قانون معافیت یک نفر از فرزندان خانواده‌های شهداء، معلولین، اسرا، مفقودالاثرها از خدمت وظیفه عمومی
مصوب ۲۴ آذر ۱۳۶۶ مجلس شورای اسلامی
(اصلاحی ۱۳۷۷) ماده واحده – مشمولانی که پدر یا مادر یا فرزند یا برادر یا خواهر آنان در راه به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی و استمرار آن شهید یا جانباز (جانبازی که طبق نظر شورای‌پزشکی بنیاد جانبازان به تنهایی قادر به اداره امور شخصی خود نباشد) یا اسیر یا مفقودالاثر شده یا بشوند و مراتب مورد تایید نهادهای ذیربط باشد، با‌رعایت تبصره‌های ذیل از انجام خدمت نظام وظیفه عمومی معاف دایم خواهند بود.
(اصلاحی ۱۳۷۷) تبصره ۱ – در صورتی که مدت اسارت یا مفقودالاثر بودن پدر یا مادر یا فرزند یا برادر یا خواهر مشمولان از سه سال تجاوز کرده باشد این قبیل‌مشمولین از معافیت دائم استفاده خواهند نمود و در غیر این صورت تا رسیدن به حد نصاب سه ساله، از معافیت موقت یک ساله استفاده خواهند کرد و‌در هر صورت به ازاء هر سال اسارت منسوبین مشمول مذکور شش ماه از خدمت دوره ضرورت وی کسر می‌گردد.
تبصره ۲ – به ازاء هر شهید یا اسیر یا معلول یا مفقودالاثر، یکنفر از فرزندان یا برادران آنان حسب مورد از معافیت مذکور استفاده می‌نماید.
تبصره ۳ – حق اولویت در استفاده از معافیت با فرزند شهید یا معلول یا اسیر یا مفقودالاثر میباشد و در صورت عدم بلوغ فرزند با رضایت مادر یا ولی قهری می‌تواند برادر شهید یا اسیر یا مفقودالاثر یا معلول از معافیت این قانون استفاده نماید.
تبصره ۴ – از تاریخ تصویب این قانون کلیه قوانین و مغایر با آن ملغی است.
