قانون مربوط به جلب و حمایت سرمایه های خارجی

قانون مربوط به جلب و حمایت سرمایه های خارجی

مصوب ۱۳۳۴/۰۹/۰۷با اصلاحات و الحاقات بعدی

به موجب قانون تشویق و حمایت سرمایه‌گذاری خارجی مصوب ۱۳۸۰ منسوخ شده است

ماده ۱ – اشخاص و شرکت ها و مؤسسات خصوصی خارجی که با اجازه دولت ایران طبق مفاد ماده ۲ این قانون سرمایه خود را بصورت نقد – کارخانه – ماشین آلات و قطعات آنها ابزار – حق‌ الاختراع و خدمات تخصصی و امثال آنها بمنظور عمران و آبادی و فعالیت تولیدی اعم از صنعتی – معدنی – کشاورزی و حمل و نقل بایران وارد کنند از تسهیلات مندرج در این قانون برخوردار خواهند شد.

ماده ۲ – برای رسیدگی و اظهارنظر در خصوص پیشنهادهای رسیده راجع بورود سرمایه های خارجی هیئتی بریاست مدیرکل بانک ملی ایران و ‌مرکب از معاونین وزارت دارائی – وزارت امور خارجه – وزارت اقتصاد ملی – مدیرعامل سازمان برنامه یا یکی از معاونین او – رئیس اطاق بازرگانی تهران یا یکی از نواب او و رئیس کمیسیون ارز در بانک ملی ایران تشکیل میگردد تصمیمات هیئت بوسیله وزیر اقتصاد ملی بهیئت وزیران برای تصویب و صدور اجازه پیشنهاد خواهد شد.

پیشنهادهائی که برای بکار انداختن سرمایه های خارجی در شهرستان ها واصل می شود مقدم بر پیشنهادهای مربوط به مرکز مورد رسیدگی و صدور ‌اجازه قرار خواهد گرفت.

ماده ۳ – سرمایه هائی که مطابق ماده یک این قانون بایران وارد میشود و منافع حاصل از بکار افتادن سرمایه ‌های مزبور در ایران مشمول حمایت‌ قانونی دولت بوده و کلیه حقوق و معافیتها و تسهیلاتی که برای سرمایه ‌ها و بنگاههای تولیدی خصوص داخلی موجود است شامل سرمایه ها و ‌بنگاههای خارجی نیز خواهد بود. ‌

چنانچه بوضع قانون خاصی از صاحب سرمایه ای سلب مالکیت شود دولت جبران عادلانه خسارات وارده را تضمین میکند بشرط آنکه در مدت ۳ ماه پس از سلب مالکیت تقاضای جبران خسارت وارده بهیئت مذکور در ماده ۲ تسلیم شود و در صورت بروز اختلاف برسیدگی بادعای جبران ‌عادلانه خسارت وارده ایکه دولت آن را تضمین میکند در محاکم صلاحیت دار ایران بعمل می ‌آید در اینگونه موارد دولت میتواند اجازه انتقال ‌سرمایه را بخارج بدون رعایت شرائط ماده ۵ بدهد.

تبصره ۱ – قانون مربوط بتملک اموال غیرمنقول اتباع خارجی مصوب ۱۶ /۳ /۱۳۱۰ بقوت خود باقی است.

تبصره ۲ – اشخاص و شرکتها و مؤسسات خصوصی مذکور در ماده یک حق ندارند سهام و منافع و حقوق خود را بدولت‌ های متبوع خویش و یا ‌دولتهای دیگر منتقل نمایند.

ماده ۴ – صاحب سرمایه مجاز است که هر سال سود ویژه حاصل از بکار انداختن سرمایه خود را در ایران تا میزانی که در آئین ‌نامه مقرر میگردد بهمان ارزیکه سرمایه را بایران وارد یا محسوب نموده است از ایران خارج کند.

ماده ۵ – خروج سرمایه اصلی و منافع آن و یا آنچه که از سرمایه و منافع در کشور باقی مانده باشد با دادن پیش آگهی ۳ ماهه بهیئت مذکور در ماده ۲ و با رعایت مقررات موافقت ‌نامه مورخ ژوئیه ۱۹۴۴ صندوق بین‌ المللی پول بعد از انجام کلیه تعهدات مجاز خواهد بود ولی صاحب سرمایه موظف‌ است برای مدت ۶ ماه از تاریخ خروج سرمایه لااقل ۱۰درصد از سرمایه اولیه را برای تأمین تعهدات احتمالی خود در ایران نگهدارد.

ماده ۶ – مقررات این قانون شامل موسسات و اتباع دولتهائی خواهد بود که در کشور آنها انجام دادن فعالیتهای اقتصادی و تسهیلات متقابل برای ‌اتباع و مؤسسات ایرانی ممکن باشد.

ماده ۷ – طرح اصلاحی آئین‌نامه اجرائی قانون جلب و حمایت سرمایه های خارجی مصوب ۱۷ مهر ماه ۱۳۳۵ از طرف وزارت اقتصاد تهیه و پس از‌ تصویب کمیسیونهای اقتصاد و دارائی مجلسین بموقع اجرا گذارده خواهد شد. تا هنگامی که آئین نامه مزبور بتصویب نرسیده است آئین نامه سابق ‌قابل اجرا خواهد بود.

آیین نامه قانون جلب و حمایت سرمایه گذاری خارجی مصوب ۱۳۳۵

این قانون که مشتمل بر هفت ماده و ۲ تبصره است در جلسه سه ‌شنبه هفتم آذر ماه یکهزار و سیصد و سی و چهار بتصویب مجلس شورای ملی ‌رسید.

رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت ‌

قانون بالا در جلسه روز ۲۱ تیر ماه ۱۳۳۴ بتصویب مجلس سنا رسیده است.