ماده ۱ -(اصلاحی ۱۳/۰۲/۱۳۷۹) به کارکنان رسمی‚ ثابت و دارای عناوین مشابه وزارتخانه‌ها‚ مؤسسات و شرکت‌های دولتی مشمول قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و اعضای هیأت علمی دانشگاه ها و‌مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی مشمول مقررات استخدامی هیأت علمی دانشگاه تهران، هنگام بازنشستگی، از کارافتادگی یا فوت در مقابل کلیه سوابق خدمت دولتی به ازای هر سال خدمت معادل یک ماه آخرین حقوق و فوق‌العاده‌های دریافتی که ملاک کسور بازنشستگی است به عنوان پاداش پایان خدمت پرداخت می‌شود‚ خدمت مازاد بر سی سال در پرداخت پاداش موضوع این قانون قابل احتساب نخواهد بود.
تبصره ۱- در صورتی که سابقه خدمت مستخدم از سی سال کمتر باشد‚ پاداش به نسبت سال‌های خدمت محاسبه و پرداخت می‌شود. در این‌محاسبه کسر سال معادل یک سال منظور می‌شود.
تبصره ۲ – در صورت فوت مستخدم‚ پاداش موضوع این ماده به وزارت قانونی مستخدم متوفی‚ موضوع ماده (۸۶) قانون استخدام کشوری تعلق‌می‌گیرد.
تبصره ۳ -(الحاقی ۱۶/۰۹/۱۳۷۶) به مستخدمان شاغل که شهید‚ ازکارافتاده یا فوت شوند‚ پاداش موضوع ماده (۱) به طور کامل پرداخت می‌شود.
ماده ۲ -(اصلاحی ۲۱/۰۱/۱۳۸۱) به ازای هر بار محکومیت اداری در ده سال آخر خدمت‚ یک ماه از پاداش پایان خدمت مستخدم کسر می‌شود.
ماده ۳ -(اصلاحی ۱۳/۰۲/۱۳۷۹) در موارد زیر به کارکنان موضوع ماده (۱) یا ورثه بلافصل آنان‚ معادل بیست برابر حداقل حقوق مبنای قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰ به عنوان کمک هزینه پرداخت می‌شود.
– کمک هزینه ازدواج در مورد ازدواج دائم خود و فرزندان مستخدمین شاغل‚ بازنشسته از کار افتاده و متوفی فقط یک بار حسب مورد.
– کمک هزینه در مورد فوت مستخدم شاغل‚ بازنشسته و افراد تحت تکفل وی.
تبصره -(اصلاحی ۱۶/۰۹/۱۳۷۶)مشمولان قانون کار از این لحاظ تابع مقررات و ضوابط مربوط به خود هستند.
قانون فوق مشتمل بر سه ماده و سه تبصره در جلسه روز چهارشنبه بیست و ششم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و پنج مجلس شورای‌اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۵.۲.۲۷ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رییس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری
