‌گردد، در نظر بگیرند و اطمینان حاصل نمایند که مقررات امنیتی که اعمال می‌شود در مورد چنین کشتی‌‌هایی، امکان تعامل با کشتی‌‌هایی که بخش (الف) این آیین نامه در مورد آنها اعمال می‌شود، را میّسر می‌سازد.
تهدیدات علیه کشتی‌ها و سایر حوادث در دریا
۲۱. ۴ـ دولت‌های متعاهد باید یک راهکار کلی در رابطه با اقدامات مقتضی مورد نظر پیش‌بینی نماینـد تا خطر امنیتی را در مورد کشتی‌‌هایی که در دریا، محـق به برافراشتن
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ به برقراری اقدامات مقتضی جهت افزایش امنیت کشتی‌ها، تسهیلات بندری، واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل و سکوهای ثابت و شناوری که تحت پوشش فصل (۲-۱۱) معاهده (کنوانسیون) سولاس ۱۹۷۴(۱۳۵۳) نیستند (مصوب قطعنامه ۷ فراهمایی سولاس ۲۰۰۲ «۱۳۸۱»)، مراجعه نمایید.
پرچم آنها هستند، کاهش دهد. آنها باید توصیه‌های خاصی را در ارتباط با اقدامی که باید طبق سطوح امنیتی ۱ تا ۳ صورت گیرد، ارائه نمایند، اگر:
۱. تغییری در سطح امنیتی قابل اعمال در مورد کشتی، هنگامی که در دریا است به وجود آمده باشد، مثلاً به‌دلیل منطقه جغرافیایی که در آن فعالیت می‌کند یا مربوط به خود کشتی؛ و
۲. هنگامی که حادثه امنیتی یا خطر مربوط به آن برای کشتی‌ای که در دریا حرکت می‌کند، وجود دارد.
دولت‌های متعاهد باید بهترین روش‌ها و رویه‌ها را برای این اهداف تعیین کنند. در صورت قریب الوقوع بودن حمله، کشتی، باید با افراد مسؤول پاسخگو به حوادث امنیتی در کشور صاحب پرچم ارتباط مستقیم برقرار نماید.
۲۲. ۴ـ دولت‌های متعاهد همچنین باید نقطه تماسی را جهت توصیه امنیتی برای هر کشتی‌ای تعیین نمایند که:
۱. محق به برافراشتن پرچم آنها است؛ یا
۲. درآبهای سرزمینی آنها فعالیت می‌کند یا قصد ورود خود را به آبهای سرزمینی آنها اعلام کرده است.
۲۳. ۴ـ دولت‌های متعاهد باید به کشتی‌‌هایی که در آبهای سرزمینی آنها فعالیت می‌کنند یا قصد خود را برای ورود به آبهای سرزمینی آنها اعلام کرده‌اند، راهنمایی لازم را ارائه کنند، که می‌تواند شامل راهنمایی‌های زیر باشد:
۱. تغییر یا تأخیر در سفر مورد نظر خود؛
۲. دریانوردی در یک مسیر ویژه یا رفتن به سوی یک مکان خاص؛
۳. در دسترس بودن کارکنان یا تجهیزاتی که می‌تواند روی کشتی قرار بگیرد؛
۴. هماهنگ کردن زمان عبور، رسیدن به بندر یا ترک آن، به‌منظور میسر ساختن همراهی توسط قایقهای گشتی یا هواپیما (هواپیماهای دارای بال ثابت یا بالگرد (هلیکوپتر))
دولت‌های متعاهد باید وجود هر منطقه محدودیت‌دار موقت را به کشتی‌‌هایی که در آبهای سرزمینی آنها فعالیت می‌کنند، یا قصد ورود به آبهای سرزمینی آنها را اعلام کرده اند، یادآوری نمایند.
۲۴. ۴ـ دولت‌های متعاهد باید به کشتی‌‌هایی که در آبهای سرزمینی آنها فعالیت می‌کنند، یا قصد ورود به آبهای سرزمینی آنها را اعلام کرده اند، پیشنهاد نمایند که جهت حفاظت از کشتی و به‌منظور حفاظت دیگر کشتی‌‌هایی که در نزدیکی هستند، هر اقدام امنیتی که دولت متعاهد ممکن است توصیه نماید، را فوری اجراء نمایند.
۲۵. ۴ـ طرحهای آماده شده توسط دولت‌های متعاهد جهت اهداف مندرج در بند (۲۲. ۴)، باید حاوی اطلاعاتی درخصوص نقطه تماس مناسب، که بیست و چهار ساعته در دسترس باشد، در داخل دولت متعاهد، از جمله نقطه تماس مرجع دریایی، باشد. این طرحها همچنین باید اطلاعات مربوط به شرایطی را که در آن مرجع دریایی معتقد است باید از کشورهای ساحلی مجاور کمک گرفته شود و روند برقراری ارتباط بین مأموران امنیتی تسهیلات بندری و مأموران امنیتی کشتی را در برداشته باشد.
موافقت‌نامه‌های امنیتی جایگزین
۲۶. ۴ـ دولت‌های متعاهد، در بررسی چگونگی اجرای فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه، ممکن است یک یا چند موافقت‌نامه با یک یا چند دولت متعاهد منعقد نمایند. دامنه موافقت‌نامه، به سفرهای بینالمللی کوتاه در مسیرهای ثابت بین تسهیلات بندری واقع درآبهای سرزمینی طرفهای موافقت‌نامه محدود می‌شود. به هنگام انعقاد موافقت‌نامه و پس از آن، دولت‌های متعاهد باید با دیگر دولت‌های متعاهد و مراجع دریایی که در نتایج موافقت‌نامه ذی‌نفع هستند، مشورت نمایند. کشتی‌‌هایی که پرچم کشوری را برافراشته‌اند که عضو موافقت‌نامه نمی‌باشد، تنها مجاز هستند که در مسیرهای ثابت تحت پوشش موافقت‌نامه فعالیت نمایند، اگر مرجع دریایی آنها توافق نماید که کشتی باید با مقررات موافقت‌نامه مطابقت نماید و کشتی را ملزم به انجام چنین کاری بداند. تحت هیچ شرایطی، این موافقت‌نامه نمی‌تواند سطح امنیتی دیگر کشتی‌ها و تسهیلات بندری را که تحت پوشش آن قرار ندارند، به مخاطره بیاندازد، و به‌ویژه، کلیه کشتی‌‌های تحت پوشش این موافقت‌نامه، نمی‌توانند فعالیت‌های کشتی ـ با ـ کشتی را با کشتی‌‌هایی که تحت پوشش موافقت‌نامه نیز نیستند، انجام دهند. هرگونه فعل و انفعال عملیاتی که توسط کشتی‌‌های تحت پوشش موافقت‌نامه صورت می‌گیرد، باید در موافقت‌نامه ذکر شود. عملکرد هر موافقت‌نامه باید به‌صورت مداوم وارسی (کنترل) شود و در صورت لزوم اصلاح گردد و در هر صورت باید هر پنج‌سال یک‌بار بازنگری شود.
تمهیدات برابر جهت تسهیلات بندری
۲۷. ۴ـ برای برخی تسهیلات بندری خاص که فعالیت‌های محدود یا خاصی دارند، و تردد در آنها کم نیست، اقدامات امنیتی مشابه آنچه در فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه ذکر شده جهت حصول اطمینان از تطابق آنها، لازم به نظر می‌رسد. این موارد، خصوصاً در مورد پایانه‌هایی که به کارخانه‌ها متصل هستند یا زمینهای اطراف اسکله‌ها که فعالیت مداوم ندارند، صدق می‌کند.
سطح خدمه
۲۸. ۴ـ مرجع دریایی، در برقراری حداقل خدمه ایمن برای کشتی، باید این مطلب را موردتوجه قرار دهد ۱ که مقررات مربوط به حداقل خدمه ایمن که در مقرره (۱۴) فصل (۵) ۲ ذکر شده، تنها به دریانوردی ایمن کشتی می‌پردازد. مرجع دریایی همچنین باید هر گونه بار کاری اضافی ناشی از اجرای طرح امنیتی کشتی را مدنظر قرار دهد و اطمینان حاصل کند که کشتی از خدمه کارآمد و مناسب برخوردار است. در انجام این کار، مرجع دریایی باید تصدیق نماید که کشتی‌ها قادر هستند ساعات استراحت و دیگر اقدامات مربوط به «خستگی» که در قانون ملی ذکر شده در زمینه کلیه وظایف مربوط به کشتی که به کارکنان مختلف کشتی محول می‌شود، را انجام دهند.
اقدامات وارسی (کنترلی) و تطابقی ۳
کلیات
۲۹. ۴ـ مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱)، اقدامات وارسی(کنترلی) و تطابقی قابل اعمال در کشتی‌ها را طبق فصل (۲ـ۱۱) شرح می‌دهد. این اقدامات به سه بخش مجزا تقسیم‌بندی می‌شود؛ وارسی(کنترل) کشتی‌‌هایی که در حال حاضر در بندر قرار دارند، وارسی(کنترل) کشتی‌‌هایی که قصد ورود به بندر دولت متعاهد دیگری را دارند، و مقررات مضاعفی که در خصوص هر دو وضعیت پیشین کاربرد دارد.
۳۰. ۴ـ مقرره (۱. ۹) فصل (۲ـ۱۱)، وارسی(کنترل) کشتی‌ها در بندر، نظامی را برای وارسی (کنترل) کشتی‌ها در زمان توقف آنها در بندر یک کشور خارجی به اجراء در می‌آورد که مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده دولت متعاهد طبق آن اجازه دارند به روی کشتی بروند تا تصدیق نمایند که گواهینامه‌های مورد لزوم به‌صورت مناسب وجود دارند. سپس چنانچه دلایل روشنی مبنی بر عدم مطابقت کشتی وجود داشته باشد، اقدامات وارسی(کنترلی) مانند بازرسی‌های مضاعف یا توقیف اتخاذ می‌شود. این نظام، نظام‌های وارسی(کنترلی) موجود را نشان می‌دهد. ۴ مقرره (۱. ۹) فصل (۲ـ۱۱) از چنین نظام‌هایی ناشی می‌شود و هنگامی که مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده دلایل روشنی مبنی بر عدم مطابقت کشتی با الزامات فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین‌نامه داشته باشند، اقدامات مضاعف را میّسر می‌سازد (از جمله اخراج یک کشتی از بندر به عنوان یک اقدام وارسی (کنترلی) اتخاذ می‌شود). مقرره (۳. ۹) فصل (۲ـ۱۱) راهکارهای حفاظتی را شرح می‌دهد که اجرای مناسب و عادلانه این اقدامات مضاعف را ترغیب می‌نماید.
۳۱. ۴ـ مقرره (۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱) شامل اقدامات وارسی(کنترلی) جهت حصول اطمینان از تطابق کشتی‌‌هایی است که قصد ورود به بندر دولت متعاهد دیگری را دارند و مفهوم کاملاً متفاوتی را در رابطه با وارسی (کنترل) در فصل (۲ـ۱۱) ارائه می‌دهد که تنها در ارتباط با امنیت کاربرد دارد. به‌موجب این مقرره، ممکن است، پیش از اینکه کشتی وارد بندر شود، اقداماتی صورت گیرد تا امنیت به شکل بهتری تضمین شود. درست مثل مقرره (۱. ۹) فصل (۲ـ۱۱)، به کارگیری این نظام وارسی(کنترلی) مضاعف بستگی دارد به اینکه دلایل روشنی مبنی بر عدم مطابقت کشتی با فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین‌نامه وجود داشته باشد و شامل راهکارهای حفاظتی مهم در مقرره‌های (۲. ۲. ۹)،(۲.۵. ۹) و نیز مقرره (۳. ۹) فصل (۲ـ۱۱) می‌شود.
۳۲. ۴ـ دلایل روشن مبنی بر عدم مطابقت کشتی به معنی وجود شواهد یا اطلاعات موثقی است مبنی براینکه کشتی مزبور با الزامات فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین‌نامه، با در نظر گرفتن راهکار مندرج در این بخش از آیین‌نامه، مطابقت ندارد. این شواهد یا اطلاعات موثق ممکن است نشأت گرفته از قضاوت حرفه‌ای مأمور به‌طور مقتضی مجاز شده یا مشاهدات عینی وی به هنگام تصدیق گواهینامه بینالمللی امنیت کشتی یا
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ به اقدام بیشتر توسط سازمان بینالمللی دریانوردی در جهت افزایش امنیت دریانوردی، مصوب فراهمایی امنیت دریانوردی در قطعنامه ۳، که در میان سایر امور، از سازمان می خواهد که قطعنامه (۲۱)۸۹۰.الف مربوط به اصول به کارگیری حداقل خدمه ایمن را بازنگری نماید، مراجعه نمایید. این بازنگری ممکن است منجر به اصلاح مقرره (۱۴) فصل (۵) نیز شود.
۲ـ که در تاریخ تصویب این آیین‌نامه لازم‌الاجراء بوده است.
۳ـ به اقدام بیشتر توسط سازمان بینالمللی دریانوردی در جهت افزایش امنیت دریانوردی، مصوب فراهمایی امنیت دریانوردی در قطعنامه ۳، که در میان سایر امور، از سازمان می خواهد که قطعنامه های (۱۹)۷۸۷.الف و (۲۱)۸۲۲.الف در مورد روش‌های کنترل و بازرسی کشور صاحب بندر، را مورد بازنگری قرار دهد، مراجعه نمایید.
۴ـ مراجعه شود به مقرره ۱۹ فصل ۱ و مقرره ۲. ۶ فصل ۹ سولاس ۷۴ آن‌طور که اصلاح شده، ماده ۲۱ خط شاهین ۱۹۶۶ که توسط پروتکل ۱۹۸۸ اصلاح شده، مواد ۵ و ۶، مقرره ۸ (الف) ضمیمه ۱، مقرره ۱۵ ضمیمه ۲ مارپل ۷۸/۷۳ آن‌طور که اصلاح شده، ماده ۱۰ معاهده (کنوانسیون) اس تی سی دبلیو ۷۸ آن‌طور که اصلاح شده و قطعنامه‌های (۱۹)۷۸۷.الف و (۲۱)۸۲۲.الف مجمع سازمان
گواهینامه بینالمللی موقت امنیت کشتی، صادره طبق بخش (الف) این آیین‌نامه (گواهینامه)، یا سایر منابع باشد. حتی چنانچه گواهینامه معتبری در کشتی موجود باشد، ممکن است مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده بر اساس قضاوت حرفه‌ای خود، دلایل مشخصی برای باور اینکه کشتی مطابقت ندارد، داشته باشند.
۳۳. ۴ـ نمونه‌های دلایل مشخص ممکن در مقرره‌های (۱. ۹) و (۲. ۹) فصل(۲ـ۱۱) درصورت ارتباط شامل موارد زیر می‌شود:
۱.شواهد حاصل از بازبینی گواهینامه مبنی بر عدم اعتبار گواهینامه یا منقضی شدن آن؛
۲.شواهد یا اطلاعات موثق مبنی بر وجود نواقص جدی در تجهیزات امنیتی، مستندات یا ترتیباب مورد لزوم فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه؛
۳.دریافت یک گزارش یا شکایت، که بنا بر قضاوت شغلی مأمور به‌طور مقتضی مجاز شده، حاوی اطلاعات موثقی است که صریحاً نشان می‌دهد کشتی با الزامات فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین‌نامه مطابقت ندارد.
۴.شواهد یا مشاهدات به‌دست آمده توسط مأمور به‌طور مقتضی مجاز شده با استفاده از قضاوت شغلی وی، مبنی بر اینکه فرمانده یا کارکنان کشتی با روش‌های امنیتی مورد نیاز روی کشتی آشنایی ندارند یا نمی‌توانند رزمایش‌های(مانورهای) امنیتی مربوط به کشتی را انجام دهند یا چنین روش‌ها یا رزمایش‌هایی(مانورهایی) انجام نشده است؛
۵. شواهد یا مشاهدات به‌دست آمده توسط مأمور به‌طور مقتضی مجاز شده با استفاده از قضاوت شغلی وی، مبنی بر اینکه کارکنان کلیدی کشتی نمی‌توانند به نحو مناسب با دیگر کارکنان کلیدی روی کشتی که مسؤولیت‌های امنیتی دارند ارتباط برقرار نمایند؛
۶.شواهد یا اطلاعات موثق دال بر اینکه کشتی، افرادی را سوار کرده و یا در یک تسهیلات بندری یا از یک کشتی دیگر، کالا یا محموله‌ای را بارگیری کرده است که آن تسهیلات بندری یا کشتی دیگر، در تضاد با فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین‌نامه می‌باشند و کشتی مورد بحث اظهارنامه امنیتی را تکمیل نکرده است و اقدامات امنیتی مناسب ویژه یا مضاعفی را اتخاذ نکرده و یا از رویه‌های مناسب امنیتی مربوط به کشتی استفاده نکرده است؛
۷.شواهد یا اطلاعات موثق دال بر این که کشتی افرادی را سوار نموده یا کالا یا محموله‌ای را در یک تسهیلات بندری یا از یک منبع دیگر (به‌طور مثال یک کشتی دیگر، یا از طریق بالگرد(هلیکوپتر) بارگیری کرده است که آن تسهیلات بندری یا منبع دیگر ملزم به پیروی از فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین‌نامه نمی‌باشند و کشتی مزبور اقدامات امنیتی مناسب ویژه یا مضاعف را اتخاذ نکرده یا از رویه‌های مناسب امنیتی استفاده نکرده است؛ و
۸.اگر کشتی دارای گواهینامه بینالمللی موقت امنیتی کشتی باشد که به‌صورت متوالی و پی در پی صادر شده است، همآن‌طور که در بند (۴. ۱۹) بخش (الف) توضیح داده شده است، و چنانچه بنا بر قضاوت شغلی مأمور به‌طور مقتضی مجاز شده، یکی از اهداف این کشتی یا شرکت کشتیرانی از درخواست صدور چنین گواهینامه‌ای، اجتناب از تطابق کامل با فصل ۲ـ۱۱ یا بخش (الف) این آیین‌نامه، بیش از مدت اولین گواهینامه موقت آن‌طور که در بند (۴. ۴. ۱۹) بخش (الف) توضیح داده شده، باشد.
۳۴. ۴ـ مفاهیم حقوق بین‌الملل مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱) نیز به ویژه مطرح بوده، و این مقرره باید با در نظر داشتن مقرره (۴. ۲) فصل (۲ـ۱۱) اجراء گردد، زیرا این امکان وجود دارد که در شرایطی اقداماتی خارج از حیطه فصل (۲ـ۱۱) انجام شود یا لازم باشد که حقوق کشتی‌‌های تحت تأثیر واقع شده، خارج از حیطه فصل ۲ـ۱۱ مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱) به دولت‌های متعاهد در انجام اقداماتی که بر اساس و سازگار با حقوق بین‌الملل باشد و تضمین ایمنی و امنیت افراد، کشتی‌ها، تسهیلات بندری و دیگر اموال در مواقعی که کشتی هر چند با فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه مطابقت دارد، همچنان یک خطر امنیتی محسوب می‌شود، لطمه‌ای وارد نمی‌نماید.
۳۵. ۴ـ هنگامی که یک دولت متعاهد اقدامات وارسی(کنترلی) را در مورد یک کشتی به اجراء می‌گذارد، باید بدون درنگ، اطلاعات کافی را در اختیار مرجع دریایی مربوط قرار دهد تا مرجع دریایی بتواند به‌طور کامل ارتباط برقرار نماید.
وارسی(کنترل) کشتی‌ها در بندر
۳۶. ۴ـ هنگامی که عدم تطابق مربوط به نقص در تجهیزات یا اشتباه در مستندات باشد و منجر به توقیف آن کشتی شود وعدم تطابق را نتوان در بندر بازرسی اصلاح کرد، دولت متعاهد می‌تواند به کشتی اجازه دهد تا به بندر دیگری برود مشروط بر اینکه تمامی شرایط توافق شده بین کشورهای ساحلی و مرجع دریایی یا فرمانده برآورده شود.
کشتی‌‌هایی که قصد ورود به بندر دولت متعاهد دیگری را دارند
۳۷. ۴ـ مقرره (۱. ۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱) شامل فهرست اطلاعاتی است که دولت‌های متعاهد ممکن است آنها را به عنوان شرط ورود به بندر از کشتی مطالبه نمایند. یکی از اطلاعاتی که در فهرست آمده است تأیید اقدامات ویژه یا مضاعفی است که کشتی در ۱۰ بندر آخری که مراجعه کرده است، اتخاذ نموده است. مثال‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱. سوابق اقدامات اتخاذ شده هنگام مراجعه به تسهیلات بندری‌ای که در قلمرو کشوری قرار گرفته است که دولت متعاهد نمی‌باشد، به‌ویژه اقداماتی که به‌طور طبیعی توسط تسهیلات بندری واقع در قلمرو دولت‌های متعاهد صورت گرفته است؛ و
۲. هر اظهارنامه امنیتی که تسهیلات بندری یا دیگر کشتی‌ها در آن شرکت کرده‌اند.
۳۸. ۴ـ یک مورد دیگر از اطلاعات فهرست شده که ممکن است به عنوان شرط ورود به بندر مطالبه شود، این است که تأیید شود رویه‌های مناسب امنیتی در طی فعالیت کشتی با کشتی در مدت ده بار ورود قبلی کشتی به تسهیلات بندری اتخاذ شده است. معمولاً نیازی به درج و ثبت جابهجایی راهنماها، مسائل گمرکی، مهاجرت، تشریفات امنیتی، سوخت‌گیری، دوبه کاری، بارگیری ملزومات و تخلیه زباله کشتی در تسهیلات بندری نیست زیرا این موارد طبیعتاً در طرح امنیتی تسهیلات بندری ذکر می‌شود. نمونه اطلاعاتی که می‌تواند ارائه شود به قرار زیر است:
۱. سوابق اقدامات اتخاذ شده حین انجام فعالیت کشتی با کشتی، با کشتی‌ای که پرچم کشوری را برافراشته است که دولت متعاهد نمی‌باشد، به‌ویژه اقداماتی که به‌طور معمول توسط کشتی‌‌هایی که پرچم دولت‌های متعاهد را برافراشته‌اند، صورت گرفته است؛
۲. سوابق اقدامات صورت گرفته حین انجام فعالیت کشتی با کشتی، با کشتی ای که پرچم دولت متعاهدی را برافراشته است اما ملزم به تطابق با مقررات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه نمی‌باشد، به‌طور مثال یک رونوشت از گواهینامه امنیتی صادره برای آن کشتی به‌موجب مقررات دیگر؛ و
۳. در شرایطی که افراد یا کالاهای نجات‌یافته از دریا روی کشتی موجود باشد، کلیه اطلاعات شناسایی‌شده در مورد چنین افراد یا کالاهایی شامل هویت آنها، در صورت شناسایی آنان و نتایج هرگونه بازرسی انجام شده به نیابت از کشتی جهت ایجاد وضعیت ایمن برای افراد نجات داده شده. فصل (۲ـ۱۱) یا بخش (الف) این آیین‌نامه قصد ندارد تأخیری در تحویل افراد مضطر در دریا به یک مکان امن ایجاد نماید یا از انجام چنین کاری جلوگیری نماید. تنها هدف فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه فراهم کردن اطلاعات کافی و مناسب برای کشورها به‌منظور حفظ تمامیت امنیتی آنها می‌باشد.
۳۹. ۴ـ نمونه‌های دیگر اطلاعات امنیتی مناسب که جهت کمک به حصول اطمینان از ایمنی و امنیت افراد، تسهیلات بندری، کشتی‌ها و سایر دارایی‌ها به عنوان شرط ورود به بندر مورد نیاز است به قرار زیر است:
۱. اطلاعات موجود در ثبت خلاصه تاریخچه مستمر کشتی؛
۲. موقعیت مکانی کشتی در زمان گزارش دهی؛
۳. زمان تقریبی ورود کشتی به بندر؛
۴. فهرست کارکنان کشتی (خدمه)؛
۵. توضیحات کلی در مورد کالاهای روی کشتی؛
۶. فهرست مسافرین؛ و
۷. اطلاعات مورد لزومی که طبق مقرره (۵) فصل (۲ـ۱۱) باید همراه باشد.
۴۰. ۴ـ مقرره (۵. ۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱) به فرمانده کشتی اجازه می‌دهد که به محض اطلاع از این که کشور صاحب بندر یا کشور ساحلی اقدامات وارسی (کنترلی) را طبق مقرره (۲. ۹) فصل (۲ـ۱۱) اعمال می‌نماید، قصد خود را مبنی بر ورود کشتی به بندر، بازپس بگیرد. اگر فرمانده قصد خود را بازپس بگیرد، مقرره (۹) فصل (۲ـ۱۱) به هیچ وجه اعمال نمی‌شود و هر گونه اقدام دیگری که صورت می‌گیرد باید بر مبنا و طبق حقوق بین‌الملل باشد.
مقررات اضافی
۴۱. ۴ـ در کلیه موارد، هنگامی که از ورود کشتی ممانعت به‌عمل می‌آید یا کشتی از بندری اخراج می‌شود، کلیه حقایق شناخته شده باید به اطلاع مسؤولان کشورهای ذی‌ربط برسد. این اطلاعات باید حاوی موارد زیر باشد، اگر شناخته شود:
۱. نام کشتی، پرچم آن، شماره شناسایی کشتی، علامت خطاب، نوع کشتی و کالا؛
۲. دلیل عدم پذیرش جهت ورود یا اخراج از بندر یا مناطق بندری؛
۳. چنانچه مربوط باشد، ماهیت هرگونه عدم تطابق امنیتی؛
۴. چنانچه مربوط باشد، جزئیات هرگونه تلاش صورت‌گرفته جهت رفع عدم تطابق، از جمله هرگونه شرایط وضع شده به کشتی جهت سفر؛
۵. بندر(های) پیشین که به آن مراجعه کرده است و بنادری که اعلام نموده به آنها مراجعه خواهد نمود؛
۶. زمان عزیمت کشتی و زمان احتمالی تخمین زده شده ورود کشتی به آن بنادر؛
۷. هر دستور داده شده به کشتی، به‌طور مثال: گزارش‌دهی در طول مسیر آن؛
۸. اطلاعات موجود در مورد سطح امنیتی‌ای که کشتی در وضعیت فعلی در آن فعالیت می‌نماید؛
۹. اطلاعات مربوط به ارتباطاتی که کشور صاحب بندر با مرجع دریایی داشته است؛
۱۰. نقطه تماس کشور صاحب بندری که به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات بیشتر، گزارش تهیه می‌نماید؛
۱۱. فهرست خدمه و
۱۲. سایر اطلاعات مربوط.
۴۲. ۴ـ کشورهای ذی‌ربط جهت ارسال اطلاعات، شامل آن کشورهایی می‌شود که در مسیر پیش‌بینی شده کشتی تا بندر بعدی قرار دارند، به‌ویژه اگر کشتی قصد داشته باشد که وارد آبهای سرزمینی آن کشور ساحلی شود. دیگر کشورهای ذی‌ربط شامل کشورهای صاحب بندری می‌شود که کشتی پیشتر به آنها مراجعه کرده است، به این ترتیب امکان دستیابی به اطلاعات بیشتر میسر می‌شود و مسائل امنیتی مربوط به بنادر قبلی قابل حل خواهد بود.
۴۳. ۴ـ به هنگام اعمال اقدامات وارسی(کنترلی) و تطابقی، مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده باید اطمینان حاصل نمایند که هرگونه اقدامات یا مراحل اعمال شده مناسب هستند. این قبیل اقدامات یا مراحل، باید منطقی بوده و از حداقل سختگیری و زمان لازم جهت رفع یا کاهش عدم تطابق برخوردار باشد.
۴۴. ۴ـ واژه « تأخیر » در مقرره (۱. ۵. ۳. ۹) نیز به شرایطی اشاره می‌کند که متعاقب اقدامات انجام شده به‌موجب این مقرره، به کشتی مزبور بی دلیل اجازه ورود به بندر داده نمی‌شود یا کشتی بدون دلیل از بندر اخراج می گردد.
کشتی‌‌های غیرمعاهده‌ای(غیرکنوانسیونی) (کشتی‌‌هایی که اندازه آنها زیر حد استاندارد معاهده(کنوانسیون) باشد)
۴۵. ۴ـ در رابطه با کشتی‌‌هایی که پرچم کشوری را برافراشته‌اند که جزء دولت متعاهد معاهده (کنوانسیون) نمی باشد و عضو تشریفات (پروتکل) سولاس ۱۹۸۸ (۱۳۶۷) ۱ نیز نمی باشد، دولت‌های متعاهد نباید رفتار مساعدتری با چنین کشتی‌‌هایی داشته باشند. درنتیجه الزامات مقرره (۹) فصل(۲ـ۱۱) و راهکار مندرج در این بخش از آیین‌نامه باید در مورد آن کشتی‌ها اعمال گردد.
۴۶. ۴ـ کشتی‌‌های غیرمعاهده‌ای(غیرکنوانسیونی) نیز تحت اقداماتی قرار می گیرند که از طریق آنها امنیت کشورها حفظ می‌شود. این اقدامات باید با توجه کافی به الزامات فصل ۲ـ۱۱ و راهکار مندرج در این بخش از آیین‌نامه اتخاذ شود.
۵ ـ اظهارنامه امنیتی
کلیات
۱. ۵ ـ اظهارنامه امنیتی (دی اُ اس) باید زمانی تکمیل شود که دولت متعاهد تسهیلات بندری یا یک کشتی انجام آن را لازم بداند.
۱. ۱. ۵ ـ ممکن است نتایج حاصل از ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس اِی)، لزوم اظهارنامه امنیتی را روشن سازد و دلایل و شرایطی که برای آن، چنین اظهارنامه امنیتی لازم است باید در طرح امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس پی) ذکر گردد.
۲. ۱. ۵ ـ لزوم اظهارنامه امنیتی ممکن است توسط مرجع دریایی برای کشتی‌‌هایی که محق به برافراشتن پرچم آن هستند یا در نتیجه ارزیابی امنیتی کشتی مشخص شود و باید در طرح امنیتی کشتی ذکر شود.
۲. ۵ ـ احتمال دارد که تکمیل اظهارنامه امنیتی در سطوح امنیتی بالاتر درخواست شود؛ هنگامی که یک کشتی از سطح امنیتی بالاتری نسبت به تسهیلات بندری یا کشتی دیگری که با آن تعامل دارد برخوردار باشد و نیز در هنگام فعل و انفعال کشتی/ بندر یا فعالیت‌های کشتی با کشتی که به دلایل خاص آن کشتی از قبیل بار یا مسافران آن و یا شرایط موجود در تسهیلات بندری یا ترکیبی از تمامی این عوامل، خطر زیادی را برای اشخاص، دارایی‌ها و محیط زیست ایجاد می‌نماید.
۱. ۲. ۵ ـ چنانچه یک کشتی یا یک مرجع دریایی به نیابت از کشتی‌‌هایی که محق به برافراشتن پرچم آن هستند تکمیل اظهارنامه امنیتی را درخواست می‌کنند، مأمور امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس اُ) یا مأمور امنیتی کشتی (اس اس اُ) باید چنین درخواستی را تأیید کرده و در رابطه با اقدامات امنیتی مناسب بحث و گفتگو نمایند.
۳. ۵ ـ همچنین، مأمور امنیتی تسهیلات بندری می‌تواند پیش از تعامل کشتی/ بندر که در طـرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری ذکر شده، به عنوان یک موضوع
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ پروتکل ۱۹۸۸ (۱۳۶۷) در رابطه با معاهده (کنوانسیون) بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا مورخ ۱۹۷۴ (۱۳۵۳)
قابل توجه، اظهارنامه امنیتی را درخواست نماید. مثال‌ها ممکن است شامل سوار یا پیاده کردن مسافران، نقل و انتقال، بارگیری یا تخلیه کالاهای خطرناک یا مواد خطرآفرین باشد. ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری همچنین ممکن است تسهیلاتی را در مناطق پرجمعیت و یا در مجاورت آن و یا فعالیت‌های مهم اقتصادی را مشخص نماید که مستلزم اظهارنامه امنیتی هستند.
۴. ۵ ـ هدف اصلی از اظهارنامه امنیتی حصول اطمینان از این امر است که کشتی با تسهیلات بندری و یا با دیگر کشتی‌‌هایی که با آنها فعالیت متقابل دارد، در مورد اقدامات امنیتی مربوط که هر یک طبق مقررات طرحهای امنیتی تأیید شده خود اتخاذ می‌نمایند، به توافق رسیده اند.
۱. ۴. ۵ ـ اظهارنامه مورد توافق باید هم توسط تسهیلات بندری و هم کشتی (کشتی‌ها)، امضاء و تاریخ زده شود، تا در صورت اجراء مطابقت آنها را با فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه نشان دهد و باید شامل مدت اعتبار، سطح یا سطوح امنیتی مربوط و جزئیات تماس مربوط باشد.
۲. ۴. ۵ ـ تغییر در سطح امنیتی ممکن است منجر به تکمیل یک اظهارنامه جدید یا بازنگری شده شود.
۵. ۵ ـ اظهارنامه امنیتی باید به زبان انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیولی یا در صورت امکان، به زبان مشترک بین تسهیلات بندری و کشتی یا کشتی‌ها، تکمیل شود.
۶. ۵ ـ یک نمونه از اظهارنامه امنیتی در پیوست (۱) این بخش از آیین‌نامه ارائه شده است. این نمونه مربوط به اظهارنامه بین یک کشتی و یک تسهیلات بندری است. اگر قرار است که اظهارنامه امنیتی برای دو کشتی تکمیل گردد، این نمونه باید به‌صورت مناسب اصلاح گردد.
۶ ـ تعهدات شرکت کشتیرانی
کلیات
۱. ۶ ـ مقرره (۵) فصل (۲ـ۱۱) از شرکت کشتیرانی می‌خواهد تا اطلاعاتی را در اختیار فرمانده کشتی قرار دهد تا وی بتواند الزامات شرکت کشتیرانی را طبق مفاد آن مقرره برآورده سازد. این اطلاعات موارد زیر را در برمی‌گیرد:
۱. طرفهای مسؤول تعیین کارکنان عرشه، مانند شرکت‌های مدیریت کشتی، نمایندگان به کار گماری خدمه، پیمانکاران، و صاحب امتیازان (به‌طور مثال خرده‌فروش‌ها، کازینوها و غیره)؛
۲. طرفهای مسؤول تصمیم‌گیری در خصوص به کارگیری کشتی مثل اجاره‌کننده (اجاره‌کنندگان) کشتی بر اساس مدت زمان یا به‌صورت دربست یا دیگر نهادهایی که چنین صلاحیتی دارند؛ و
۳. در مواردی که کشتی تحت شرایط قرارداد اجاره به کار گرفته می‌شود، جزئیات تماس طرفهای قرارداد شامل جزئیات مدت قرارداد یا جزئیات اجاره‌کنندگان آن؛
۲. ۶ ـ طبق مقرره (۵) فصل (۲ـ۱۱) شرکت کشتیرانی متعهد می‌باشد که این اطلاعات را هنگامی که تغییراتی ایجاد می‌شود به‌روز نموده و آنها را نگهداری کند.
۳. ۶ ـ این اطلاعات باید به زبان انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیولی باشد.
۴. ۶ ـ در رابطه با کشتی‌‌های ساخته شده پیش از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)، این اطلاعات باید نشانگر شرایط حقیقی در آن تاریخ باشد.
۵. ۶ـ در رابطه با کشتی‌‌های ساخته شده در تاریخ اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳) یا پس از آن و برای کشتی‌‌های ساخته شده پیش از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳) که در تاریخ اول جولای (۱۱ تیر) هنوز خدمات‌دهی خود را آغاز نکرده‌اند، اطلاعات مزبور باید از زمان به خدمت‌گیری مجدد کشتی تهیه شود و باید شرایط حقیقی در آن تاریخ را نشان دهد.
۶. ۶ـ چنانچه یک کشتی پس از اول جولای ۲۰۰۴ (۱۱/۴/۱۳۸۳)، از خدمت‌دهی خارج شود، اطلاعات مذکور باید از تاریخ به خدمت‌گیری مجدد کشتی تهیه شود و باید نشانگر شرایط حقیقی در آن تاریخ باشد.
۷. ۶ـ نیازی به نگهداری اطلاعات تهیه شده پیشین که ربطی به شرایط حقیقی در آن تاریخ ندارد، روی کشتی نمی‌باشد.
۸. ۶ـ هنگامی که مسؤولیت فعالیت یک کشتی به یک شرکت کشتیرانی دیگر محول می‌شود، نیازی به نگهداری اطلاعات مربوط به شرکت کشتیرانی‌ای که کشتی را اداره می‌کرده است، روی کشتی وجود ندارد.
به علاوه، راهکارهای مربوط دیگر در قسمتهای (۸)، (۹) و (۱۳) ارائه شده است.
۷ـ امنیت کشتی
راهکار مربوط در قسمتهای (۸)، (۹) و (۱۳) ارائه شده است.
۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی
ارزیابی امنیتی
۱. ۸ـ مأمور امنیتی شرکت (سی اس اُ) مسؤول حصول اطمینان از انجام ارزیابی امنیتی کشتی (اس اس ای) برای هر یک از کشتی‌‌های ناوگان شرکت مذکور می‌باشد که ملزم به رعایت مقررات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه می‌باشند و مسؤولیت انجام این کار به عهده مأمور امنیتی شرکت (سی اس اُ) می‌باشد. اگرچه مأمور امنیتی شرکت نیازی نیست لزوماً کلیه وظایف محوله مربوط به سمت خود را شخصاً انجام دهد، مسؤولیت نهائی حصول اطمینان از صحت انجام آنها بر عهده شخص مأمور امنیتی شرکت خواهد بود.
۲. ۸ـ پیش از شروع ارزیابی امنیتی کشتی، مأمور امنیتی شرکت باید مطمئن شود که از اطلاعات موجود مربوط به ارزیابی خطر برای بنادری که کشتی به آنها مراجعه خواهد کرد یا در آنها مسافرین پیاده یا سوار می‌شوند و اطلاعات مربوط به تسهیلات بندری و اقدامات حفاظتی آنها، بهره برداری صورت گرفته است. مأمور امنیتی شرکت باید گزارش‌های پیشین در مورد نیازهای امنیتی مشابه را مطالعه نماید. در صورت امکان، مأمور امنیتی شرکت باید با افراد ذی‌ربط روی کشتی و تسهیلات بندری ملاقات نموده و در مورد اهداف و شیوه‌های ارزیابی بحث و گفتگو نماید. مأمور امنیتی شرکت باید تابع راهنمایی‌های خاصی باشد که توسط دولت‌های متعاهد پیشنهاد می‌شود.
۳. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید موارد زیر را روی کشتی یا داخل کشتی مورد توجه قرار دهد:
۱. امنیت فیزیکی؛
۲. یکپارچگی ساختاری؛
۳. نظام‌های حفاظت از کارکنان؛
۴. سیاستهای شکلی؛
۵. سامانه‌های رادیویی و مخابراتی، شامل سامانه‌ها و شبکه‌های رایانه‌ای (کامپیوتری)؛ و
۶. دیگر مکانهایی که در صورت آسیب‌دیدگی و یا استفاده جهت مشاهده غیرمجاز، خطری برای افراد، اموال یا عملیات روی کشتی یا درون تسهیلات بندری ایجاد می‌نمایند.
۴. ۸ـ افرادی که در انجام ارزیابی امنیتی کشتی شرکت می‌نمایند باید قادر باشند در موارد زیر کمکهای کارشناسانه ارائه دهند:
۱. شناخت الگوها و تهدیدهای امنیتی موجود؛
۲. شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرناک؛
۳. شناسایی الگوهای شخصیتی یا رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می‌اندازند، بدون هیچگونه تبعیض؛
۴. شیوه‌های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی؛
۵. روش‌های مورد استفاده جهت ایجاد یک حادثه امنیتی؛
۶. تأثیرات انفجار در تجهیزات و سازه‌های کشتی؛
۷. امنیت کشتی؛
۸. فعالیت‌های تجاری متقابل کشتی/بندر؛
۹. برنامه ریزی پیش‌آمدهای محتمل‌الوقوع و آمادگی و واکنش در مواقع اضطراری؛
۱۰. امنیت فیزیکی؛
۱۱. سامانه‌های رادیویی و مخابراتی، شامل سامانه‌ها و شبکه‌های رایانه‌ای (کامپیوتری)؛
۱۲. مهندسی دریایی؛ و
۱۳. فعالیت‌های کشتی و بندر.
۵. ۸ـ مأمور امنیتی شرکت باید اطلاعات مورد نیاز جهت انجام ارزیابی را جمع‌آوری نموده و ثبت نماید که شامل موارد زیر می‌باشد:
۱. طرح کلی کشتی؛
۲. مناطقی که باید دسترسی به آنها محدود شود، از قبیل پل فرماندهی، موتورخانه گروه (الف)، دیگر ایستگاههای وارسی (کنترلی) آن‌طور که در فصل (۲ـ۲) ذکر شده است و غیره؛
۳. موقعیت و عملکرد هر یک از نقاط دسترسی حقیقی یا احتمالی به کشتی؛
۴. تغییرات جزر و مدی که ممکن است در میزان آسیب پذیری یا امنیت کشتی تأثیر بگذارد؛
۵. محل انبار کالا و نحوه چیدن کالا؛
۶. محل مخازن کشتی و مکان ذخیره تجهیزات نگهداری اساسی کشتی؛
۷. مکانهایی که بار بدون همراه در آن نگهداری می‌شوند؛
۸. تجهیزات وضعیت اضطراری و آماده باش موجود جهت ارائه خدمات ضروری؛
۹. تعداد کارکنان کشتی، وظایف امنیتی موجود و فعالیت‌های موجود و مربوط به الزامات آموزشی شرکت؛
۱۰. تجهیزات ایمنی و امنیتی موجود جهت حفاظت از مسافران و کارکنان کشتی؛
۱۱. مسیرهای فرار و تخلیه و ایستگاههای تجمع که باید جهت اطمینان از تخلیه اضطراری ایمن و منظم از کشتی ایجاد شوند؛
۱۲. توافقهای موجود با شرکت‌های امنیتی خصوصی که خدمات امنیتی درون کشتی و درون آبی را ارائه می‌کنند؛ و
۱۳. اقدامات و راهکارهای امنیتی در حال اجراء، از جمله بازرسی‌ها و روش‌های وارسی (کنترلی)، سامانه‌های شناسایی، تجهیزات نظارتی و مراقبتی، اوراق شناسایی کارکنان، سامانه‌های ارتباطی، زنگهای اعلام خطر، روشنایی، وارسی(کنترل) دسترسی و دیگر سامانه(سیستم)های مقتضی.
۶. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید هر یک از نقاط دسترسی شناسایی شده، مانند عرشه‌های آزاد (روباز) را مورد سنجش قرار دهد و امکان استفاده از آن را توسط افرادی که قصد نقض امنیت دارند، ارزیابی نماید. این امر شامل نقاط دسترسی جهت افرادی که دسترسی قانونی دارند و همچنین افرادی که درصدد ورود غیرمجاز هستند می‌شود.
۷. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید تداوم ارتباط اقدامات امنیتی موجود، راهکارها، رویه‌ها و عملکردها را در هر دو شرایط معمول و اضطراری بررسی نماید و باید یک راهکار امنیتی که شامل موارد زیر باشد، تعیین نماید:
۱. مناطق محدودیت‌دار؛
۲. شیوه‌های واکنش در برابر آتش یا دیگر شرایط اضطراری؛
۳. سطح نظارت بر کارکنان کشتی، مسافران، بازدیدکنندگان، فروشندگان، فن‌ورز (تکنسین)های تعمیراتی، کارگران عرشه و غیره؛
۴. تعداد و کارآمدی گشتهای امنیتی؛
۵. سامانه‌های وارسی (کنترل) دسترسی شامل سامانه(سیستم)های شناسایی؛
۶. سامانه‌ها و شیوه‌های ارتباطات امنیتی؛
۷. دربهای امنیتی، حصارها و روشنایی؛ و
۸. سامانه‌ها و تجهیزات امنیتی و نظارتی، اگر موجود باشد.
۸. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید افراد، فعالیت‌ها، خدمات و عملیاتی که حفاظت از آنها اهمیت دارد را مورد توجه قراردهد، از جمله:
۱. کارکنان کشتی؛
۲. مسافران، بازدیدکنندگان، فروشندگان، فن‌ورز (تکنسین)های تعمیراتی، کارکنان تسهیلات بندری و غیره؛
۳. توانایی حفظ ناوبری ایمن و واکنش در شرایط اضطراری؛
۴. بار، به‌ویژه کالاهای خطرناک یا مواد خطرآفرین؛
۵. انبارهای کشتی؛
۶. سامانه‌ها و تجهیزات ارتباطات امنیتی، اگر موجود باشد؛ و
۷. سامانه‌ها و تجهیزات امنیتی نظارتی. اگر موجود باشد.
۹. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید کلیه خطرات احتمالی، شامل انواع حوادث امنیتی زیر را مدنظر قرار دهد:
۱. هرگونه آسیب یا تخریب وارده به کشتی یا تسهیلات بندری، به‌طور مثال: به‌وسیله وسایل انفجاری، ایجاد حریق عمدی، خراب کاری، یا کارشکنی؛
۲. ربودن یا تصرف کشتی یا افراد روی آن؛
۳. دستکاری محموله، تجهیزات یا سامانه‌های ضروری کشتی یا انبارهای آن؛
۴. دسترسی یا استفاده غیرمجاز، از جمله حضور مسافران قاچاق؛
۵. قاچاق اسلحه یا تجهیزات، شامل سلاحهای کشتار جمعی؛
۶. استفاده از کشتی جهت حمل افرادی که قصد ایجاد حادثه امنیتی دارند و یا حمل تجهیزات آنان توسط کشتی؛
۷. استفاده از خود کشتی به عنوان یک حربه یا به عنوان وسیله‌ای جهت ایجاد خسارت یا تخریب؛
۸. حمله به کشتی از سوی دریا هنگامی که کشتی در اسکله یا لنگرگاه است؛ و
۹. حمله به کشتی مادامی که در دریا است.
۱۰. ۸ـ ارزیابی امنیتی کشتی باید تمامی آسیب‌پذیری‌های ممکن، از جمله موارد زیر را مدنظر قرار دهد:
۱. تضاد بین اقدامات امنیتی و اقدامات ایمنی؛
۲. تضاد بین وظایف روی کشتی و وظایف امنیتی؛
۳. وظایف مراقب و نگهبانی، تعداد کارکنان کشتی به‌ویژه پیامدهای مربوط به خستگی، میزان هوشیاری و نحوه عملکرد خدمه؛
۴. هرگونه نقص شناسایی‌شده در آموزش‌های امنیتی؛
۵. هرگونه تجهیزات و سامانه‌های امنیتی، از جمله سامانه‌های ارتباطی.
۱۱. ۸ـ مأمور امنیتی شرکت و مأمور امنیتی کشتی باید همیشه نسبت به تأثیر اقدامات امنیتی بر کارکنان کشتی که به مدت طولانی در کشتی می‌مانند توجه داشته باشند. به هنگام تدوین اقدامات امنیتی، باید توجه خاصی به راحتی، آسایش و حریم شخصی کارکنان کشتی و توانایی حفظ کارآمدی آنها در مدتهای طولانی مبذول شود.
۱۲. ۸ـ به محض تکمیل ارزیابی امنیتی کشتی، باید گزارشی تهیه شود، شامل خلاصه‌ای از نحوه انجام ارزیابی، شرحی از هر آسیب‌پذیری شناسایی‌شده در طی ارزیابی و شرحی از اقدامات متقابلی که ممکن است در ارتباط با هر آسیب‌پذیری مورد استفاده قرار گیرد. گزارش مزبور باید از دسترسی غیرمجاز یا افشاء محافظت شود.
۱۳. ۸ـ اگر ارزیابی امنیتی کشتی توسط شرکت کشتیرانی صورت نگیرد، گزارش ارزیابی امنیتی کشتی باید توسط مأمور امنیتی شرکت بازنگری شده و تأیید گردد.
بازرسی امنیتی در محل
۱۴. ۸ـ بازرسی امنیتی در محل، جزء لاینفک هر ارزیابی امنیتی کشتی می‌باشد. بازرسی امنیتی در محل باید اقدامات حفاظتی موجود روی کشتی، روش‌ها و فعالیت‌ها را جهت اهداف زیر ارزیابی نموده و محک بزند:
۱. حصول اطمینان از انجام کلیه وظایف امنیتی کشتی؛
۲. وارسی (کنترل) مناطق محدودیت‌دار به‌منظور حصول اطمینان از اینکه تنها افراد مجاز حق دسترسی دارند؛
۳. وارسی (کنترل) دسترسی به کشتی شامل هرگونه سامانه‌های شناسایی؛
۴. نظارت بر مناطق عرشه و اطراف کشتی؛
۵. وارسی (کنترل) سوار شدن افراد و وسایل شخصی آنها (بارهای با همراه و بدون همراه و وسایل شخصی کارکنان کشتی)؛
۶. نظارت بر جابهجایی کالا و تحویل مایحتاج کشتی؛ و
۷. حصول اطمینان از در دسترس بودن آسان ارتباطات، اطلاعات و تجهیزات امنیتی کشتی.
۹ـ طرح امنیتی کشتی
کلیات
۱. ۹ـ مأمور امنیتی شرکت (سی اس اُ) مسؤول حصول اطمینان از تهیه طرح امنیتی کشتی (اس اس پی) و ارائه آن جهت تأیید می‌باشد. مفاد هر طرح امنیتی کشتی بسته به نوع کشتی‌‌هایی که تحت پوشش قرار می‌دهد، متفاوت می‌باشد. ارزیابی امنیتی کشتی، ویژگیهای خاص یک کشتی و تهدیدات احتمالی و آسیب‌پذیری‌ها را مشخص خواهد نمود. برای تهیه طرح امنیتی کشتی، لازم است که به تفصیل به این ویژگی‌ها پرداخته شود. مراجع دریایی ممکن است در مورد تهیه و مفاد طرح امنیتی کشتی توصیه‌ای را ارائه نمایند.
۲. ۹ـ کلیه طرحهای امنیتی کشتی باید موارد زیر را ارائه دهد:
۱. جزئیات ساختار سازمانی امنیت کشتی؛
۲. جزئیات ارتباطات کشتی با شرکت کشتیرانی، تسهیلات بندری یا دیگر کشتی‌ها و مسؤولان ذی‌ربطی که دارای مسؤولیت امنیتی هستند؛
۳. جزئیات مربوط به سامانه‌های ارتباطی جهت برقراری ارتباط مداوم و مؤثر در داخل کشتی و بین کشتی با سایرین، از جمله تسهیلات بندری؛
۴. جزئیات اقدامات امنیتی پایه در سطح امنیتی ۱، شامل اقدامات عملیاتی و فیزیکی که همواره اجراء می‌شوند؛
۵. جزئیات اقدامات امنیتی مضاعف که به کشتی اجازه می‌دهد بدون تأخیر به سطح امنیتی ۲ و در صورت لزوم به سطح امنیتی ۳ ارتقاء پیدا نماید؛ و
۶. آمادگی جهت بازنگری یا ممیزی مداوم طرح امنیتی کشتی و اصلاح آن با توجه به تجارب یا تغییر شرایط؛ و
۷. تشریفات گزارش‌دهی تفصیلی به نقاط تماس دولت‌های متعاهد ذی‌ربط.
۳. ۹ـ تهیه یک طرح امنیتی کارآمد برای کشتی، باید بر اساس یک ارزیابی کلی از کلیه مسائلی باشد که به امنیت کشتی مربوط می‌شود به‌ویژه شامل یک ارزیابی همه‌جانبه از ویژگیهای فیزیکی و عملیاتی هر کشتی، از قبیل طرح سفر هر کشتی.
۴. ۹ـ کلیه طرحهای امنیتی کشتی باید توسط مرجع دریایی یا به نیابت از آن تأیید شود. اگر مرجع دریایی از یک سازمان امنیتی شناخته شده (آر اس اُ) جهت بازنگری یا تأیید طرح امنیتی کشتی استفاده می‌کند، سازمان امنیتی مزبور نباید با هر سازمان امنیتی شناخته شده دیگری که طرح امنیتی را تهیه کرده یا در تهیه آن همکاری نموده است، ارتباط برقرار نماید.
۵. ۹ـ مأموران امنیتی شرکت و مأموران امنیتی کشتی باید راهکارهایی جهت انجام امور زیر تدوین نمایند:
۱. ارزیابی تداوم کارآیی طرح امنیتی کشتی؛ و
۲. تهیه اصلاحیه‌های طرح امنیتی، پس از تأیید آن.
۶. ۹ـ اقدامات امنیتی مندرج در طرح امنیتی کشتی، باید در زمان تصدیق اولیه جهت تطابق کشتی با الزامات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه اجراء گردد. در غیر این‌صورت، نمی‌توان گواهینامه بینالمللی امنیت مورد نیاز کشتی را برای کشتی مزبور صادر کرد. اگر متعاقباً هرگونه نقصی در تجهیزات یا سامانه‌های امنیتی ایجاد شود یا به هر دلیلی وقفه‌ای در یک اقدام امنیتی صورت گیرد، باید تدابیر امنیتی معادل و موقتی اتخاذ شود و به مرجع دریایی اطلاع داده شود و به تأیید آن برسد.
سازماندهی و انجام وظایف امنیتی کشتی
۷. ۹ـ علاوه بر راهکار مندرج در بند (۲. ۹)، طرح امنیتی کشتی باید موارد زیر که به کلیه سطوح امنیتی مربوط می‌شود را تعیین نماید:
۱. وظایف و مسؤولیت‌های کلیه کارکنان روی کشتی که دارای وظایف امنیتی هستند؛
۲. روش‌ها یا حفاظت‌های لازم جهت میسر نمودن حفظ ارتباطات مداوم در کلیه اوقات؛
۳. روش‌های مورد نیاز جهت ارزیابی تداوم کارآیی رویه‌های امنیتی و هرگونه تجهیزات و سامانه‌های نظارتی و امنیتی، از قبیل روش‌های تشخیص نقص یا درست کار نکردن تجهیزات یا سامانه‌ها و روش‌های واکنش در برابر آنها؛
۴. روش‌ها و تشریفات حفاظت از اطلاعات حساس امنیتی که به شکل کاغذی یا به‌صورت الکترونیکی نگهداری می‌شوند؛
۵. نوع سامانه‌ها و تجهیزات مراقبتی و امنیتی و الزامات مربوط به نگهداری آنها، چنانچه موجود باشد؛
۶. روش‌های حصول اطمینان از ارائه به موقع و ارزیابی گزارش‌های مربوط به موارد احتمالی نقض امنیت یا مسائل امنیتی؛ و
۷. روش‌های تهیه، حفظ و نگهداری، و روزآمد سازی فهرست موجودی کالاهای خطرناک یا مواد خطرآفرین موجود در کشتی، از جمله محل آنها.
۸ .۹ـ مابقی بخش (۹) به‌طور ویژه به اقدامات امنیتی می‌پردازد که در هر سطح امنیتی ممکن است اتخاذ گردد که شامل موارد زیر می باشد:
۱. دسترسی کارکنان کشتی، مسافران، بازدیدکنندگان و غیره به کشتی؛
۲. مناطق محدودیت‌دار روی کشتی؛
۳. جابهجایی کالا؛
۴. تحویل مایحتاج کشتی؛
۵. جابهجایی بار بدون همراه؛ و
۶. نظارت بر امنیت کشتی.
دسترسی به کشتی
۹. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی را تعیین نماید که کلیه روش‌های دسترسی به کشتی را که در ارزیابی امنیتی کشتی مشخص شده است، پوشش می‌دهد و باید شامل موارد زیر باشد:
۱. نردبان‌های دسترسی؛
۲. پله‌های ورودی به کشتی؛
۳. پلکان‌های متحرک؛
۴. دربها، روزنه‌های جانبی، پنجره‌ها و دریچه‌ها؛
۵. طنابهای مهار کشتی و زنجیرهای لنگر؛ و
۶. جرثقیل‌ها و چرخ دنده‌های بالا برنده.
۱۰. ۹ـ برای هر یک از این موارد، طرح امنیتی کشتی باید مکانهای مناسبی را مشخص کند، برای وقتی که محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های دسترسی در هر سطح امنیتی اعمال می‌گردد برای هر سطح امنیتی، در طرح امنیتی کشتی باید نوع محدودیت یا ممنوعیت قابل اعمال و روش اجرای آن ذکر شود.
۱۱. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید برای هر سطح امنیتی، راههای شناسایی لازم جهت اجازه دسترسی به کشتی و ماندن افراد در کشتی بدون بروز هرگونه مشکلی را تعیین نماید. این کار احتمالاً مستلزم تهیه سامانه تعیین هویت مناسب جهت تعیین هویت دائم کارکنان کشتی و موقتی جهت بازدیدکنندگان از کشتی می‌باشد. هر سامانه تعیین هویت باید در صورت عملی بودن انجام این کار با سامانه قابل اعمال در تسهیلات بندری هماهنگ باشد. مسافران باید بتوانند هویت خود را با ارائه کارتهای عبور و مرور، بلیت و غیره اثبات نمایند اما نباید به آنها اجازه داده شود که بدون نظارت به مناطق محدودیت‌دار دسترسی پیدا کنند. طرح امنیتی کشتی باید مقرراتی را جهت حصول اطمینان از اینکه سامانه‌های تعیین هویت به‌طور منظم روزآمد می‌شوند وضع نموده و اطمینان حاصل کند که استفاده ناصحیح از رویه‌ها منجر به اعمال اقدامات کیفری می‌شود.
۱۲. ۹ـ افرادی که مایل نیستند یا نمی‌توانند هویت خود را اثبات کنند و یا هدف از ورود خود را هنگامی که از آنها درخواست می‌شود، بیان نمایند، باید از دسترسی به کشتی محروم شده و تلاش آنها جهت دسترسی باید در صورت لزوم، به مأموران امنیتی کشتی، مأموران امنیتی شرکت، مأمور امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس اُ) و نیز مقامهای محلی یا ملی که مسؤولیت‌های امنیتی دارند گزارش شود.
۱۳. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید تعداد اعمال هرگونه وارسی(کنترل) دسترسی را مشخص نماید. به‌ویژه وقتی که این وارسی‌ها (کنترل)ها به‌صورت تصادفی و یا در برخی مواقع اعمال می‌شوند.
سطح امنیتی ۱
۱۴. ۹ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی جهت وارسی (کنترل) دسترسی به کشتی را هنگامی که موارد زیر اعمال می‌گردد، مشخص نماید:
۱. بررسی هویت کلیه افرادی که قصد سوار شدن به کشتی را دارند و تأیید دلایل آنها برای انجام چنین کاری، با بازرسی به‌طور مثال: بازرسی دستورالعمل‌های پا گذاشتن به کشتی، بلیت مسافران، اجازه‌نامه‌های عبور و مرور، دستورهای کار و غیره؛
۲. با ارتباط با تسهیلات بندری، کشتی باید اطمینان حاصل کند که مناطق ایمن مشخص شده که در آنجا بازدید و بازرسی افراد چمدان‌ها (شامل ساک‌های دستی)، لوازم شخصی افراد، وسائط‌نقلیه و محتویات آنها صورت می‌گیرد ایجاد شده است؛
۳. با ارتباط با تسهیلات بندری، کشتی باید اطمینان حاصل کند که وسائط نقلیه‌ای که برای بارگیری روی خودروبرها، کشتی‌‌های رورو و دیگر کشتی‌‌های مسافری در نظر گرفته شده اند، پیش از بارگیری، طبق تعداد دفعات مورد لزوم و مندرج در طرح امنیتی کشتی، مورد بازرسی قرار گرفته اند؛
۴. جدا کردن افراد بازرسی شده و وسایل شخصی آنها از افراد بازرسی نشده و وسایل شخصی آنها؛
۵. جدا کردن مسافرانی که قصد سوار شدن به کشتی را دارند و مسافرانی که قصد خروج از کشتی را دارند؛
۶. شناسایی نقاط دسترسی که باید محافظت شوند و حضور در آن مناطق، جهت جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به آنها؛
۷. حفاظت از دسترسی به مناطق بدون مراقبت که در مجاورت مناطقی قرار دارند که مسافران و بازدیدکنندگان به آن دسترسی دارند، از طریق قفل کردن یا روش‌های دیگر؛
۸. آگاه کردن کلیه کارکنان کشتی از تهدیدات احتمالی، رویه‌های گزارش‌دهی در مورد افراد، وسایل یا فعالیت‌های مشکوک و لزوم هوشیاری.
۱۵. ۹ـ در سطح امنیتی ۱، کلیه افرادی که قصد سوار شدن به کشتی را دارند باید مورد بازرسی قرار گیرند. تعداد چنین بازرسی‌ها، شامل بازرسی‌های تصادفی، باید در طرح تأییدشده امنیتی کشتی مشخص شود و به ویژه باید توسط مرجع دریایی ذی‌ربط تأیید شود. بهترین حالت این است که چنین بازرسی‌ها توسط تسهیلات بندری و با همکاری نزدیک با کشتی و در مجاورت کشتی انجام شود مگر در مواردی که دلایل امنیتی مشخصی برای انجام بازرسی وجود داشته باشد، کارکنان کشتی نباید همکاران خود یا وسایل شخصی آنها را بازرسی نمایند. چنین بازرسی باید به‌گونه‌ای انجام شود که حقوق انسانی افراد کاملاً مدنظر قرار گیرد و شأن انسانی بنیادین آنان حفظ شود.
سطح امنیتی ۲
۱۶. ۹ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی قابل اعمالی را جهت جلوگیری از افزایش خطر وقوع حادثه امنیتی وضع نماید تا از هوشیاری بیشتر و وارسی‌های (کنترل)های شدیدتر اطمینان حاصل کند. این اقدامات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱. گماردن کارکنان بیشتر جهت گشت زنی در نواحی عرشه‌ای در ساعات خاموشی (غیرفعال) به‌منظور جلوگیری از دسترسی غیرمجاز؛
۲. محدودکردن تعداد نقاط دسترسی به کشتی، شناسایی نقاطی که باید مسدود شوند و روش‌های حفاظت مناسب از آن نقاط؛
۳. جلوگیری از امکان دسترسی به کشتی از سمت دریا، به‌طور مثال ارتباط با تسهیلات بندری و تدارک قایقهای گشتی؛
۴. ایجاد منطقه محدودیت‌دار در سمت رو به خشکی کشتی، از طریق همکاری نزدیک با تسهیلات بندری؛
۵. افزایش تعداد دفعات و دقت در بازرسی‌های افراد، وسایل شخصی و وسائط نقلیه‌ای که قصد سوار شدن و یا بارگیری روی کشتی را دارند؛
۶. همراهی (اسکورت) بازدیدکنندگان در روی کشتی؛
۷. دادن اطلاعات امنیتی ویژه مضاعف به کلیه کارکنان کشتی درخصوص تهدیدات شناسایی شده، با تکیه مجدد بر شیوه‌های ارائه گزارش در مورد افراد، اشیاء یا فعالیت‌های مشکوک و تأکید بر لزوم افزایش ضریب هوشیاری؛ و
۸. انجام بازرسی کامل یا جزئی از کشتی.
سطح امنیتی ۳
۱۷. ۹ـ در سطح امنیتی ۳، کشتی باید از دستورهای صادرشده از سوی افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطرات مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی کشتی باید به جزئیات اقدامات امنیتی قابل اتخاذ توسط کشتی با همکاری نزدیک با افراد پاسخگو و تسهیلات بندری بپردازد، که شامل موارد زیر است:
۱. محدود کردن امکان دسترسی به نقاط دسترسی مجزا و وارسی(کنترل) شده؛
۲. دادن اجازه ورود تنها به افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطر مربوط به آن؛
۳. راهنمایی افراد روی کشتی؛ و
۴. توقف در سوار یا پیاده شدن از کشتی؛
۵. به تعویق انداختن عملیات جابهجایی کالا، تحویل کالا و غیره؛
۶. تخلیه از کشتی؛
۷. جابهجایی و حرکت کشتی؛ و
۸. آمادگی جهت بازرسی کامل یا جزئی از کشتی.
مناطق محدودیت‌دار کشتی
۱۸. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید مناطق محدودیت‌دار روی کشتی که باید تعیین شود، وسعت آن، زمان اعمال محدودیت و اقدامات امنیتی اتخاذی مربوط جهت وارسی (کنترل) دسترسی به این مناطق و نیز اقداماتی که جهت وارسی (کنترل) فعالیت‌های روی کشتی صورت می‌گیرد را مشخص نماید. هدف از مناطق محدودیت‌دار عبارت است از:
۱. جلوگیری از دسترسی غیرمجاز؛
۲. حفاظت از مسافران، کارکنان کشتی، کارکنان تسهیلات بندری یا دیگر نهادهای مجاز به حضور در کشتی؛
۳. حفاظت از مناطق حساس امنیتی روی کشتی؛ و
۴. حفاظت از کالا و مخازن کشتی در برابر هرگونه دستکاری.
۱۹. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید اطمینان دهد که سیاست‌ها و تدابیر مشخصی جهت وارسی(کنترل) دسترسی به کلیه مناطق محدودیت‌دار وجود دارد.
۲۰. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید پیش‌بینی نماید که کلیه مناطق محدویت‌دار به‌طور واضح علامت‌گذاری شوند تا نشان داده شود که دسترسی به این منطقه دارای محدودیت بوده و هرگونه حضور غیرمجاز در این منطقه نقض امنیت به‌شمار می‌آید.
۲۱. ۹ـ مناطق محدودیت‌دار مکانهای زیر را شامل می‌شود:
۱. پل فرماندهی، موتورخانه گروه (الف) و سایر ایستگاههای وارسی(کنترلی) آن‌طور که در فصل (۲ـ۲) مشخص شده است؛
۲. فضاهای حاوی تجهیزات و سامانه‌های مراقبتی و امنیتی و دستگاههای وارسی (کنترل) آنها و سامانه وارسی (کنترل) روشنایی؛
۳. سامانه‌های تهویه و هوارسانی و دیگر فضاهای مشابه؛
۴. فضاهای حاوی تانکرهای آب آشامیدنی، پمب‌ها یا لوله‌های چندراهه؛
۵. فضاهای حاوی کالاهای خطرناک یا مواد خطرآفرین؛
۶. فضاهای حاوی پمبهای کالا و دستگاه وارسی(کنترل)کننده آنها؛
۷. فضاهای بار و فضاهای مخازن و انبارهای کشتی؛
۸. محل اسکان خدمه، و
۹. سایر مناطقی که طبق ارزیابی امنیتی توسط مأمور امنیتی شرکت، تعیین می‌شود، و دسترسی به آن مناطق، به جهت حفظ امنیت کشتی باید محدود گردد.
سطح امنیتی ۱
۲۲. ۹ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی قابل اعمال در مناطق محدودیت‌دار را وضع نماید که شامل موارد زیر خواهد بود:
۱. قفل کردن یا محفوظ و مصون نگهداشتن نقاط دسترسی؛
۲. استفاده از تجهیزات مراقبتی جهت دیده‌بانی مناطق؛
۳. استفاده از نگهبانان یا گشتها؛ و
۴. استفاده از دستگاههای شناسایی خودکار(اتوماتیک) ورود غیرمجاز برای مطلع نمودن کارکنان کشتی از هر گونه دسترسی غیرمجاز.
سطح امنیتی ۲
۲۳. ۹ـ در سطح امنیتی ۲، تعداد دفعات و دقت نظارت و وارسی(کنترل) دسترسی به مناطق محدودیت‌دار باید افزایش یابد تا اطمینان حاصل شود که تنها افراد مجاز به آن دسترسی دارند. طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی مضاعف قابل اعمالی را وضع نماید که شامل موارد زیر خواهد بود:
۱. ایجاد مناطق محدودیت‌دار در مجاورت نقاط دسترسی؛
۲. نظارت مداوم بر تجهیزات مراقبتی؛ و
۳. تخصیص کارکنان بیشتر جهت نگهبانی و گشت‌زنی در مناطق محدودیت‌دار.
سطح امنیتی ۳
۲۴. ۹ـ در سطح امنیتی ۳، کشتی باید از دستورهای صادرشده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطر مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی کشتی باید به جزئیات اقدامات امنیتی بپردازد که کشتی با همکاری نزدیک با افراد پاسخگو و تسهیلات بندری اتخاذ می‌نماید، که شامل موارد زیر خواهد بود:
۱. تعیین مناطق محدودیت‌دار بیشتر در کشتی‌ای که در مجاورت یک حادثه امنیتی قرار دارد یا مناطقی که امکان تهدید امنیتی برای آن متصور است و اجازه دسترسی به آن وجود ندارد؛ و
۲. بازرسی مناطق محدودیت‌دار به عنوان بخشی از بازرسی کشتی.
جابهجایی کالا
۲۵. ۹ـ اقدامات امنیتی مربوط به جابهجایی کالا باید:
۱. از هرگونه دستکاری جلوگیری نماید؛ و
۲. از پذیرش کالایی که به‌منظور حمل در نظر گرفته نشده و نیز انبار آن در کشتی، جلوگیری به‌عمل آورد.
۲۶. ۹ـ اقدامات امنیتی، که بعضی از آنها ممکن است با ارتباط با تسهیلات بندری اعمال شود، باید حاوی روش‌های وارسی(کنترل) فهرست موجودی کالا در نقاط دسترسی به کشتی باشد. زمانی که باری وارد کشتی شد، کالای مزبور باید به عنوان کالای تأیید شده جهت بارگیری قابل شناسایی باشد. به علاوه باید اقدامات امنیتی‌ای تدوین شود که اطمینان حاصل نماید کالا، هنگامی که روی کشتی قرار گرفت، مورد دستکاری قرار نمی‌گیرد.
سطح امنیتی ۱
۲۷. ۹ـ در سطح امنیتی۱، طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی قابل اعمال در زمان جابهجایی کالا را مشخص نماید که شامل موارد زیر خواهد بود:
۱. بازرسی عادی کالا، واحدهای حمل کالا و فضاهای بار پیش و در حین عملیات جابهجایی کالا؛
۲. بازرسی به‌منظور حصول اطمینان از این که کالای بارگیری شده با اسناد بار همخوانی و مطابقت دارد؛
۳. با برقراری ارتباط با تسهیلات بندری، حصول اطمینان از این که وسائط نقلیه بارگیری شده روی خودروبرها، کشتی‌‌های رورو و کشتی‌‌های مسافری پیش از بارگیری، طبق دفعات مقرر در طرح امنیتی کشتی، مورد بازرسی قرار می‌گیرند؛ و
۴. بازرسی مهر و موم‌کالاها و دیگر شیوه‌های مورد استفاده جهت جلوگیری از دستکاری کالا.
۲۸. ۹ـ بازرسی کالا ممکن است از طریق روش‌های زیر انجام گیرد:
۱. بازرسی چشمی و فیزیکی؛ و
۲. استفاده از تجهیزات اسکن/ شناسایی، دستگاههای مکانیکی یا سگها.
۲۹. ۹ـ هنگامی که جابهجایی کالا به‌طور منظم یا تکراری انجام می‌شود، مأمور امنیتی شرکت یا مأمور امنیتی کشتی می‌تواند با مشاوره تسهیلات بندری، با شرکت‌های باربری دریایی یا دیگر افراد مسؤول چنین کالایی در مورد ترتیباتی توافق نماید که بازرسی‌های خارج از منطقه، مهر و موم، برنامه زمانبندی شده، مستندات فرعی و غیره را تحت پوشش قرار دهد. چنین ترتیباتی باید به اطلاع مأمور امنیتی تسهیلات بندری ذی‌ربط برسد و مورد تأیید وی قرار گیرد.
سطح امنیتی ۲
۳۰. ۹ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی مضاعف قابل اعمالی را در طول مدت زمان جابهجایی کالا وضع نماید که شامل موارد زیر خواهد بود:
۱. بازرسی دقیق کالا، واحدهای حمل کالا و فضاهای بار؛
۲. بازرسی شدیدتر جهت حصول اطمینان از این که تنها کالای مورد نظر بارگیری می‌شود؛
۳. بازرسی شدیدتر وسائط نقلیه‌ای که قرار است روی خودروبرها، کشتی‌‌های رورو و کشتی‌‌های مسافری بارگیری شوند؛ و
۴. افزایش دفعات و دقت در بازرسی مهر و مومها یا سایر روش‌های مورد استفاده جهت جلوگیری از دستکاری کالا.
۳۱. ۹ـ بازرسی دقیق کالا ممکن است توسط روش‌های زیر انجام گیرد:
۱. افزایش دفعات و دقت در بازرسی‌های بصری و فیزیکی؛
۲. افزایش دفعات استفاده از تجهیزات اسکن/شناسایی، دستگاههای مکانیکی یا سگها؛ و
۳. هماهنگی در افزایش اقدامات امنیتی با شرکت‌های باربری دریایی و دیگر طرفهای مسؤول، طبق روش‌ها و توافق انجام شده.
سطح امنیتی ۳
۳۲. ۹ـ در سطح امنیتی ۳، کشتی باید از دستورهای صادرشده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطر مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی کشتی باید به بیان جزئیات اقدامات امنیتی بپردازد که توسط کشتی با همکاری نزدیک با افراد پاسخگو و تسهیلات بندری اتخاذ می‌شود، که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. به تعویق انداختن بارگیری یا تخلیه کالا؛ و
۲. تصدیق فهرست موجودی کالاهای خطرناک و مواد خطرآفرینی که روی کشتی حمل می‌شوند، اگر موجود باشد، و محل نگهداری آنها.
تحویل مایحتاج کشتی
۳۳. ۹ـ اقدامات امنیتی مربوط به تحویل مایحتاج کشتی به شرح زیر می‌باشد:
۱. حصول اطمینان از بازرسی مایحتاج کشتی و دقت در بسته‌بندی‌ها؛
۲. ممانعت از پذیرش مایحتاج کشتی بدون بازرسی؛
۳. جلوگیری از دستکاری؛ و
۴. جلوگیری از پذیرش مایحتاج کشتی مگر در صورت دریافت سفارش.
۳۴. ۹ـ برای کشتی‌‌هایی که به‌طور منظم از تسهیلات بندری استفاده می‌نمایند، بهتر است رویه‌هایی در ارتباط با کشتی، تأمین‌کنندگان ملزومات آن و تسهیلات بندری وضع شود، که ابلاغیه، زمان تحویل بار و مدارک مربوط را پوشش دهد. باید همیشه شیوه‌هایی وجود داشته باشد که تأیید نماید مایحتاج ارائه شده جهت تحویل، دارای اسناد و مدارکی دال بر این است که این مایحتاج با سفارشات کشتی مطابقت دارند.
سطح امنیتی ۱
۳۵. ۹ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی قابل اعمال در زمان تحویل مایحتاج کشتی را وضع نماید که شامل موارد زیر خواهد بود:
۱. وارسی (کنترل) و بررسی جهت اطمینان از این که مایحتاج با سفارش مربوط، پیش از این که روی کشتی بارگیری شود، همخوانی دارد؛ و
۲. حصول اطمینان از بارچینی فوری و ایمن مایحتاج کشتی.
سطح امنیتی ۲
۳۶. ۹ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی قابل اعمال مضاعفی را در زمان تحویل مایحتاج کشتی، از طریق انجام بازرسی پیش از دریافت مایحتاج بر روی کشتی و بازرسی‌های دقیق تر، وضع نماید.
سطح امنیتی ۳
۳۷. ۹ـ در سطح امنیتی ۳، کشتی باید از دستورهای صادرشده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطر مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی کشتی باید به جزئیات اقدامات امنیتی بپردازد که کشتی با همکاری نزدیک افراد پاسخگو و تسهیلات بندری اتخاذ می‌نماید که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. مورد بازرسی بیشتر و گسترده تر قرار دادن مایحتاج کشتی؛
۲. آمادگی برای محدودیت یا توقف جابهجایی مایحتاج کشتی؛
۳. ممانعت از پذیرش مایحتاج کشتی روی کشتی.
جابهجایی بار بدون همراه
۳۸. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی قابل اعمالی را وضع نماید که اطمینان حاصل نماید بار بدون همراه (مثلاً هرگونه ساک، حاوی وسایل شخصی که در محل بازرسی یا تجسس، همراه مسافر یا کارکنان کشتی نباشد) شناسایی شده و پیش از پذیرش در کشتی مورد بازرسی الکترونیکی (اسکرین) از جمله جستجوی فیزیکی قرار گیرد. دقیقاً مشخص نشده است که چنین باری هم توسط تسهیلات بندری و هم کشتی مورد بازرسی الکترونیکی قرار خواهد گرفت یا نگرفت، و در مواردی که هر دو (هم کشتی و هم تسهیلات بندری) مجهز به دستگاههای نمایشگر مناسب هستند، مسؤولیت بازرسی الکترونیکی بر عهده تسهیلات بندری خواهد بود. همکاری نزدیک با تسهیلات بندری ضروری بوده و اقداماتی باید صورت گیرد تا اطمینان حاصل شود که بار بدون همراه پس از بازرسی الکترونیکی به‌صورت ایمن جابه‌جا می‌شود.
سطح امنیتی ۱
۳۹. ۹ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی قابل اعمالی را وضع نماید که هنگامی که بار بدون همراه جابجا می‌شود، اطمینان حاصل شود که این بار تا حد صددرصد (۱۰۰%) و حتی به‌صورت صددرصد (۱۰۰%) مورد بازرسی و وارسی (کنترل) دقیق قرار می‌گیرد که ممکن است از پرتونگاری با اشعه ایکس هم استفاده شود.
سطح امنیتی ۲
۴۰. ۹ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی کشتی باید اقدامات قابل اعمال مضاعفی را وضع نماید که هنگام جا به جایی بار بدون همراه کلیه بارهای بدون همراه به صورت صد درصد (۱۰۰%) مورد پرتونگاری توسط اشعه ایکس قرار بگیرند.
سطح امنیتی ۳
۴۱. ۹ـ در سطح امنیتی ۳، کشتی باید از دستورهای صادرشده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطر مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی کشتی باید به جزئیات اقدامات امنیتی بپردازد که کشتی با همکاری نزدیک با افراد پاسخگو و تسهیلات بندری اتخاذ می‌نماید،که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. مورد بازرسی جامع‌تر و گسترده‌تر قرار گرفتن چنین بارهایی، به طور مثال به وسیله تاباندن اشعه ایکس حداقل از دو زاویه متفاوت؛
۲. آمادگی برای محدودیت یا توقف جابهجایی بارهای بدون همراه؛ و
۳. ممانعت از پذیرش بار بدون همراه روی کشتی.
نظارت بر امنیت کشتی
۴۲. ۹ـ کشتی باید قابلیت نظارت بر کشتی، مناطق محدودیت‌دار روی آن و مناطق اطراف کشتی را داشته باشد. این قابلیت‌های نظارت می‌تواند شامل استفاده ازموارد زیر باشد:
۱. روشنایی؛
۲. دیده‌بانان، نیروهای امنیتی، نگهبان‌عرشه از جمله گشتها؛ و
۳. دستگاههای شناسایی خودکار ورود غیرمجاز و تجهیزات مراقبتی.
۴۳. ۹ـ در صورت استفاده از دستگاههای شناسایی خودکار ورود غیرمجاز، این دستگاهها باید در محلی که پیوسته در معرض توجه قرار دارد یا وارسی (کنترل) می‌شود به‌صورت یک زنگ خطر سمعی و یا بصری فعال شود.
۴۴. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید رویه‌ها و تجهیزات مورد لزوم در هر سطح امنیتی و روش‌هایی را جهت حصول اطمینان از اینکه تجهیزات نظارتی، حتی در زمان تأثیرات احتمالی شرایط آب و هوایی یا قطع برق قادر خواهند بود بدون وقفه به کار خود ادامه دهند، مشخص نماید.
سطح امنیتی ۱
۴۵. ۹ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی قابل اعمالی را وضع نماید که ممکن است ترکیبی از روشنایی، دیده‌بانان، نیروهای امنیتی و یا استفاده از تجهیزات امنیتی و مراقبتی باشد تا به کارکنان کشتی اجازه دهد که به‌طور کلی بر کشتی، حصارها و به‌ویژه بر مناطق محدودیت‌دار روی کشتی نظارت داشته باشند.
۴۶. ۹ـ عرشه کشتی و نقاط دسترسی به کشتی باید در طول ساعات تاریکی و زمانهای پایین بودن دید در صورت لزوم هنگامی که فعالیت‌های فعل و انفعال کشتی/ بندر صورت می‌گیرد یا زمانی که کشتی در یک تسهیلات بندری یا لنگرگاه است، روشن نگاه داشته شود. با توجه به مفاد مقررات بینالمللی جلوگیری از تصادم در دریای در حال اجراء، کشتی‌ها باید به هنگام حرکت، در صورت لزوم، از حداکثر روشنایی موجود و سازگار با ایمنی ناوبری استفاده کنند. مسائل زیر باید به هنگام تعیین سطح امنیتی مناسب و محل روشنایی مدنظر قرار گیرد:
۱. کارکنان کشتی باید قادر به شناسایی فعالیت‌های خارج از کشتی، در سمت ساحل و دریا باشند؛
۲. پوشش باید مناطق روی کشتی و اطراف آن را نیز دربربگیرد؛
۳. پوشش باید تعیین هویت کارکنان را در نقاط دسترسی تسهیل نماید؛ و
۴. پوشش ممکن است از طریق هماهنگی با تسهیلات بندری فراهم گردد.
سطح امنیتی ۲
۴۷. ۹ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی کشتی باید اقدامات امنیتی قابل اعمال مضاعفی را جهت افزایش قابلیت‌های وارسی (کنترلی) و مراقبتی وضع نماید که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. افزایش تعداد و شدت گشتهای امنیتی؛
۲. افزایش پوشش و شدت روشنایی، یا افزایش استفاده از تجهیزات امنیتی و مراقبتی؛
۳. تخصیص کارکنان بیشتر به عنوان نگهبانان امنیتی؛ و
۴. حصول اطمینان از هماهنگی با قایقهای گشتی در بخش دریا و گشتهای پیاده یا با موتوری در بخش خشکی، در صورت وجود.
۴۸. ۹ـ ممکن است جهت مقابله با افزایش خطر حادثه امنیتی روشنایی بیشتر مورد نیاز باشد، در صورت لزوم، ممکن است الزامات افزایش روشنایی با هماهنگی با تسهیلات بندری برای تأمین روشنایی بیشتر در بخش خشکی صورت گیرد.
سطح امنیتی ۳
۴۹. ۹ـ در سطح امنیتی ۳، کشتی باید از دستورهای صادرشده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطر مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی کشتی باید به جزئیات اقدامات امنیتی بپردازد که کشتی می‌تواند با همکاری نزدیک افراد پاسخگو و تسهیلات بندری اتخاذ کند، که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. روشن کردن کلیه چراغها، یا روشن کردن مناطق مجاور کشتی؛
۲. به کاراندازی کلیه تجهیزات مراقبتی روی کشتی که قادر به ثبت فعالیت‌های روی کشتی و یا اطراف کشتی هستند؛
۳. به حداکثر رساندن طول مدتی که چنین تجهیزات مراقبتی قادر به ادامه ثبت هستند؛
۴. آمادگی جهت بازرسی زیرآبی بدنه کشتی؛ و
۵. انجام اقداماتی شامل تغییر جهت آرام پروانه‌های کشتی در صورت امکان جهت جلوگیری از دسترسی به بدنه کشتی در زیر آب.
سطوح امنیتی متفاوت
۵۰. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید به جزئیات رویه‌ها و اقدامات امنیتی بپردازد که کشتی می‌تواند هنگامی که در سطح امنیتی قابل اعمال بالاتری نسبت به تسهیلات بندری قرار دارد، اتخاذ نماید.
فعالیت‌هایی که تحت پوشش این آیین‌نامه قرار نمی‌گیرند.
۵۱. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید به شرح جزئیات روش‌ها و اقدامات امنیتی بپردازد که کشتی در موارد زیر اتخاذ می‌نماید:
۱. هنگامی که کشتی در بندر کشوری قرار دارد که جزء دولت متعاهد نمی‌باشد.
۲. کشتی در حال فعلوانفعال با کشتی دیگری است که این آیین‌نامه در مورد آن اعمال نمی‌شود.۱
۳. کشتی در حال فعلوانفعال با سکوهای ثابت یا شناور یا واحدهای حفاری متحرک مستقر در محل می‌باشد؛ یا
۴. کشتی در حال فعلوانفعال با بندر یا تسهیلات بندری است که ملزم به مطابقت با فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه نمی‌باشد.
اظهارنامه‌های امنیتی
۵۲. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید شرح دهد که چگونه درخواست اظهارنامه‌های امنیتی از سوی تسهیلات بندری مورد رسیدگی قرار می‌گیرد و تحت چه شرایطی خود کشتی می‌تواند درخواست اظهارنامه امنیتی نماید.
ممیزی و بازنگری
۵۳. ۹ـ طرح امنیتی کشتی باید شرح دهد چگونه مأمور امنیتی شرکت و مأمور امنیتی کشتی تداوم کارآیی طرح امنیتی کشتی را مورد ممیزی قرار می‌دهند و همچنین شیوه‌های بازنگری، روزآمد سازی یا اصلاح طرح امنیتی را مشخص نماید.
۱۰ـ سوابق
کلیات
۱. ۱۰ـ باید اسنادی در اختیار مأموران به‌طور مقتضی مجاز شده دولت‌های متعاهد قرار گیرد که ثابت نماید مقررات طرحهای امنیتی کشتی اجراء می‌شود.
۲. ۱۰ـ اسناد ممکن است به هر شکلی نگهداری شوند اما باید از دسترسی غیرمجاز یا افشاء آن محافظت شود.
۱۱ـ مأمور امنیتی شرکت
راهکار مربوط در قسمتهای (۸)، (۹) و (۱۳) ارائه شده است.
۱۲ـ مأمور امنیتی کشتی
راهکار مربوط در قسمتهای (۸)، (۹) و (۱۳) ارائه شده است.
۱۳ـ آموزش، رزمایش‌ها (مانورها) و تمرینات امنیتی مربوط به کشتی
آموزش
۱. ۱۳ـ مأمور امنیتی شرکت (سی اس اُ) و کارکنان ذی‌ربط شرکت مستقر در خشکی، و مأمور امنیتی کشتی (اس اس اُ) باید از دانش لازم برخوردار بوده و در صورت لزوم، در برخی یا کلیه موارد زیر آموزش ببینند:
۱. اداره و وارسی (کنترل) امنیت؛
۲. معاهده‌ها (کنوانسیون)ها، آیین‌نامه‌ها و توصیه‌نامه‌های بینالمللی مربوط؛
۳. قوانین و مقررات دولت ذی‌ربط؛
۴. مسؤولیت‌ها و عملکرد دیگر سازمان‌های امنیتی؛
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[۱]ـ رجوع شود به اقدام بیشتر توسط سازمان بینالمللی دریانوردی در رابطه با افزایش امنیت دریانوردی و ایجاد اقدامات مقتضی جهت افزایش امنیت کشتی‌ها، تسهیلات بندری واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل، و سکوهای ثابت و شناوری که تحت پوشش فصل ۲ـ۱۱ و کنوانسیون سولاس ۱۹۷۴ (۱۳۵۳) قرار نمی‌گیرند، مصوب فراهمایی امنیت دریانوردی (به ترتیب طی قطعنامه ۳ و ۷)
۵. روش ارزیابی امنیتی کشتی؛
۶. شیوه‌های انجام بازدید و بازرسی‌های امنیتی کشتی؛
۷. عملیات کشتی و بندر و شرایط آنها؛
۸. تدابیر امنیتی کشتی و تسهیلات بندری؛
۹ـ آمادگی و واکنش در مواقع اضطراری و برنامه‌ریزی جهت پیشامدهای محتمل‌الوقوع؛
۱۰. دستورالعمل شیوه‌های آموزش و تعلیم امنیت، از جمله رویه‌ها و اقدامات امنیتی؛
۱۱. جابهجایی اطلاعات حساس امنیتی و ارتباطات امنیتی؛
۱۲. آگاهی از تهدیدات و الگوهای امنیتی موجود؛
۱۳. شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرناک؛
۱۴. شناخت الگوهای شخصیتی و رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می‌اندازند، بدون هیچگونه تبعیض؛
۱۵. شیوه‌های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی؛
۱۶. سامانه‌ها و تجهیزات امنیتی و محدودیت‌های کاربردی آنها؛
۱۷. روش‌های انجام ممیزی، بازرسی، وارسی (کنترل) و نظارت؛
۱۸. روش‌های بازرسی فیزیکی و بازرسی‌های مربوط به ورود غیر مجاز؛
۱۹. رزمایش‌ها (مانورها) و تمرینات امنیتی، شامل رزمایش‌ها(مانورها) و تمرینات با تسهیلات بندری؛ و
۲۰. ارزیابی رزمایش‌ها (مانورها) و تمرینات امنیتی.
۲. ۱۳ـ به‌علاوه، مأمور امنیتی کشتی باید دانش لازم را دارا بوده و حسب مورد در برخی یا تمام موارد زیر آموزش ببیند:
۱. ساختار کشتی؛
۲. طرح امنیتی کشتی و راهکارهای مربوط (ازجمله آموزش بر مبنای طرح فرضی (سناریو) در خصوص نحوه واکنش)؛
۳. مدیریت ازدحام و شیوه‌های وارسی (کنترلی)؛
۴. عملکرد تجهیزات و سامانه‌های امنیتی؛
۵. آزمایش، سنجش و حفظ و نگهداری سامانه‌ها و تجهیزات امنیتی، مادامی که کشتی در دریا است.
۳. ۱۳ـ کارکنان کشتی که دارای وظایف امنیتی خاص هستند باید دانش مکفی داشته و حسب مورد، توانایی انجام وظایف محوله، از جمله موارد زیر را داشته باشند:
۱. آگاهی از الگوها و تهدیدات امنیتی موجود؛
۲. شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرناک؛
۳. شناسایی الگوهای شخصیتی و رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می‌اندازند؛
۴. شیوه‌های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی؛
۵. مدیریت ازدحام و شیوه‌های وارسی(کنترلی)؛
۶. مکاتبات مربوط به امنیتی؛
۷. آگاهی از رویه‌های مربـوط به وضعیت‌های اضـطراری و طرحـهای مربوط به پیشامدهای محتمل‌الوقوع؛
۸. عملکرد تجهیزات و سامانه‌های امنیتی؛
۹. آزمایش، سنجش و حفظ و نگهداری سامانه‌ها و تجهیزات امنیتی، مادامی که کشتی در دریا است؛
۱۰. شیوه‌های بازرسی، وارسی (کنترل) و نظارت؛ و
۱۱. روش‌های بازرسی فیزیکی افراد، لوازم شخصی، چمدان آنها، بار و مایحتاج کشتی.
۴. ۱۳ـ تمام کارکنان دیگر روی کشتی باید از دانش کافی برخوردار بوده و با مقررات مربوط به طرح امنیتی کشتی از جمله موارد زیر آشنایی داشته باشند،:
۱. مفهوم سطح امنیتی و الزامات متعاقب سطوح امنیتی مختلف؛
۲. آگاهی از روش‌های مربوط به وضعیت اضطراری و طرحهای مربوط به پیشامدهای محتمل‌الوقوع؛
۳. شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرناک؛
۴. شناسایی الگوهای شخصیتی و رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می‌اندازند، بدون هیچگونه تبعیض؛ و
۵. شیوه‌های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی.
رزمایش‌ها (مانورها) و تمرینات
۵. ۱۳ـ هدف از رزمایش‌ها (مانورها) و تمرینات حصول اطمینان از این امر است که کارکنان روی کشتی در تمامی وظایف امنیتی محوله در تمامی سطوح امنیتی و شناسایی هر گونه نقص امنیتی که مستلزم رسیدگی است، تبحر دارند.
۶. ۱۳ـ جهت حصول اطمینان از اجرای مؤثر مقررات طرح امنیتی کشتی، باید حداقل هر سه ماه یک بار، رزمایش‌هایی (مانورهایی) انجام شود. به علاوه، در مواقعی که هر دفعه بیش از بیست و پنج درصد (۲۵%) کارکنان کشتی با نیروهایی جایگزین می‌شوند که پیشتر در رزمایش‌های (مانورهای) سه ماه گذشته آن کشتی شرکت نکرده‌اند، در عرض یک هفته پس از این جایگزینی، باید رزمایشی (مانوری) انجام شود. در این رزمایش‌ها (مانورها) باید هر یک از عناصر طرح از جمله تهدیدات امنیتی مذکور در بند (۹. ۸) مورد آزمایش قرار بگیرد.
۷. ۱۳ـ انواع مختلف تمریناتی که احتمالاً با مشارکت مأموران امنیتی شرکت، مأموران امنیتی تسهیلات بندری و مسؤولین مربوط دولت‌های متعاهد و نیز مأموران امنیتی کشتی، (درصورت در دسترس بودن)، انجام خواهد شد، باید حداقل یک بار در هر سال تقویمی انجام شود و فاصله این تمرینات نباید از هجده‌ماه تجاوز نماید. این تمرینات، ارتباطات هماهنگی، در دسترس بودن منابع و واکنش را باید مورد سنجش قرار دهد. این تمرینات می‌تواند:
۱. با ابعاد کامل یا به‌صورت زنده انجام شود؛
۲. به‌صورت شبیه‌سازی در مقیاس کوچک یا هم‌اندیشی (سمینار) انجام شود؛
۳. همراه با دیگر تمرینات مانند تمرینات مربوط به تجسس و نجات یا واکنش در شرایط اضطراری انجام شود.
۸ . ۱۳ـ مشارکت شرکت کشتیرانی در یک تمرین با یک دولت متعاهد دیگر باید به تشخیص مرجع دریایی صورت گیرد.
۱۴ـ امنیت تسهیلات بندری
راهکار مربوط در قسمتهای (۱۵)، (۱۶) و (۱۸) ارائه شده است.
۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری
کلیات
۱. ۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس ای) ممکن است توسط یک سازمان امنیتی شناخته شده (آر اس اُ) انجام شود. هر چند که تأیید ارزیابی امنیتی تکمیل شده تسهیلات بندری باید تنها توسط دولت متعاهد مربوط انجام شود.
۲. ۱۵ـ اگر یک دولت متعاهد از سازمان امنیتی شناخته (آر اس اُ) جهت بازبینی یا تصدیق تطابق ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری استفاده می‌نماید، سازمان امنیتی مذکور نباید با دیگر سازمان‌های امنیتی شناخته‌شده‌ای که ارزیابی امنیتی مربوط را انجام داده یا در انجام آن مشارکت داشته، ارتباط برقرار نماید.
۳. ۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری باید عوامل زیر را در یک تسهیلات بندری مورد توجه قرار دهد:
۱. امنیت فیزیکی؛
۲. یکپارچگی ساختاری؛
۳. سامانه‌های حفاظت از کارکنان؛
۴. سیاستهای شکلی؛
۵. سامانه‌های رادیویی و مخابراتی، شامل سامانه‌ها و شبکه‌های رایانه‌ای (کامپیوتری)؛
۶. زیرساختهای حمل و نقلی مربوط؛
۷. خدمات رفاهی؛ و
۸. سایر مناطقی که در صورت آسیب دیدن و یا استفاده جهت مشاهدات غیرمجاز، برای افراد، اموال یا عملیات داخل تسهیلات بندری ایجاد خطر می‌نماید.
۴. ۱۵ـ افرادی که در کار ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری دست دارند باید قادر باشند در موارد زیر کمکهای کارشناسانه ارائه دهند:
۱. شناخت الگوها و تهدیدات امنیتی موجود؛
۲. شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرناک؛
۳. شناخت الگوهای شخصیتی و رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می‌اندازند، بدون هیچگونه تبعیض؛
۴. شیوه‌های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی؛
۵. روش‌های مورد استفاده جهت ایجاد یک حادثه امنیتی؛
۶. تأثیر انفجار در ساختار و ارائه خدمات تسهیلات بندری؛
۷. امنیت تسهیلات بندری؛
۸. فعالیت‌های تجاری بندر؛
۹. برنامه‌ریزی در مورد پیشامدهای محتمل‌الوقوع، آمادگی و واکنش در شرایط اضطراری،
۱۰. تدابیر امنیتی فیزیکی به‌طور مثال: نرده‌ها؛
۱۱. سامانه‌های رادیویی و مخابراتی، شامل سامانه‌ها و شبکه‌های رایانه‌ای (کامپیوتری)؛
۱۲. مهندسی سازه و ترابری؛ و
۱۳. عملیات کشتی و بندر.
شناسایی و ارزیابی دارایی‌های مهم و زیرساخت‌هایی که حفاظت آنها از اهمیت برخوردار است
۵. ۱۵ـ شناسایی و ارزیابی دارایی‌ها و زیرساختهای مهم، روندی است که طی آن اهمیت ساختارها و تأسیسات مربوط در عملکرد تسهیلات بندری مشخص می‌شود. این روند ارزیابی و شناسایی از اهمیت به‌سزایی برخوردار است زیرا زمینه را برای تمرکز راهبردهای تخفیف و کاهش در مورد دارایی‌ها و ساختارهایی که از نظر حفاظت در برابر حادثه امنیتی مهم محسوب می‌شوند را فراهم می‌نماید. این روند باید احتمال مرگ و میر، اهمیت اقتصادی بندر، ارزش نمادین و وجود تأسیسات دولتی را مدنظر قرار دهد.
۶. ۱۵ـ از شناسایی و ارزیابی دارایی‌ها و زیر ساختها باید جهت اولویت بندی اهمیت حفاظتی آنها استفاده شود. اولین مسأله باید جلوگیری از مرگ یا ایجاد جراحات باشد. همچنین این موضوع که آیا تسهیلات بندری، ساختار یا تأسیسات می‌تواند بدون وجود آن دارایی به کار خود ادامه دهد از اهمیت برخوردار است. همچنین مدت زمان لازم جهت از سرگیری عملکرد عادی نیز باید مدنظر قرار گیرد.
۷. ۱۵ـ دارایی‌ها و زیرساخت‌هایی که از نظر حفاظتی مهم محسوب می‌شوند عبارتند از:
۱. مناطق دسترسی، مدخلها، ورودی‌ها و مناطق لنگراندازی، انجام رزمایش (مانور) و پهلوگیری؛
۲. تسهیلات (امکانات) مربوط به کالا، پایانه‌ها، مناطق انبار و ذخیره و تجهیزات جابهجایی کالا؛
۳. سامانه‌هایی مانند سامانه‌های توزیع الکترونیکی، سامانه‌های رادیویی و مخابراتی و سامانه‌ها و شبکه‌های رایانه‌ای(کامپیوتری)؛
۴. سامانه‌های مدیریت رفت و آمد (ترافیک) کشتی‌ها در بندر و سامانه‌های کمک ناوبری؛
۵. نیروگاهها برقی، لوله‌های انتقال کالا، و تأمین آب؛
۶. پلها، خطوط‌آهن، جاده‌ها؛
۷. شناورهای خدماتی بندر، شامل قایقهای راهنمابر، یدک‌کش‌ها، دوبه‌ها و غیره؛
۸. سامانه‌ها و تجهیزات امنیتی و مراقبتی؛
۹. آبهای مجاور تسهیلات بندری.
۸. ۱۵ـ شناسایی کامل دارایی‌ها و زیرساختها به‌منظور ارزیابی الزامات امنیتی تسهیلات بندری، اولویت‌بندی تدابیر حفاظتی وتصمیم‌گیری‌های مربوط به تخصیص منابع جهت حفاظت بهتر از تسهیلات بندری، لازم می‌باشد. این روند ممکن است شامل رایزنی با مسؤولان ذی‌ربط ساختمان‌های مجاور تسهیلات بندری شود که می‌تواند منجر به خسارت در تسهیلات بندری شود یا به‌منظور صدمه زدن به آن، یا مشاهده غیرمجاز تسهیلات بندری و یا منحرف کردن توجه و حواس مورد استفاده قرار گیرد.
شناسایی تهدیدات احتمالی برای اموال و زیرساختها و احتمال وقوع آنها، به‌منظور وضع و اولویت‌بندی تدابیر امنیتی
۹. ۱۵ـ فعالیت‌های احتمالی که ممکن است امنیت دارایی‌ها و زیرساختها را به مخاطره اندازد و شیوه انجام چنین فعالیت‌هایی باید شناسایی شود تا میزان آسیب‌پذیری آن دارایی و یا محل موردنظر، در برابر حادثه امنیتی ارزیابی شود و الزامات امنیتی مشخص و اولویت بندی شوند تا امکان برنامه‌ریزی و تخصیص منابع میسّر شود. شناسایی و ارزیابی هر یک از فعالیت‌های احتمالی و روش آن باید بر اساس یک سلسله عوامل خاص از جمله ارزیابی تهدید توسط نهادهای دولتی صورت گیرد. با شناسایی و ارزیابی تهدیدات، افرادی که کار ارزیابی را انجام می‌دهند، نباید به اتکاء بدترین طرح فرضی (سناریو)ها اقدام به برنامه‌ریزی و تخصیص منابع نمایند.
۱۰. ۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری باید شامل یک ارزیابی انجام شده با مشورت سازمان‌های امنیت ملی مربوط باشد تا موارد زیر مشخص شود:
۱. هر یک از جوانب خاص تسهیلات بندری، از جمله تردد کشتی که از تسهیلات بندری استفاده می‌کند ممکن است به‌عنوان هدف در یک حمله قرار بگیرند؛
۲. نتایج احتمالی یک حمله به تسهیلات بندری یا حمله در آن و ایجاد صدمات جانی، آسیب به اموال، اختلال اقتصادی، از جمله اختلال در سامانه (سیستم)های حمل‌و‌نقل؛
۳. قابلیت و نیت افرادی که احتمالاً اقدام به چنین حمله‌ای می‌نمایند؛ و
۴. نوع یا انواع احتمالی حملات.
انجام ارزیابی جامع از سطح خطر، که بر اساس آن اقدامات امنیتی باید توسعه یابد.
۱۱. ۱۵ـ ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری باید کلیه تهدیدات احتمالی که می‌تواند شامل انواع حوادث امنیتی زیر باشد را مدنظر قرار دهد:
۱. آسیب یا صدمه به تسهیلات بندری یا کشتی به‌طور مثال: به‌وسیله وسایل انفجاری ، ایجاد حریق عمدی، خرابکاری یا کارشکنی؛
۲. ربودن یا تصرف کشتی یا افراد روی آن؛
۳. دستکاری محموله، تجهیزات یا سامانه‌های ضروری کشتی یا مخازن و انبارهای آن؛
۴. دسترسی یا استفاده غیرمجاز، از جمله حضور مسافرین قاچاق؛
۵. قاچاق اسلحه یا تجهیزات، از جمله سلاحهای کشتار جمعی؛
۶. استفاده ازکشتی جهت حمل افرادی که قصد ایجاد یک حادثه امنیتی را دارند و حمل تجهیزات آنان؛
۷. استفاده از خود کشتی به عنوان یک سلاح یا به عنوان وسیله‌ای جهت ایجاد آسیب یا تخریب؛
۸. مسدود نمودن ورودی‌های بندر، آب‌بندها، آبراهه‌های (کانالهای) ورودی و غیره؛ و
۹. حملات هسته‌ای(اتمی)، میکروبی و شیمیایی.
۱۲. ۱۵ـ در این روند باید با مقامهای ذی‌ربط محلی مربوط به ساختمان‌های مجاور تسهیلات که ممکن است موجب آسیب‌رسانی به تسهیلات بندری شود یا جهت ایجاد صدمه و آسیب به تسهیلات یا جهت مشاهده غیرمجاز تسهیلات یا منحرف کردن توجه و حواس مورد استفاده قرار گیرد، مشاوره شود.
شناسایی، انتخاب و اولویت‌بندی اقدامات متقابل و تغییرات شکلی و میزان تأثیر آنها در کاهش آسیب‌پذیری
۱۳. ۱۵ـ شناسایی و اولویت‌بندی اقدامات متقابل طراحی شده است تا از به‌کارگیری مؤثرترین تدابیر امنیتی جهت کاهش آسیب‌پذیری تسهیلات بندری یا فعل و انفعال کشتی/ بندر در برابر تهدیدات احتمالی اطمینان حاصل شود.
۱۴. ۱۵ـ اقدامات امنیتی باید براساس عواملی انتخاب شوند از جمله اینکه آیا اقدامات مذکور احتمال حمله را کاهش می‌دهند و باید با استفاده از اطلاعاتی که شامل موارد زیر می‌شود مورد ارزیابی قرار گیرند:
۱. بازرسی‌ها، بازدیدها و ممیزی‌های امنیتی؛
۲. مشورت با مالکین و متصدیان تسهیلات بندری و در صورت لزوم مالکین/ متصدیان ساختمان‌های مجاور؛
۳. اطلاعات تاریخی در مورد حوادث امنیتی؛ و
۴. عملیات داخل تسهیلات بندری.
شناسایی آسیب‌پذیری‌ها
۱۵. ۱۵ـ شناسایی آسیب‌پذیری‌های موجود در ساختار فیزیکی، سامانه‌های حفاظت از کارکنان، رویه‌ها یا دیگر مناطقی که ممکن است منجر به بروز یک حادثه امنیتی شود می‌تواند در ایجاد راههای حذف یا کاهش آسیب‌پذیری‌ها مورد استفاده قرار گیرد. به‌طور مثال، یک تجزیه و تحلیل، ممکن است آسیب‌پذیری‌ها و ضعف سامانه‌های امنیتی تسهیلات بندری یا آسیب‌پذیری زیرساختهای حفاظت نشده مانند سامانه‌های تأمین آب، پلها و غیره را مشخص کند که می‌تواند از طریق اقدامات فیزیکی مانند نرده‌های دائمی، زنگ خطرها، تجهیزات مراقبتی و غیره رفع شود.
۱۶. ۱۵ـ در شناسایی آسیب‌پذیری‌ها، موارد زیر باید مورد توجه قرار گیرد:
۱. دسترسی به تسهیلات بندری و کشتی‌‌های پهلو گرفته در تسهیلات از سمت خشکی و از سمت دریا؛
۲. بی‌عیبی ساختاری اسکله‌ها، تسهیلات و ساختارهای وابسته؛
۳. اقدامات و تشریفات امنیتی موجود، شامل سامانه‌های تعیین هویت؛
۴. اقدامات و راهکارهای امنیتی موجود مربوط به خدمات بندری و خدمات رفاهی؛
۵. اقدامات حفاظت از تجهیزات رادیویی و مخابراتی، خدمات بندری و خدمات رفاهی شامل سامانه‌ها و شبکه‌های رایانه‌ای (کامپیوتری)؛
۶. مناطق مجاوری که ممکن است در طول حمله و به‌منظور حمله مورد سوء استفاده قرار گیرند؛
۷. توافقهای موجود با شرکت‌های امنیتی خصوصی که خدمات امنیتی ساحلی/ آبی ارائه می‌کنند؛
۸. هرگونه سیاستهای تناقضی بین اقدامات و تشریفات امنیتی و ایمنی؛
۹. هرگونه تناقض بین تسهیلات بندری و وظایف امنیتی محوله؛
۱۰. هرگونه جبر و محدودیت کارکنان؛
۱۱. هرگونه نقصی که در طی آموزش‌ها و رزمایش‌ها(مانورها) شناسایی شده است؛ و
۱۲. هرگونه نقصی که در طی فعالیت‌های روزانه متعاقب حوادث یا اعلام خطر، گزارش مسائل امنیتی و انجام اقدامات وارسی(کنترلی)، ممیزی‌ها و غیره شناسایی شده است.
۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری
کلیات
۱. ۱۶ـ تهیه طرح امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس پی) بر عهده مأمور امنیتی تسهیلات بندری (پی اف اس پی) می‌باشد، اگرچه مأمور امنیتی تسهیلات بندری نیازی نیست لزوماً کلیه وظایف محوله مربوط به سمت خود را شخصاً انجام دهد، مسؤولیت نهائی حصول اطمینان از صحت انجام وظایف بر عهده شخص مأمور امنیتی تسهیلات بندری خواهد بود.
۲. ۱۶ـ مفاد هر طرح امنیتی تسهیلات بندری بسته به شرایط خاص تسهیلات بندری یا امکانات تحت پوشش آن متفاوت می‌باشد. در ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری ویژگیهای خاص تسهیلات بندری و خطرات امنیتی بالقوه آن مشخص می‌شود که منجر به لزوم تعیین یک مأمور امنیتی تسهیلات بندری و تهیه طرح امنیتی تسهیلات بندری می‌گردد. تهیه طرح امنیتی تسهیلات بندری نیاز به این ویژگی‌ها و دیگر ملاحظات امنیتی محلی یا ملی دارد که باید در طرح امنیتی تسهیلات بندری به آن توجه شود، تا اینکه اقدامات امنیتی مناسب جهت کاهش احتمال نقض امنیت و نتایج حاصل از خطرات بالقوه انجام پذیرد. دولت‌های متعاهد ممکن است در مورد تهیه و مفاد طرح امنیتی تسهیلات بندری توصیه‌هایی را ارائه دهند.
۳. ۱۶ـ کلیه طرحهای امنیتی تسهیلات بندری باید:
۱. سازمان امنیتی تسهیلات بندری را به تفصیل شرح دهند؛
۲. ارتباطات سازمان امنیتی را با سایر مقامهای مربوط و سامانه‌های ارتباطی مورد نیاز جهت میّسر ساختن امکان فعالیت مداوم و کارآمد سازمان و ارتباط آن با سایرین، شامل کشتی‌‌های موجود در بندر را مفصلاً ذکر نماید؛
۳. اقدامات اساسی سطح امنیتی ۱ را در بخش عملیاتی و فیزیکی به تفصیل شرح دهد؛
۴. اقدامات امنیتی مضاعفی را که به تسهیلات بندری اجازه می‌دهد بدون تأخیر به سطح امنیتی ۲ و در صورت لزوم به سطح امنیتی ۳ ارتقاء یابد را به تفصیل شرح دهد.
۵. بازنگری منظم یا ممیزی طرح امنیتی تسهیلات بندری و اصلاحات آن را در پاسخ به تجربیات یا تغییر شرایط پیش‌بینی کند؛ و
۶. شیوه‌های گزارش‌دهی به نقاط تماس دولت‌های متعاهد مربوط را به تفصیل شرح دهند.
۴. ۱۶ـ تهیه یک طرح امنیتی تسهیلات بندری کارآمد، به ارزیابی همه‌جانبه از تمامی مسائل مربوط به امنیت تسهیلات بندری، از جمله به‌ویژه: ارزیابی همه‌جانبه ویژگیهای عملیاتی و فیزیکی هر یک از تسهیلات بندری بستگی دارد.
۵. ۱۶ـ دولت متعاهد باید طرحهای امنیتی تسهیلات بندری مربوط به تسهیلات بندری تحت صلاحیت قضائی خود را تأیید نماید. دولت‌های متعاهد باید روش‌هایی جهت ارزیابی تداوم کارآیی هر طرح امنیتی تسهیلات بندری را تدوین نمایند و ممکن است اصلاح طرح امنیتی تسهیلات بندری را پیش از تأیید اولیه یا متعاقب تأیید آن لازم بدانند. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید مقرراتی را جهت نگهداری سوابق حوادث امنیتی و خطرات مربوط به آن، بازبینی‌ها، ممیزی‌ها، آموزش، رزمایش‌ها(مانورها) و تمرینات، به عنوان شواهدی جهت مطابقت با الزامات فوق، تهیه نماید.
۶. ۱۶ـ اقدامات امنیتی مندرج در طرح امنیتی تسهیلات بندری، باید در طول مدت منطقی تأیید طرح امنیتی اعمال گردند و طرح مزبور زمانی به اجراء در می‌آید که هر یک از اقدامات مذکور وجود داشته باشد. اگر احتمال هر گونه تأخیر در مقررات مذکور موجود باشد، موارد باید با دولت متعاهد مسؤول تأیید طرح امنیتی تسهیلات بندری مورد بحث و گفتگو قرار گیرد و اقدامات امنیتی جایگزین موقت و مناسب که سطح امنیتی مشابهی را ایجاد می‌نماید، برای به کارگیری در مدت زمان موقت، مورد توافق قرار گیرد.
۷. ۱۶ـ استفاده از سلاحهای گرم در کشتی‌ها و یا در نزدیکی آنها و در تسهیلات بندری ممکن است خطرات ایمنی چشمگیر و خاصی را به‌ویژه در ارتباط با برخی مواد خطرناک یا خطرآفرین به‌وجود آورد که باید به این مسأله توجه خاصی مبذول شود. چنانچه دولت متعاهد تصمیم بگیرد که استفاده از کارکنان مسلح در این مناطق ضروری است، آن دولت متعاهد باید اطمینان حاصل کند که این کارکنان به نحو مقتضی مجاز هستند و جهت استفاده از اسلحه‌های خود آموزش دیده‌اند و از خطرات ایمنی ویژه موجود در این مناطق، آگاهی دارند. اگر دولت متعاهدی استفاده از اسلحه‌های گرم را مجاز بداند باید دستورالعمل ایمنی ویژه استفاده از آن را تهیه نماید. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید حاوی راهکار ویژه‌ای در این رابطه باشد، به‌خصوص در رابطه با کاربرد این سلاحها در کشتی‌‌هایی که کالاهای خطرناک یا مواد خطرآفرین حمل می‌کنند.
سازماندهی و انجام وظایف امنیتی تسهیلات بندری
۸. ۱۶ـ علاوه بر راهکار مندرج در بند (۳. ۱۶)، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید موارد زیر که به تمام سطوح امنیتی مربوط می‌شود، را مشخص نماید:
۱. نقش و ساختار سازمان امنیتی تسهیلات بندری؛
۲. وظایف، مسؤولیت‌ها و الزامات آموزشی کلیه کارکنان تسهیلات بندری که وظیفه امنیتی دارند و اقدامات عملکردی مورد نیاز جهت ارزیابی کارآیی فردی هر یک از آنها؛
۳. ارتباطات سازمان امنیتی تسهیلات بندری با سایر مقامهای محلی یا ملی که دارای مسؤولیت‌های امنیتی هستند؛
۴. سامانه‌های ارتباطی فراهم شده جهت ایجاد ارتباط مداوم و مؤثر کارکنان امنیتی تسهیلات بندری با کشتی‌‌های موجود در بندر و در صورت لزوم با مقامهای محلی یا ملی که دارای مسؤولیت‌های امنیتی هستند؛
۵. روش‌های لازم یا حفاظت‌های مورد نیاز جهت برقراری تداوم چنین ارتباطاتی در کلیه مواقع؛
۶. روش‌ها و فعالیت‌های حفاظت از اطلاعات حساس امنیتی که به شکل کاغذی یا به‌صورت الکترونیکی نگهداری می‌شوند؛
۷. روش‌های ارزیابی تداوم کارآیی اقدامات، رویه‌ها و تجهیزات امنیتی، شامل تشخیص نقص در تجهیزات یا درست کار نکردن آنها و واکنش نسبت به آنها؛
۸. روش‌های مورد نیاز جهت ارائه و ارزیابی گزارش‌های مربوط به نقایض احتمالی امنیت یا مسائل امنیتی؛
۹. روش‌های مربوط به جابهجایی کالا؛
۱۰. روش‌های مربوط به تحویل مایحتاج کشتی؛
۱۱. روش‌های حفظ و نگهداری و روز آمد سازی اسناد کالاهای خطرناک، مواد خطرآفرین و محل نگهداری آنها در تسهیلات بندری.
۱۲. روش‌های اعلام وضعیت اضطراری و دریافت خدمات گشتهای دریایی و تیمهای متخصص جستجو، شامل تجسس‌های مربوط به یافتن بمب و تجسس‌های زیر آب؛
۱۳. روش‌های کمک به مأموران امنیتی کشتی در تأیید هویت افرادی که قصد سوار شدن به کشتی دارند، در صورت درخواست؛ و
۱۴. روش‌های تسهیل رفتن به مرخصی‌های روی خشکی کارکنان کشتی یا تعویض آنها، همچنین تسهیل در دسترسی بازدیدکنندگان از کشتی از جمله نمایندگان سازمان‌های کار و امور رفاهی دریانوردان.
۹. ۱۶ـ مابقی بخش ۱۶، به‌طور خاص به اقدامات امنیتی می‌پردازد که می‌توان آنها را در هر سطح امنیتی اتخاذ نمود:
۱. دسترسی به تسهیلات بندری؛
۲. مناطق محدودیت‌دار واقع در تسهیلات بندری؛
۳. جابهجایی کالا؛
۴. تحویل مایحتاج کشتی؛
۵. جابهجایی بارهای بدون همراه؛ و
۶. نظارت بر امنیت تسهیلات بندری.
دسترسی به تسهیلات بندری
۱۰. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی را وضع نماید که کلیه راههای دسترسی به تسهیلات بندری که در ارزیابی تسهیلات بندری مشخص شده را پوشش دهد.
۱۱. ۱۶ـ برای هر کدام اینها، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید مکانهای مناسبی را که دسترسی به آنها در هر یک از سطوح امنیتی دارای محدودیت یا ممنوعیت می‌باشد مشخص نماید. در هر سطح امنیتی، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید نوع محدودیت یا ممنوعیت به‌کار گرفته شده و راههای اعمال آن‌را مشخص نماید.
۱۲. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید برای هر سطح امنیتی راههای شناسایی لازم جهت دسترسی به تسهیلات بندری و ماندن افراد در تسهیلات بندری بدون بروز هر گونه مشکلی را تعیین نماید. این کار احتمالاً مستلزم تهیه سامانه‌های تعیین هویت مناسب جهت شناسایی‌های دائمی یا موقت به ترتیب برای کارکنان تسهیلات بندری و بازدیدکنندگان باشد. در صورت استفاده از سامانه‌های تعیین هویت، هر سامانه تعیین هویت تسهیلات بندری با سامانه قابل اعمال در مورد کشتی‌‌هایی که به‌طور منظم از آن تسهیلات بندری استفاده می‌کنند هماهنگ شود. مسافرین باید بتوانند هویت خود را با ارائه برگه‌های عبور و مرور، بلیت و غیره اثبات نمایند اما نباید به آنها اجازه داده شود که بدون نظارت به مناطق محدودیت‌دار دسترسی پیدا کنند. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید شرایطی را جهت حصول اطمینان از اینکه سامانه‌های تعیین هویت به‌طور منظم روزآمد می‌شوند وضع نموده و اطمینان حاصل کندکه استفاده ناصحیح از رویه‌های وضع شده منجر به اعمال اقدامات کیفری می‌شود.
۱۳. ۱۶ـ افرادی که مایل نیستند یا نمی‌توانند هویت خود را اثبات نمایند و یا هدف خود را از ورود، هنگامی که از آنها سؤال می‌شود مشخص نمایند، باید از دسترسی آنها به تسهیلات بندری جلوگیری شود و تلاش آنها جهت دسترسی باید به مأمور امنیتی تسهیلات بندری و مقامهای محلی یا ملی که مسؤولیت‌های امنیتی دارند، گزارش شود.
۱۴. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید مکانهایی را که در آن افراد، وسایل شخصی آنها و وسائط نقلیه مورد بازرسی قرار می‌گیرند، مشخص نماید. چنین مکانهایی باید به‌صورت سرپوشیده باشند تا انجام عملیات به‌صورت مداوم و صرف‌نظر از شرایط آب‌وهوایی حاکم، طبق تعداد دفعات تعیین شده در طرح امنیتی تسهیلات بندری، به سهولت امکان‌پذیر باشد. پس از انجام بازرسی افراد، وسایل شخصی آنها و وسائط نقلیه باید مستقیماً به مناطق محدود نگهداری، سوار شدن یا بارگیری انتقال یابند.
۱۵. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید محلهای جداگانه‌ای را برای افراد و لوازم شخصی بازرسی شده و بازرسی نشده آنها و در صورت امکان مناطق مجزایی را برای سوار یا پیاده شدن مسافران، کارکنان کشتی و وسایل شخصی آنها مشخص کند تا اطمینان حاصل نماید که افراد بازرسی نشده قادر به برقراری ارتباط با افراد بازرسی شده نیستند.
۱۶. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید دفعات انجام وارسی‌های (کنترل‌های) دسترسی را مشخص نماید به‌ویژه وقتی که این وارسی‌ها (کنترل‌ها) به‌صورت تصادفی و گاه‌گاه اعمال می‌شوند.
سطح امنیتی ۱
۱۷. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید نقاط وارسی (کنترلی) را برای وقتی اقدامات امنیتی زیر قابل اعمال است مشخص نمایند:
۱. مناطق محدودیت‌داری که باید توسط نرده یا حصارهای دیگر محصور شود و استاندارد آن باید مورد تأیید دولت متعاهد باشد؛
۲. بررسی هویت کلیه افراد مرتبط با کشتی که قصد ورود به تسهیلات بندری را دارند، شامل مسافرین، کارکنان کشتی و بازدید کنندگان و تأیید دلایل ایشان برای انجام این کار با انجام بازرسی به‌طور مثال دستورالعمل‌های پا گذاشتن به کشتی، بلیت مسافرین، اجازه‌نامه‌های عبور و مرور، دستورهای کار و غیره؛
۳. بازرسی وسائط نقلیه مورد استفاده توسط افراد مرتبط با کشتی که با آن قصد ورود به تسهیلات بندری را دارند؛
۴. تصدیق هویت کارکنان تسهیلات بندری و افرادی که در تسهیلات بندری به کار اشتغال دارند و وسائط نقلیه آنها؛
۵. محدودسازی دسترسی جهت خروج افرادی که توسط تسهیلات بندری به کار گمارده نشده‌اند یا کسانی که در آن کار نمی‌کنند و قادر به اثبات هویت خود نیستند؛
۶. به‌عهده گرفتن بازرسی افراد، وسایل شخصی، وسائط نقلیه و محتویات آنها؛ و
۷. شناسایی هر گونه نقطه دسترسی که به‌طور منظم از آن استفاده نمی‌شود و باید دائماً بسته نگاه داشته شده و قفل شوند.
۱۸. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۱، کلیه افرادی که قصد دسترسی به تسهیلات بندری را دارند باید مورد بازرسی قرار گیرند. تعداد چنین بازرسی‌ها، شامل بازرسی‌های تصادفی، باید در طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری مشخص شده باشد و به‌طور خاص توسط دولت متعاهد تأیید شود. مگر در مواردی که دلایل مشخص امنیتی برای انجام بازرسی وجود داشته باشد، کارکنان کشتی نباید همکاران خود یا وسایل شخصی آنها را بازرسی نمایند. چنین بازرسی باید به‌گونه‌ای انجام شود که حقوق انسانی افراد کاملا ًمورد توجه قرار گیرد و شأن انسانی بنیادین آنان حفظ شود.
سطح امنیتی ۲
۱۹. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی مورد اعمال مضاعفی را تعیین نماید، که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱. گماردن کارکنان بیشتر جهت نگهبانی از نقاط دسترسی و گشت‌زنی پیرامون حصارهای بازدارنده؛
۲. محدود کردن تعداد نقاط دسترسی به تسهیلات بندری، و شناسایی نقاطی که باید بسته شوند و شیوه‌های حفاظت مناسب از آنها؛
۳. فراهم کردن شیوه‌های جلوگیری از تردد از طریق نقاط دسترسی باقیمانده، به‌طور مثال استفاده از حصارهای امنیتی؛
۴. افزایش تعداد دفعات بازرسی افراد، لوازم شخصی و وسائط نقلیه؛
۵ . ممانعت از ورود بازدید کنندگانی که قادر به ارائه دلایل موجود برای ورود به خود تسهیلات بندری نمی‌باشند؛
۶. استفاده از شناورهای گشتی جهت افزایش امنیت آبهای ساحلی.
سطح امنیتی ۳
۲۰. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۳، تسهیلات بندری باید از دستورهای صادر شده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطر مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید به جزئیات اقدامات امنیتی‌ای بپردازد که توسط تسهیلات بندری با همکاری نزدیک افراد پاسخگو و کشتی‌‌های موجود در تسهیلات بندری صورت می‌گیرد، که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱. جلوگیری از دسترسی به تمام و یا بخشی از تسهیلات بندری؛
۲. صدور مجوز دسترسی تنها برای افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطرات مربوط به آن؛
۳. جلوگیری از هر گونه رفت و آمد پیاده یا با خودرو در کلیه نقاط تسهیلات بندری یا بخشی از آن؛
۴. افزایش تعداد گشتهای امنیتی درون تسهیلات بندری، در مواقع مقتضی؛
۵. تعلیق عملیات بندری در تمام یا بخشی از تسهیلات بندری؛
۶. راهنمایی حرکت شناورها در تمام یا بخشی از تسهیلات بندری؛ و
۷. تخلیه تمام یا بخشی از تسهیلات بندری.
مناطق محدودیت‌دار تسهیلات بندری
۲۱. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید مناطق محدودیت‌داری که باید در تسهیلات بندری ایجاد شود، را مشخص نماید، و وسعت آن، زمان اجراء و اقدامات امنیتی که جهت وارسی (کنترل) دسترسی به آن و اقداماتی که جهت وارسی (کنترل) فعالیت‌های داخل این مناطق صورت می‌گیرد را تعیین نماید. این طرح همچنین، در شرایط مقتضی، باید شامل اقداماتی باشد تا اطمینان حاصل شود که مناطق محدودیت‌دار موقتی پیش و پس از ایجاد این مناطق، پاکسازی امنیتی شدهاند. هدف از ایجاد مناطق محدودیت‌دار عبارتست از:
۱. حفاظت از مسافرین، کارکنان کشتی، کارکنان تسهیلات بندری و بازدیدکنندگان، شامل افراد مرتبط با کشتی که از آن بازدید می‌نمایند؛
۲. حفاظت از تسهیلات بندری؛
۳ . حفاظت از کشتی‌‌هایی که از تسهیلات بندری استفاده می‌کنند و کشتی‌‌هایی که به تسهیلات بندری خدمات‌دهی (سرویس‌دهی) می‌نمایند؛
۴. حفاظت از اماکن و مناطق امنیتی حساس موجود در تسهیلات بندری؛
۵. حفاظت از تجهیزات و سامانه‌های امنیتی و نظارتی؛ و
۶. محافظت از کالا و انبارهای کشتی در مقابل هر گونه دستکاری.
۲۲. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید تضمین نماید که کلیه مناطق محدودیت‌دار، دارای اقدامات امنیتی مشخصی جهت وارسی (کنترل) موارد زیر می‌باشند:
۱. دسترسی افراد؛
۲. ورود، توقف، بارگیری و تخلیه وسائط نقلیه؛
۳. جابهجایی و ذخیره کالا و مایحتاج کشتی؛ و
۴. بارهای بدون همراه یا وسایل شخصی افراد.
۲۳. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید پیش‌بینی نماید که کلیه مناطق محدودیت‌دار به‌طور واضح و آشکار علامت‌گذاری شود و نشان داده شود که دسترسی به این مناطق دارای محدودیت بوده و هر گونه حضور غیرمجاز در این منطقه حکم نقض امنیت را خواهد داشت.
۲۴. ۱۶ـ هنگامی که دستگاههای خودکار شناسایی حضور غیرمجاز نصب شد، آنها باید به یک مرکز وارسی(کنترل)، که این مرکز قادر به پاسخگویی به زنگ مربوط باشد، اعلام خطر نمایند.
۲۵. ۱۶ـ مناطق محدودیت‌دار شامل موارد زیر می‌شوند:
۱. سمت روبه خشکی کشتی و مناطق همجوار کشتی از سمت دریا؛
۲. مناطق سوار و پیاده شدن مسافرین، مناطق نگهداری مسافرین و کارکنان کشتی و مناطق عملیاتی شامل نقاط بازرسی؛
۳. مناطقی که در آن عملیات بارگیری، تخلیه یا انبار کردن کالا و انبارها انجام می‌شود؛
۴. اماکنی که در آن اطلاعات حساس امنیتی، شامل اسناد مربوط به کالا نگهداری می‌شود؛
۵. مکانهایی که در آنها کالاهای خطرناک و مواد خطرزا نگهداری می‌شود؛
۶. اتاقهای وارسی (کنترل) سامانه مدیریت رفت و آمد (ترافیک) شناور، مراکز کمک ناوبری و ساختمان‌های وارسی (کنترل) بندر از جمله اتاقهای وارسی (کنترل) امنیتی و مراقبتی؛
۷. مکانهایی که در آن تجهیزات امنیتی و مراقبتی نگهداری می‌شوند یا قرار دارند؛
۸. تأسیسات ضروری الکتریکی، رادیویی و مخابراتی، تأسیسات آب و سایر تأسیسات رفاهی؛ و
۹. سایر مکانهای موجود در تسهیلات بندری که دسترسی کشتی‌ها، وسائط نقلیه و افراد به آن باید محدود شود.
۲۶. ۱۶ـ اقدامات امنیتی ممکن است با توافق مقامهای ذی‌ربط، به محدودیت در دسترسی غیرمجاز به ساختارهایی که از آن تسهیلات بندری ممکن است دیده شود، گسترش یابد.
سطح امنیتی ۱
۲۷. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی قابل اعمال در مناطق محدودیت‌دار را وضع نماید، که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱. تأمین حصارهای دائم یا موقت جهت محصور نمودن منطقه محدودیت‌دار، که استاندارد آن باید مورد قبول دولت متعاهد باشد؛
۲. پیش‌بینی نقاط دسترسی‌ای که امکان وارسی(کنترل) آن توسط نگهبانان امنیتی به هنگام استفاده از آن وجود داشته باشد و در صورت عدم استفاده بتوان آن را به‌طور مؤثر قفل کرد یا بست؛
۳. تهیه مجوزهایی که باید ارائه شود تا اجازه عبور افراد به داخل مناطق محدودیت‌دار را نشان دهد؛
۴. علامت‌گذاری واضح ومشخص وسائط نقلیه‌ای که مجاز هستند به مناطق محدودیت‌دار دسترسی داشته باشند؛
۵. گماردن نگهبانان و گشتها؛
۶. تهیه دستگاههای خودکار شناسایی ورود غیرمجاز، یا سامانه‌ها یا تجهیزات مراقبتی جهت شناسایی دسترسی غیرمجاز به مناطق محدودیت‌دار یا هر گونه جابهجایی در این مناطق؛ و
۷. وارسی(کنترل) جابهجایی شناورهایی که در مجاورت کشتی‌‌هایی قرار دارند که از تسهیلات بندری استفاده می‌کنند.
سطح امنیتی ۲
۲۸. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید افزایش تعداد دفعات و شدت وارسی(کنترل) و نظارت بر دسترسی به مناطق محدودیت‌دار را مشخص نماید. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی مضاعفی را وضع نماید که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱. افزایش کارآیی حصارها یا نرده‌های اطراف مناطق محدودیت‌دار، شامل استفاده از گشتها یا دستگاههای شناسایی خودکار(اتوماتیک) ورود غیرمجاز؛
۲. کاهش تعداد نقاط دسترسی به مناطق محدودیت‌دار و افزایش وارسی‌های (کنترل‌های) قابل اعمال در نقاط دسترسی باقیمانده؛
۳. محدودیت‌های توقف در مجاورت کشتی‌‌های پهلو گرفته؛
۴. افزایش محدودیت در دسترسی به نقاط محدودیت‌دار و جابهجایی و ذخیره در آنها؛
۵. استفاده از تجهیزات مراقبتی، نظارتی و ثبت مداوم؛
۶. افزایش تعداد و دفعات گشتها شامل گشتهای آبی در اطراف مناطق محدودیت‌دار و داخل این گونه مناطق؛
۷. ایجاد و محدود کردن دسترسی به مناطق همجوار مناطق محدودیت‌دار؛ و
۸. اعمال محدودیت در دسترسی شناورهای غیرمجاز به آبهای همجوار کشتی‌‌هایی که از تسهیلات بندری استفاده کنند.
سطح امنیتی ۳
۲۹. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۳، تسهیلات بندری باید از دستورهای صادرشده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطرات مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید به جزئیات اقدامات امنیتی بپردازد که توسط تسهیلات بندری با همکاری نزدیک افراد پاسخگو و کشتی‌‌های موجود در تسهیلات بندری اتخاذ می‌گردد که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. ایجاد مناطق محدودیت‌دار بیشتر در تسهیلات بندری مجاور حادثه امنیتی، یا مکانی که احتمال خطر امنیتی برای آن متصور است و از دسترسی به آن ممانعت به‌عمل می‌آید؛ و
۲. آمادگی جهت بازرسی مناطق محدودیت‌دار به عنوان بخشی از بازرسی‌کل یا قسمتی از تسهیلات بندری.
جابهجایی کالا
۳۰. ۱۶ـ اقدامات امنیتی مرتبط با جابهجایی کالا باید:
۱. از هرگونه دستکاری جلوگیری نماید؛ و
۲. از جابهجایی و انبار کالایی که جابهجایی و انبار در آن در تسهیلات بندری پذیرفته نشده است، جلوگیری به‌عمل آورد.
۳۱. ۱۶ـ اقدامات امنیتی باید حاوی روش‌هایی جهت وارسی(کنترل) فهرست موجودی در نقاط دسترسی به تسهیلات بندری باشد. پس از ورود به تسهیلات بندری، کالا باید قابل شناسایی بوده و مشخص شود که برای بار شدن به کشتی یا انبار موقت در منطقه محدودیت‌دار هنگامی که منتظر بارگیری است، بازرسی و پذیرفته شده است. مقتضی است از ورود کالایی که تاریخ مشخصی برای بارگیری ندارد به تسهیلات بندری ممانعت به‌عمل آید.
سطح امنیتی ۱
۳۲. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی قابل اعمال در مدت جابهجایی کالا را مشخص نماید که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱. بازرسی عادی کالا، واحدهای حمل کالا و مناطق انبار کالا در تسهیلات بندری، پیش یا در حین عملیات جابهجایی کالا؛
۲. بازرسی به‌منظور حصول اطمینان از این که کالای وارد شده به تسهیلات بندری با برگه تحویل کالا یا سند مشابه آن همخوانی و مطابقت داشته باشد؛
۳. بازرسی وسائط نقلیه؛ و
۴. بازرسی مهر و موم و دیگر شیوه‌های مورد استفاده جهت جلوگیری از هر گونه دستکاری به هنگام ورود به تسهیلات بندری و به محض انبار در تسهیلات بندری
۳۳. ۱۶ـ بازرسی کالا ممکن است با استفاده از بعضی روش‌های زیر یا تمام آنها انجام شود:
۱. بازرسی چشمی و فیزیکی؛ و
۲. با استفاده از تجهیزات اسکن/شناسایی، دستگاههای مکانیکی، یا سگها.
۳۴. ۱۶ـ هنگامی که جابهجایی کالا به‌صورت منظم یا تکراری انجام می‌شود، مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی (سی‌اس‌اُ) یا مأمور امنیتی کشتی(اس‌اس‌اُ) ممکن است، با مشاوره با تسهیلات بندری، با شرکت‌های باربری دریایی یا دیگر مسؤولان چنین کالایی در مورد ترتیباتی توافق نماید که کار بازرسی‌های خارج از منطقه محل یا مهر و موم، برنامه زمانبندی شده، مستندات فرعی و غیره را تحت پوشش قرار دهد. چنین ترتیباتی باید به اطلاع مأمور امنیتی تسهیلات بندری ذی‌ربط رسیده و مورد تأیید وی قرار گیرد.
سطح امنیتی ۲
۳۵. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی تسهیلات بندری، باید به‌منظور افزایش وارسی (کنترل)، اقدامات امنیتی قابل اعمال مضاعفی را در زمان جابهجایی کالا تعیین نماید، که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. بازرسی دقیق کالا، واحدهای حمل کالا و محوطه های انبار کالا در تسهیلات بندری
۲. بازرسی شدیدتر، در صورت لزوم، جهت حصول اطمینان از اینکه تنها کالای ثبت شده وارد تسهیلات بندری شده به‌طور موقت انبار شده و سپس در کشتی بارگیری می‌شود؛
۳. بازرسی شدیدتر وسائط نقلیه؛ و
۴. افزایش دفعات و دقت در بررسی مهر و مومها و سایر روش‌های مورد استفاده جهت جلوگیری از هر گونه دستکاری.
۳۶. ۱۶ـ بازرسی دقیق کالا ممکن است توسط بعضی از روش‌های زیر یا همه آنها انجام شود:
۱. افزایش دفعات و دقت در بازرسی کالا، واحدهای حمل کالا و محوطه انبار کالا در تسهیلات بندری (بازرسی چشمی و فیزیکی)؛
۲. افزایش دفعات استفاده از تجهیزات اسکن/ شناسایی، ابزارهای مکانیکی، یا سگها؛ و
۳. هماهنگی در اقدامات امنیتی بیشتر با شرکت‌های باربری دریایی و دیگر طرفهای مسؤول علاوه برتوافقها و روش‌های ایجاد شده.
سطح امنیتی ۳
۳۷. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۳، تسهیلات بندری باید از دستورهای صادر شده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطرات مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید به جزئیات اقدامات امنیتی بپردازد که توسط تسهیلات بندری با همکاری نزدیک با افراد پاسخگو و کشتی‌‌های موجود در تسهیلات بندری اتخاذ می‌شود که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱. محدودیت و یا تعویق جابهجایی کالا یا عملیات در کل یا بخشی از تسهیلات بندری یا بعضی از کشتی‌ها؛ و
۲. تصدیق فهرست موجودی کالاهای خطرناک و مواد خطرآفرینی که در تسهیلات بندری نگهداری می‌شوند و محل نگهداری آنها.
تحویل مایحتاج کشتی
۳۸. ۱۶ـ اقدامات امنیتی مربوط به تحویل مایحتاج کشتی به شرح زیر می‌باشد:
۱. حصول اطمینان از بازرسی مایحتاج کشتی و دقت در بسته‌بندی‌ها؛
۲. ممانعت از پذیرش مایحتاج کشتی بدون بازرسی؛
۳. جلوگیری از دستکاری کالا؛
۴. جلوگیری از پذیرش مایحتاج کشتی مگر در صورت دریافت سفارش؛
۵. حصول اطمینان از بازرسی وسیله نقلیه حمل کالا؛ و
۶. حصول اطمینان از همراهی (اسکورت) وسیله نقلیه حمل کالا در تسهیلات بندری.
۳۹. ۱۶ـ برای کشتی‌‌هایی که به‌طور منظم از تسهیلات بندری استفاده می‌نمایند بهتر است رویه‌هایی در ارتباط با کشتی، تأمین کنندگان ملزومات آن و تسهیلات بندری وضع شود که ابلاغیه، زمان تحویل بار و مدارک مربوط را پوشش دهد. باید شیوه‌هایی وجود داشته باشد که تأیید نماید ذخائر ارائه شده جهت تحویل، دارای مدارکی دال بر این است که مایحتاج مزبور با سفارشات کشتی مطابقت دارند.
سطح امنیتی ۱
۴۰. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی قابل اعمالی جهت وارسی (کنترل) تحویل مایحتاج کشتی را تعیین کند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
۱. بازرسی مخازن کشتی؛
۲. اعلام پیشاپیش، درمورد نوع بار، مشخصات راننده و کارت مالکیت وسیله نقلیه؛ و
۳. بازرسی وسیله نقلیه حمل کالا.
۴۱. ۱۶ـ بازرسی مخازن کشتی می‌تواند از طریق برخی یا تمام روش‌های زیر صورت پذیرد:
۱. بازرسی چشمی و فیزیکی؛ و
۲. استفاده از تجهیزات اسکن/ شناسایی، دستگاههای مکانیکی یا سگها
سطح امنیتی ۲
۴۲. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی قابل اعمال مضاعفی را جهت افزایش وارسی(کنترل) تحویل مایحتاج کشتی تعیین نماید که می‌تواند شامل موارد زیر است:
۱. بازرسی دقیق مایحتاج کشتی؛
۲. بازرسی دقیق وسائط نقلیه حمل کالا؛
۳. هماهنگی با کارکنان کشتی جهت بازرسی برگه سفارش کالا و مطابقت آن با برگه تحویل کالا، پیش از ورود به تسهیلات بندری؛ و
۴. همراهی (اسکورت) وسیله نقلیه حمل کالا در تسهیلات بندری.
۴۳. ۱۶ـ بازرسی دقیق مایحتاج کشتی ممکن است از طریق بعضی از روش‌های زیر یا تمام آنها صورت پذیرد:
۱. افزایش دفعات و دقت در بازرسی وسائط نقلیه حمل کالا؛
۲. افزایش استفاده از تجهیزات اسکن/شناسایی، دستگاههای مکانیکی یا سگها؛ و
۳. محدودسازی یا ممانعت از ورود کالایی که در تاریخ مشخصی تسهیلات بندری را ترک نخواهد کرد.
سطح امنیتی ۳
۴۴. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۳، تسهیلات بندری باید از دستورهای صادر شده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطرات مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید به جزئیات اقدامات امنیتی بپردازد که توسط تسهیلات بندری با همکاری نزدیک افراد پاسخگو و کشتی‌‌های موجود در تسهیلات بندری اتخاذ می‌گردد که ممکن است شامل اعمال محدودیت یا تعویق تحویل مایحتاج کشتی در تمام یا قسمتی از تسهیلات بندری باشد.
جابهجایی بار بدون همراه
۴۵. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی قابل اعمالی را تعیین نماید که اطمینان حاصل شود که بار بدون همراه (مثلاً، هر گونه ساک، از جمله وسایل شخصی که در زمان بازرسی یا بازدید همراه مسافر یا کارکنان کشتی نباشد) شناسایی شده و پیش از اینکه اجازه ورود به آن تسهیلات بندری داده شود و بسته به نوع ترتیبات انبارسازی پیش از نقل و انتقال بین تسهیلات بندری و کشتی مورد بازرسی الکترونیکی (اسکرین) و جستجوی فیزیکی قرار گیرد. دقیقاً مشخص نشده است که چنین باری هم توسط تسهیلات بندری و هم کشتی از طریق دستگاههای نمایشگر مورد شناسایی قرار خواهد گرفت یا نگرفت و در مواردی که هر دو (کشتی و تسهیلات بندری) مجهز به دستگاههای نمایشگر مناسب هستند، مسؤولیت بازرسی الکترونیکی به عهده تسهیلات بندری خواهد بود. همکاری نزدیک با کشتی بسیار اساسی است و اقداماتی باید اتخاذ گردد تا اطمینان حاصل شود که بار بدون همراه پس از بازرسی الکترونیکی به‌صورت ایمن جابه‌جا می‌شود.
سطح امنیتی ۱
۴۶. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی قابل اعمالی را تعیین نماید که هنگامی که بار بدون همراه جابجا می‌شود، اطمینان حاصل شود که این بار تا حد صددرصد (۱۰۰%) و حتی به‌صورت صددرصد (۱۰۰%) درصد مورد بازرسی و وارسی (کنترل) دقیق قرار می‌گیرد، که ممکن است از پرتونگاری با اشعه ایکس هم استفاده شود.
سطح امنیتی ۲
۴۷. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی قابل اعمال مضاعفی را تعیین نماید که هنگامی که بار بدون همراه جابه‌جا می‌شود کلیه بارهای بدون همراه به‌صورت صددرصد(۱۰۰%) مورد پرتونگاری توسط اشعه ایکس قرار بگیرد.
سطح امنیتی ۳
۴۸. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۳، تسهیلات بندری باید از دستورهای صادرشده از سوی افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطر مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید به جزئیات اقدامات امنیتی بپردازد که تسهیلات بندری با همکاری نزدیک افراد پاسخگو و کشتی‌‌های موجود در تسهیلات بندری می‌تواند اتخاذ کند که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. بازرسی جامع‌تر و گسترده‌تر چنین باری، به عنوان مثال به‌وسیله تاباندن اشعه ایکس حداقل از دو زاویه مختلف؛
۲. تمهیداتی برای محدودیت یا توقف جابهجایی بار بدون همراه؛ و
۳. امتناع از پذیرش بار بدون همراه در تسهیلات بندری.
وارسی (کنترل) امنیت تسهیلات بندری
۴۹. ۱۶ـ سازمان امنیتی تسهیلات بندری باید قابلیت نظارت بر تسهیلات بندری و آبراهه‌های (کانالهای) ورودی مجاور آن در آب و در خشکی، در تمامی اوقات شبانه‌روز شامل ساعات شب و اوقاتی که در آن دید محدودیت دید وجود دارد، مناطق محدودیت‌دار واقع در تسهیلات بندری، کشتی‌‌های موجود در تسهیلات بندری و اطراف کشتی‌ها را داشته باشد. این وارسی (کنترل) می‌تواند شامل استفاده از موارد زیر باشد:
۱. روشنایی؛
۲. نیروهای امنیتی، شامل گشتهای پیاده، موتوری و گشتهای آبی؛
۳. دستگاههای شناسایی خودکار ورود غیر مجاز و تجهیزات مراقبتی.
۵۰. ۱۶ـ در صورت استفاده از دستگاههای شناسایی خودکار ورود غیرمجاز این دستگاهها باید در محلی که پیوسته در معرض دید و توجه قرار دارد یا وارسی (کنترل) می‌شود به‌صورت یک زنگ خطر سمعی و یا بصری فعال شوند.
۵۱. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید رویه‌ها و تجهیزات مورد لزوم در هر سطح امنیتی را تعیین نماید و روش‌هایی را مشخص کند که اطمینان حاصل شود تجهیزات وارسی (کنترلی)، از جمله با توجه تأثیرات احتمالی شرایط آب و هوایی یا قطع برق، قادر خواهند بود بدون وقفه به‌کار ادامه دهند.
سطح امنیتی ۱
۵۲. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۱، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید اقدامات امنیتی قابل اعمالی وضع نماید که ممکن است ترکیبی از روشنایی، نیروهای امنیتی یا استفاده از تجهیزات امنیتی و مراقبتی باشد تا به کارکنان تسهیلات بندری اجازه دهد که:
۱. بر کل محوطه تسهیلات بندری، از جمله ساحل و نقاط دسترسی از طرف دریا نظارت داشته باشند.
۲. بر نقاط دسترسی، حصارها و مناطق محدودیت‌دار نظارت داشته باشند؛ و
۳. به کارکنان امنیتی تسهیلات بندری اجازه دهد که به مناطق و جابهجایی در مجاورت کشتی‌‌هایی که از تسهیلات بندری استفاده می‌کنند شامل افزایش روشنایی که به‌وسیله خود کشتی تأمین می‌شود، نظارت داشته باشند.
سطح امنیتی ۲
۵۳. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۲، طرح امنیتی تسهیلات بندری، باید اقدامات امنیتی مضاعف قابل اعمالی را به‌منظور افزایش توانایی نظارت و مراقبت تعیین نماید که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. افزایش سطح پوشش و شدت روشنایی و تجهیزات مراقبتی شامل تأمین روشنایی و پوشش مراقبتی بیشتر؛
۲. افزایش تعداد گشتهای پیاده، موتوری و گشتهای آبی؛
۳. تخصیص کارکنان امنیتی بیشتر جهت نظارت و گشت‌زنی.
سطح امنیتی ۳
۵۴. ۱۶ـ در سطح امنیتی ۳، طرح امنیتی تسهیلات بندری باید از دستورهای صادرشده توسط افراد پاسخگو به حوادث امنیتی یا خطرات مربوط به آن پیروی نماید. طرح امنیتی تسهیلات بندری باید به جزئیات اقدامات امنیتی بپردازد که توسط تسهیلات بندری با همکاری نزدیک افراد پاسخگو و کشتی‌‌های موجود در تسهیلات بندری صورت می‌گیرد که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱. روشـن کردن تمام تجهیزات روشـنایی، یا روشـن کردن مناطق همجوار تسهیلات بندری
۲. به‌کاراندازی کلیه تجهیزات مراقبتی که قادر به ثبت فعالیت‌ها در داخل تسهیلات بندری یا مناطق همجوار هستند؛ و
۳. افزایش طول مدت زمان کارکرد تجهیزات مراقبتی که قادر به ادامه ثبت هستند.
سطوح امنیتی متفاوت
۵۵. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید به جزئیات رویه‌ها و اقدامات امنیتی بپردازد که تسهیلات بندری می‌تواند هنگامی که از سطح امنیتی پایین‌تری نسبت به سطح امنیتی قابل اعمال در کشتی برخوردار است اتخاذ نماید.
فعالیت‌هایی که تحت پوشش این آیین‌نامه قرار نمی‌گیرند.
۵۶. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید به شرح جزئیات رویه‌ها و اقدامات امنیتی بپردازد که تسهیلات بندری در موارد زیر اعمال می‌نماید:
۱. کشتی در حال فعل و انفعال با کشتی‌ای است که در تسهیلات‌بندری کشوری قرار دارد که جزء دولت متعاهد نمی‌باشد؛
۲. کشتی در حال فعلوانفعال با کشتی‌ای است که این آیین‌نامه در مورد آن اعمال نمی‌شود؛ و
۳. کشتی در حال فعلوانفعال با سکوهای ثابت و شناور یا واحدهای حفاری متحرک فراساحلی مستقر در محل می‌باشد.
اظهارنامه‌های امنیتی
۵۷. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید روش‌هایی را مشخص نماید تا هنگامی که مأمور امنیتی تسهیلات بندری بنا به دستور دولت متعاهد درخواست اظهارنامه امنیتی می‌نماید یا کشتی درخواست اظهارنامه امنیتی را می‌نماید از آنها پیروی شود.
ممیزی، بازبینی و اصلاح
۵۸. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری، باید چگونگی قصد مأمور امنیتی تسهیلات بندری جهت ممیزی تداوم کارآیی طرح امنیتی تسهیلات بندری و پیروی از شیوه‌های بازبینی، روزآمدسازی و اصلاح طرح امنیتی تسهیلات بندری را مشخص نماید.
۵۹. ۱۶ـ طرح امنیتی تسهیلات بندری باید بنا به تشخیص مأمور امنیتی تسهیلات بندری مورد بازبینی قرار گیرد. به‌علاوه در موارد زیر باید مورد بازبینی قرار گیرد:
۱. اگر ارزیابی امنیتی مربوط به آن تسهیلات بندری تغییر کرده باشد؛
۲. اگر طی یک ممیزی مستقل از طرح امنیتی تسهیلات بندری یا در بازرسی به‌عمل آمده از سازمان امنیتی تسهیلات بندری توسط دولت متعاهد مشخص شود که قصوری در سازمان یا مشکلاتی در تداوم کارآیی از عناصر مهم طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری وجود دارد؛
۳. متعاقب وقوع حوادث امنیتی یا خطرات مربوط به آن در تسهیلات بندری؛ و
۴. در صورت تغییر در مالکیت یا وارسی(کنترل) عملیاتی تسهیلات بندری.
۶۰. ۱۶ـ مأمور امنیتی تسهیلات بندری می‌تواند پس از هر بازبینی طرح، اصلاحیه‌های مقتضی را در طرح تأیید شده پیشنهاد نماید. اصلاحات طرح امنیتی تسهیلات بندری مربوط به:
۱. تغییرات پیشنهادی که اساساً می‌توانند شیوه اتخاذ شده برای حفظ امنیت تسهیلات بندری را تغییر دهند؛ و
۲. حذف، تغییر یا جایگزینی حصارهای دائم، سامانه‌ها و تجهیزات نظارتی و امنیتی و غیره که قبلاً به عنوان عوامل اساسی در حفظ امنیت تسهیلات بندری محسوب می‌شده است،
باید به دولت متعاهدی که طرح اصلی امنیت تسهیلات بندری را تأیید کرده است جهت بررسی و تأیید آنها تسلیم شود. چنین تأییدی می‌تواند توسط دولت متعاهد یا به نیابت از وی، همراه یا بدون اصلاحیه‌های تغییرات پیشنهادی ارائه گردد. به محض تأیید طرح امنیتی تسهیلات بندری، دولت متعاهد باید مشخص نماید که چه تغییرات فیزیکی یا شکلی باید جهت تأیید به آن تسلیم گردد.
تأیید طرحهای امنیتی تسهیلات بندری
۶۱. ۱۶ـ طرحهای امنیتی تسهیلات بندری باید توسط دولت متعاهد ذی‌ربطی تأیید شوند که باید برای پیش‌بینی موارد زیر روش‌های مقتضی را مشخص نماید:
۱. تسلیم طرحهای امنیتی تسهیلات بندری به دولت‌های متعاهد؛
۲. بررسی طرحهای امنیتی تسهیلات بندری؛
۳. تأیید طرحهای امنیتی تسهیلات بندری، با اصلاحیه‌ها یا بدون آنها؛
۴. بررسی اصلاحیه‌های ارائه شده پس از تأیید؛ و
۵. روش‌های بازرسی یا ممیزی در خصوص تداوم ارتباط طرحهای امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری
در تمامی مراحل باید اقداماتی اتخاذ گردد تا اطمینان حاصل شود که طرح امنیتی تسهیلات بندری به‌صورت محرمانه باقی مانده است.
بیانیه تطابق تسهیلات بندری
۶۲. ۱۶ـ دولت متعاهدی که تسهیلات بندری در قلمرو آن واقع شده، ممکن است بیانیه تطابق تسهیلات بندری مناسب (اس اُ سی پی اف) صادر نماید که بر موارد زیر دلالت دارد:
۱. تسهیلات بندری؛
۲. اینکه تسهیلات بندری با مقررات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه مطابقت دارد؛
۳. مدت اعتبار بیانیه تطابق تسهیلات بندری که باید توسط دولت‌های متعاهد تعیین شود اما نباید از پنج‌سال تجاوز نماید؛و
۴. ترتیبات تصدیق متعاقب آنکه توسط دولت متعاهد تعیین می‌شود و سپس تأیید آن در صورت انجام ترتیبات.
۶۳. ۱۶ـ بیانیه تطابق تسهیلات بندری باید همانند نمونه ارائه شده در پیوست این بخش از آیین‌نامه باشد. اگر زبان استفاده شده اسپانیولی، فرانسوی یا انگلیسی نباشد، دولت متعاهد، چنانچه لازم بداند ممکن است نسخه ترجمه شده به یکی از این زبانها را نیز پیوست نماید.
۱۷ـ مأمور امنیتی تسهیلات بندری
کلیات
۱. ۱۷ـ در موارد استثنائی که مأمور امنیتی کشتی در مورد اعتبار اوراق شناسایی افرادی که جهت انجام اهداف رسمی خود قصد ورود به کشتی را دارند سؤالهایی دارد، مأمور امنیتی تسهیلات بندری باید به او کمک کند.
۲. ۱۷ـ مأمور امنیتی تسهیلات بندری در مورد تأیید عادی و روزانه هویت افرادی که قصد سوارشدن به کشتی را دارند، مسؤولیتی ندارد.
به‌علاوه سایر راهنماهای مربوط در قسمتهای ۱۵، ۱۶ و ۱۸ آمده است
۱۸ـ آموزش، رزمایش‌ها(مانورها) و تمرینات مربوط به امنیت تسهیلات بندری
آموزش
۱. ۱۸ـ مأمور امنیتی تسهیلات بندری باید دانش کافی داشته باشد و در صورت لزوم، در تمام موارد زیر یا تعدادی از آنها آموزش ببیند:
۱. اداره و وارسی(کنترل) امنیت؛
۲. معاهده‌ها(کنوانسیون‌ها)، آیین‌نامه‌ها و توصیه‌نامه‌های بینالمللی مربوط؛
۳. قوانین و مقررات دولت ذی‌ربط؛
۴. مسؤولیت‌ها و عملکرد دیگر سازمان‌های امنیتی؛
۵. روش انجام ارزیابی امنیتی تسهیلات بندری؛
۶. روش‌های بازدید و بازرسی امنیتی تسهیلات بندری و کشتی؛
۷. عملیات و شرایط بندر و کشتی؛
۸. تدابیر امنیتی کشتی و تسهیلات بندری؛
۹. آمادگی و واکنش در شرایط اضطراری و برنامه‌ریزی پیشامدهای محتمل‌الوقوع؛
۱۰. دستورالعمل شیوه‌های آموزش و تعلیم امنیت، شامل اقدامات و روش‌های امنیتی؛
۱۱. رسیدگی به اطلاعات حساس امنیتی و مکاتبات امنیتی مربوط؛
۱۲. آگاهی از تهدیدها و الگوهای امنیتی موجود؛
۱۳. شناسایی و کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطر آفرین؛
۱۴. شناسایی الگوهای شخیصتی و رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می‌اندازند، بدون هیچگونه تبعیض؛
۱۵. شیوه‌های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی؛
۱۶. سامانه‌ها و تجهیزات امنیتی و محدودیت‌های کاربردی آنها؛
۱۷. روش‌های انجام ممیزی، بازرسی، وارسی(کنترل) و نظارت؛
۱۸. روش‌های بازرسی فیزیکی و بازرسی‌های مربوط به شناسایی ورود غیرمجاز؛
۱۹. رزمایش‌ها (مانورها) و تمرینات امنیتی، شامل رزمایش‌ها (مانورها) و تمرینات با کشتی‌ها؛ و
۲۰. ارزیابی رزمایش‌ها(مانورها) و تمرینات امنیتی.
۲. ۱۸ـ کارکنان تسهیلات بندری که دارای وظایف امنیتی خاصی هستند باید دانش کافی داشته و در صورت لزوم در بعضی یا همه موارد زیر آموزش ببینند:
۱. آگاهی از تهدیدها و الگوهای امنیتی موجود؛
۲. شناسایی کشف تسلیحات، مواد و ابزار خطرآفرین؛
۳. شناسایی الگوهای شخصیتی و رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می‌اندازند؛
۴. شیوه‌های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی؛
۵. مدیریت ازدحام و فنون وارسی(کنترلی)؛
۶. ارتباطات امنیتی؛
۷. عملکرد تجهیزات و سامانه(سیستم)های امنیتی؛
۸. آزمایش، سنجش و حفظ و نگهداری سامانه‌ها و تجهیزات امنیتی؛
۹. فنون بازرسی، وارسی(کنترل) و نظارت؛
۱۰. روش‌های بازرسی فیزیکی افراد، لوازم شخصی، چمدان، بار و مخازن کشتی.
۳. ۱۸ـ تمام کارکنان تسهیلات بندری باید دارای دانش کافی بوده و با مقررات مربوط طرح امنیتی تسهیلات بندری، در برخی یا کلیه موارد زیر، در صورت لزوم، آشنایی داشته باشند:
۱. مفهوم سطح امنیتی و الزامات متعاقب سطوح امنیتی مختلف؛
۲. شناسایی و کشف تسلیحات، ابزار و مواد خطرآفرین؛
۳. شناسایی الگوهای شخصیتی و رفتاری افرادی که احتمالاً امنیت را به مخاطره می‌اندازند؛ و
۴. شیوه‌های مورد استفاده جهت سرپیچی از اقدامات امنیتی.
رزمایش‌ها(مانورها) و تمرینات
۴. ۱۸ـ هدف از انجام رزمایش‌ها(مانورها) و تمرینات حصول اطمینان از این امر است که کارکنان تسهیلات بندری در انجام تمامی وظایف امنیتی محول شده، در کلیه سطوح امنیتی و شناسایی هر گونه نقص امنیتی که مستلزم رسیدگی است، تبحر دارند.
۵. ۱۸ـ جهت حصول اطمینان از اجرای کارآمد مقررات طرح امنیتی تسهیلات بندری، باید حداقل هر سه‌ماه یک‌بار رزمایش‌هایی(مانورهایی) انجام شود، مگر اینکه شرایط ویژه به گونه دیگری ایجاب نماید. این رزمایش‌ها(مانورها) باید هر یک از عناصر طرح مانند تهدیدات امنیتی مندرج در بند (۱۱. ۱۵) را بسنجد.
۶. ۱۸ـ انواع مختلف تمریناتی که می‌تواند شامل مشارکت مأموران امنیتی تسهیلات بندری همراه با مقامهای ذی‌ربط دولت‌های متعاهد، مأموران امنیتی شرکت یا مأموران امنیتی کشتی، در صورت دسترس بودن، باشد، باید حداقل یک‌بار در هر سال تقویمی انجام شود و فاصله بین تمرینها نباید از هجده‌ماه تجاوز نماید. درخواست جهت شرکت مأموران امنیتی شرکت کشتیرانی یا مأموران امنیتی کشتی در تمرین‌های مشترک باید با توجه به مقتضیات کاری و امنیتی کشتی صورت گیرد. این تمرینها باید ارتباط، هماهنگی، در دسترس بودن منابع و واکنش‌ها را بسنجد. این تمرینات می‌تواند:
۱. با ابعاد کامل و به‌صورت زنده انجام شود؛
۲. به‌صورت شبیه‌سازی در مقیاس کوچک یا همایش (سمینار) انجام شود؛ یا
۳. همراه با دیگر تمرینات، مانند واکنش‌های اضطراری یا دیگر تمرینات مقام دولت صاحب بندر، انجام شود.
۱۹ـ تصدیق و صدور گواهینامه کشتی‌ها
راهنمای اضافه‌تری ارائه نشده است.
پیوست بخش (ب)
پیوست ۱
فرم اظهارنامه امنیتی بین یک کشتی و یک تسهیلات بندری۱
اظهارنامه امنیتی
اسم کشتی:
بندر ثبتی:
شماره سازمان بینالمللی دریانوردی:
نام تسهیلات بندری:
این اظهارنامه امنیتی از تاریخ … تا … برای فعالیت‌های زیر اعتبار دارد.
…………………………………………………………………..
(فهرست فعالیت‌ها همراه با جزئیات مربوط)
تحت سطوح امنیتی زیر:
سطح (سطوح) امنیتی کشتی:
سطح (سطوح) امنیتی تسهیلات بندری:
تسهیلات بندری و کشتی در مورد اقدامات و مسؤولیت‌های امنیتی زیر جهت حصول اطمینان از مطابقت با الزامات بخش (الف) آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری توافق نظر دارند.
آوردن واژه مخفف شده (اس اس اُ) یا مأمور امنیتی کشتی و (پی اف اس اُ) یا مأمور امنیتی تسهیلات بندری در این ستونها بیانگر این مطلب است که فعالیت مذکور طبق طرح تأیید شده مربوط، توسط کشتی و تسهیلات بندری انجام خواهد شد.
نوع فعالیت
کشتی
تسهیلات بندری
حصول اطمینان از انجام کلیه وظایف امنیتی
نظارت بر مناطق محدودیت‌دار جهت اطمینان از این که تنها کارکنان مجاز به این مناطق دسترسی دارند.
وارسی (کنترل) دسترسی به تسهیلات بندری
وارسی (کنترل) دسترسی به کشتی
نظارت بر تسهیلات بندری، شامل لنگرگاهها و نواحی اطراف کشتی
وارسی (کنترل) و نظارت بر کشتی، شامل لنگرگاهها و نواحی اطراف کشتی
جابهجایی کالا
تحویل مایحتاج کشتی
جابهجایی بارهای بدون همراه
نظارت بر سوار شدن افراد و لوازم شخصی آنها
اطمینان از اینکه ارتباط امنیتی بین تسهیلات بندری و کشتی به سهولت امکان‌پذیر است.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[۱]ـ این فرم اظهارنامه امنیتی جهت استفاده بین کشتی و تسهیلات بندری می‌باشد. اگر این اظهارنامه امنیتی قرار است بین دو کشتی استفاده شود فرم آن باید به طور متناسب اصلاح شود.
امضاءکنندگان این موافقت‌نامه گواهی می‌نمایند که اقدامات و ترتیبات امنیتی در مورد کشتی و تسهیلات بندری در طی فعالیت‌های مشخص شده، با مقررات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) این آیین‌نامه مطابقت دارد، و طبق مقرراتی که پیشتر در طرح تأیید شده آنها قید شده است و یا ترتیبات خاصی که در پیوست الحاقی تنظیم شده مورد موافقت قرار گرفته است، اجراء خواهد شد.
به تاریخ ……… در ………
به نیابت و به‌وسیله افراد زیر امضاء شد
کشتی:
تسهیلات بندری:
(محل امضای فرمانده یا مأمور امنیتی کشتی) (محل امضای مأمور امنیتی تسهیلات بندری)
نام و عنوان شخص امضاء کننده
نام:
نام:
عنوان:
عنوان:
جزئیات تماس
(در صورت لزوم تکمیل می‌شود)
(شماره تلفنها و یا بسامدها یا آبراهه‌های (کانالهای) رادیویی مورد استفاده ذکر شود)
برای تسهیلات بندری:
برای کشتی:
تسهیلات بندری
فرمانده
مأمور امنیتی تسهیلات بندری
مأمور امنیتی کشتی
شرکت کشتیرانی
مأمور امنیتی شرکت کشتیرانی
پیوست (۲)
فرم بیانیه تطابق تسهیلات بندری
بیانیه تطابق تسهیلات بندری
(مهر رسمی)
کشور
شماره بیانیه …………………….
صادره طبق مقررات بخش (ب)
آیین‌نامه بینالمللی امنیت کشتی‌ها و تسهیلات بندری (آی اس پی اس کُد)
دولت
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(نام کشور)
نام تسهیلات بندری : ……………….
نشانی تسهیلات بندری: ……………….
گواهی می‌شود که مطابقت این تسهیلات بندری با مقررات فصل (۲ـ۱۱) و بخش (الف) آیین‌نامه بینالمللی امنیتی کشتی‌ها و تسهیلات بندری (آی اس پی اس کُد) مورد تصدیق می‌باشد و این تسهیلات بندری طبق طرح امنیتی تأیید شده تسهیلات بندری فعالیت می‌کند. این طرح برای اهداف زیر به تأیید رسیده است: «نوع عملیات، نوع کشتی‌ها و یا فعالیت‌ها یا دیگر اطلاعات مربوط ذکر شود.» (در صورت لزوم حذف می‌گردد.)
کشتی مسافری
کشتی مسافری تندرو
کشتی باری تندرو
کشتی‌‌های فله بر
نفتکشها
تانکرهای مواد شیمیایی
گازبر
واحدهای حفاری متحرک فراساحلی
کشتی‌‌های باری به‌جز مواردی که در بالا به آنها اشاره شده
این بیانیه تطابق تا تاریخ ………………… منوط به تصدیق‌های (مندرج در صفحه بعدی) اعتبار دارد.
صادره از ……………………………………………………………………………………
(محل صدور بیانیه)
تاریخ صدور ……… ………………………………………………………………………
(امضای مأمور به‌طور مقتضی مجاز شده صادرکننده سند)
(مهر یا امضای مقام صادر کننده، در صورت اقتضاء)
پشت‌نویسی جهت تصدیق‌ها
دولت « نام کشور آورده شود » مقرر نموده است که اعتبار این بیانیه تطابق منوط به « جزئیات مربوط به تصدیق‌ها آورده شود، » (به‌طور مثال تصدیق‌های الزامی سالانه یا برنامه‌ریزی نشده) می‌باشد.
گواهی می‌شود که طی تصدیق‌های انجام شده طبق بند (۴. ۶۲ . ۱۶) بخش (ب) آیین‌نامه آی اس پی اس، تسهیلات بندری مورد نظر با مقررات مربوط فصل (۲ـ۱۱) معاهده (کنوانسیون) و بخش (الف) آیین‌نامه آی اس پی اس مطابقت دارد.
نخستین تصدیق امضاء ………………………………………………….
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………………………
تاریخ: …………………………………………………
دومین تصدیق امضاء ………………………………………………….
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………………………
تاریخ: …………………………………………………
سومین تصدیق امضاء …………………………………………………
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………………………
تاریخ: …………………………………………………
چهارمین تصدیق امضاء …………………………………………………
(امضای مقام مجاز)
مکان: …………………………………………………
تاریخ : …………………………………………………
قانون فوق مشتمل بر ماده‌واحده و یک تبصره منضم به متن دو قطعنامه و دو پیوست در جلسه علنی روز دوشنبه مورخ چهارم اردیبهشت‌ماه یکهزار و سیصد و نود و شش مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ ۱۳/۲/۱۳۹۶ به تأیید شورای نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی
