ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲
ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی
ماده ۲۵– محکومیت قطعی کیفری در جرایم عمدی، پس از اجرای حکم یا شمول مرور زمان، در مدت زمان مقرر در این ماده محکوم را از حقوق اجتماعی به عنوان مجازات تبعی محروم می‌کند:
الف- هفت سال در محکومیت به مجازات‌های سالب حیات و حبس ابد از تاریخ توقف اجرای حکم اصلی
ب- سه سال در محکومیت به قطع عضو، قصاص عضو در صورتی که دیه جنایت واردشده بیش از نصف دیه مجنی‌علیه باشد، نفی بلد و حبس تا درجه چهار
پ- دو سال در محکومیت به شلاق حدی، قصاص عضو در صورتی که دیه جنایت واردشده نصف دیه مجنی‌علیه یا کمتر از آن باشد و حبس درجه پنج
تبصره ۱- در غیر موارد فوق، مراتب محکومیت در پیشینه کیفری محکوم درج می‌شود لکن در گواهی‌های صادره از مراجع ذی‌ربط منعکس نمی‌گردد مگر به درخواست مراجع قضایی برای تعیین یا بازنگری در مجازات
تبصره ۲- در مورد جرایم قابل گذشت در صورتی که پس از صدور حکم قطعی با گذشت شاکی یا مدعی خصوصی، اجرای مجازات موقوف شود اثر تبعی آن نیز رفع می‌شود.
تبصره ۳- در عفو و آزادی مشروط، اثر تبعی محکومیت پس از گذشت مدت‌های فوق از زمان عفو یا اتمام مدت آزادی مشروط رفع می‌شود. محکوم در مدت زمان آزادی مشروط و همچنین در زمان اجرای حکم نیز از حقوق اجتماعی محروم می‌گردد.
سایر مطالب:
- ماده ۵۷۶ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده)
- ماده ۶۳۷ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲
- ماده ۷۰۴ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲
- ماده ۵۷۶ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲
- ماده ۵۲۳ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده)
- ماده ۷۱۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده)
- ماده ۶۱۴ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده)
- ماده ۶۳۹ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده)
- ماده ۶۷۴ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده)
- ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده)
